«Ο βασικός στόχος της περιόδου είναι να μην περάσουν "τα μέτρα". Χρειάζεται παλλαϊκός ξεσηκωμός πρώτα και κύρια από τους μισθωτούς, τους ανέργους, τους αγρότες, τους συνταξιούχους, τους επαγγελματίες και βιοτέχνες.... Τα μέτρα πρέπει να απονομιμοποιηθούν πλήρως στη συνείδηση του λαού, να δοθεί πραγματική μάχη να μην ψηφιστούν και αν ψηφιστούν να μην εφαρμοστούν». Το παραπάνω απόσπασμα από την πολιτική απόφαση της ΚΠΕ του ΣΥΝ του περασμένου Σαββάτου, επιβεβαιώνει για ακόμα μια φορά ότι η δημαγωγία και ο εμπαιγμός είναι βασικά χαρακτηριστικά της πολιτικής φυσιογνωμίας του. Κοροϊδεύει ασύστολα το λαό ο ΣΥΡΙΖΑ όταν διακηρύσσει ότι «τα μέτρα πρέπει να απονομιμοποιηθούν πλήρως στη συνείδηση του λαού» και ξεχνάει ότι η νομιμοποίηση αυτή γίνεται από τη συγκυβέρνηση και τα αστικά ΜΜΕ στο όνομα του ευρωμονόδρομου και της πάσης θυσίας παραμονής στο ευρώ, την οποία κάθε άλλο παρά αμφισβητεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Πώς λοιπόν βοηθάει ο ΣΥΡΙΖΑ στην «απονομιμοποίηση των μέτρων στη λαϊκή συνείδηση», όταν το δικό του «εναλλακτικό ριζοσπαστικό σχέδιο» υλοποιείται στο «έδαφος» του μονόδρομου της ΕΕ και αναθέτει πρωταγωνιστικό ρόλο στα μονοπώλια για την (καπιταλιστική) ανάπτυξη; Πώς συμβάλλει στην «απονομιμοποίηση των μέτρων» όταν αποδέχεται ότι (ένα μέρος έστω) του χρέους πρέπει να πληρωθεί από το λαό, που δεν ευθύνεται για το παραμικρό; Πόσο αλήθεια «απονομιμοποιεί» τα μέτρα ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ για «επαναδιαπραγμάτευση» του μνημονίου; Είναι ολοφάνερο λοιπόν ότι οι υποκριτικές διακηρύξεις δεν μπορούν να κρύψουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με την πολιτική του, το διαφορετικό μείγμα αστικής διαχείρισης, για την ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας, ορθώνει τεράστια εμπόδια στην ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών στρωμάτων και συμβάλλει στον εγκλωβισμό τους εντός των τειχών του καπιταλισμού. Οσο πιο γρήγορα συνειδητοποιηθεί από το λαό ο επιζήμιος και επικίνδυνος ρόλος του, τόσο το καλύτερο για τα συμφέροντά του.

Απύθμενο το θράσος των αστικών ΜΜΕ γενικά, και της «Καθημερινής» εν προκειμένω, για τον τρόπο που κάλυψαν την προχτεσινή κατάληψη στα κεντρικά του Δημοτικού Βρεφοκομείου Αθήνας (λειτουργεί τους παιδικούς σταθμούς του Δήμου) και των μαγειρείων του. Εργαζόμενοι και απολυμένοι πρώην συμβασιούχοι έκαναν κατάληψη αντιδρώντας στις απολύσεις, την εντατικοποίηση της εργασίας, την εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών, την καταρράκωση συνολικά των υπηρεσιών του ΔΒΑ. Η εφημερίδα λοιπόν αντιμετώπισε το ζήτημα με τίτλους τύπου «Χωρίς φαγητό οι παιδικοί σταθμοί» και «Προβλήματα από την κατάληψη εργαζομένων στα μαγειρεία του ΔΒΑ». Κι αυτό, ενώ το πρόβλημα διευθετήθηκε με αποστολή στους σταθμούς πρόχειρων γευμάτων.

Δε νοιάστηκαν τόσο για το γεύμα των παιδιών. Το θέμα τους είναι άλλο. Αυτός είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουν κάθε εργατικό αγώνα, κάθε εργαζόμενο που διεκδικεί το δικαίωμά του στη δουλειά, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και σύγχρονες κοινωνικές υποδομές σε αντιστοιχία με τις αυξανόμενες λαϊκές ανάγκες. Με υπονόμευση και υποκρισία. Αλλωστε, αν νοιάζονταν για το φαΐ των παιδιών και των οικογενειών τους δεν θα έχυναν κάθε μέρα τόνους μελάνης για να υπερασπιστούν τα μέτρα και την πολιτική που πετά στο δρόμο εργάτες, αφήνει νηστικές τις λαϊκές οικογένειες και καταστρέφει τη ζωή του λαού. Είναι η πολιτική που υπερασπίζονται και προβάλλουν τα αστικά ΜΜΕ, που έχει οδηγήσει εκατοντάδες παιδικούς σταθμούς να μην μπορούν να προμηθευτούν κρέας για τα παιδιά, εκατοντάδες σχολεία να μην έχουν πετρέλαιο για θέρμανση. Με την αστική τάξη, το κεφάλαιο είναι, τους εργατικούς αγώνες χτυπάνε. Να γιατί οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν πρέπει να εμπιστεύονται την αστική ενημέρωση, αλλά να την αντιμετωπίζουν σαν τέτοια που είναι, εχθρική για τους ίδιους. Ενημέρωση για τα συμφέροντά τους από τον «Ριζοσπάστη» και τον «902».