Ο Σ. Καρίγιο αποτέλεσε μορφή του «ευρωκομμουνισμού» και του οπορτουνισμού, έδρασε για την ενσωμάτωση του εργατικού κινήματος στην αστική ιδεολογία. Το 1985 εγκατέλειψε το ΚΚ Ισπανίας και ίδρυσε δικό του κόμμα, το οποίο το 1991 εντάχθηκε στο Σοσιαλιστικό (αυτό του Θαπατέρο, που πριν παραδώσει στο κόμμα του Ραχόι πρόλαβε να περάσει ένα γενναίο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων). Ο Καρίγιο λάνσαρε τη δήθεν ανάγκη μιας κοινής πολιτικής κομμουνιστών - σοσιαλδημοκρατών - φιλελεύθερων δημοκρατών για την εδραίωση της δημοκρατίας, αφαιρώντας απ' αυτήν το ταξικό της πρόσημο. Συνέβαλε στην απόρριψη του λενινισμού από το κόμμα και στη σταδιακή μετάλλαξή του σε διαχειριστική δύναμη καθώς και στην απομάκρυνσή του από την εργατική βάση του.
Ο ευρωκομμουνισμός αποτέλεσε το θεωρητικό υπόβαθρο της εγκατάλειψης και αποκήρυξης της επιστημονικής θεωρίας του σοσιαλισμού. Υπερασπίστηκε με πάθος την επιζήμια για τους λαούς αυταπάτη για τη δήθεν δυνατότητα μετάλλαξης του καπιταλιστικού συστήματος, δίχως σύγκρουση, ρήξη, ανατροπή και για ειρηνική κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας με κοινοβουλευτικά μέσα.
Στο έργο του «Ευρωκομμουνισμός και κράτος» ο Καρίγιο γράφει: «Στις ανεπτυγμένες όμως χώρες της Ευρώπης και στον καπιταλιστικό κόσμο οι εργαζόμενοι αποτελούν σήμερα τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας και οι δυνάμεις της κουλτούρας με τη μεγάλη της κοινωνική σημαία και τη μεγάλη της αριθμητική βαρύτητα, όλο και προσεγγίζουν τις θέσεις της εργατικής τάξης. Είναι φανερό ότι μια τέτοια κατάσταση διαφέρει κατά πολύ από εκείνες, στις οποίες οι Μαρξ, Ενγκελς και Λένιν θεωρούσαν τη δικτατορία του προλεταριάτου απαραίτητη».
Για τα βέλη που εκτόξευσε στην καρδιά της στρατηγικής του κομμουνιστικού κινήματος, δηλαδή στο ζήτημα της κατάκτησης της εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, τον τιμά ο ΣΥΝ σήμερα. Αναμενόμενο από ένα κόμμα που περιμένει να του ανάψουν το πράσινο φως για να ασκήσει την αστική διαχείριση.
Εργολαβία έχει αναλάβει από ό,τι φαίνεται ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ προκειμένου να φέρει στο προσκήνιο το διασπαστικό μόρφωμα που αποκαλείται Ανωτάτη Γενική Συνομοσπονδία Συνταξιούχων (ΑΓΣΣΕ) που είχε στήσει η ΠΑΣΚΕ για να χτυπήσει το ζωντανό οργανωμένο συνταξιουχικό κίνημα που εκφράζεται μέσα από τις Συνεργαζόμενες Οργανώσεις των ΙΚΑ, Δημοσίου, ΟΑΕΕ, ΝΑΤ, ΕΛΤΑ, ΟΣΕ, ΟΤΑ, ΤΑΕ. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η χτεσινή συνάντηση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ με εκπροσώπους της ΑΓΣΣΕ.
Μετά από χρόνια στην αφάνεια προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θεωρεί ότι χτύπησε φλέβα. Αυτό γιατί η συγκεκριμένη οργάνωση δεν είχε κρύψει από την ίδρυσή της την πίστη της στην Ευρωπαϊκή Ενωση, δεν είχε κρύψει την απόφασή της από ιδρύσεώς της να είναι ένας άξιος συνομιλητής των εκάστοτε κυβερνήσεων, υπέρμαχοι του κοινωνικοεταιρισμού και του συμβιβασμού, την ίδια στιγμή που το συνταξιουχικό κίνημα με μπροστάρηδες τις Συνεργαζόμενες Οργανώσεις του έδινε και δίνει τη μάχη στους δρόμους ενάντια στην αντισυνταξιουχική πολιτική όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων.
Γίνεται αντιληπτό ότι η από κοινού προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και της ΑΓΣΣΕ έχει στόχο να διασπάσει το συνταξιουχικό κίνημα, να το σύρει στο άρμα της υποταγής στην ΕΕ, στη λογική της διαχείρισης. Εχουν όμως λογαριάσει χωρίς τον ξενοδόχο γιατί οι συνταξιούχοι έχουν επιλέξει, και το αποδεικνύουν κάθε μέρα, τη σύγκρουση με την πολιτική που υπαγορεύεται από τις ανάγκες του κεφαλαίου και υλοποιούν κυβέρνηση, ΕΕ και τρόικα, για την ικανοποίηση των αιτημάτων τους, την υπεράσπιση της ίδιας τους της ζωής. Αυτόν τον αγώνα δίνουν σταθερά και αταλάντευτα οι συνεργαζόμενες συνταξιουχικές οργανώσεις και δυνάμεις που εκφράζονται μέσα από τη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα.
Με πάταγο ξεφουσκώνει το προπαγανδιστικό πυροτέχνημα με τις «συντάξεις - μαϊμού», που χρησιμοποιούν εδώ και δύο χρόνια οι κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας, για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του λαού, να αποκρύψουν τις πραγματικές αιτίες και τους υπαίτιους για τη λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων και να δικαιολογήσουν την ανελέητη σφαγή των συντάξεων και τη μετατροπή τους σε φιλοδώρημα. Τα ίδια τα στοιχεία που απέστειλε χτες στη Βουλή ο υπουργός Εργασίας επιβεβαιώνουν περίτρανα ότι ο αριθμός των συντάξεων - «μαϊμού» είναι απειροελάχιστος σε σχέση με το συνολικό αριθμό των συνταξιούχων, καταρρίπτοντας το φαιδρό επιχείρημα της κυρίαρχης προπαγάνδας ότι τάχα ευθύνονται για τη «διάλυση των Ταμείων». Στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, λοιπόν, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου, από περίπου 1.200.000 συντάξεις βρέθηκαν 6.600 αναπόγραφες, εκ των οποίων μετά από διασταύρωση διαπιστώθηκε ότι περίπου 2.500 αφορούσαν σε συνταξιούχους που είχαν αποβιώσει, ενώ για τις υπόλοιπες συνεχίζονται οι έρευνες. Το «ζουμί», πάντως, είναι ότι από τον Ιούνη του 2011 έως σήμερα, έχουν κατατεθεί μόνο 148 μηνυτήριες αναφορές για παρανόμως εισπραχθείσες συντάξεις από διάφορες αιτίες (αναπόγραφοι, διπλοσυνταξιούχοι, εργαζόμενοι συνταξιούχοι λόγω αναπηρίας κ.ά.) στο ΙΚΑ. Το ίδιο συμπέρασμα προκύπτει και από τα στοιχεία για τα υπόλοιπα Ταμεία. Στον ΟΑΕΕ (Οργανισμός Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών), οι αναπόγραφοι συνταξιούχοι, στους οποίους δεν καταβάλλεται πλέον σύνταξη, είναι 137, ενώ έχουν κατατεθεί 3 μηνύσεις. Στον ΟΓΑ, από τους περίπου 800.000 συνταξιούχους, οι έλεγχοι επικεντρώθηκαν στους ανασφάλιστους ομογενείς από την Αλβανία και διακόπηκε η σύνταξη σε 3.140 άτομα επειδή δεν προσκόμισαν τα δικαιολογητικά που τους ζήτησαν. Επίσης, έχει παραδοθεί στον αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου ηλεκτρονικό αρχείο με τα στοιχεία 1.014 συνταξιούχων, οι οποίοι δεν έχουν απογραφεί...
Αυτά είναι σημάδια της φτώχειας και της εξαθλίωσης όπου έχουν οδηγήσει το λαό η καπιταλιστική οικονομική κρίση και τα αντιλαϊκά μέτρα που μετακυλίουν τις συνέπειές της στις πλάτες των εργαζομένων ωθώντας τους στην εξαθλίωση. Απέναντι σ' αυτή την πραγματικότητα δεν μπορεί να είναι λύση αποκλειστικά και μόνο οι φιλανθρωπικές ενέργειες που οργανώνουν δήμοι, ΜΚΟ κλπ. Και να σπέρνουν την ιδέα ότι πρέπει οι άνεργοι, οι άστεγοι, οι εξαθλιωμένοι να συμβιβαστούν με τη δυστυχία τους και να κάνουν εκπτώσεις από τις πραγματικές τους ανάγκες. Χρειάζεται οργανωμένος λαϊκός αγώνας με διεκδικήσεις μέτρων άμεσης ανακούφισης κόντρα στην αντιλαϊκή πολιτική, αγώνας για την ανατροπή της.