ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 7 Σεπτέμβρη 2012
Σελ. /32
«Αύρες» πολέμου κατά του οργανωμένου λαού

Γρηγοριάδης Κώστας

«

Μια ειδικά εκπαιδευμένη και επαρκής αστυνομική μονάδα θα πρέπει να έχει τον κατάλληλο εξοπλισμό που θα της επιτρέψει να αντιπαρατεθεί με το οργανωμένο έγκλημα». Την απάντηση αυτή είχε δώσει ο υπουργός Δημόσιας Τάξης στη συνέντευξή του στην «Καθημερινή» της περασμένης Κυριακής, όταν ρωτήθηκε αν «είναι αλήθεια ότι εξοπλίζετε την Αστυνομία με βαρύτερο εξοπλισμό». Ο Ν. Δένδιας είχε πει τότε τη μισή αλήθεια. Η κυβέρνηση εξοπλίζει, όσο μπορεί, την Αστυνομία αλλά όχι για «να αντιπαρατεθεί με το οργανωμένο έγκλημα», αλλά με τον οργανωμένο - «εχθρό» λαό, που διεκδικεί τα δικαιώματά του κόντρα στην αντιλαϊκή λαίλαπα. Αυτό ακριβώς μαρτυρά, εκτός των άλλων, το γεγονός ότι το οπλοστάσιο της ΕΛ.ΑΣ. έχει ενισχυθεί με τέσσερις καινούριες «αύρες», σύμφωνα με πληροφορίες που αναφέρει στο χτεσινό φύλλο της η προαναφερθείσα εφημερίδα. Οπως είναι γνωστό, οι «αύρες» είναι τεθωρακισμένα οχήματα, εφοδιασμένα και με «κανόνια» ρίψης νερού, που χρησιμοποιούνται για την καταστολή των διαδηλώσεων και όχι βέβαια κατά του οργανωμένου εγκλήματος. Οι τέσσερις νέες «αύρες», όπως και αυτή που διαθέτει εδώ και τρία χρόνια η ΕΛ.ΑΣ., αγοράστηκαν από το Ισραήλ, όπου, όχι τυχαία, βρέθηκε την περασμένη Δευτέρα ο υπουργός Δημόσιας Τάξης για συναντήσεις με αξιωματούχους της εκεί κυβέρνησης. Εννοείται ότι για τον εξοπλισμό των μηχανισμών καταστολής λεφτά υπάρχουν. Η κάθε «αύρα» στοιχίζει τουλάχιστον 350.000 ευρώ, τουλάχιστον αυτό ήταν το κόστος αγοράς της πρώτης, που είχε αγοραστεί στις αρχές του 2009. Το κύριο βέβαια είναι ότι η κυβέρνηση έχει πάρει απόφαση να περάσει τα άγρια μέτρα διά πυρός και σιδήρου και ο ίδιος ο υπουργός Δημόσιας Τάξης έχει προαναγγείλει ότι «σχεδιάζουμε μια νέου τύπου διαχείριση (σ.σ. των διαδηλώσεων) με τη ρίψη νερού». Γνώριζε, βέβαια, ότι υπάρχουν ήδη πέντε «αύρες» για το σκοπό αυτό...

Πλανώνται πλάνην οικτράν...

«Πρωτοβουλίες για την τόνωση της αγοράς στην πρωτεύουσα», ήταν το θέμα της συνάντησης που είχαν χθες ο δήμαρχος Αθηναίων Γ. Καμίνης και η δοίκηση του Εμπορικού Συλλόγου Αθήνας, αλλά η σημαντικότερη πρωτοβουλία, όπως προέκυψε από τις δηλώσεις που έγιναν αργότερα, ήταν ... η κατάργηση των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας, καθώς και να συνεχιστεί το ανελέητο κυνήγι των μεταναστών. Παρόλο που ο πρόεδρος του ΕΣΑ, Π. Καρελλάς, ανέφερε ότι «το μετρήσιμο αποτέλεσμα από την περίοδο των εκπτώσεων, (σ.σ. σε μια περίοδο που μόνο διαδηλώσεις δεν γίνονταν στο κέντρο της Αθήνας), δείχνει μία πτώση της τάξης του 50%» στον τζίρο των μαγαζιών, ο ίδιος έθεσε ξανά το θέμα των διαδηλώσεων, υπογραμμίζοντας ότι συμφωνεί πλήρως με το αντιδραστικό τερατούργημα που έχει ετοιμάσει ο δήμαρχος Αθηναίων και το οποίο στην πραγματικότητα καταργεί τις διαδηλώσεις. Δεν πρόκειται βέβαια για κάποια προσωπική εμμονή του προέδρου του Εμπορικού Συλλόγου Αθήνας αλλά για στρατηγική απόφαση που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μεγαλεμπόρων και μεγαλοξενοδόχων, οι οποίοι θέλουν ταυτόχρονα με το τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων και τη «μαύρη», ευέλικτη και ανασφάλιστη εργασία, να επιβάλουν «σιγή νεκροταφείου», όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας, αλλά σε ολόκληρη τη χώρα. Φυσικά η κυβέρνηση έχει σπεύσει να υιοθετήσει το νομοθέτημα του δήμου της Αθήνας, το οποίο όπως δήλωσε τις προάλλες ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Ν. Δένδιας θα αποτελέσει τη βάση για την «εκπόνηση νομοθετήματος για τις προϋποθέσεις των συγκεντρώσεων στο κέντρο της Αθήνας». Πλανώνται πλάνην οικτράν οι κυβερνώντες αν πιστεύουν ότι με τέτοιες απαγορεύσεις θα αναχαιτίσουν την πάλη του λαού, για να κατακτήσει όλα όσα του ανήκουν.

Ανάπτυξη - κόλαση για το λαό

«Εμείς θα εξετάσουμε και θα συζητήσουμε ό,τι ανάγεται στο πλαίσιο των μνημονιακών μας υποχρεώσεων». Την απάντηση αυτή έδωσε χτες ο υφυπουργός Εργασίας Ν. Παναγιωτόπουλος, όταν ρωτήθηκε (στο «Realfm») αν η κυβέρνηση συμφωνεί με τα νέα αντεργατικά μέτρα που περιλαμβάνονται στο πρόσφατο σημείωμα (email) της τρόικας. Με άλλα λόγια, ο υφυπουργός επιβεβαίωσε πανηγυρικά ότι η κυβέρνηση όχι μόνο δεν απορρίπτει τα μέτρα άγριας υπερεκμετάλλευσης που μπαίνουν στο «τραπέζι» από την τρόικα αλλά τα συζητά και τα εξετάζει, αφήνοντας σαφώς να διαφανεί η βούληση της κυβέρνησης να τα υιοθετήσει και να υλοποιήσει σε «επόμενη φάση». Αυτό ακριβώς υποδηλώνει η φράση για τήρηση «των μνημονιακών μας υποχρεώσεων». Οπως είναι γνωστό μνημονιακή υποχρέωση αποτελεί «η μείωση του ονομαστικού κόστους εργασίας κατά 15% στο διάστημα 2012-14" -(σ.σ. μέχρι τώρα λένε ότι έχει μειωθεί κατά 8%...)- όπως και η περαιτέρω μείωση του κατώτατου μισθού ώστε «να μειωθεί η απόκλιση σε σχέση με τους ανταγωνιστές μας (Πορτογαλία, Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη)», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο δεύτερο μνημόνιο. Από την άποψη αυτή, η διαβεβαίωση του ίδιου κυβερνητικού στελέχους ότι «για το υπουργείο δεν τίθεται θέμα μείωσης του κατώτατου μισθού», το μόνο που καταφέρνει είναι να επιβεβαιώσει το ακριβώς αντίθετο, όπως άλλωστε έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν. Σε κάθε περίπτωση, οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να τρέφουν ψευδαισθήσεις. Η κυβέρνηση, από κοινού με την τρόικα, έχουν αποφασίσει να επιβάλουν κάθε αντιδραστική διαρθρωτική αλλαγή προκειμένου να συμπιεστεί δραστικά η τιμή της εργατικής δύναμης, που αποτελεί βασική προϋπόθεση για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και την ανάκαμψη της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Αυτός ο δρόμος ανάπτυξης, μόνο ατέλειωτη δυστυχία και απόλυτη φτώχεια επιφυλάσσει για την εργατική τάξη και το λαό.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Βγάζουν λάδι το σύστημα

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής, με στόχο να διερευνήσει τις πολιτικές αποφάσεις ετών που διόγκωσαν το δημόσιο χρέος και το μείγμα της διαχείρισης που οδήγησε στα μνημόνια, υπηρετεί αντικειμενικά την προσπάθεια του πολιτικού συστήματος να αθωώσει συνολικά την αστική διαχείριση υπέρ του κεφαλαίου, τόσο σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης, όσο και σε συνθήκες κρίσης. Το σκεπτικό της συγκεκριμένης πρότασης, όπως και της αντίστοιχης που κατέθεσε το κόμμα Καμμένου, καταγγέλλει τη μια μορφή διαχείρισης στο πλαίσιο της αστικής διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, για να βγάλει λάδι μια άλλη, εξίσου επώδυνη για το λαό. Με τον ίδιο στόχο αξιοποιείται προπαγανδιστικά και η εισαγγελική έρευνα για τις δηλώσεις Ρουμελιώτη, η δικογραφία της οποίας πήρε το δρόμο για τη Βουλή.

Στην πραγματικότητα, αυτό που λένε στο λαό είναι ότι για την κρίση και τα δεινά που βιώνει φταίει μια συγκεκριμένη μορφή διαχείρισης, πίσω από την οποία άλλοι βλέπουν ιδιοτέλεια και προσωπικά κίνητρα πολιτικών και άλλοι, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, τη συλλογική ευθύνη των κομμάτων που κυβέρνησαν, εστιάζοντας για ορισμένα ζητήματα της διαχείρισης σε συγκεκριμένα στελέχη, κυρίως του ΠΑΣΟΚ. Η λογική όλων είναι ότι η κρίση και τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, αν το μείγμα της διαχείρισης στην Ελλάδα και στην ΕΕ ήταν διαφορετικό. Η κρίση, όμως, δεν είναι αποτέλεσμα της μιας ή της άλλης μορφής διαχείρισης, αλλά συνέπεια του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.

Τέτοιες κρίσεις έζησε και στο παρελθόν ο καπιταλιστικός κόσμος, ακόμα και σε περιόδους όπου το μείγμα της αστικής διαχείρισης είχε περισσότερα επεκτατικά στοιχεία σε σχέση με σήμερα. Στην Ελλάδα η κρίση ήρθε μετά από μια περίοδο υψηλών ρυθμών ανάπτυξης, ενώ για το υψηλό χρέος - που δεν είναι αιτία της κρίσης, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ - την αποκλειστική ευθύνη την έχει το κεφάλαιο, για λογαριασμό του οποίου δουλεύουν όλες οι αστικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα και παντού. Οσο για τα κόμματα που σήμερα ενοχοποιούν για την κρίση μια συγκεκριμένη μορφή διαχείρισης, την οποία βαφτίζουν «νεοφιλελεύθερη», είναι τα ίδια που ζητάνε επιστροφή των μισθών, των συντάξεων, των άλλων παροχών και δικαιωμάτων στα επίπεδα του 2009. Αναγνωρίζουν, δηλαδή, ότι η ασκούμενη έως τότε διαχείριση στην Ελλάδα και την ΕΕ δεν επιδείνωσε, αλλά, αντίθετα, βελτίωσε τη θέση των λαϊκών στρωμάτων.

Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ανεξάρτητα από τις μεταξύ τους διαφορές στο μείγμα της διαχείρισης, υπήρξαν διαχρονικά συνεπείς απέναντι στη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ, που συνίσταται σε μια διαρκή προσπάθεια να μειωθεί η τιμή της εργατικής δύναμης ως όρος για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων. Πάνω σ' αυτή τη γραμμή πρέπει να κριθούν από το λαό, ως κόμματα της ντόπιας πλουτοκρατίας, που για λογαριασμό της βύθισαν και βυθίζουν τη λαϊκή οικογένεια στη φτώχεια. Κριτής και δικαστής τους είναι ο λαός, που καλείται όχι μόνο να καταδικάσει την πολιτική τους, αλλά να ανατρέψει συνολικά το σύστημα που αυτή υπηρετεί και το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι πάνε να βγάλουν λάδι, ενοχοποιώντας για το τσάκισμα του λαού τη μια ή την άλλη μορφή διαχείρισης.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ