ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 10 Οχτώβρη 2012
Σελ. /32
Αυταπάτες και φιλολαϊκή διέξοδος

Γρηγοριάδης Κώστας

Το παραμύθι ότι η κυβέρνηση έχει πετύχει «τα εύκολα», δηλαδή τις περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα, αλλά έχει αποτύχει «στα δύσκολα», δηλαδή στην προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών, που αναμασάνε ολημερίς και ολονυχτίς και σε όλους τους τόνους τα αστικά ΜΜΕ, είναι ένα προπαγανδιστικό ιδεολόγημα που μοναδικό στόχο έχει να νομιμοποιήσει στη λαϊκή συνείδηση την επιτάχυνση των αντιδραστικών διαρθρωτικών αλλαγών. Στην πραγματικότητα, επιχειρούν να εξαπατήσουν το λαό ότι τάχα μπορούν να αποφευχθούν οι νέες περικοπές στις συντάξεις και τους μισθούς αν εφαρμοστούν τάχα οι περιβόητες διαρθρωτικές αλλαγές. Λένε συνειδητά ψέματα βέβαια και προσπαθούν να καλλιεργήσουν αυταπάτες. Απλά τέτοιο μείγμα δεν υπάρχει. Οι περικοπές στους μισθούς, στις συντάξεις, στα επιδόματα, δεν πρόκειται να σταματήσουν. Τρανή απόδειξη το νέο πακέτο όπου τα 9 δισ. από τα 10,5 δισ. των περικοπών προέρχονται από περικοπές μισθών, συντάξεων, επιδομάτων. Την ίδια στιγμή βέβαια, θα συνεχιστούν και αυτές που αποκαλούν «διαρθρωτικές αλλαγές» (ιδιωτικοποιήσεις, πλιάτσικο ακίνητης περιουσίας, απελευθέρωση επαγγελμάτων, κ.ο.κ.). Αποκρύβουν όμως ότι η σημαντικότερη διαρθρωτική αλλαγή είναι η δραστική μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, γιατί αυτή παράγει υπεραξία και άρα υπερκέρδη. Αξίζει όμως να σημειωθεί και κάτι ακόμα. Οπως αναφέρεται στην έκθεση του ΔΝΤ, στην Ελλάδα έχουν χρησιμοποιηθεί 13 από τα 15 βασικά μέτρα που προτείνει το ΔΝΤ για να επιτευχθεί η «δημοσιονομική προσαρμογή». Από το 2009, μέχρι τώρα, η Ελλάδα, έχει προχωρήσει σε μειώσεις μισθών, συντάξεων, κοινωνικών επιδομάτων, δαπανών για την Υγεία, λειτουργικών δαπανών, αύξηση της φορολογίας των φυσικών προσώπων, αύξηση έμμεσων φόρων κ.λπ. Οι μοναδικές κατηγορίες μέτρων που δεν έχουν εφαρμοστεί στην Ελλάδα είναι η αύξηση της φορολόγησης των επιχειρήσεων και η αύξηση της φορολόγησης των μερισμάτων... Το συμπέρασμα είναι ένα: φιλολαϊκή διέξοδος μπορεί να υπάρξει μόνο σε ρήξη με την εξουσία των μονοπωλίων.

Η «μικροπολιτική» προπαγάνδα...

Η στήλη του «Μικροπολιτικού» στα χθεσινά «ΝΕΑ», αναγγέλλει ότι η «Χρυσή Αυγή» δεν έστειλε εκπροσώπους στη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής και προσπαθεί χυδαία να παραλληλίσει αυτή της την επιλογή με την απόφαση του ΚΚΕ να μη συμμετέχει στο συγκεκριμένο όργανο, απ' την πρώτη κιόλας μέρα της λειτουργίας του. Τα «ΝΕΑ» γράφουν για «ενδιαφέρουσα ταύτιση» μεταξύ ΚΚΕ και «Χρυσής Αυγής», προσπαθώντας να δημιουργήσουν εντυπώσεις και τελικά να συκοφαντήσουν το Κόμμα. Η «Χρυσή Αυγή» κάνει λόγο για «προδότες» και «ενδοτικούς» πολιτικούς, δε λέει τίποτα για το ΝΑΤΟ και το γεγονός ότι έχει καταστήσει το Αιγαίο «γκρίζα ζώνη», ξεστομίζει σοβινιστικές κορόνες και το μεγαλοϊδεατισμό. Ο εθνικισμός της είναι η άλλη όψη του κοσμοπολιτισμού του κεφαλαίου που υπηρετούν τα αστικά κόμματα και ο ΣΥΡΙΖΑ, και ο οποίος καμιά σχέση δεν έχει με τα συμφέροντα του λαού. Το ΚΚΕ αντιπαλεύει τον εθνικισμό και τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου, σαν βασικό συστατικό της πάλης για ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και την εγκαθίδρυση ισότιμων σχέσεων με τις άλλες χώρες, με κριτήριο τα πραγματικά συμφέροντα του λαού. Από αυτή τη σκοπιά ήταν και η κριτική που άσκησε το 2003 στη σύσταση του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, με επιστολή της Αλέκας Παπαρήγα στον τότε ΥΠΕΞ, Γ. Παπανδρέου, με την οποία ενημέρωνε για τη μη συμμετοχή του Κόμματος.

... και η αποκάλυψή της

Εγραφε μεταξύ άλλων η ΓΓ της ΚΕ: «Οπως είναι γνωστό, το Κόμμα μας κατά τη συζήτηση αναθεώρησης του Συντάγματος, είχε επισημάνει την ανάγκη αναβάθμισης της Διαρκούς Επιτροπής Εξωτερικών και Αμυνας της Βουλής, κάνοντας συγκεκριμένες προτάσεις για να μπορεί να γίνει ουσιαστική συζήτηση για τα κρίσιμα θέματα της εξωτερικής πολιτικής. Προτάσεις που σκόνταψαν στην άρνηση της κυβέρνησης. Αντί για αναβάθμιση της Διαρκούς Επιτροπής της Βουλής, η κυβέρνηση προώθησε την ψήφιση του νόμου για τη σύσταση του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, που θα λειτουργεί, έξω από τα πλαίσια του κοινοβουλευτικού ελέγχου, θα είναι απόλυτα ελεγχόμενο από την εκάστοτε κυβέρνηση, ενώ κρίσιμα θέματα της λειτουργίας της θα καθορίζονται με αποφάσεις του εκάστοτε υπουργού των Εξωτερικών, και θα οδηγεί στην υποβάθμιση της Διαρκούς Επιτροπής της Βουλής μέσα από την «αλληλοεπικάλυψη». Ολα αυτά έρχονται να επιβεβαιώσουν την εκτίμησή μας, ότι με τη δημιουργία του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής δεν επιδιώκεται η ουσιαστική αναβάθμιση της συζήτησης και η διαφάνεια μπροστά στον ελληνικό λαό, αλλά η κάλυψη των κυβερνητικών επιλογών με την επίφαση του «διαλόγου». Για τους λόγους αυτούς, το ΚΚΕ δε θα πάρει μέρος στο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής και θα επιμείνει στην ουσιαστική ενημέρωση και συζήτηση στα πλαίσια της Διαρκούς Επιτροπής Εξωτερικών και Αμυνας της Βουλής». Αυτά, για να αποκαλυφθεί πόσο δόλια και συκοφαντική είναι η προπαγάνδα των αστικών εφημερίδων και στην προκειμένη περίπτωση των «ΝΕΩΝ».

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Να φέρει ο λαός τα πάνω κάτω

Η συμμετοχή χιλιάδων εργαζομένων και λαού στις απεργίες και τις συγκεντρώσεις του τελευταίου διαστήματος είναι ενθαρρυντικό στοιχείο. Επιβεβαιώνει τις αγωνιστικές διαθέσεις που υπάρχουν, παρά την προσπάθεια κυβέρνησης - ΕΕ και των επιτελείων τους να σπείρουν φόβο και ηττοπάθεια. Η μαζικότητα των απεργιακών συγκεντρώσεων του ΠΑΜΕ, τα βήματα στην οργάνωση των εργαζομένων σε χώρους όπου οι ταξικές δυνάμεις αναπτύσσουν δράση, είτε πλειοψηφούν, είτε παλεύουν ως μειοψηφία, η ενίσχυση των ψηφοδελτίων που στηρίζει το ΠΑΜΕ στις αρχαιρεσίες μιας σειράς συνδικάτων δημιουργούν στέρεο έδαφος για δυνάμωμα της ταξικής πάλης το επόμενο διάστημα.

Η αναμέτρηση με τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό και η ένταση της ιδεολογικής διαπάλης μέσα στο κίνημα είναι όροι αναγκαίοι για να αποκτήσουν οι αγώνες προσανατολισμό και περιεχόμενο που θα τους καταστήσει αποτελεσματικούς και νικηφόρους. Σήμερα, ο αμυντικός αγώνας δεν μπορεί να αποσπάσει ούτε ψίχουλα. Πολύ περισσότερο, είναι αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι ένας χώρος ή ένας κλάδος μόνος του μπορεί να διασώσει κάποιες κατακτήσεις ή να ανακτήσει όσα έχασε τα τελευταία χρόνια. Εξίσου αδιέξοδο είναι να πιστεύει κανείς ότι η κρίση είναι μια «κακή παρένθεση» και ότι όταν ξεπεραστεί το επίπεδο διαβίωσης του λαού θα επιστρέψει στα προ κρίσης ή θα γίνει ακόμα καλύτερο. Από αυτή τη σκοπιά, η μαζικότητα των αγώνων δεν είναι το μοναδικό κριτήριο για την αποτελεσματικότητά τους.

Μαζικούς αγώνες - έστω και πίσω από τις πραγματικές ανάγκες - είχαμε και πριν τις εκλογές του Μάη και του Ιούνη. Δεν κατάφεραν όμως να αναχαιτίσουν το πρώτο και το δεύτερο μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο και τους εφαρμοστικούς. Η αποτελεσματικότητα των αγώνων κρίνεται πάνω απ' όλα από τα αιτήματα, την κατεύθυνση και τους στόχους που βάζει το κίνημα. Από το βαθμό οργάνωσης της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων στους τόπους δουλειάς και στις γειτονιές. Από την ενεργή συμμετοχή τους στην οργάνωση και διεύθυνση του αγώνα, με εναλλασσόμενες μορφές πάλης, που θα εμπνέουν τη λαϊκή αυτενέργεια και θα πολλαπλασιάζουν έτσι τη δύναμη πυρός του ταξικού κινήματος. Από την ικανότητα ολοένα και περισσότερων λαϊκών ανθρώπων να κατανοήσουν το χαρακτήρα της κρίσης ως κρίσης υπερσυσσώρευσης, σύμφυτης του καπιταλισμού και όχι κάποιας «κακιάς διαχείρισης», να απεγκλωβιστούν από τις αυταπάτες ότι μια άλλη διακυβέρνηση, με άλλο μείγμα διαχείρισης, μπορεί να δώσει λύση υπέρ του λαού, χωρίς να θιχτούν τα μονοπώλια και η κυριαρχία τους στην παραγωγή.

Το λιθαράκι που προσθέτει η κάθε μικρή και μεγάλη μάχη μ' αυτό το περιεχόμενο είναι πολύτιμη παρακαταθήκη και πρέπει να γίνεται εφαλτήριο για πιο επίμονη δουλειά, χωρίς ταλαντεύσεις και καθυστερήσεις. Το δηλητήριο που χύνουν στο κίνημα τα κόμματα της ΕΕ και ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός είναι δύσκολος αντίπαλος, δοκιμασμένος από τα αστικά επιτελεία στη χειραγώγηση του λαού. Χωρίς αλλαγή των συσχετισμών σε συνδικαλιστικό επίπεδο, χωρίς πολιτικοποίηση της εργατικής - λαϊκής πάλης, ο αντίπαλος θα συνεχίσει να λειτουργεί ως παράγοντας αναχαίτισης των αγωνιστικών διαθέσεων, αποπροσανατολισμού του κινήματος, με στόχο την εκτόνωσή του. Να ξεμπερδεύει ο λαός με διλήμματα και αυταπάτες. Εχει τη δύναμη να φέρει τα πάνω κάτω, αν συνειδητοποιήσει τη δύναμή του και τη χρησιμοποιήσει στο στίβο της ταξικής πάλης.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ