ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 12 Ιούλη 2012
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ - ΓΣΕΕ
Διάλογος - παγίδα για τα εργατικά συμφέροντα

Το παιχνίδι των «κοινωνικών διαλόγων» στις πλάτες των εργαζομένων συνεχίζουν να παίζουν κυβέρνηση, ΓΣΕΕ και εργοδότες, εντείνοντας τις προσπάθειές τους για να τους αποπροσανατολίσουν και να τους ποδηγετήσουν στο άρμα της «ανταγωνιστικότητας» την οποία όλοι τους υπηρετούν. Ετσι μετά τις συναντήσεις που είχε ο υπουργός Εργασίας με τους εργοδοτικούς φορείς, χτες συναντήθηκε με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, ενώ την επόμενη βδομάδα αρχίζει ο νέος κύκλος «διαλόγου» της Συνομοσπονδίας με ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ και ΕΣΕΕ.

Το ότι το αποτέλεσμα αυτών των διαλόγων είναι προδιαγεγραμμένο και σε κάθε περίπτωση επικίνδυνο για τα εργατικά συμφέροντα, φρόντισε να το ξεκαθαρίσει ο ίδιος ο υπουργός Εργασίας Ι. Βρούτσης δηλώνοντας μετά τη συνάντηση με τη ΓΣΕΕ: «Το υπουργείο είναι προσηλωμένο στην υλοποίηση του κυβερνητικού προγράμματος και την αποκατάσταση της αξιοπιστίας της χώρας...». Δηλαδή, με δυο κουβέντες, το υπουργείο κάνει καθαρό ότι το αντεργατικό οικοδόμημα θα παραμείνει ανέγγιχτο και θα τηρηθεί στο ακέραιο προς χάριν και της αξιοπιστίας της χώρας.

Και όμως ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλος σχολιάζοντας τη συνάντηση δήλωσε αμέσως μετά ότι «προφανώς απαντήσεις οριστικές ο υπουργός δεν μπόρεσε να δώσει...» συνεχίζοντας έτσι να καλλιεργεί ψευδαισθήσεις ότι μπορεί να βγει κάτι από τη διαπραγμάτευση με την κυβέρνηση και επιχειρώντας να δικαιολογήσει γιατί στήνεται για άλλη μια φορά η αθλιότητα του «κοινωνικού διαλόγου».

Και αυτό γιατί η όλη συζήτηση με τις εργοδοτικές οργανώσεις δεν έχει την παραμικρή αξία, αφού ακόμα και σε περίπτωση κάποιας συμφωνίας, αυτή για να έχει πρακτικό αποτέλεσμα πρέπει να γίνει νόμος. Οταν όμως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στην προηγούμενη κυβέρνηση με νόμο κατάργησαν την υφιστάμενη τότε ΕΓΣΣΕ και ανέτρεψαν το νομοθετικό πλαίσιο των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, με τι εχέγγυα μπορεί να ελπίζει κάποιος ότι μια νέα συμφωνία με ανάλογο περιεχόμενο θα γίνει δεκτή από τα ίδια κόμματα που πρωταγωνιστούν στη συγκυβέρνηση; Γίνεται λοιπόν φανερό ότι το κόλπο είναι στημένο. Ο «διάλογος» για άλλη μια φορά δίνει άλλοθι διαλλακτικότητας στη νέα κυβέρνηση και ταυτόχρονα, άλλοθι στους εργοδότες και κυρίως στο ΣΕΒ, την ώρα που στην κορυφή συνδιαλέγεται με την ηγεσία της ΓΣΕΕ, μέσα στους χώρους δουλειάς να συνεχίζουν το πλιάτσικο σε βάρος των εργατικών δικαιωμάτων και στους κλάδους να πιέζουν αφόρητα για υπογραφή συμβάσεων με μεγάλες μειώσεις.

Αλλωστε και στο συγκεκριμένο ζήτημα ο υπουργός Εργασίας ήταν σαφής: «Μια σειρά από εργασιακά ζητήματα που περιλαμβάνονται στο κείμενο προγραμματικής σύγκλισης των κομμάτων που συγκροτούν την κυβέρνηση, θα τεθούν σε χρόνο και με τρόπο που θα ορίσει ο στρατηγικός σχεδιασμός της κυβέρνησης για την επαναδιαπραγμάτευση όρων του μνημονίου». Δηλαδή, ακόμα και να υπάρξει οποιαδήποτε συμφωνία ΓΣΕΕ - εργοδοτών αυτή παραπέμπεται σε κάποια στιγμή στο μέλλον και στα πλαίσια της γενικής διαπραγμάτευσης με την τρόικα!

ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΑΔΕΔΥ
Προτάσεις αποδοχής της αντεργατικής πολιτικής

Με προτάσεις που εγκλωβίζουν τους εργαζόμενους και προσφέρουν πολύτιμη βοήθεια στο πέρασμα των αντεργατικών πολιτικών προσήλθε η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ στη χτεσινή συνάντηση που είχε με τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Αντ. Μανιτάκη. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο υπουργός αρνήθηκε να δεσμευθεί για την κατάργηση των νομοθετικών διατάξεων που οδηγούν στη μείωση του προσωπικού στο Δημόσιο.

Η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ προσήλθε στη συνάντηση με ένα κείμενο προτάσεων που συνυπογράφουν ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ. Ομως, στο κείμενο υπάρχει κατ' αρχήν συμφωνία και από την «Αυτόνομη Παρέμβαση» παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις της.

Από την αρχή του κειμένου, είναι φανερή η προσπάθεια της πλειοψηφίας να αθωώσει όλες τις προηγούμενες αντεργατικές - αντιλαϊκες πολιτικές, αφού ισχυρίζεται ότι τα δεινά των εργαζομένων είναι αποτέλεσμα της «μνημονιακής πολιτικής». Ετσι συγκαλύπτει ότι τα μέτρα που λαμβάνονται σήμερα είναι σχεδιασμένα και προαποφασισμένα εδώ και χρόνια και ότι οι σημερινές συνθήκες συνέβαλαν στην επιτάχυνση της εφαρμογής τους. Οτι τα μέτρα αυτά είναι συνέχεια προηγουμένων μέτρων και πολιτικών και δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Οτι τελικά η αιτία των προβλημάτων των εργαζομένων δεν είναι το μνημόνιο, αλλά ο ίδιος ο καπιταλισμός και οι ασκούμενες πολιτικές που διαχρονικά τον υπηρετούν.

Ιδεολογήματα που παγιδεύουν τους εργαζόμενους

Σε άλλο σημείο η πλειοψηφία επισημαίνει ότι «είναι άκρως απαραίτητο να κατανοήσει η κυβέρνηση το αδιέξοδο αυτής της πολιτικής». Σε αυτή τη φράση υποκρύπτονται τα γνωστά ιδεολογήματα περί «ικανών και ανίκανων» κυβερνήσεων και της δήθεν δυνατότητας εφαρμογής φιλολαϊκών πολιτικών μέσα στον καπιταλισμό. Δηλαδή αν η κυβέρνηση συνεχίσει να ασκεί την ίδια πολιτική δεν είναι γιατί συνειδητά υπηρετεί τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου αλλά γιατί τάχα δεν είναι «ικανή» να καταλάβει ότι η πολιτική που εφαρμόζει δεν είναι η σωστή.

Στο διά ταύτα, η πλειοψηφία αναφέρεται σε δέκα ζητήματα. Μιλά για τις ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων φορέων χωρίς να προτείνει τίποτα. Αναφέρεται στη μείωση των μισθών που όπως λέει φθάνουν μέχρι και το 60% και αρκείται να ζητήσει βελτίωσή τους. Για το Δημόσιο Σύστημα Υγείας αποδέχεται την πολιτική συγχώνευσης και κατάργησης των νοσοκομείων αρκεί να υπάρχει μελέτη γι' αυτό. Εδώ καλλιεργεί την αυταπάτη ότι είναι δυνατόν στις σημερινές συνθήκες να εφαρμοστεί μια τέτοια πολιτική προς όφελος του λαού. Διαπιστώνει την τραγική κατάσταση στα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά ξεχνά να πει ότι η ίδια έχει αποδεχθεί αυτή την κατάσταση μέσα από τις θέσεις για το Ταμείο Πρόνοιας και το Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Δημοσίων Υπαλλήλων. Θέτει ζήτημα «αναθεώρησης του φορολογικού συστήματος» χωρίς όμως να αρθρώνει ούτε μία πρόταση για τη φορολόγηση του κεφαλαίου.

Αποδέχεται την έννοια της «αξιολόγησης», θέτοντας ως όρο να γίνεται για τη βελτίωση των υπηρεσιών. Αυτή η θέση είναι μέρος της γενικότερης πρότασής της για «το δημοκρατικό εκσυγχρονισμό της Δημόσιας Διοίκησης και την αναβάθμιση της κρατικής μηχανής προς όφελος του λαού και του τόπου»! Πρόταση που κρύβει ότι το συγκεκριμένο κράτος είναι όργανο στα χέρια της κυρίαρχης τάξης και επομένως η όποια βελτίωση στον καπιταλισμό δε σημαίνει τίποτα άλλα παρά αποτελεσματικότερη εξυπηρέτηση των αναγκών του κεφαλαίου.

ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΥΓΕΙΑ - ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ
Συγκέντρωση την Παρασκευή στην Πτολεμαΐδα

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στη νέα φοροεπιδρομή, για την υπεράσπιση και διεύρυνση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, για το δικαίωμα στη δωρεάν Υγεία - Φάρμακο - Πρόνοια, διοργανώνει το ΠΑΜΕ, την Παρασκευή 14 Ιούλη, στις 8.30 το βράδυ στην κεντρική πλατεία της Πτολεμαΐδας. Καλεί τους εργαζόμενους, με οργάνωση του αγώνα και αλληλεγγύη, να βάλουν φρένο στη φοροληστεία και να απαιτήσουν την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία.

Σε ανακοίνωσή του το ΠΑΜΕ σημειώνει: «Η νέα επιδρομή που ξεκινάει η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ δεν πρέπει να μας βρει σε στάση αναμονής. Καμία πίστωση χρόνου. Οταν αρχίσουν οι κατασχέσεις στα σπίτια μας αυτοί δε θα μας δώσουν πίστωση χρόνου... Η αγανάκτηση πρέπει να μετατραπεί σε οργανωμένο αγώνα πρώτα από όλα στους χώρους δουλειάς με μαζικοποίηση των σωματείων, αλλά και στις γειτονιές με όλες τις μορφές και με δυνάμωμα της αλληλεγγύης».

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ
Προκαλούν τους εργαζόμενους κυβέρνηση και ΓΣΕΕ

Σε σχόλιό του, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει για τη συνάντηση υπουργού Εργασίας και ΓΣΕΕ:

«

Ο υπουργός της συγκυβέρνησης με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ προκαλούν τους εργαζόμενους. Οι μισθοί σφαγιάζονται άγρια με την εφαρμογή των επιχειρησιακών και ατομικών συμβάσεων, με την επέκταση ελαστικών εργασιακών σχέσεων που στηρίζει η συγκυβέρνηση και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ πρωταγωνιστεί στην εφαρμογή τους. Συγκυβέρνηση και ΓΣΕΕ παραπέμπουν τα πάντα στον κοινωνικό διάλογο, επιδιώκοντας την παγίωση της εξαθλίωσης των εργαζομένων με τη σφραγίδα της κοινωνικής συναίνεσης. Η παραπομπή του υπουργού Εργασίας για λύσεις μέσα από την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου είναι απάτη. Και μόνο που δηλώνει ότι όλα είναι ανοιχτά σηματοδοτεί ένα νέο όλεθρο για τους εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι κυβέρνηση, μεγαλοεργοδότες, τρόικα θέλουν να ισοπεδώσουν μισθούς και δικαιώματα. Οι εργαζόμενοι πρέπει να οργανωθούν στον τόπο δουλειάς, στον κλάδο για να φρενάρουν τη βαρβαρότητα και να αντεπιτεθούν για τη δική τους εξουσία».



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ