Καμιά ανοχή, καμιά θυσία για την πλουτοκρατία, που θέλει το λαό δεμένο πισθάγκωνα για να αυγαταίνει τα κέρδη της

Η προσπάθεια χειραγώγησης του λαού κορυφώνεται τις τελευταίες μέρες, ενόψει της σημερινής συνάντησης Μέρκελ - Ολάντ στο Παρίσι και των διαδοχικών συναντήσεων των δύο με τον Α. Σαμαρά, την Παρασκευή και το Σάββατο. Την ίδια ώρα, στο προσκήνιο και το παρασκήνιο, κυβέρνηση και τρόικα ετοιμάζουν από κοινού τα επόμενα πακέτα των βάρβαρων μέτρων, η ψήφιση των οποίων παρουσιάζεται σαν προαπαιτούμενο για την όποια επιμήκυνση του χρόνου εφαρμογής τους.

Παίζοντας το δικό της ρόλο σ' αυτό το στημένο παιχνίδι σε βάρος του λαού, η Κομισιόν απάντησε χτες «ουδέν σχόλιο» στα περί επιμήκυνσης ή αλλαγών του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής της Ελλάδας, παραπέμποντας στην επικείμενη έκθεση της τρόικας για την πορεία εφαρμογής του μνημονίου. «Δεν μπορώ να πω τίποτα περισσότερο για την Ελλάδα στη φάση αυτή», είπε ο εκπρόσωπος της Επιτροπής Σάιμον Ο Κόνορ, λίγο πριν τη συνάντηση Σαμαρά - Γιούνκερ.

Στο ίδιο πνεύμα, η καγκελάριος της Γερμανίας Α. Μέρκελ, δήλωσε χτες, ενόψει της αυριανής συνάντησης με τον Α. Σαμαρά, ότι «δεν θα έχουμε λύση την Παρασκευή. Θα περιμένουμε την έκθεση της τρόικας και θα αποφασίσουμε μετά». Επανέλαβε ακόμα με νόημα ότι ο καθένας πρέπει να τηρήσει τις δεσμεύσεις του και ότι «αυτό που χρειάζεται η Ευρώπη, προκειμένου να λαμβάνεται σοβαρά υπ' όψιν, είναι η αξιοπιστία».

Η ιδέα να δοθεί παράταση χρόνου στην Ελλάδα για να επιτύχει τη δημοσιονομική προσαρμογή, δεν είναι καλή, είπε χτες ο Ολλανδός υπουργός Οικονομικών Γιαν Ντε Γιάγκερ, δείχνοντας ότι στην Ευρωζώνη συντηρούνται και κλιμακώνονται οι ισχυρές αντιθέσεις πάω στα ζητήματα της διαχείρισης της κρίσης.

«Εάν αφορά (σ.σ. η επιμήκυνση) την καθυστέρηση σε μεταρρυθμίσεις και περικοπές, τότε δεν είναι καλή ιδέα», είπε ο Ολλανδός υπουργός, ξεκαθαρίζοντας και αυτός ότι ακόμα κι αν υπάρξει, η επιμήκυνση δεν πρόκειται να χαλαρώσει στο ελάχιστο την αντιλαϊκή πολιτική που επιβάλλει το συμφέρον των μονοπωλίων.

Από την πλευρά του, ο Ευρωπαίος Επίτροπος Ολι Ρεν εμφανίζεται να στηρίζει την πρόθεση της ΕΚΤ για μεγαλύτερη παρέμβαση στη δευτερογενή αγορά ομολόγων. Οπως είπε σε ομιλία του στο Ελσίνκι, οι χώρες με υψηλό κόστος δανεισμού θα πρέπει να στηριχτούν με βραχυπρόθεσμη χρηματοδότηση μέχρι να επιστρέψει η εμπιστοσύνη στο ευρώ.

Ο ίδιος αναγνώρισε ρόλο - κλειδί στην ΕΚΤ για τη διασφάλιση της σταθερότητας της οικονομίας στην Ευρωζώνη. Τέλος, επισήμανε ότι ο Ιταλός πρωθυπουργός M. Μόντι έχει πετύχει πολύ σημαντικά επιτεύγματα σε μικρό χρονικό διάστημα.

Στο μεταξύ, σύμφωνα με το Reuters, ορισμένα hedge funds άρχισαν να αγοράζουν και πάλι ελληνικά ομόλογα, οι τιμές των οποίων είναι πολύ χαμηλές, καθώς αισιοδοξούν ότι η πρόοδος στις συζητήσεις μεταξύ της Ελλάδας και των διεθνών δανειστών της θα τους αποφέρει κεφαλαιακά κέρδη. Η φημολογία ότι το χρέος της Ελλάδας ενδέχεται να ελαφρυνθεί περισσότερο, αυτή τη φορά από τους δημόσιους πιστωτές της και τις κεντρικές τράπεζες, ενθαρρύνει επίσης το ενδιαφέρον μεγάλων αγοραστών.

Σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της κρίσης στην Ισπανία, η Goldman Sachs εκτιμάει ότι η κυβέρνηση θα καταθέσει στα μέσα Σεπτέμβρη το αίτημα για οικονομική ενίσχυση μέσω του προσωρινού μηχανισμού στήριξης (EFSF). Η Goldman προβλέπει την πρόσθεση νέων όρων στο μνημόνιο κατανόησης πέρα αυτών που η ισπανική κυβέρνηση ήδη σχεδιάζει να εφαρμόσει.

Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου (CBO), στις τελευταίες του προβλέψεις για την οικονομία πριν τις εκλογές του Νοέμβρη, προειδοποιεί ότι η αμερικανική οικονομία θα διολισθήσει σε ύφεση το 2013, εάν το Κογκρέσο αποτύχει να διατηρήσει τους υφιστάμενους φορολογικούς συντελεστές ή να αποτρέψει τις περικοπές των ομοσπονδιακών δαπανών.

Γίνεται έτσι φανερό ότι ανεξάρτητα από το μείγμα της διαχείρισης, που στις ΗΠΑ έχει περισσότερα στοιχεία επεκτατικής πολιτικής, η λιτότητα είναι δεδομένη, όπως και το χτύπημα των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων. Το CBO εκτιμά πως ο ρυθμός οικονομικής ανάκαμψης στις ΗΠΑ θα συρρικνωθεί κατά 0,5% το 2013.

Δηλωτική, τέλος, της κρίσης που βαθαίνει, είναι και η δήλωση εκπροσώπου της Fitch ότι η Βρετανία θα αντιμετωπίσει τον κίνδυνο απώλειας της αξιολόγησης AAA σε περίπτωση που η κυβέρνηση εγκαταλείψει το δρόμο της λιτότητας.

Σε αντίθεση με τον φαρισαϊκό λαϊκισμό του ελληνικού κατεστημένου και των κομμάτων που το εκπροσωπούν, στην Ισπανία και την Ιταλία δεν υπάρχει κανένα "λόμπι" της πεσέτας ή της... λιρέτας. Με παλαιοκομμουνιστικούς όρους, η αστική τάξη της Ιταλίας και της Ισπανίας και τα κόμματά της απέρριψαν ουσιαστικά εξ αρχής τον φαύλο δίλημμα "ευρώ ή εθνικό νόμισμα", για να εκβιάσουν με το φόβο μιας παρατεταμένης εξαθλίωσης την όποια ανέχεια ή συναίνεση στην κοινωνική σφαγή που επιβάλλουν.

Οι εξαρτημένες αστικές τάξεις της Ιταλίας και της Ισπανίας, με το σκιάχτρο της αποβιομηχάνισης, της κατάρρευσης του κατασκευαστικού και χρηματοοικονομικού τομέα, προσπαθούν να δώσουν και διαμέσου των πολιτικών κομμάτων που τις εκφράζουν μια μάχη εναντίον της γερμανικής πολιτικής. Θυσιάζουν τους πληβείους, αλλά δεν παραδίδονται αμαχητί και προσπαθούν να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους.

Αντίθετα, το πραγματικό "λόμπι της δραχμής" στην Αθήνα συνεχίζει να προσφέρει γην και ύδωρ, αποδεχόμενο την "ελληνική ιδιαιτερότητα" μέσα στην κοινή κρίση, νομίζοντας ότι με τη δουλικότητα θα αποσπάσει μια παράταση της δημοσιονομικής προσαρμογής, που θα αποδειχθεί σύντομα το ίδιο μάταιη όπως τα δύο προηγούμενα Μνημόνια».

Αυτά τα κρύβει η «Αυγή» γιατί τη συμφέρει να αναπαράγει αντιεπιστημονικές αναλύσεις περί «εξάρτησης» και να παρουσιάζει την ντόπια αστική τάξη σαν δουλοπρεπή. Αρα, καλεί το λαό να βοηθήσει τους αστούς στην Ελλάδα να σηκώσουν κεφάλι.

Ακόμα πιο πέρα: Η «Αυγή» λέει ότι οι αστοί σε Ισπανία και Ιταλία θυσιάζουν τους πλήβειους, δηλαδή το λαό, αλλά ζητάνε και μια άλλη πολιτική στην ΕΕ, πάντα προς όφελος των συμφερόντων τους. Δηλαδή, ο λαός είναι από χέρι καμένος, αλλά τουλάχιστον η αστική τάξη σε Ισπανία και Ιταλία είναι πιο ...κινητική σε ό,τι αφορά τα συμφέροντά της έναντι των άλλων ανταγωνιστριών οικονομιών της Ευρωζώνης! Τέτοια είναι η πρεμούρα της «Αυγής» να γίνει πιο ...διεκδικητική και η αστική τάξη στην Ελλάδα, με δεδομένο ότι ο λαός, ούτως ή άλλως, θα παραμένει πεσμένος στο καναβάτσο.

Για κερασάκι στην τούρτα, η «Αυγή» βλέπει στους ντόπιους αστούς «το λόμπι της δραχμής» και το αποδίδει στη δουλικότητά τους. Κρύβει ότι στρατηγική επιλογή της ελληνικής αστικής τάξης είναι η παραμονή στο ευρώ, αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν και μερίδες της που καλοβλέπουν μια επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, που θα τους αποφέρει πολλαπλάσια κέρδη, με την επένδυση κεφαλαίων που έχουν συσσωρεύσει σε ευρώ και τα διατηρούν στο εξωτερικό.

Αλλωστε, πάνω στα αντικρουόμενα συμφέροντα μερίδων της αστικής τάξης, εκφράζονται και οι διαφορετικές διαχειριστικές αντιλήψεις για την κρίση. Οπως για παράδειγμα αυτές που εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ ή πολιτικοί άλλων κομμάτων και οι οποίες ταυτίζονται με τις θέσεις κυβερνήσεων του κεφαλαίου στην ΕΕ που δρουν ανταγωνιστικά προς τη Γερμανία και άλλες χώρες.