Παπαγεωργίου Βασίλης

Καταλαβαίνουμε βεβαίως την πρεμούρα του ΣΥΡΙΖΑ να φορτώσει ως και το προπατορικό αμάρτημα στο μνημόνιο, αποκόπτοντάς το απ' την αστική εξουσία, απ' τη στρατηγική της ΕΕ, αλλά κανείς δεν ξεχνά ότι η παιδεία ήταν απ' τους τομείς που «βαρυγκωμούσαν» και πριν το μνημόνιο, αντιμετωπίζοντας χίλια μύρια προβλήματα. Και κανείς επίσης δεν πρέπει να ξεχνά ότι η σημερινή ακόμα χειρότερη κατάσταση θα ήταν τέτοια και δίχως το μνημόνιο, αφού επιλογή των πολιτικών εκπροσώπων των αστών είναι να αφαιρέσουν τα πάντα απ' το λαό, για να μεγαλώσει η πίτα που θα απολαμβάνει η πλουτοκρατία.

Δεν είναι λοιπόν από μόνο του το μνημόνιο που «κατεδαφίζει την παιδεία», η δημόσια παιδεία κατεδαφίζεται σε όποιο καπιταλιστικό κράτος υπάρχει, αφού πρώτα απαξιώθηκε, εμπορευματοποιήθηκε. Για παράδειγμα, σύμφωνα με έκθεση του ΟΟΣΑ που δόθηκε χτες στη δημοσιότητα, μείωση δαπανών για την παιδεία παρατηρείται και σε χώρες που δεν έχουν μνημόνιο, π.χ. Γαλλία. Διαπιστώνεται επίσης ότι «τα παιδιά των φτωχών οικογενειών (...) δυσκολεύονται να αποκτήσουν πρόσβαση στην ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση». Σε χώρες όπως Ιταλία, ΗΠΑ, Πορτογαλία, Τουρκία σχεδόν το 40% των παιδιών αυτής της κατηγορίας δεν έχει τελειώσει το λύκειο. Μόνο το 20% απέκτησε πανεπιστημιακή μόρφωση.

Ο,τι απομείνει από τη δημόσια παιδεία θα είναι τόσο όσο να τροφοδοτεί το κεφάλαιο με φτηνό εργατικό δυναμικό, υποταγμένο στις ορέξεις του, τόσο όσο να παράγει «έργο» κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες του και τα συμφέροντά του. Δεν είναι ούτε «οι τυχάρπαστοι πολιτικοί» που καταγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ, λανσάροντας εμμέσως τον εαυτό του σαν τη σοβαρή πολιτική δύναμη που θα ασκήσει δήθεν άλλη πολιτική. Και φυσικά η λύση δεν είναι μόνο η «ακύρωση του μνημονίου» όπως διατείνεται. Απαιτείται αποκλειστικά δημόσια Παιδεία, κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας. Αλλά αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το βάζει. Αρα και το μνημόνιο να ακυρωθεί, αν τίποτα άλλο δεν αλλάξει, αν το «κακό» δεν χτυπηθεί στη ρίζα του, ένα «κεφάλι» θα κόβεται και δέκα θα φυτρώνουν.

Σε μια πρωτόγνωρη επίθεση προχωρά η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Μετάλλου κατά των σωματείων και των συνδικάτων που έχουν συγκροτήσει τη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Ναυπηγικής Βιομηχανίας. Αφορμή γι' αυτή την επίθεση είναι η σημερινή κινητοποίηση στο υπουργείο Ανάπτυξης, για την οποία και η ΠΟΕΜ αναφέρει: «Αυτό αποτελεί θεσμικό ατόπημα και προσβολή της δημοκρατικής λειτουργίας και της αυτονομίας των Συνδικάτων. Είναι απαράδεκτο, Συνδικάτα ξένα προς τους εργασιακούς χώρους ή μειοψηφούσες παρατάξεις να επιβάλλουν τις απόψεις τους. Η πράξη αυτή δεν είναι προοδευτική αλλά καιροσκοπική. Η ΠΟΕΜ, ως υπερκείμενη συλλογική οργάνωση, όπως αρκετές φορές έχει πράξει, είναι διατεθειμένη να συντονίσει και το επόμενο διάστημα κλαδικές κινητοποιήσεις, εφόσον αυτό είναι πρόταση ή απόφαση των συλλογικών οργάνων των εργοστασιακών επιμέρους κλαδικών χώρων, π.χ. Ναυπηγείων».

Προκαλεί πραγματικά εντύπωση η τόσο έντονη αντίδραση της ΠΟΕΜ, για ένα συντονισμό που στόχο έχει να οργανώσει τον αγώνα των ναυτεργατών ενάντια στο ξεπούλημα και τη διάλυση της ναυπηγικής βιομηχανίας. Ταυτόχρονα, όμως, προκαλεί και ερωτηματικά. Αρκεί και μόνο να αναφέρουμε ότι στη Συντονιστική Επιτροπή αγώνα συμμετέχουν οι εξής: Συνδικάτα Μετάλλου Πειραιά και Ελευσίνας, Πανελλήνια Ενωση Αμμοβολιστών Καθαριστών, Σωματεία Ηλεκτρολόγων Πλοίων και Ναυπηγοξυλουργών. Από πότε τα παραπάνω σωματεία, συνδικάτα είναι «ξένα προς τους εργασιακούς χώρους»; Δε συμμετέχουν ενεργά στο συνδικαλιστικό κίνημα; Δε δραστηριοποιούνται καθημερινά στους χώρους δουλειάς;

Δεύτερον, αν η ΠΟΕΜ είναι όντως «διατεθειμένη να συντονίσει», τότε γιατί δε συμμετείχε - αν και προσκλήθηκε στη σύσκεψη της Συντονιστικής - ή, ακόμη, γιατί δεν πρωτοστάτησε και η ίδια στη δημιουργία μιας Συντονιστικής Επιτροπής με αντίστοιχο περιεχόμενο; Αλλά, ακόμη και τώρα, γιατί δε συμμετέχει;

Και το τελευταίο ερώτημα: Μήπως δε διαφωνεί και τόσο με τη Συντονιστική ως Συντονιστική, αλλά με το πλαίσιο πάλης που αυτή βάζει; Πλαίσιο που, ανάμεσα στα άλλα, ζητά «να περάσουν τώρα σε κρατικό έλεγχο τα ναυπηγεία και μαζί με τη Ζώνη να λειτουργήσουν κάτω από 100% δημόσιο ενιαίο φορέα που θα σχεδιάζει, θα οργανώνει και θα υλοποιεί την παραγωγική διαδικασία»; Διότι, αν πρόκειται γι' αυτό, καλό θα ήταν να το πει ξεκάθαρα και όχι να κρύβεται πίσω από ...θεσμο-λαγνείες.