Παπαγεωργίου Βασίλης

Την επιζήμια για το λαό στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, επιβεβαίωσαν χτεσινές συνεντεύξεις του εκπροσώπου του Π. Σκουρλέτη στους ρ/σ ΝΕΤ και ΦΛΑΣ. Επικαλούμενος τις δηλώσεις Ρουμελιώτη, ανέφερε ότι «γεννιέται ένα ερώτημα, γιατί εφαρμόστηκε, πού στόχευε και αν μάλιστα ήταν γνωστές αυτές οι εκτιμήσεις γεννιέται και ένα θέμα πια το οποίο έχει και νομική διάσταση». Ούτε λίγο, ούτε πολύ, λέει ότι το ΔΝΤ και η τρόικα «παράνομα» αποφάσισαν τα μνημόνια, σπρώχνοντας το λαό σε αδιέξοδα κανάλια, που συσκοτίζουν τον πραγματικό χαρακτήρα της κρίσης και τη στόχευση των μνημονίων.

Ο ίδιος αναρωτήθηκε «γιατί επιμένουμε σ' αυτή τη λάθος συνταγή, σ' αυτόν τον λάθος δρόμο (...) Σε όλα τα επίπεδα έχουμε μια πλήρη παταγώδη αποτυχία αυτής της πολιτικής (...) Γιατί λοιπόν συνεχίζουμε;»! Πρόκειται για συνειδητή κοροϊδία του λαού, όταν τα ίδια μέτρα με αυτά της Ελλάδας παίρνονται σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης και της ΕΕ, αφού προβλέπονται από τις συνθήκες που και ο ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει.

Το μνημόνιο έρχεται να επιταχύνει προαποφασισμένα αντιλαϊκά μέτρα σε συνδυασμό με την αυστηρή λιτότητα. Από δω προκύπτει και η αναγκαιότητας τη ρήξης με τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, για να πάρει ανάσα ο λαός. Μια τέτοια προοπτική, όμως, δεν την εχθρεύονται μόνο οι αστοί και τα κόμματά τους, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Στο ερώτημα τι θα έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ αν ήταν στην κυβέρνηση, ο Π. Σκουρλέτης δίνει για λογαριασμό του κόμματός του εξετάσεις πίστης και αφοσίωσης στην ευρωένωση, λέγοντας: «Πρώτα απ' όλα, με κάθε μέσο και τρόπο, θα προσπαθούσαμε να συγκληθεί μια έκτακτη Σύνοδος Κορυφής, στην οποία να τεθεί το θέμα του ελληνικού προβλήματος, το οποίο συναρτάται άμεσα με το συνολικό πρόβλημα πια της Ευρωζώνης (...) ο παρονομαστής είναι κοινός. Ενα οικονομικό μοντέλο το οποίο πάσχει, το οποίο βρίσκεται σε μια βαθιά συστημική κρίση».

Η ΕΕ και η Ευρωζώνη έχουν κάνει μέχρι στιγμής δεκάδες Συνόδους για τη διαχείριση της κρίσης και τίποτα καλό δεν προέκυψε για το λαό. Ο ΣΥΡΙΖΑ πουλάει παραμύθι ότι με αυτόν στο τιμόνι της διαχείρισης, η ΕΕ θα τρόμαζε και ξαφνικά θα γινόταν φιλολαϊκή. Στην πραγματικότητα, προσπαθεί να λανσάρει τον εαυτό του σαν καλύτερο διαχειριστή των υποθέσεων της πλουτοκρατίας και ταυτόχρονα να κατοχυρώσει την ΕΕ και τα διαβούλιά της σαν πεδίο όπου πρέπει ο λαός να αναζητήσει λύση στα προβλήματά του, διαγράφοντας μια κι έξω την ταξική πάλη στο εθνικό πεδίο.

Προσπαθώντας να σκιαγραφήσει το περιεχόμενο της «λύσης», επιβεβαιώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξεφεύγει ούτε χιλιοστό απ' την πεπατημένη της διαχείρισης της κρίσης προς όφελος των μονοπωλίων. Λέει ο Π. Σκουρλέτης: «Βασική προϋπόθεση για να αναζητήσουμε οποιαδήποτε άλλη λύση, είναι να παγώσει πάραυτα η διαδικασία αποπληρωμής του ελληνικού χρέους (...) να αναζητήσουμε με τους εταίρους μας έναν διαφορετικό στρατηγικό σχεδιασμό για την Ευρώπη». Συμπλήρωσε μάλιστα ότι θα μπορούσε να επιτευχθεί μια επιλεκτική διαγραφή του χρέους, που είναι πλέον θεσμικό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει το χρέος και καταθέτει προτάσεις για τη διαχείρισή του, αντίστοιχες με αυτές που υπερασπίζονται διάφορες μερίδες της πλουτοκρατίας εντός και εκτός Ελλάδας. Είναι άλλωστε αποκαλυπτικό το γεγονός ότι ήδη στο πλαίσιο της ΕΕ εξετάζεται το ενδεχόμενο για νέο «κούρεμα», το οποίο αναπόφευκτα θα συνοδεύεται με νέα μέτρα σε βάρος του λαού.

Γι' αυτόν τον δήθεν «διαφορετικό» σχεδιασμό, ζητάει «η ΕΚΤ να είναι κάτω από πολιτικό έλεγχο», να υπάρχει «ισχυρός κοινοτικός προϋπολογισμός», «αλλαγή στην αρχιτεκτονική του τραπεζικού συστήματος». Μέτρα δηλαδή ισχυροποίησης του ευρωενωσιακού οικοδομήματος, τα οποία μάλιστα παρουσιάζει σαν εναλλακτική του «ευρωμονόδρομου» όταν λέει, εμπαίζοντας προκλητικά το λαό, ότι «δεν τα ακούσαμε αυτά, αυτό το οποίο ακούσαμε είναι ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, είναι μονόδρομος».

Προσπαθώντας να κερδίσει τη μάχη των εντυπώσεων και ταυτόχρονα να αθωώσει την ντόπια πλουτοκρατία και το πολιτικό της προσωπικό, ο Π. Σκουρλέτης κατηγόρησε εκ νέου την κυβέρνηση για «εκτελεστικό λογιστή» της τρόικας. Οπως είπε, «αυτό είναι ρόλος εκτελεστικού λογιστή, δεν είναι ο ρόλος του πολιτικού ηγέτη, ο οποίος πάει για να εκφράσει τα συμφέροντα της κοινωνίας και τα συμφέροντα της χώρας. Αυτά τα έχουν απεμπολήσει προ πολλού». Καλλιεργεί δηλαδή αυταπάτες ότι μια αστική κυβέρνηση μπορεί να υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα, και μάλιστα σε συνθήκες βαθιάς κρίσης του καπιταλισμού.

Καθόλου τυχαία, άλλωστε, λίγο καιρό πριν ο ΣΥΡΙΖΑ χειροκροτούσε θερμά τους Ραχόι και Μόντι, ισχυριζόμενος ότι αυτοί, εκπροσωπώντας τα συμφέροντα των «χωρών» τους και των «κοινωνιών» τους, διαπραγματεύτηκαν σθεναρά και κέρδισαν στο πλαίσιο της ΕΕ. Χτες, ο Π. Σκουρλέτης ανακάλυψε ότι και η Ισπανία «ακολουθεί μια πολιτική πρώτα απ' όλα μείωσης των επιδομάτων ανεργίας», διερωτώμενος υποκριτικά «τι να πει κανείς;».