ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Εμπαιγμός στους πυρόπληκτους μαστιχοπαραγωγούς

Γρηγοριάδης Κώστας

Δηλώσεις προκλητικού εμπαιγμού των πυρόπληκτων μαστιχοπαραγωγών της Χίου έκανε χτες ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Αθ. Τσαυτάρης. Ο υπουργός αφού υποβάθμισε τη ζημιά αναφέροντας ότι κάηκε μόνο το 5% των παραγωγικών κομματιών, άρχισε να αραδιάζει τα αυτονόητα προκειμένου να δημιουργήσει επικοινωνιακές εντυπώσεις περί κυβερνητικού ψευτοενδιαφέροντος. Ανέφερε ότι θα δοθεί στους παραγωγούς μαστίχας το ποσό των 1.150.000 ευρώ. Ομως, αυτό το ποσό αποτελεί την ειδική ενίσχυση που δίνεται από το 2007 και ανεξάρτητα από την καταστροφή στην παραγωγή μαστίχας θα δινόταν έτσι κι αλλιώς και φέτος. Για να εμφανίσει τα λεφτά ακόμα περισσότερα ανέφερε ότι οι μαστιχοπαραγωγοί έχουν λαμβάνειν και από τα 2,2 δισ. ευρώ που είναι το ποσό της ενιαίας ενίσχυσης του 2012 για όλους τους αγροτοκτηνοτρόφους της χώρας. Ομως, και από αυτά τα λεφτά δεν προκύπτει καμία έξτρα παροχή στους πληγέντες μαστιχοπαραγωγούς. Αλλωστε, το συνολικό ποσό της ενιαίας ενίσχυσης που θα δοθεί φέτος σε όλους τους αγροτοκτηνοτρόφους είναι μικρότερο και από το 2000!.. Ο Αθ. Τσαυτάρης ανέφερε επίσης ότι δόθηκαν εξισωτικές ενισχύσεις σε 400 δικαιούχους της Χίου, αλλά δεν ανέφερε πόσοι από αυτούς ήταν ανάμεσα στους 2.500 μαστιχοπαραγωγούς της Χίου και σε τι βοηθήθηκαν όσοι καταστράφηκαν από τη φωτιά... Πρόσθεσε ακόμα για να φανούν πολλές οι παροχές... ότι θα δοθεί και η επιστροφή του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο, αλλά δεν ανέφερε ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει να περικόψει το ποσό της επιστροφής πετρελαίου για όλους τους δικαιούχους αγροτοκτηνοτρόφους της χώρας κατά 40 εκατ. ευρώ και ενδεχομένως το ποσό να φτάσει και τα 80 εκατ. ευρώ. Γίνεται φανερό πως πρόκειται για δηλώσεις κατάφωρης κοροϊδίας σε βάρος των πληγέντων μαστιχοπαραγωγών της Χίου, οι οποίοι καλούνται να πληρώσουν και τσουχτερά χαράτσια στον ΕΛΓΑ προκειμένου να λάβουν τις όποιες αποζημιώσεις από τον ΕΛΓΑ και τα ΠΣΕΑ. Οι πυρόπληκτοι μαστιχοπαραγωγοί της Χίου δεν έχουν ανάγκη από κυβερνητικά φούμαρα. Χρειάζονται συγκεκριμένα μέτρα ενίσχυσης, αποζημίωσης και προστασίας. Και πρέπει να παλέψουν άμεσα γι' αυτό.

Γκρινιάζουν για αθέτηση δεσμεύσεων...

Με χτεσινή ανακοίνωση την οποία υπογράφει η ηγεσία της ΟΤΟΕ (στην πλειοψηφία συμμετέχουν η ΠΑΣΚΕ, η ΔΑΚΕ και η «Αυτόνομη Παρέμβαση» του ΣΥΡΙΖΑ) και έβγαλε με αφορμή τη σχεδιαζόμενη ιδιωτικοποίηση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, καλείται η κυβέρνηση, «έστω και την τελευταία στιγμή, να τιμήσει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις και να υπερασπίσει πραγματικά τα συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας, εφαρμόζοντας μια άλλη πολιτική στο τραπεζικό σύστημα»...

Αλήθεια, τι αντιλαμβάνεται η ΟΤΟΕ ως αθέτηση προεκλογικών δεσμεύσεων της κυβέρνησης; Την «αξιοποίηση» του δημόσιου πλούτου και τις «αποκρατικοποιήσεις» που τα κόμματα της συγκυβέρνησης είχαν πει ότι θα προχωρήσουν και προωθούν ολοταχώς; Τη διασφάλιση της παραμονής της χώρας πάση θυσία στο ευρώ, που επίσης εξασφαλίζουν με νέα οδυνηρά μέτρα για το λαό; Την ανάγκη για «διαρθρωτικές αλλαγές» που τόνιζαν συνέχεια και με πίστη επιταχύνουν φέρνοντας νέες ανατροπές σε Εργασιακά και Ασφαλιστικό; Τον «εξορθολογισμό των κοινωνικών δαπανών» που είχαν κάνει σημαία τους και υλοποιούν κατά προτεραιότητα συρρικνώνοντας δραματικά τις δημόσιες υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας με τραγικές συνέπειες για το λαό; Τι αθετείται σήμερα από όλες αυτές τις υποσχέσεις που έδιναν τα κόμματα της συγκυβέρνησης;... Τίποτα.

Οσο για τα λόγια... συμπάθειας που όλοι μοιράζουν (ειδικά προεκλογικά) προς εργαζόμενους και συνταξιούχους δήθεν θρηνώντας για το τσάκισμα των μισθών και των άλλων δικαιωμάτων, αυτά δεν αρκούν: Η κρίση που βαθαίνει αμείλικτα βεβαιώνει ότι για να σταθεί κάποιος αληθινά στο πλευρό των εργαζομένων, πρέπει να εγκαταλείψει μια για πάντα το στρατόπεδο των μεγαλοεπιχειρηματιών και της «ανταγωνιστικότητας». Ομως, αυτό ποτέ δεν το έκανε (και δε θα το κάνει) ούτε η ΝΔ ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η ΔΗΜΑΡ. Ούτε βέβαια και ο ΣΥΡΙΖΑ.

... και σπέρνουν επικίνδυνες αυταπάτες

Τα κόμματα της συγκυβέρνησης προωθούν αταλάντευτα τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Προεκλογικά, αυτό ακριβώς διακήρυσσαν ότι θέλουν να κάνουν. Γι' αυτό και «έβγαζαν σπυράκια», συκοφαντούσαν, άφριζαν όταν άκουγαν το ΚΚΕ να διακηρύσσει την ανάγκη αποδέσμευσης από την ΕΕ και μονομερούς διαγραφής του χρέους με λαϊκή εξουσία.

Οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που στις διακηρύξεις τέτοιων κομμάτων εντόπιζαν φιλεργατική προοπτική έχουν ευθύνη, συνέβαλαν στον εφησυχασμό και το συμβιβασμό των εργαζομένων. Είναι δυνατόν να γκρινιάζει κάποιος (που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί τα συμφέροντα των εργαζομένων) επειδή μια κυβέρνηση με φιλομονοπωλιακό προσανατολισμό δεν ... τηρεί τις δεσμεύσεις της;

Οι συνδικαλιστικές δυνάμεις ή θα είναι με το μέρος της πλουτοκρατίας ή θα είναι με το μέρος της εργατικής τάξης. Γιατί, προστασία των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων με ταυτόχρονη προστασία των μονοπωλιακών συμφερόντων είναι αδύνατη. Αλλά με τις παραπάνω συνδικαλιστικές δυνάμεις στην ηγεσία του κινήματος, δε θα μπορέσουν οι εργαζόμενοι να υπερασπιστούν τις οικογένειές τους από την εξαθλίωση. Γι' αυτό και πρέπει να εμπιστευτούν την πείρα τους, να βγάλουν συμπεράσματα. Για παράδειγμα, τι «άλλη πολιτική στο τραπεζικό σύστημα» μπορεί να αναζητήσει μια κυβέρνηση που στηρίζει την εξουσία των μονοπωλίων; Για το λαό, δεν έχει σημασία αν το τραπεζικό κεφάλαιο εκφράζεται και δρα μέσω μίας, δύο ή πέντε τραπεζών, μέσω «κρατικών» ή ιδιωτικών τραπεζών. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι το τραπεζικό κεφάλαιο ανήκει στην πλουτοκρατία, είναι δηλαδή μέρος της εκμεταλλεύτριας τάξης που μένει στην εξουσία, που δεν μπορεί παρά να είναι ορκισμένος αντίπαλος και των εργαζομένων στο Χρηματοπιστωτικό Σύστημα και των εργαζομένων - μικροκαταθετών.

Η διέξοδος για το λαό

Το κάλεσμα του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ, που δημοσίευσε χτες ο «Ριζοσπάστης», πρέπει να αξιοποιηθεί πλατιά και σχεδιασμένα από τα μέλη και τους οπαδούς του Κόμματος, να οργανωθούν πολύμορφες παρεμβάσεις που θα αναδείξουν στο λαό ότι είναι αδύνατο να σωθεί και ο ίδιος και τα μονοπώλια. Οτι οι θυσίες του δεν πρόκειται να τον γλιτώσουν από τη συνεχή αντιλαϊκή επίθεση, αντίθετα αυτή θα δυναμώνει. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι να αναδειχτεί ολοκληρωμένα το περιεχόμενο που πρέπει να αποκτήσει η πάλη αυτή του λαού, γιατί σήμερα δε χρειάζεται απλά να γίνουν αγώνες.

Οπως σημειώνει και το κάλεσμα του ΠΓ, «ο λαός πρέπει τώρα να πάρει τη δική του υπόθεση στα δικά του χέρια, άμεσα με γενικευμένους κοινωνικοπολιτικούς αγώνες που ενώνουν σε ενιαία κατεύθυνση και σταθερή συμμαχία την εργατική τάξη, είτε δουλεύει στον ιδιωτικό είτε στο δημόσιο τομέα, τη φτωχή αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους, τις γυναίκες, τη νεολαία». «Σε αυτή τη φάση τα μέτωπα πάλης και η αντίσταση σε χώρους δουλειάς, σε κλάδους και συνοικίες να γίνουν ρυάκια που να συγκλίνουν και να δυναμώσουν το παλλαϊκό σύνθημα για τη φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση, με μαχητικές μαζικές κινητοποιήσεις και αντίστοιχα μαχητικές μορφές πάλης, που στηρίζονται στη μαζική συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων και στην οργάνωση της υλοποίησής τους. Ο αγώνας απαιτεί μαζικότητα, οργάνωση και πολιτική κατεύθυνση ρήξης με τα συμφέροντα και τις επιλογές των μονοπωλίων σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο», επισημαίνει.

Το πρόβλημα που ένας κλάδος ή μια μερίδα εργαζομένων αντιλαμβάνεται ως «δικό του» μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί για να αναδειχθεί η επίθεση που ενιαία εξαπολύει η πλουτοκρατία στο σύνολο του λαού. Για παράδειγμα, η λειτουργία των νοσοκομείων με τους όρους που απαιτεί η προστασία της υγείας του λαού δεν μπορεί να αφορά μόνο τους υγειονομικούς, δε συνδέεται μόνο με την ανάγκη για σταθερή εργασία με πλήρη δικαιώματα (που προφανώς επιδρά άμεσα με τις συνθήκες νοσηλείας και φροντίδας των ασθενών). Αφορά συνολικά τα λαϊκά στρώματα, που βλέπουν τα νοσοκομεία να «βουλιάζουν» στις ελλείψεις προσωπικού - αναλώσιμων - φαρμάκων, στην υποχρηματοδότηση και την εμπορευματοποίηση και τα ίδια να πληρώνουν πανάκριβα για φάρμακα και νοσηλεία. Γι' αυτό και πρέπει να απασχολήσει τα εργατικά συνδικάτα, τους συνδικαλιστικούς φορείς των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών, το μαζικό κίνημα των γυναικών και των νέων των λαϊκών στρωμάτων. Να «πυροδοτήσει» αγωνιστικές κινητοποιήσεις, αφενός με αιτήματα για άμεση στήριξη της λαϊκής οικογένειας (π.χ. για κρατική χρηματοδότηση νοσοκομείων και ΕΟΠΥΥ, δωρεάν υπηρεσίες και φάρμακα), αφετέρου να απεγκλωβίζει συνειδήσεις από την πολιτική που αντιμετωπίζει Υγεία και Φάρμακο ως εμπόρευμα.

Ο λαός να οργανωθεί και να δράσει ενάντια στην πολιτική που διαχειρίζεται την κρίση για να διασωθεί το κεφάλαιο. Να δυναμώνει η διαφωτιστική δουλειά που θα απεγκλωβίζει συνειδήσεις από την αυταπάτη ότι μπορούν να συμβιβαστούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων με αυτά του λαού. Να σταθεροποιείται η δράση για την οργάνωση δυνάμεων ενάντια στον ίδιο τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, αφού αυτός γεννά τις κρίσεις αυξάνοντας δραματικά τα βάσανα του λαού κι έπειτα φέρνει ξανά μια ανάπτυξη που πάλι αδυνατεί να ικανοποιήσει τις λαϊκές ανάγκες, χτισμένη στα αποκαΐδια των λαϊκών κατακτήσεων.