ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στη μάχη για την απεργία

Η απεργία στις 26 Σεπτέμβρη αποτελεί μια κρίσιμη μάχη για το σύνολο της εργατικής τάξης, για την εργατική και λαϊκή οικογένεια. Την ώρα που η επίθεση συγκυβέρνησης, εργοδοσίας και τρόικας παρασέρνει κάθε πτυχή της ζωής των εργαζομένων, αναδεικνύεται η ανάγκη για να οργανωθεί και να δυναμώσει ο αγώνας των εργαζομένων ενάντια στη διαχείριση της κρίσης με στόχο τη διάσωση του μεγάλου κεφαλαίου. Αλλωστε, κάθε μέρα που περνά, γίνεται ολοένα και πιο σαφές πως το ζήτημα δεν είναι μόνο το ένα ή το άλλο αντιλαϊκό μέτρο που προωθείται, αλλά το σύνολο της αντεργατικής και αντιλαϊκής πολιτικής. Κι αυτό διότι τα μέτρα θα εντείνονται. Αλλωστε, ο πυρήνας των μέτρων είναι κοινός: Η ανάκαμψη και η προστασία της κερδοφορίας του κεφαλαίου επιβάλλουν αντιλαϊκά μέτρα χωρίς τελειωμό.

Το πλαίσιο με το οποίο προκήρυξαν απεργία οι δυνάμεις που είναι στην ηγεσία των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, αφήνει στο απυρόβλητο την πλουτοκρατία, την ΕΕ, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Οι δυνάμεις αυτές αποπροσανατολίζουν τους εργαζόμενους, φυγαδεύουν τους αντιπάλους του λαού, επιδιώκουν με κάθε τρόπο να ζυμώσουν στις εργατικές μάζες πως το πρόβλημα είναι μόνο η πολιτική της κυβέρνησης με την τρόικα και τα μέτρα που παίρνονται (δήθεν) υπό την «καθοδήγησή» της. Ομως τα νέα μέτρα, όπως και το σύνολο της πολιτικής που εδώ και χρόνια στηρίζουν όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου (όπως και όλα τα κόμματα που στηρίζουν την «ανταγωνιστικότητα») είναι καρπός της στρατηγικής που υπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου: την ανάγκη να μειώνεται διαρκώς η τιμή της εργατικής δύναμης ώστε να δίνεται διέξοδος στα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια και να γεμίζουν τα θησαυροφυλάκια των μονοπωλίων. Συνεπώς, αν οι εργαζόμενοι στρέφονται μόνο ενάντια στην τρόικα και στα μνημόνια, κινδυνεύουν να βρεθούν μπροστά σε διαφορετικές αλλά το ίδιο οδυνηρές γι' αυτούς αντιλαϊκές συμμαχίες και ρυθμίσεις.

Γι' αυτό ακριβώς, η απεργιακή μάχη στις 26 Σεπτέμβρη πρέπει να δοθεί με στόχο να εκφραστεί η μαζική καταδίκη των εργαζομένων ενάντια στους καπιταλιστές, στην αντιλαϊκή πολιτική, στην ΕΕ και στα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Γιατί υπηρετούν το κεφάλαιο. Να γίνουν νέα βήματα στον απεγκλωβισμό λαϊκών μαζών από τους εκβιασμούς που χρησιμοποιεί η μεγαλοεργοδοσία για να αρπάξει τη συναίνεση στην επίθεση. Ετσι, θα προστατευτεί η εργατική τάξη και από «παγίδες» που στήνονται για να διαδηλώνουν υπέρ μιας λιγότερο ή περισσότερο «λάιτ» εκδοχής της ίδιας πολιτικής. Ομως δεν υπάρχει «λάιτ» επίθεση. Είναι μέγιστη η αυταπάτη που καλλιεργούν οι άλλες δυνάμεις στο κίνημα, ότι και η κρίση μπορεί να ξεπεραστεί προς όφελος των εργαζομένων και να μη χάσουν τα μονοπώλια.

Σε αυτό το πλαίσιο, η ευθύνη των εργατών να δώσουν τη μάχη για να νεκρώσει κάθε τόπος δουλειάς είναι τεράστια. Να οργανωθεί αποφασιστικά η συζήτηση και διαφώτιση στους κλάδους, στα εργοστάσια, στα γραφεία, στα πολυκαταστήματα. Με Γενικές Συνελεύσεις, συζητήσεις εργάτη τον εργάτη, συσκέψεις, πλατιά μαζική δουλειά, να αναδειχθεί ο ταξικός χαρακτήρας των μέτρων. Να αποκαλυφθούν οι αιτίες της ασκούμενης πολιτικής, ότι τα μέτρα δεν αφορούν τη μείωση του ελλείμματος αλλά επωάστηκαν την περίοδο της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Να αναδειχθεί η ανάγκη η εργατική τάξη να στρατευθεί στην πάλη για μια ριζικά διαφορετική πολιτική που με κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής και εργατική εξουσία θα αναπτύσσει τις παραγωγικές δυνάμεις προς όφελος του εργαζόμενου λαού.

Πόλεμος στον πόλεμο της πλουτοκρατίας

Γρηγοριάδης Κώστας

«Η τρόικα είναι διατεθειμένη να δεχθεί δικά μας, λιγότερο σκληρά μέτρα, υπό την προϋπόθεση τα δύο τρίτα του συνολικού πακέτου να προέρχονται από μειώσεις σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα». Οσο πλησιάζει η στιγμή που θα «κλειδώσει» το πακέτο των 11,5 δισ. ευρώ, πυκνώνουν οι δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών, όπως η παραπάνω που δημοσιεύτηκε χτες στην «Καθημερινή», που προετοιμάζουν το έδαφος για το βάθος και την έκταση της επερχόμενης σφαγής σε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα, δαπάνες σε Υγεία, Φάρμακο, Πρόνοια, Παιδεία. Το μήνυμα που θέλουν να περάσουν είναι ότι η σφαγή σε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα κ.λπ. θα φτάσει μέχρι εκεί που θα δημιουργήσει συνθήκες τεράστιας κερδοφορίας, ώστε να γίνουν επενδύσεις, δηλαδή στην εξαθλίωση όπως έχει ήδη δηλώσει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Αλλωστε, το ίδιο κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος προδικάζει επίσης την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67, εκβιάζοντας ότι «το πακέτο δεν κλείνει διαφορετικά». Ταυτόχρονα, θα προχωρήσουν με ταχείς ρυθμούς και οι νέες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις. Οπως αναφέρει η χθεσινή «Ημερησία», η τρόικα (σ.σ. προφανώς σε συνεννόηση με την κυβέρνηση) βάζει στο τραπέζι την αποδέσμευση των ωρών λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων και των τραπεζών από το ωράριο εργασίας των εργαζομένων. Το ευέλικτο ωράριο λειτουργίας «θα μπορούσε να γίνει πράξη μέσω επιχειρησιακών ή και ατομικών συμβάσεων (μετά τη λήξη της μετενέργειας για τις τελευταίες)», αναφέρει η εφημερίδα, η οποία επισημαίνει ακόμα ότι «οι επιχειρήσεις θα έχουν χαμηλότερο κόστος, αφού δεν θα καλούνται να καταβάλουν πρόσθετη αμοιβή υπερεργασίας, υπερωρίας και τα ωράρια θα είναι εξατομικευμένα ανά εργαζόμενο ή ομάδες εργαζομένων»... Το συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα: Μόνο όταν αποφασίσει ο λαός να απαντήσει με πόλεμο στον πόλεμο που του έχουν κηρύξει κυβέρνηση και ΕΕ, για να σώσουν το κεφάλαιο και την κερδοφορία του, θα μπορεί να ελπίζει ότι θα αποφύγει την απόλυτη φτώχεια, την πείνα και την εξαθλίωση. Αλλοι, επίδοξοι σωτήρες και σενάρια πιο ανθρώπινης διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης δεν υπάρχουν.

Ρήξη με το ενιαίο μέτωπο κυβέρνησης - ΕΕ

«Γίνεται πρόοδος στην Ελλάδα. Μένουν εκκρεμότητες και στο δημοσιονομικό και στο διαρθρωτικό κομμάτι. Θα προχωρήσουμε γρήγορα όμως» (Λαγκάρντ - ΔΝΤ). «Η Ελλάδα δεν θα φύγει από το ευρώ. Το επιβεβαιώνω. Στην καλύτερη περίπτωση, στις αρχές Οκτωβρίου η έκθεση της τρόικας. Ελπίζω πριν τον Νοέμβριο». (Γιούνκερ - Eurogroup). «Πολύ δαπανηρό μονοπάτι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ» (Ασμουσεν - μέλος Εκτελεστικού Συμβουλίου ΕΚΤ). «"Οχι" σε απομείωση του ελληνικού χρέους από την ΕΚΤ» (Ντράγκι - επικεφαλής ΕΚΤ). «Ναι στην επιμήκυνση για την Ελλάδα, όχι περισσότερα χρήματα» (Τζαν Γιάχερ, υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας, Μ. Φέκτερ υπουργός Οικονομικών της Αυστρίας). «Υπομονή μέχρι την έκθεση της τρόικας» (Σόιμπλε). Ο χθεσινός ορυμαγδός δηλώσεων εκπροσώπων των κυβερνήσεων της ΕΕ και αξιωματούχων των διεθνών οργανισμών που υπηρετούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων, αναδεικνύει δύο πράγματα. Πρώτον, ότι δεν πρόκειται να πάρει καμία «ανάσα» ο λαός το επόμενο διάστημα, αντίθετα θα κλιμακωθεί στο έπακρο η ολομέτωπη αντιλαϊκή επίθεση για να επιτευχθούν οι στόχοι του μνημονίου, ο εξής ένας, να σφαγιαστούν οι μισθοί, οι συντάξεις και τα επιδόματα και να ισοπεδωθούν τα εργασιακά - ασφαλιστικά δικαιώματα για να ανακάμψει η κερδοφορία του κεφαλαίου. Δεύτερον, οι εκπρόσωποι των εταίρων και δανειστών στηρίζουν σταθερά την κυβέρνηση να περάσει τα νέα βάρβαρα μέτρα, κλιμακώνοντας τις πιέσεις, τα εκβιαστικά διλήμματα και την ιδεολογική τρομοκρατία. Επιβεβαιώνεται για ακόμα μια φορά ότι το μέτωπο κυβέρνησης -ΕΕ κατά του λαού είναι ενιαίο και αδιαίρετο. Δεν μπορεί λοιπόν να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση αν ο λαός δεν αποτινάξει το ζυγό της ΕΕ και του κεφαλαίου, μέσω της αποδέσμευσης από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, από μια λαϊκή εξουσία.

Γαλλική συμμετοχή στο «μεγάλο φαγοπότι»

Αποκαλυπτικός ήταν, για τον πραγματικό λόγο που βρίσκεται αυτές τις μέρες στην Ελλάδα ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Πιερ Μοσκοβισί, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε. Απαντώντας, συγκεκριμένα, σε ερώτηση δημοσιογράφων δήλωσε τα εξής: «Οι γαλλικές επιχειρήσεις θέλουν να μείνουν στην Ελλάδα και να μετάσχουν στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, αξιοποιώντας ευκαιρίες που δημιουργούνται με τις αναδιαρθρώσεις στην ελληνική αγορά».

Να, λοιπόν, γιατί θέλουν τόσο πολύ η Γαλλία, η Γερμανία και γενικότερα τα μονοπώλια που εξυπηρετεί με την πολιτική της η ΕΕ να επιταχυνθούν οι μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα, δηλαδή οι ιδιωτικοποιήσεις και οι καταστροφικές για τους εργαζόμενους αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις. Γιατί τα μονοπώλιά τους θέλουν να συμμετάσχουν στο «μεγάλο φαγοπότι».

Δεν είναι άλλωστε κρυφό ότι τα γαλλικά μονοπώλια ενδιαφέρονται να βάλλουν στο χέρι «αντί πινακίου φακής» μεγάλες δημόσιες επιχειρήσεις, όπως αυτές της ΕΥΔΑΠ, της ΕΥΑΘ και του ΟΣΕ. Και βέβαια, θέλουν στη συνέχεια να απομυζήσουν τεράστια κέρδη εκμεταλλευόμενοι τους εργαζόμενους σ' αυτές, ο οποίοι θα δουλεύουν σε καθεστώς γαλέρας, αλλά και ολόκληρο το λαό που θα υποχρεωθεί να πληρώνει πανάκριβα το νερό, την αποχέτευση και τις σιδηροδρομικές μετακινήσεις του.