ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 1 Δεκέμβρη 2000
Σελ. /40
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΛΟΦΟΣ ΣΤΡΕΦΗ
Τον αφήνουν να γίνει σκουπιδότοπος

Κάποτε ο λόφος του Στρέφη ήταν χώρος περιπάτου, χώρος συνάντησης, όπου τα παιδιά έπαιζαν και οι παππούδες αντάλλασσαν απόψεις. Ηταν χώρος που οι πολιτιστικές εκδηλώσεις «πάντρευαν» γενιές. Τώρα, μετατρέπεται σε έναν απέραντο σκουπιδότοπο. Οι πεταμένες σύριγγες και τα διάσπαρτα σε όλο το λόφο σκουπίδια δείχνουν την εικόνα της εγκατάλειψης.

Στους πρόποδες του λόφου, στο ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ, τα σκουπίδια βρίσκονται μέσα στο χώρο όπου παίζουν τα παιδιά. Απέναντι από το γήπεδο βρίσκεται ένα καμένο αυτοκίνητο. Αποδεικνύει ότι ο Δήμος Αθηναίων το μόνο που ξέρει να κάνει είναι διαφημίσεις για... «αυτοκίνητα που κάνουν πεζοδρόμιο», χωρίς όμως να μαζεύει αυτά που βρίσκονται στο πεζοδρόμιο.

Προχωρώντας λίγα μέτρα πιο πέρα, βρίσκεται μια παιδική χαρά. Εκεί τα σκουπίδια και οι σύριγγες βρίσκονται δίπλα από τα παιδιά που παίζουν. Οι τουαλέτες της παιδικής χαράς δεν καθαρίζονται, με αποτέλεσμα κανείς να μην τις πλησιάζει.

Το ένα από τα δύο αναψυκτήρια είναι κλειστό και κανείς δε βρίσκεται για να το ενοικιάσει, αφού το ενοίκιο του δήμου είναι υπέρογκο: 1,1 εκατ. δραχμές το μήνα.

Μιλώντας στο «Ρ» ο Αθ. Ανανίδης, εκ μέρους της δημοτικής κίνησης «Συμπαράταξη για την Αθήνα», τόνισε: «Είναι αναγκαίο να υπάρξει αναβάθμιση της περιοχής και ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό είναι να λειτουργούν και τα δύο αναψυκτήρια προσελκύοντας κόσμο και η παιδική χαρά να καθαριστεί και να λειτουργήσει κανονικά ώστε να χαίρονται τα παιδιά». Και συνέχισε επισημαίνοντας ότι ο Δήμος Αθηναίων δεν έχει κάνει τίποτα για την ουσιαστική αναβάθμιση του πάρκου, πέρα από κάποιες εξαγγελίες. Πράγματι, ο φωτισμός είναι ανεπαρκής, ενώ τα δέντρα είναι εγκαταλειμμένα χωρίς καμιά φροντίδα.

Συγκεκριμένα, στις 30 Δεκέμβρη 1999, αποφασίστηκε από το Δήμο της Αθήνας η εκπόνηση μελετών για την «ανάπλαση και την αναβάθμιση των λόφων Στρέφη και Λυκαβηττού», όπου «η δαπάνη για κάθε μια μελέτη ανέρχεται σε τρία εκατομμύρια δραχμές, ενώ η συνολική δαπάνη έξι εκατ. δραχμών θα καταλογιστεί στην πίστωση του προϋπολογισμού του τρέχοντος έτους».

Μέχρι σήμερα, όμως, έντεκα μήνες μετά από τότε που αποφασίστηκε η εκπόνηση της μελέτης από τη Διεύθυνση Αρχιτεκτονικού, ακόμα δεν έχει γίνει τίποτα. Οπως είπε ο Αθ. Ανανίδης, «όχι απλώς δεν έχουμε δει τίποτα να συμβαίνει για την ανάπλαση του λόφου αλλά ταυτόχρονα δεν έχουμε μάθει στο Διαμερισματικό Συμβούλιο ποια είναι αυτή η μελέτη που υποτίθεται ότι έχει εκπονηθεί».

Το Τεχνικό Πρόγραμμα του Δήμου Αθηναίων για το 2000 προβλέπει ολοκληρωμένες επεμβάσεις σε μεγάλους χώρους πρασίνου, μεταξύ των οποίων είναι και ο λόφος του Στρέφη, αποδίδοντας ποσό 460 εκατ. δρχ. για την υλοποίηση των έργων. Μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει τίποτα.

«Πρόκειται για ένα από τα πιο ακριβά φιλέτα γης», τονίζει ο Αθ. Ανανίδης και συνέχισε επισημαίνοντας ότι το γεγονός πως μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει τίποτα για το λόφο του Στρέφη, σημαίνει ότι μάλλον θα το αξιοποιήσουν για τουριστικούς σκοπούς. Και κατέληξε: «Σε αυτό το ενδεχόμενο είμαστε εντελώς αντίθετοι».


Στο δρόμο οι δικαστικοί

Τρίωρη στάση εργασίας πραγματοποίησαν χτες οι δικαστικοί υπάλληλοι, οι οποίοι στη 1 το μεσημέρι συγκεντρώθηκαν στο Ειρηνοδικείο της Αθήνας και στη συνέχεια έκαναν πορεία προς το υπουργείο Οικονομικών. Οι δικαστικοί υπάλληλοι προχωρούν σε κινητοποιήσεις για την επίλυση χρόνιων προβλημάτων, που απασχολούν τη Δικαιοσύνη, καθώς και για κλαδικά θέματα. Ειδικότερα, ζητούν την κάλυψη 1.400 κενών οργανικών θέσεων στις εισαγγελίες και τα δικαστήρια όλης της χώρας, τη χορήγηση επιδόματος ειδικών συνθηκών και την επίλυση συνταξιοδοτικών προβλημάτων (τη συνταξιοδότηση όσων καλύπτουν τις προϋποθέσεις από το Ταμείο Νομικών). Τη «σκυτάλη» των κινητοποιήσεων θα πάρουν οι δικαστικοί υπάλληλοι της Θεσσαλονίκης και νομών της Κεντρικής Μακεδονίας, οι οποίοι θα προχωρήσουν σε κινητοποιήσεις στις 4 του Δεκέμβρη, ενώ εκδηλώσεις διαμαρτυρίας θα πραγματοποιήσουν και οι δικαστικοί υπάλληλοι της υπόλοιπης χώρας.


ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Ο φάρος του σοσιαλισμού

Οταν, πριν από δέκα περίπου χρόνια, έπεσε το τείχος του Βερολίνου και «μπούκαρε» και προς ανατολάς ο... άνεμος της ελευθερίας, πολλοί κάτοικοι της Ανατολικής Γερμανίας χάρηκαν «χαράν μεγάλην» και βγήκαν στους δρόμους να πανηγυρίσουν, αφού, επιτέλους, επετεύχθη η πολυπόθητη ένωση, και θα ζούσαν στο εξής αγαπημένοι και ευτυχισμένοι, παρέα με τους πλούσιους αδελφούς τους, της Δυτικής Γερμανίας. Πολλοί, μάλιστα, έσπευσαν να προμηθευτούν και να φυλάξουν ως ενθύμιο, ένα μικρό κομματάκι από εκείνο το «τείχος του αίσχους», για να το δείχνουν αργότερα στα παιδιά τους, και να τους διηγούνται πόσο πολύ δεινοπάθησαν όλα τα προηγούμενα χρόνια, με το ανελεύθερο και καταπιεστικό εκείνο καθεστώς, που τους πλάκωνε τα στήθη και δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν ελεύθερα...

Και είχαν, ασφαλώς, δίκιο οι πολίτες εκείνοι της πρώην Λαοκρατικής Δημοκρατίας, να χαίρονται και να πανηγυρίζουν. Γιατί, δηλαδή, οι αδελφοί τους, της Δυτικής Γερμανίας, να έχουν όλα τα υλικά αγαθά, και, προπαντός, το «υπέρτατο» αγαθό της ελευθερίας, και αυτοί να τα στερούνται όλα αυτά, και να στενάζουν, κάτω από την μπότα του λαομίσητου κομμουνιστικού καθεστώτος;..

Τα πράγματα, βέβαια, δεν ήταν ακριβώς έτσι, όπως τους τα παρουσίαζαν οι «Σειρήνες» της Δύσης. Και, ασφαλώς, οι «αδελφοί» τους στη Δυτική Γερμανία, δεν ήταν όλοι πλούσιοι. Ο «πολύς λαός» περνούσε πολύ χειρότερα από αυτούς. Με το άγχος της ανεργίας και της ανασφάλειας, με την καθημερινή αβεβαιότητα για το αύριο των παιδιών τους, και, προπαντός, με τη «δαμόκλεια σπάθη» της βάρβαρης κρατικής βίας και της καταστολής πάνω από τα κεφάλια τους, ο αέρας της ελευθερίας έφτανε λίγο... βαρύς και βρώμικος μέχρι τα πλεμόνια τους. (Κάποια «δύστροπα» παιδιά, της ομάδας Μπάαντερ - Μάινχοφ, οι κρατούντες «αδελφοί» τους, χωρίς καμιά δικαστική διαδικασία, τα «ξεφορτώθηκαν», ρίχνοντάς τους μια σφαίρα στο κεφάλι, μέσα στα κελιά της φυλακής, όπου τα κρατούσαν σιδεροδέσμια).

Σήμερα, στην «ενωμένη» Γερμανία, η φοβερή πραγματικότητα, γυμνή και απομυθοποιημένη, προβάλλει σε όλο της το... μεγαλείο, αποκαλύπτοντας τις πληγές και τα άλγη του «ελεύθερου και δημοκρατικού» πολιτεύματός της. Σε άρθρο του, στην εφημερίδα «Νόιες Ντόιτσλαντ», ο διαπρεπής δικηγόρος, δόκτωρ Φ. Βολφ, αποκαλύπτει τη σαπίλα του καθεστώτος, που βυθίζει όλο και πιο πολύ στη φτώχεια τους πολίτες, Ανατολικούς και Δυτικούς, και αναρωτιέται: Μήπως δεν ήταν και τόσο συνετή η πλειοψηφία των Ανατολικογερμανών, που πανηγύριζαν για την πτώση του τείχους και την ένωση της Γερμανίας; Μήπως έκαναν το ίδιο λάθος που έκανε, παλιότερα, και εκείνη η πλειοψηφία των Γερμανών, που ψήφισαν τον Αδόλφο Χίτλερ, και χειροκροτούσαν μανιωδώς την άνοδό του στην εξουσία;

«Η εξαφάνιση της ΓΛΔ και του σοσιαλιστικού στρατοπέδου», γράφει σε άλλο σημείο του άρθρου του ο Δρ. Βολφ, «ήταν μια ιστορική ήττα στην εξέλιξη της ανθρωπότητας. Τώρα δεν υπάρχει φως και διέξοδος. Και χωρίς διέξοδο, μένει μόνο η καταστροφή».

Και, όμως, η διέξοδος από το «τούνελ» της καταστροφής, υπάρχει. Το όραμα δεν έσβησε. Η ελπίδα επιστροφής στο καθεστώς της ανθρωπιάς και της ειρήνης, που το ανέτρεψαν προσωρινά οι δυνάμεις του κακού, μένει πάντα ζωντανή, σαν φωτεινό σήμα, που εκπέμπεται σταθερά, από το φάρο της απόμακρης για την ώρα βραχονησίδας του σοσιαλισμού, και δείχνει το δρόμο. Οι λαοί, της Γερμανίας και όλης της Γης, οδηγημένοι από αυτό το ανέσπερο φως, θα ξαναβρούν μέσα στο σκοτεινό και φουρτουνιασμένο πέλαγος του καπιταλισμού, τη ρότα για το λιμάνι της σωτηρίας τους. Οταν νιώσουν (θα το ξαναπώ), τη δύναμη της αρκούδας που κρύβουν μέσα τους, θα πατήσουν κάτω, μια για πάντα, με τις βαριές πατούσες τους, το βασανιστή αρκουδιάρη, και θα απαλλαγούν από την τυραννία του.


Βασίλης ΦΥΤΣΙΛΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ