«Απεργίες - ξεφτίλα» τολμούν να χαρακτηρίζουν οι εργατοπατέρες τις σκληρές μάχες που δίνει η εργατική τάξη και οι ίδιοι υπονομεύουν

Το ποσοστό δεν προσδιορίστηκε - θα το συνεννοηθούν με τους εργοδότες - πάντως οι ξενοδόχοι απαιτούν μείωση στους μισθούς κατά 18%.

Με καθαρό το μέτωπο απέναντι στους ξενοδόχους, τη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, αλλά και τη συμβιβασμένη πλειοψηφία της Ομοσπονδίας, οι δυνάμεις της ΔΑΣ, τα κλαδικά συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ αποχώρησαν από την ψηφοφορία στη χτεσινή Ολομέλεια που καταδίκασε τους εργαζόμενους στην εξαθλίωση, δηλώνοντας ότι θα δώσουν τη μάχη για τον ξεσηκωμό των εργαζομένων, για να δοθεί απάντηση μέσα στους τόπους δουλειάς, να νεκρώσουν ξενοδοχεία, εστιατόρια και ταβέρνες. Για να μπει φρένο στα σχέδια των υπονομευτών της ίδιας της ζωής των ξενοδοχοϋπαλλήλων.

Οι εκπρόσωποι του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, με «πρώτο βιολί» τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας, Π. Προύντζο, επιστράτευσαν όλα τα επιχειρήματα που αξιοποίησαν προεκλογικά και τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου» για να δημιουργήσουν κλίμα υποταγής, προκειμένου να πείσουν τους εργαζόμενους για την αναγκαιότητα να κάνουν παραχωρήσεις, να μπουν για δουλειά με μειωμένους μισθούς και με το κεφάλι στην «γκιλοτίνα» των εργοδοτικών απαιτήσεων. Τα τρομοκρατικά διλήμματα, όπως «το ζήτημα είναι αν θέλουμε σύμβαση ή όχι», «μετά τη λήξη της μετενέργειας στις 18 Ιούλη θα μας τσακίσουν», «το χειμώνα θα σαρωθούν τα πάντα», «θα κυριεύσουν οι ατομικές συμβάσεις», ότι αν πάμε με μείωση αυτή θα γίνει σεβαστή από τους ξενοδόχους ενώ αν υπογράψουμε χωρίς μείωση δε θα την εφαρμόσουν και άλλα τέτοια, έπεφταν βροχή για να δικαιολογήσουν τη σφαγή που είναι έτοιμοι να δεχτούν.

Χωρίς ίχνος σεβασμού απέναντι στους εργαζόμενους τόσο ο πρόεδρος όσο και άλλοι συνοδοιπόροι του έκαναν λόγο για «απεργία ξεφτίλα» (για τη συμμετοχή στην πανελλαδική απεργία στις 27 Ιούνη) και ότι αν η 48ωρη έχει την ίδια συμμετοχή δεν έχει νόημα να γίνει. Κι όλα αυτά τα επικαλούνται οι ίδιες δυνάμεις που εδώ και χρόνια φροντίζουν με κάθε τρόπο να σπέρνουν προς όφελος των μεγαλοξενοδόχων άγρια ηττοπάθεια, εφησυχασμό, αυταπάτες, υποταγή, να βάζουν εμπόδια στην οργάνωση των εργατών και στη συμμετοχή τους στους αγώνες. Τολμούν δε με θράσος αυτοί οι συνδικαλιστές να εγκαλούν τους εργαζόμενους που δε συμμετείχαν στην πρόσφατη απεργία, όταν αυτοί οι ίδιοι την υπονόμευσαν με κάθε τρόπο.

Αρκεί το παράδειγμα της Ρόδου, όπου ο πρόεδρος του κλαδικού σωματείου έλεγε σε εργαζόμενους με την έναρξη της απεργίας το πρωί ότι αυτή θα αποτύχει και γι' αυτό θα πρέπει να κλείσει η σύμβαση με μικρότερες μειώσεις.

Καταπέλτης ήταν οι παρεμβάσεις των εκπροσώπων της ΔΑΣ και των κλαδικών συνδικάτων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, δηλώνοντας σε όλους τους τόνους ότι θα δώσουν τη μάχη για να μην περάσει καμία μείωση μισθών μέσα σε χώρο δουλειάς. Θα μπουν μπροστά ώστε η 48ωρη απεργία να στείλει το μήνυμα σε όλους τους αποδέκτες ότι όποιος ξενοδόχος τολμήσει να επιβάλει μειώσεις θα πάρει άμεση απάντηση.

Κατήγγειλαν αυτούς που εμφανίζονται ως «προστάτες» των συμφερόντων των εργαζομένων και σήμερα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα τάχα για τη σύμβαση. Αυτούς που επιχείρησαν όλα τα προηγούμενα χρόνια να αφοπλίσουν τους εργαζόμενους, ώστε χωρίς αντιδράσεις να διαπραγματεύονται με την εργοδοσία για την προστασία και ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, για να πηγαίνει καλά ο τουρισμός. Δηλαδή, για να θησαυρίζουν οι ξενοδόχοι και να σακατεύονται στη δουλειά οι ξενοδοχοϋπάλληλοι και μάλιστα με μισθούς που «άντεχε» η τσέπη των ξενοδόχων.

Οι δυνάμεις της ΔΑΣ και τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ αποχώρησαν από την ψηφοφορία καταγγέλλοντας ότι δεν μπαίνει σε θέμα ψηφοφορίας το πόσα θα χάσουν οι εργαζόμενοι, ούτε η σύμβασή τους.

Αμέσως μετά το τέλος της Ολομέλειας, οι ταξικές δυνάμεις προχώρησαν σε σύσκεψη με τις διοικήσεις των επιχειρησιακών σωματείων στην Αθήνα και τη συμμετοχή των προέδρων των κλαδικών από άλλες περιοχές με κεντρικό ζήτημα την προετοιμασία της 48ωρης απεργίας. Οπως συνδικαλιστές των σωματείων σημείωναν, πρέπει στους χώρους δουλειάς να δημιουργηθεί κλίμα καθολικού ξεσηκωμού, να μην υπάρξει χώρος που να μη φτάνει η ανάγκη και το μήνυμα για την επιτυχία της απεργίας και της κλιμάκωσης των αγώνων κόντρα στους σφαγείς των δικαιωμάτων τους και της ίδιας τους της ζωής. Να μπουν τα θεμέλια για την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης προς όφελος των συμφερόντων των εργαζομένων.