Από τις δυναμικές αντιπολεμικές διαδηλώσεις στην Τουρκία

Η «αποφασιστικότητα» της Τουρκίας να υπερασπίσει τα σύνορά της στρέφεται σε πρώτη ανάγνωση στη Συρία και στην κυβέρνηση του Μπασάρ αλ Ασαντ, ενώ έδωσε απάντηση σε όσους κατηγορούσαν το Ρ. Ερντογάν, ότι έχει διαλύσει το στράτευμα, καθιστώντας το μη αξιόμαχο, με τις εκκαθαρίσεις της Εργκένεκον, αλλά κυρίως στοχεύει στους Κούρδους και το Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν (ΡΚΚ) με το οποίο το τελευταίο διάστημα ο τουρκικός στρατός έχει καθημερινές συγκρούσεις συνεχώς κλιμακούμενης έντασης, με δεκάδες νεκρούς. Συγκρούσεις που έχουν φέρει σε κατάσταση συναγερμού το σύνολο της Νοτιανατολικής Τουρκίας. Η τουρκική κυβέρνηση έχει επανειλημμένα κατηγορήσει την κυβέρνηση Ασαντ ότι εξοπλίζει και υποθάλπει τους Κούρδους αυτονομιστές, προκειμένου να πλήξει την Τουρκία, δηλώνοντας ξεκάθαρα ότι δε θα επιτρέψει σε καμία περίπτωση αλλαγή των συνόρων της και ανάπτυξη αποσχιστικών τάσεων.

Η αναζωπύρωση της έντασης στο Κουρδικό παρέσυρε στο διάβα της και τα όσα περί συνομιλιών διακήρυσσε ο Ρ. Ερντογάν, ο οποίος κατά το συνέδριο του ΑΚΡ, όπου επανεξελέγη πρόεδρος, δήλωνε σε συνεντεύξεις του ότι μπορεί να υπάρξει αλλαγή της στάσης της κυβέρνησης απέναντι στο Κουρδικό, επαναλαμβάνοντας ότι λύση μπορεί να υπάρξει όταν το ΡΚΚ θα θάψει τα όπλα του... Σε αυτό το κλίμα η τουρκική κυβέρνηση προωθεί την έρευνα για το θάνατο του Τουργκούτ Οζάλ, ως έναν ακόμα ελιγμό, αλλά και ακόμα ένα όπλο κατά των πολιτικών της αντιπάλων. Πρόσφατα διατάχθηκε εκταφή, ώστε να διαπιστωθούν τα αίτια του θανάτου του και να αποδειχθεί εάν ήταν δολοφονία. Ο Τ. Οζάλ πέθανε από καρδιακή προσβολή το 1993 και ενώ προωθούσε λύση του Κουρδικού μέσω διαπραγματεύσεων, με την οικογένειά του να υποστηρίζει ότι ο θάνατός του δεν οφειλόταν σε φυσιολογικά αίτια. Η έρευνα άνοιξε με εντολή του Τούρκου προέδρου Αμπντουλάχ Γκιουλ, και όπως ανακοινώθηκε την Παρασκευή, οι εγκληματολογικοί έλεγχοι που έγιναν δίνουν υλικό ώστε να διερευνηθεί η υπόθεση της δολοφονίας.

Από την πλευρά του το ΡΚΚ, αρχικά δήλωσε την υποστήριξή του στους λεγόμενους «αντικαθεστωτικούς», στη Συρία, οι οποίοι είχαν τη στήριξη των ιμπεριαλιστικών κέντρων και των ΗΠΑ, ωστόσο στη συνέχεια εμφανίστηκαν και ομάδες «Κούρδων ενόπλων», οι οποίοι δεν τάσσονται ούτε με τον Μπ. Ασαντ, αλλά ούτε με τους «αντικαθεστωτικούς». Ο «ελεύθερος συριακός στρατός» είχε επίσης τη στήριξη της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ και της Αγκυρας, με πρωτοβουλία του Τούρκου πρωθυπουργού, με την Τουρκία να προσφέρει πρόσβαση σε βάσεις, να επιτρέπει μεταφορά όπλων από το έδαφός της, τόσο στους ενόπλους όσο και σε μυστικές υπηρεσίες που τους στήριζαν, στην Αντιόχεια, στην Αλεξανδρέττα, στα Αδανα και κατά μήκος της συνοριογραμμής με τη Συρία, συνεργαζόμενη και τους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Η Τουρκία θεώρησε ότι οι εξελίξεις όσον αφορά την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία θα είναι σύντομες και θα έχει μερίδιο μετά την ανατροπή του Μπ. Ασαντ, χωρίς ωστόσο να έχει υπολογίσει τις συνέπειες. Ανοίγοντας τα σύνορά της σε όσους αναζητούν την «έξοδο κινδύνου» από τη Συρία, αλλά και σε όσους διαδραματίζουν ρόλο στην ιμπεριαλιστική επέμβαση και φεύγουν από τη χώρα, η Αγκυρα δεν υπολόγισε τις δεκάδες χιλιάδες Σύρων που θα εισέρρεαν στην Τουρκία, δημιουργώντας της ακόμα ένα πρόβλημα που θα πρέπει να λύσει.

Οι εξελίξεις έχουν δημιουργήσει μεγάλες αντιδράσεις για την πολιτική της Τουρκίας όσον αφορά τις εξελίξεις στη Συρία και στο εσωτερικό της χώρας, καθώς η απειλή κήρυξης πολέμου στη γειτονική χώρα, προκάλεσε μαζικές αντιδράσεις και αντιπολεμικές διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα, που δήλωσαν την αντίθεση του λαού όσον αφορά τις ιμπεριαλιστικές μεθοδεύσεις στην περιοχή και ενδεχόμενη επίθεση. Χαρακτηριστικό είναι το σύνθημα του ΚΚ Τουρκίας, που καλεί το λαό να σταματήσει τις πολιτικές του πολέμου της κυβέρνησης του ΑΚΡ, καταγγέλλοντας τη συνεργασία της με τις ΗΠΑ στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, εις βάρος των λαών. Αρκετοί είναι και αυτοί που πλέον χαρακτηρίζουν λάθος την κίνηση της Τουρκίας να πάρει θέση υπέρ των λεγόμενων «αντικαθεστωτικών» στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία και να εμπλακεί σε τέτοιο βαθμό που αυτή τη στιγμή να βρίσκεται στο χείλος ενός πολέμου, ο οποίος μπορεί να οδηγήσει και στο διαμελισμό της, καθώς τα σενάρια για τη δημιουργία ανεξάρτητου κουρδικού κράτους, ως αποτέλεσμα των εξελίξεων στη Συρία ενισχύονται. Φόβοι εκφράζονται και όσον αφορά το ενδεχόμενο η Νοτιανατολική Τουρκία, στην οποία οι πληθυσμοί είναι κυρίως Κούρδοι και Αραβες, να περιέλθει σε ένα καθεστώς ανομίας, όπου θα επικρατούν η βία και οι ένοπλες ομάδες.

Ενδεχόμενη στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας στη Συρία, μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε ένα γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο με ανυπολόγιστες συνέπειες για τους λαούς, καθώς οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ο ανταγωνισμός για την περιοχή. Σε αυτές τις συνθήκες και δεδομένου ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη συνδέεται άμεσα με ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, γίνεται επιτακτική η ανάγκη για ένταση του κοινού αντιιμπεριαλιστικού - αντιμονοπωλιακού αγώνα των λαών, με στόχο την αποδέσμευσή τους από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και ένταση της πάλης για την εργατική λαϊκή εξουσία.