ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Μόνιμη και σταθερή εργασία

Η μάστιγα της ανεργίας δεν είναι φυσικό φαινόμενο, ούτε καμία αρρώστια που μεταδίδεται από χώρα σε χώρα, αν και παίρνει χαρακτηριστικά πανούκλας για τη ζωή των εργαζομένων. Είναι συστατικό στοιχείο του καπιταλιστικού συστήματος που αποκαλύπτει - πιο έντονα σε συνθήκες κρίσης - τα όρια της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που δεν μπορεί να εξασφαλίσει το βασικό ανθρώπινο αγαθό, το δικαίωμα στην εργασία, το δικαίωμα στην ίδια τη ζωή για ένα πολύ μεγάλο τμήμα της κοινωνίας. Από κει και πέρα η ανεργία αξιοποιείται πολλαπλά, ιδεολογικά, πολιτικά και οικονομικά, από την άρχουσα τάξη και τα διεθνικά κέντρα του συστήματος, για να εδραιώσουν την εξουσία τους, να χειραγωγήσουν τις λαϊκές μάζες, να εντείνουν την εκμετάλλευση.

Τα κροκοδείλια δάκρυα που κατά καιρούς χύνουν οι απολογητές και υπηρέτες του συστήματος για το δράμα των ανέργων και οι ανούσιες διακηρύξεις κατά της ανεργίας και περί μέτρων προστασίας δεν είναι μόνο υποκριτικά, αλλά αποτελούν και μέρος της ίδιας της επιχείρησης αξιοποίησης της ανεργίας για σφαγιασμό των, όσων έχουν απομείνει, δικαιωμάτων και κατακτήσεων εργαζομένων και ανέργων, συνολικά της εργατικής τάξης. Αξιοποιούν την ανεργία για να ταΐσουν κι άλλο το Μινώταυρο, που είναι το κεφάλαιο και η πλουτοκρατία. Επιδοτούν τάχα την εργασία, δηλαδή την εργοδοσία, για να δημιουργήσει - υποτίθεται - θέσεις εργασίας, παίρνοντας πόρους που προορίζονταν για τα επιδόματα ανεργίας, δηλαδή το ψωμί των ανέργων και το γάλα των παιδιών τους. Εφθασαν έτσι την επίσημη ανεργία στο 23,1% του εργατικού δυναμικού.

Αυτή η υποκρισία τους ξεπερνάει και τα όρια της χυδαιότητας. Πολλές φορές τελευταία, για να δικαιολογήσουν τα αντεργατικά μέτρα, μέλη της σημερινής κυβέρνησης και της προηγούμενης του ΠΑΣΟΚ, όπως και της τρόικας, έβγαιναν με προκλητικό τρόπο να δηλώσουν ότι σφαγιάζουν τους μισθούς για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας για τους ανέργους ή ακόμα ότι μιλάνε αυτοί, που εξοντώνουν τους εργαζόμενους, εκ μέρους των ανέργων, γιατί τάχα δεν έχουν εκπροσώπηση από τα συνδικάτα. Ταυτόχρονα χρησιμοποιούν την ανεργία για να διασπάσουν την εργατική τάξη και να στρέψουν το ένα τμήμα της ενάντια στο άλλο, όπως άλλωστε κάνουν και με τους μετανάστες εργάτες.

Τα λεγόμενα της συγκυβέρνησης ότι αντίπαλός τους δήθεν είναι η ανεργία είναι μια απάτη. Αντίπαλός τους, όπως δείχνουν οι πράξεις τους και όπως καθημερινά βιώνουν τα λαϊκά στρώματα, είναι τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Τα βλέπουν σαν εμπόδια στην καπιταλιστική επέλαση, στη ρεβάνς του κεφαλαίου απέναντι σε ό,τι κατέκτησε η εργατική τάξη όλα τα προηγούμενα χρόνια. Στόχος τους είναι η ισοπέδωση, ώστε να πληρώσουν οι εργαζόμενοι τις συνέπειες της βαθιάς κρίσης και να ανακάμψει η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Αυτό επιδιώκουν τα μνημόνια που οι κυβερνήσεις υλοποιούν και αυτό, βέβαια, δεν μπορεί να γίνει ούτε δίκαια ούτε ήπια, όπως κάποιοι ισχυρίζονται καλλιεργώντας αναμονή και αυταπάτες.

Στις σύγχρονες καπιταλιστικές κοινωνίες το αίτημα για μόνιμη και σταθερή εργασία αποτελεί βασικό ανθρώπινο δικαίωμα γιατί χωρίς αυτό απαξιώνεται η ζωή του ανθρώπου. Η πάλη για μόνιμη και σταθερή εργασία με την παράλληλη διεκδίκηση επιδόματος ανεργίας για όλους είναι διεκδίκηση που φέρνει στην επιφάνεια την ουσία του όλου προβλήματος. Κάθε μέρα που περνάει αποδεικνύεται ότι χωρίς αποδέσμευση από την ΕΕ και χωρίς αποφασιστική σύγκρουση με τα μεγάλα καπιταλιστικά συμφέροντα δεν μπορεί να απαλλαχθεί ο λαός από τα βάρβαρα μέτρα και τα μνημόνια. Τα εργατικά - λαϊκά στρώματα έχουν συμφέρον να στηρίξουν την πρόταση νόμου του ΚΚΕ για την κατάργηση των μνημονίων, της δανειακής σύμβασης και των εφαρμοστικών τους νόμων, για λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Μπίζνες με τον πόνο των ασφαλισμένων

Γρηγοριάδης Κώστας

Από την περασμένη Δευτέρα ξεκίνησε η επιβολή του τηλεφωνικού χαρατσιού για τους ασφαλισμένους του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) που καλούνται να πληρώσουν πάνω από 1 ευρώ, για να κλείσουν ραντεβού - ποιος ξέρει μετά από πόσους μήνες - για να εξεταστούν. Οι εταιρείες που έχουν αναλάβει την μπίζνα θα κάνουν «χρυσές δουλειές», παίζοντας με τον πόνο του κοσμάκη. Που δούλευε τόσα χρόνια, πλήρωνε την ασφάλισή του και τώρα τού τα παίρνουν και από το κλείσιμο ενός τηλεφωνικού ραντεβού για να πάει στο γιατρό. Είναι και αυτό ενδεικτικό για την ένταση της εμπορευματοποίησης της Υγείας και τις επιπτώσεις που έχει. Και μάλιστα, οι διαφημίσεις για το νέο τηλεφωνικό αριθμό και τις εταιρείες που έχουν αναλάβει τη δουλειά, κατακλύζουν καθημερινά τις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα. Η μετακύλιση και της τηλεφωνικής κλήσης στις τσέπες του ασφαλισμένου είναι ένα ακόμα στοιχείο της εντεινόμενης εμπορευματοποίησης και των περικοπών στην Υγεία, μοχλό για τα οποία αποτελεί και η δημιουργία και λειτουργία του ΕΟΠΥΥ. Και αυτό έρχεται την ίδια στιγμή που οι ασφαλισμένοι στον Οργανισμό δεν μπορούν να κλείσουν καν ραντεβού, καθώς έκλεισαν τα εργαστήρια του ΙΚΑ και υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές.

Βαρβαρότητα...

Η καταγγελία του Π. Γ. είναι αποκαλυπτική για τα αποτελέσματα της βάρβαρης πολιτικής των περικοπών των συντάξεων και τη θλιβερή πραγματικότητα που ζουν χιλιάδες συνταξιούχοι. Ο συγκεκριμένος συνταξιούχος, 72 ετών σήμερα, εργαζόταν ως ναυτεργάτης σε γκαζάδικο. Στα τριάντα του χρόνια όμως, καθώς το πλοίο έδενε σε λιμάνι της Λιβύης, ο κάβος έσπασε και του έκοψε το δεξί πόδι. Από τότε, καθώς ήταν ανήμπορος για εργασία, βγήκε σε σύνταξη λόγω εργατικού ατυχήματος. Με κομμένο το ένα πόδι του και τεχνητό μέλος, του αναγνωρίστηκε ποσοστό αναπηρίας 67%!!

Σήμερα ο συνταξιούχος αυτός έχει υποβληθεί και σε εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς. Κι ενώ τα προβλήματά του αυξάνονται, οι ιθύνοντες θεώρησαν πως τα 670 ευρώ σύνταξη που έπαιρνε ήταν πολλά και του τα μείωσαν στα 461 ευρώ το μήνα. Και του αφαίρεσαν και το μισό επίδομα δώρου Χριστουγέννων - Πάσχα και θερινό. Με αυτά τα χρήματα οι αρμόδιοι θεωρούν πως μπορεί να πληρώσει τα φάρμακά του, τις επισκέψεις σε γιατρούς, το φαγητό, τους λογαριασμούς και να ζήσει. Μάλιστα ο άνθρωπος αυτός, μετά από 25 χρόνια έχει ανάγκη να αλλάξει το τεχνητό πόδι αλλά πρέπει να προπληρώσει τα χρήματα και ο ίδιος, όπως είπε στον «Ρ», δεν έχει χρήματα ούτε για εισιτήρια για να ανέβει στην Αθήνα.

Αυτή είναι η πραγματικότητα που ζει ένας μόνο συνταξιούχος ναυτεργάτης και δείχνει τον όλεθρο που σκορπίζουν σε ανθρώπινες ζωές μέσα από τις περικοπές συντάξεων που ανακάλυψαν ως λύση για να μειώσουν τα χρέη της πλουτοκρατίας. Η συνταγή είναι ξαναδοκιμασμένη. Οπως τους έκλεβαν ως εργαζόμενους για να θησαυρίζουν οι εφοπλιστές και γενικά οι εργοδότες, έτσι τους κλέβουν τώρα και τις συντάξεις που έχουν προπληρώσει για να αντιμετωπίσουν τα δικά τους χρέη.

Οι ... αποδείξεις

Παρενέβη λέει ο οικονομικός εισαγγελέας και έδωσε εντολή στο Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος να εντατικοποιήσει τους ελέγχους για όσους δεν εκδίδουν αποδείξεις στις παραλίες. Δηλαδή, οι επιχειρηματικοί όμιλοι πήραν από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δημόσια γη, ακτές, αιγιαλούς και παραλίες, βγάζουν τεράστια κέρδη από την εκμετάλλευσή τους και τώρα εμφανίζουν ως πρόβλημα την μη έκδοση αποδείξεων για την είσοδο σε αυτές. Είναι και αυτό ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του τι σημαίνει εμπορευματοποίηση της γης, τι σημαίνει λειτουργία αστικού κράτους και των μηχανισμών του. Που δεν θεωρούν πρόβλημα το ότι ένας εργαζόμενος με την οικογένειά του πληρώνει ένα και δύο μεροκάματα για ένα μπάνιο στους επιχειρηματίες, αλλά ότι οι τελευταίοι... δεν εκδίδουν αποδείξεις.