ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Διδάγματα από την Ισπανία

Πριν από τις εκλογές τις 17ης Ιούνη, η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλα κόμματα στην Ελλάδα, παρουσίαζαν την Ισπανία σαν υποδειγματική περίπτωση, για το γεγονός ότι κατάφερε να εξασφαλίσει δάνειο από την ΕΕ για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών της, χωρίς να υπογράψει μνημόνιο. Στόχος τους ήταν να πείσουν το λαό ότι μια αστική κυβέρνηση μπορεί να ασκεί καλύτερη διαχείριση από μια άλλη, αρκεί τάχα να διαπραγματεύεται με πυγμή απέναντι στους Ευρωπαίους εταίρους. Αποθεώνοντας μάλιστα τη διαχείριση, ο ΣΥΡΙΖΑ έβαζε το κάρο του μνημονίου μπροστά από το άλογο της κρίσης και υποσχόταν διακυβέρνηση τύπου Ραχόι, αν πλειοψηφούσε στις εκλογές. Καλλιεργούσε και μ' αυτόν τον τρόπο αυταπάτες στο λαό ότι μπορεί να βάλει τέλος στα βάσανά του, χωρίς να έρθει σε ρήξη με την καπιταλιστική ΕΕ.

Αυτό που δεν έλεγαν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι, ήταν ότι η κυβέρνηση Ραχόι, όπως και η προηγούμενη ισπανική κυβέρνηση, εφάρμοζαν περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες και αντιλαϊκά μέτρα ίδια με αυτά της Ελλάδας, χωρίς να έχουν μνημόνιο, με πρόσχημα τα ελλείμματα και τα χρέη. Στην πραγματικότητα, ήταν μέτρα που προβλέπονται από τη στρατηγική της ΕΕ και εφαρμόζονται σε κάθε χώρα μέλος, με ή χωρίς μνημόνιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι έκρυβαν ακόμα το γεγονός ότι το πρόβλημα της Ισπανίας ήταν η καπιταλιστική κρίση που βάθαινε στη χώρα, ύστερα από μια περίοδο αναιμικής ανάκαμψης, που ξεκίνησε στις αρχές του 2010. Αποτέλεσμα αυτής της κρίσης και όχι της διαχείρισης από τη μια ή την άλλη κυβέρνηση, είναι το γεγονός ότι σήμερα η Ισπανία καταγράφει επίσημο ποσοστό ανεργίας πάνω από 24%.

Τα ίδια τα στοιχεία από τις υπηρεσίες της χώρας και της ΕΕ, μιλάνε για μείωση του ΑΕΠ κατά 0,3% στο πρώτο τρίμηνο του 2012 σε σχέση με το τελευταίο τρίμηνο του 2011, οπότε είχε καταγραφεί ξανά πτώση κατά 0,3%. Οι προβλέψεις μιλάνε ακόμα για υποχώρηση κατά 1,7% του ΑΕΠ το 2012 και δεν προβλέπεται αντιστροφή της κατάστασης πριν το 2014. Αυτό είναι το μεγάλο ζόρι που έχει να διαχειριστεί η αστική τάξη της Ισπανίας και οι κυβερνήσεις της χώρας παίρνουν μέτρα για να φορτώσουν την κρίση στο λαό, όπως γίνεται στην Ελλάδα και παντού. Τώρα η Ισπανία μπήκε και αυτή σε μνημόνιο! Η κρίση φέρνει τα μνημόνια και όχι το αντίστροφο, επειδή η ισπανική κυβέρνηση, προκειμένου να στηρίξει την καπιταλιστική της οικονομία από την αναπόφευκτη καταστροφή κεφαλαίου, ζητάει «βοήθεια» από την ΕΕ. Αυτή, όμως, δεν μπορεί να δοθεί χωρίς ανταλλάγματα από τις ανταγωνίστριες οικονομίες της λυκοσυμμαχίας.

Αν κάτι προκύπτει σαν συμπέρασμα χρήσιμο για το λαό, είναι ότι καμιά διαχείριση εντός της ΕΕ δεν μπορεί να τον βγάλει από την κόλαση που ζει, ούτε καν να ανακουφίσει τη ζωή του. Η Ευρωένωση είναι των μονοπωλίων και τα δικά τους συμφέροντα υπηρετεί σε ανάπτυξη και κρίση, με ή χωρίς μνημόνια, με σοσιαλδημοκρατικές, κεντροδεξιές και κεντροαριστερές κυβερνήσεις. Διέξοδο για τα λαϊκά συμφέροντα μπορεί να δώσει μόνο η λαϊκή πάλη για το εμπόδισμα των βάρβαρων μέτρων, σε τροχιά ρήξης με τα μονοπώλια, την πολιτική και την εξουσία τους στο εθνικό πεδίο. Διαφορετικά, ο φαύλος κύκλος κρίση - μνημόνια - δάνεια - μέτρα δεν πρόκειται να σπάσει.

«Αδιαπραγμάτευτα» τα εργασιακά δικαιώματα

Ημερήσιος Κήρυκας

Από μόνη της η απόφαση του υπουργείου Εργασίας για συγκρότηση δυο μόνιμων (!) διαπραγματευτικών ομάδων - μια για τις εργασιακές σχέσεις και μια για το Ασφαλιστικό - επιβεβαιώνει περίτρανα τη βούληση της κυβέρνησης να μην αγγίξει τους ισχύοντες αντεργατικούς νόμους και ταυτόχρονα να παραπέμψει στο απώτερο μέλλον τις όποιες τροποποιήσεις συμφωνηθούν - αν ποτέ αυτό συμβεί - με την τρόικα (ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ). Με απλά λόγια, η τρικομματική συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ δεν προτίθεται άμεσα να προχωρήσει σε καμία κίνηση που να «διορθώνει» τη μείωση του κατώτατου μισθού κατά 22% (32% για τους κάτω των 25 ετών), την υπονόμευση των συλλογικών συμβάσεων μέσω της θέσπισης των επιχειρησιακών ή ατομικών συμβάσεων, την εκ περιτροπής εργασία κ.ο.κ. Ούτε βέβαια πρόκειται να αγγίξει τους αντιασφαλιστικούς νόμους που μετατρέπουν σταδιακά τις συντάξεις σε προνοιακά επιδόματα. Αντίθετα, όπως φάνηκε από τις χτεσινές δηλώσεις του υπουργού Εργασίας, που περιέγραψε με μελανά χρώματα τη «ζοφερή» κατάσταση και τη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων, προετοιμάζει το έδαφος για νέα μείωση σε κύριες και επικουρικές συντάξεις. Επί της ουσίας το μήνυμα που στέλνει η κυβέρνηση τόσο με το προγραμματικό πλαίσιο των τριών κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση όσο και με τις πρώτες αποφάσεις και πρωτοβουλίες είναι ότι η κατεδάφιση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων είναι «αδιαπραγμάτευτη» και θα συνεχιστεί, όπως έχει αποφασιστεί από την προηγούμενη συμμαχική κυβέρνηση του κεφαλαίου και την τρόικα. Ακριβώς γιατί συμπίπτουν απόλυτα στη στρατηγική της εσωτερικής υποτίμησης, δηλαδή στη δραστική μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, ως μονόδρομου για την έξοδο από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της θωράκισης της κερδοφορίας των μονοπωλίων.

Με διαβατήριο το ... μνημόνιο!

Είναι ολοφάνερο ότι ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ επενδύουν πολλά στη νέα επιλογή τους για το πόστο του υπουργού Οικονομικών, που είναι ένθερμος υποστηριχτής των μέτρων και των πολιτικών που περιέχονται στα μνημόνια εξόντωσης των εργαζομένων.

Για να δουν μάλιστα ορισμένοι, από εκείνους που εξακολουθούν να λένε ότι ψηφίζοντας τα κόμματα της συγκυβέρνησης ψήφισαν κατά του μνημονίου, να τους θυμίσουμε ότι ο Γ. Στουρνάρας έχει πει ότι το μνημόνιο «αποτελεί το διαβατήριο για τη σωτηρία της Ελλάδας», αποτελεί «τομή στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής», είναι ένα «αυστηρό, αλλά αναγκαίο, μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας» και πολλά άλλα.

Γνωρίζοντας, μάλιστα, από πρώτο χέρι τις στοχεύσεις του μεγάλου κεφαλαίου, αφού χρόνια είναι επικεφαλής του ΙΟΒΕ, έχει ζητήσει ο οικονομικός προγραμματισμός που βασίζεται στις αρχές του μνημονίου να παραταθεί έως το 2020, να επεκταθεί, με δυο λόγια, η κόλαση που ζουν οι εργαζόμενοι της χώρας, μέχρι το 2020.

Και για να μη μείνει η παραμικρή ψευδαίσθηση για τις προθέσεις που έχουν οι κυβερνώντες να θυμίσουμε ακόμα ότι ο Γ. Στουρνάρας ήταν από εκείνους που πάντα έκρουαν το καμπανάκι ότι «ο μεγαλύτερος κίνδυνος που ελλοχεύει είναι η ακύρωση του μνημονίου λόγω της δαιμονοποίησής του από μέρος του πολιτικού κόσμου, του Τύπου, του συνδικαλιστικού κινήματος, των ποικιλώνυμων επαγγελματικών επιχειρηματικών συμφερόντων που θίγονται».

Ετσι είναι, αδελφέ μου, τα πράγματα γι' αυτούς. Πάνω από όλα τα συμφέροντα του κεφαλαίου και από εκεί και πέρα ...γαία πυρί μειχθήτω.

«Σπατάλη» οι κοινωνικές δαπάνες

Η βάρβαρη και άθλια επίθεση, που εξαπέλυσε ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντ. Κάμερον σε βάρος των ανέργων, δεν είναι παρά προάγγελος των άγριων περικοπών που θα κάνει η κυβέρνησή του το επόμενο διάστημα στα κοινωνικά επιδόματα. Ο Κάμερον κατακεραύνωσε τους ανέργους, λέγοντας ότι παλεύουν για να παίρνουν επιδόματα, την ώρα που οι άλλοι εργάζονται, λες και οι άνεργοι επέλεξαν να μην εργάζονται, λες και είναι τεμπέληδες, λες και δεν τους στέλνουν στην ανεργία οι καπιταλιστές. Είπε λοιπόν: «Οσοι εισφέρουν με τις κρατήσεις τους στο σύστημα, αισθάνονται πλέον έντονα ότι πληρώνουν για όσα απολαμβάνουν άλλοι, χωρίς όμως οι τελευταίοι να εισφέρουν αναλόγως στη γενική προσπάθεια», ανέφερε χαρακτηριστικά. «Την ώρα που τόσοι πολλοί αγωνίζονται το δίκαιο είναι να ζητήσουμε όλοι όσοι εμπλέκονται στο σύστημα πρόνοιας να είναι αντιμέτωποι με ταυτόσημες κυβερνητικές αποφάσεις, όπως είναι οι ισχύουσες για τον εργαζόμενο με ένα παιδί», πρόσθεσε. Εξόφθαλμος στόχος είναι η συρρίκνωση των κοινωνικών δαπανών, που σύμφωνα με τον βρετανικό προϋπολογισμό ανέρχεται φέτος σε 207 δισ. λίρες στερλίνες. Οπως είναι γνωστό, οι κοινωνικές δαπάνες θεωρούνται «σπατάλη» από όλες τις κυβερνήσεις της ΕΕ, που παντού προωθούν νέες άγριες περικοπές, προκειμένου να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την επανεκκίνηση της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Αυτό ακριβώς επιχειρείται στη χώρα μας με το νέο πακέτο των 11,5 δισ., εκ των οποίων περίπου τα δύο τρίτα, περί τα 8-9 δισ. ευρώ, θα προέλθουν από τη σφαγή των κοινωνικών δαπανών, δηλαδή από τη μείωση των συντάξεων, των προνοιακών επιδομάτων, επιδομάτων ανεργίας, τη φαρμακευτική δαπάνη και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κ.ο.κ. Μόνο νέα δεινά, απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση εγγυάται για το λαό η πολιτική του ευρωμονόδρομου. Η φιλολαϊκή διέξοδος προϋποθέτει την έξοδο από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους και την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με το λαό στην εξουσία.

Νέα άφιξη του «πελαργού»

Μία δεσποινίδα ... τριών ολόκληρων κιλών βρίσκεται από χτες στην αγκαλιά του μπαμπά και της μαμάς της, του σ. Παναγιώτη Ράμμου και της συντρόφισσάς του Χριστίνας. Από τη διεύθυνση και το προσωπικό του «Ρ», ευχές για να 'ναι γερή, αλλά και μαχήτρια για τις δύσκολες μα και όμορφες μέρες που έχει μπροστά του ο λαός μας.