Η οργάνωση με το ΠΑΜΕ και τα συνδικάτα είναι μονόδρομος για την εργατική τάξη

Ο υπουργός Εργασίας, Ι. Βρούτσης, σε δήλωσή του μετά το πέρας των συναντήσεων τόνισε ότι «είμαστε διατεθειμένοι να προωθήσουμε έναν ειλικρινή διάλογο, στη βάση της προγραμματικής σύγκλισης των αρχηγών που στηρίζουν την κυβέρνηση συνεργασίας αλλά και των υποχρεώσεων της χώρας», δηλαδή στη βάση της υπεράσπισης της ανταγωνιστικότητας με κάθε τρόπο, όπως ρητά και με κάθε ευκαιρία ξεκαθαρίζουν τα στελέχη της κυβέρνησης και της τρόικας, προμηνύοντας νέες μεταρρυθμίσεις.

Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ), Δημ. Δασκαλόπουλος, μετά τη συνάντηση δήλωσε τα εξής: «Από πλευράς ΣΕΒ επαναλάβαμε τις θέσεις μας - γνωστές και καθαρές - για τον κατώτατο μισθό, τη μετενέργεια, για όλα τα εργασιακά θέματα και βέβαια για τα δεινά που πλήττουν την οικονομία και τις επιχειρήσεις. Ωστόσο, απόλυτη προτεραιότητα για τον ΣΕΒ αυτή τη στιγμή αποτελεί η κοινωνική μάστιγα της ανεργίας και λυπάμαι που ούτε η ΓΣΕΕ στην επιστολή της ούτε οι άλλοι κοινωνικοί εταίροι, που προηγήθηκαν, αναφέρθηκαν στο θέμα αυτό».

Οι βιομήχανοι και οι τραπεζίτες αξιοποιούν την αύξηση της ανεργίας, πιέζοντας για ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, συνολικά νέες χρηματοδοτήσεις, έτσι ώστε, με χρήματα που προέρχονται από τη φορολεηλασία των λαϊκών στρωμάτων να στηρίξουν την ανταγωνιστικότητα και την επενδυτική τους δραστηριότητα. Καταφεύγουν στο χιλιοειπωμένο παραμύθι ότι η καπιταλιστική οικονομική ανάπτυξη δημιουργεί θέσεις εργασίας, ενώ πρόκειται για θέσεις εργασίας πολύ περιορισμένες (σε σχέση με τον καλπασμό της ανεργίας) με κατακρεουργημένα δικαιώματα και ημερομηνία λήξης. Ταυτόχρονα, σε ό,τι αφορά το ζήτημα των μισθών οι βιομήχανοι και οι τραπεζίτες πρωτοστατούν ήδη στη μείωση του ύψους του μέσου μισθού μέσα από την υπογραφή επιχειρησιακών συμβάσεων εργασίας με τη συναίνεση συμβιβασμένων συνδικαλιστικών πλειοψηφιών και την υπογραφή ατομικών συμβάσεων με τον εξαναγκασμό των εργαζομένων. Συμβάσεις που έχουν μειώσει δραματικά τους μισθούς, κάνοντας πράξη την αξίωση των κεφαλαιοκρατών να μην υπάρχουν μισθοί πολύ ψηλότεροι του κατώτατου μισθού της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΕΕ).

Εφ' όλης της ύλης διαπραγμάτευση για την υπογραφή μιας νέας ΕΓΣΣΕ, ζήτησε ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), Β. Κορκίδης, λέγοντας στις δηλώσεις του: «Δεχθήκαμε την πρόκληση της ΓΣΕΕ για κοινωνικό διάλογο, για επικαιροποίηση και υπογραφή μιας νέας ΕΓΣΣΕ αλλά σε λευκό χαρτί και εφ' όλης της ύλης» . Δηλαδή, στόχος των μεγαλεμπόρων και των πολυκαταστημάτων είναι επίσης η μείωση του ύψους του μέσου μισθού αφού ζητάνε διαπραγμάτευση όχι μόνο για τον κατώτερο μισθό αλλά για τα πάντα (τριετίες, επιδόματα κάθε είδους, άδειες και άλλα). Αποκαλυπτικό των προθέσεών τους είναι ότι στην κλαδική του εμπορίου θέλουν να υπογράψουν σύμβαση που να προβλέπει ένα ενιαίο μισθό για όλους τους εργαζόμενους ανεξαρτήτως ειδικότητας και όρων εργασίας. Μια τέτοια σύμβαση θα εξισώνει προς τα κάτω τους μισθούς. Σχετικά με τον κατώτερο μισθό, ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ έθεσε ως ζητούμενο την επαναφορά του στα επίπεδα του 2009 και να παγώσει για τρία χρόνια.

Τέλος, σύμφωνα με τις δηλώσεις του πρόεδρου της Γενικής Συνομοσπονδία Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδας, Ασημακόπουλου, η ΓΣΕΒΕΕ έθεσε δύο βασικά ζητούμενα. Την επαναφορά του κατώτατου μισθού κοντά στα 751 ευρώ και την υποχρεωτική εφαρμογή των συμβάσεων που υπογράφονται για όλους τους εργοδότες. Σε κάθε περίπτωση έσπευσε να δημιουργήσει θετικές εντυπώσεις για την κυβέρνηση καθώς πολλές φορές επανέλαβε ότι η κυβέρνηση φαίνεται πως έχει τη διάθεση να υλοποιήσει τέτοιες προτάσεις αλλά το ζήτημα είναι αν μπορεί να υλοποιήσει τέτοιες προτάσεις... Πάντως, σύμφωνα με πληροφορίες, μετά την επαναφορά, η ΓΣΕΒΕΕ θα ζητήσει μειώσεις 5% - 6%.

Σήμερα, συνάντηση με τον υπουργό Εργασίας θα έχει η ΓΣΕΕ.

Αποδοχή της πραγματικότητας, της εργασιακής ζούγκλας που επιβάλλουν στους χώρους δουλειάς οι εργοδότες και προσαρμογή σε αυτή, στο όνομα δήθεν του μικρότερου κακού, αυτός είναι ο πυρήνας της στρατηγικής που υιοθετήθηκε χτες στη συνεδρίαση της Ολομέλειας της ΓΣΕΕ από όλες τις συνδικαλιστικές παρατάξεις, πλην ΠΑΜΕ. ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ αλλά και «Αυτόνομη Παρέμβαση» παρά τις φραστικές εξάρσεις και τις διαπιστώσεις, ήταν ξεκάθαρες: Να υπογραφούν κλαδικές συμβάσεις με μειώσεις γιατί διαφορετικά τα πράγματα θα είναι χειρότερα. Αυτή ακριβώς την στρατηγική υπηρετεί και το γαϊτανάκι του «κοινωνικού διαλόγου» με τους εργοδότες «εταίρους» που στήνεται πάλι από την ΓΣΕΕ, με σκοπό δήθεν επιστροφή στη συμφωνία που είχε επιτευχθεί στις 2 Φλεβάρη, αλλά και στην τελευταία ΕΓΣΣΕ που προέβλεπε κατώτερο μισθό 750 ευρώ μεικτά, πριν δηλαδή την Υπουργική Πράξη 6 με την οποία μειώθηκαν οι κατώτεροι μισθοί κατά 22% και 32% και υπονομεύθηκαν οι συλλογικές συμβάσεις. Μάλιστα, χτες, ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση της ΓΣΕΕ, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων έσπευσε ήδη να ορίσει την επόμενη Τρίτη ως μέρα συνάντησης με ΓΣΕΕ, ΕΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ «για να συζητηθούν όλα τα υφιστάμενα θέματα και ζητήματα που απασχολούν τον κόσμο της εργασίας».

Στον αντίποδα αυτής της στρατηγικής τα στελέχη του ΠΑΜΕ υπογράμμισαν: «Η ΓΣΕΕ δεν προσπαθεί να σώσει το θεσμό της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης όπως ισχυρίζεται, αλλά προσαρμόζει τη σύμβαση στις ανάγκες του κεφαλαίου, στην καπιταλιστική κρίση». «Επιδιώκετε να συμβασιοποιήσετε τη φτώχεια» ήταν το σχόλιο του στελέχους του ΠΑΜΕ Σωτήρη Ζαριανόπουλου, ο οποίος σχετικά με τον διάλογο που θέλει να ανοίξει η ΓΣΕΕ με τους εργοδότες για να επαναφέρει υποτίθεται την ΕΓΣΣΕ, σημείωσε: «Ο νόμος καταργείται με νόμο».

Σε δήλωσή του αλλά και στην τοποθέτησή του αναπτύσσοντας τις θέσεις του ΠΑΜΕ ο Σωτήρης Ζαριανόπουλος μεταξύ άλλων σημείωσε:

«Οι προγραμματικές δηλώσεις της νέας τρικομματικής κυβέρνησης απέδειξαν ότι τίποτα καλό δεν πρέπει να περιμένουν οι εργαζόμενοι απ' αυτή. Η βάρβαρη πολιτική σε βάρος τους θα συνεχιστεί και θα ενταθεί για να σωθεί το κεφάλαιο, η Ευρωπαϊκή Ενωση και η πολιτική τους. Η πρόσφατη πρόσκληση της ΓΣΕΕ προς τους εργοδότες, πρόκειται για έναν ακόμα κοινωνικό διάλογο που τόσο αρνητικά έχει σημαδέψει την κατάσταση της εργατικής τάξης όλα τα προηγούμενα χρόνια. Η επιστροφή στον βασικό μισθό που προτείνεται έχει ισοδύναμα ανταλλάγματα, νέες θυσίες για τα κέρδη και την επιχειρηματικότητα, τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών από τους εργοδότες και άρα νέο χτύπημα στα ασφαλιστικά ταμεία που καταρρέουν. Δεν πρόκειται για Σύμβαση. Γιατί Σύμβαση σημαίνει: Να μην λες λόγια στην κορυφή και να υπογράφεις μειώσεις κάτω στους κλάδους και στους χώρους δουλειάς. Σύμβαση, για το ΠΑΜΕ, σημαίνει πάνω απ' όλα αγώνας από τα κάτω, στους χώρους δουλειάς, με τους ίδιους τους εργαζόμενους πρωταγωνιστές. Σημαίνει σύγκρουση με την εργοδοσία, με την κυβέρνηση, με την Ευρωπαϊκή Ενωση και την τρόικα, με τον εργοδοτικό συνδικαλισμό. Σημαίνει άμεση κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων, που είναι όπλα στα χέρια των εργοδοτών (μειώσεις μισθών, μετενέργεια στις κλαδικές, εκ περιτροπής εργασία, μερική απασχόληση, ειδικές επιχειρησιακές συμβάσεις, ατομικές συμβάσεις).

Σημαίνει αγώνας για αυξήσεις, καμιά μείωση σε μισθούς και μεροκάματα. Σημαίνει μέτρα για τους άνεργους, πάλη κατά των βάρβαρων φόρων και των χαρατσιών, για την επιβίωση του λαού, για δωρεάν φάρμακα και υγεία. Αυτό το κάλεσμα απευθύνει το ΠΑΜΕ στους εργαζόμενους της χώρας και σ' αυτό τον αγώνα θα πρωταγωνιστήσει με όλες του τις δυνάμεις».

Η τοποθέτηση αυτή, του ΠΑΜΕ δεν έγινε τυχαία αφού ο ίδιος ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλος, μιλώντας για τις κλαδικές συμβάσεις δεν έκρυψε ότι: «Το δίλημμα είναι: Τι θα συμβεί αν δεν υπογράψουμε σύμβαση; Γιατί τότε οι απώλειες θα είναι πολλαπλάσιες...». Δηλαδή αναπαρήγαγε τους ίδιους εκβιασμούς με τους οποίους οι εργάτες βρίσκονται αντιμέτωποι στους τόπους δουλειάς.

Στο ίδιο πνεύμα και το στέλεχος της «Αυτόνομης Παρέμβασης», Θάνος Βασιλόπουλος, ζήτησε: «Να δούμε την πραγματικότητα...» και επικαλούμενος τη λήξη της μετενέργειας που θα σημάνει μείωση 20% στους μισθούς του εμπορίου, έμμεσα αναγνώρισε ότι ήδη διαπραγματεύεται με τους εργοδότες μειώσεις: «Φυσικά και συζητάμε», είπε, «και το ζήτημα δεν είναι το πόσο». Κατά το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, δεν έχει και τόσο σημασία αν υπογραφούν συμβάσεις με μειώσεις μισθών και βέβαια ούτε περνάει από το μυαλό του ότι για να μην καταντήσουν οι συμβάσεις «άδειο παλτό», όπως πολλές φορές επεσήμανε, αυτό που απαιτείται είναι η οργάνωση και η κινητοποίηση των ίδιων των εργατών και όχι η αποδοχή μοιρολατρικά πότε θα λήξει η μετενέργεια.

Αυτή όμως, όπως υπογράμμισε το στέλεχος του ΠΑΜΕ, Χρήστος Κατσώτης, «είναι λογική ήττας που την έχουν υπηρετήσει όλες οι άλλες παρατάξεις. Εμείς δεν μπορούμε να πάμε με αυτή τη λογική. Εμείς προβάλλουμε τις ανάγκες των εργαζομένων και όχι την προσαρμογή στην πραγματικότητα που θέλει το κεφάλαιο. Οταν όμως αναγνωρίζεις τους τραπεζίτες, τους βιομήχανους, τους μεγαλοξενοδόχους, τους εφοπλιστές ότι είναι "εταίροι", τότε αποδέχεσαι ότι πρέπει να βάλεις πλάτη, ότι όλοι έχουμε ευθύνες, ότι δηλαδή "όλοι μαζί τα φάγαμε"..!».