Το να φιλοξενεί ένα τέτοιο σχόλιο μία οποιαδήποτε άλλη εφημερίδα θα μπορούσε, ίσως, να περάσει απαρατήρητο. Είναι συνηθισμένο τα αστικά ΜΜΕ να προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους αναγνώστες ότι πρέπει να αξιολογούν τους πολιτικούς όχι από το ταξικό περιεχόμενο της πολιτικής τους αλλά από το αν... κυκλοφορούν και διασκεδάζουν ανάμεσά τους.
Ομως, το ότι το παραπάνω σχόλιο φιλοξενείται στην «Αυγή», πριν δυο μέρες, με τον τίτλο «Ο Πρόεδρος του λαού...» χρειάζεται να σημειωθεί. Δε θα μιλήσουμε περί... συμπάθειας προς Ομπάμα γιατί αυτή έχει αποδειχτεί με πιο σοβαρές παρεμβάσεις του ΣΥΡΙΖΑ (βλ. όταν παίνευε τη στήριξη που πρόσφερε η αμερικανική κυβέρνηση στις τράπεζες των ΗΠΑ). Η αλήθεια είναι, πάντως, πως δεν έχει όρια η αφοσίωση με την οποία «Αυγή» και ΣΥΡΙΖΑ πασχίζουν να εξαφανίσουν κάθε ταξική προσέγγιση της πραγματικότητας, να φιλοτεχνήσουν το... «καθημερινό» και «ανθρώπινο» προφίλ εκμεταλλευτών και ιμπεριαλιστών, να κάνουν τελικά ό,τι περνά από το χέρι τους ώστε να μεγαλώνουν τη σύγχυση των εργαζομένων κρύβοντας τη ρίζα (άρα και τη λύση) των προβλημάτων τους...
Πυκνώνουν μέρα με τη μέρα τα σενάρια για το πώς θα διαμορφωθεί τελικά το νέο αντιασφαλιστικό πακέτο που ετοιμάζεται να σερβίρει η συγκυβέρνηση στο λαό. Κοινός παρονομαστής όλων είναι οι εκβιασμοί και τα ψευτοδιλήμματα που επιστρατεύουν για να δεχτεί η εργατική τάξη να υποστεί τη νέα ληστεία. Αστοί πολιτικοί, δημοσιογράφοι, αναλυτές, όλοι τους πλέον γράφουν και μιλούν σα να είναι αυτονόητο και... φυσιολογικό να λεηλατηθεί ξανά η ζωή εκατοντάδων χιλιάδων που για χρόνια δουλεύουν σκληρά με την ελπίδα ότι (τουλάχιστον) θα έχουν αξιοπρεπή γηρατειά. Κι ας είναι οι εργαζόμενοι οι μόνοι που συστηματικά πληρώνουν τις εισφορές τους στα Ταμεία, την ώρα που κράτος και μεγαλοεργοδότες τα έχουν βουλιάξει στα χρέη. Κι ας κινδυνεύουν με τη σχεδιαζόμενη αύξηση ορίων ηλικίας ή / και ενσήμων ακόμα και να χάσουν οριστικά τη δυνατότητα να πάρουν σύνταξη αφού η ανεργία, η υποαπασχόληση και τα «λουκέτα» γεννούν καθημερινά σε χιλιάδες τον εφιάλτη της «αιώνιας απασχόλησης» στα σύγχρονα γκέτο για 3 ή 4 ένσημα το μήνα...
Η επίθεση στις συνειδήσεις των εργαζομένων θα ενταθεί με κάθε αγριότητα αλλά και μαεστρία, έτσι ώστε να πείθεται η εργατική τάξη με κάθε τρόπο ότι είναι μοιραίο και αναπόφευκτο να χειροτερεύει η ζωή της. Να παραπλανάται από διάφορα «εναλλακτικά» σενάρια που της παρουσιάζουν και να μη βλέπει ότι ... «εναλλαγές» υπάρχουν μόνο για το πώς ή το πότε θα υποστεί τα βάσανα και τις στερήσεις που γι' αυτή συνεπάγεται η έξοδος από την κρίση προς όφελος του κεφαλαίου. Είναι χαρακτηριστικό - για παράδειγμα - πως στα «εναλλακτικά» σενάρια που πλέον προωθούνται είναι η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67 ή η κατάργηση κάθε δυνατότητας πρόωρης συνταξιοδότησης. Ομως τέτοιες «επιλογές» αποσκοπούν στο να μαθαίνει η εργατική τάξη να διαλέγει πάντα μεταξύ «λύσεων» εξίσου οδυνηρών για την ίδια. «Λύσεων» που θα της επιβάλλουν περισσότερα χρόνια δουλειάς σε συνθήκες που τη σακατεύουν, που εξοντώνουν τη σωματική και ψυχική της υγεία. Να μην πέσουν οι εργάτες στην παγίδα της εξαπάτησης. Να μη δεχτούν να μπει ταφόπλακα στην Κοινωνική Ασφάλιση. Να οργανωθούν και να υπερασπιστούν με κάθε τρόπο τις κατακτήσεις και το δίκιο τους.