«Οι αποφάσεις από εδώ και πέρα δεν μπορεί παρά να είναι στρατηγικού χαρακτήρα. 'Η θα αντέξουμε το βάρος και την όποια πίεση προκειμένου να παραμείνουμε στην ευρωζώνη ή θα αποδεχθούμε ότι δεν μπορούμε να σηκώσουμε το κόστος, πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και θα κινηθούμε προς άλλες κατευθύνσεις». Το παραπάνω απόσπασμα από το κύριο άρθρο της χτεσινής ηλεκτρονικής έκδοσης του «Βήματος», κάτω μάλιστα από τον χαρακτηριστικό τίτλο «Η ώρα των μεγάλων επιλογών έφτασε!», επιβεβαιώνει ότι τα αστικά επιτελεία θέτουν με ένταση εκ νέου το γνωστό εκβιαστικό ψευτοδίλημμα «παραμονή πάση θυσία στο ευρώ ή έξοδο με ό,τι συνεπάγεται», προκειμένου να τρομοκρατήσουν το λαό για να περάσουν τα βάρβαρα μέτρα και τις αντιδραστικές διαρθρωτικές αλλαγές που τον καταδικάζουν σε αιώνια φτώχεια και δυστυχία. Θα συμφωνήσουμε ότι είναι η ώρα των μεγάλων και στρατηγικού χαρακτήρα αποφάσεων, αλλά αυτές σε καμία περίπτωση δεν έχουν να κάνουν με το παραπάνω ψευτοδίλημμα, δηλαδή «μέσα ή έξω από το ευρώ», γιατί και στις δύο περιπτώσεις ο λαός είναι ο μεγάλος χαμένος, αν παραμείνει κάτω από το ζυγό της εξουσίας των κεφαλαιοκρατών. Το πραγματικό δίλημμα που μπαίνει για το λαό είναι ένα, το έχει θέσει εξαρχής και ευθέως το ΚΚΕ και αφορά τους δύο δρόμους ανάπτυξης: από τη μια, ο δρόμος που χαράσσεται από το μονοπώλια και τα κόμματά τους και, από την άλλη, ο δρόμος του αγώνα των αποφασιστικών και ανυποχώρητων μαζών, με κλιμάκωση που οδηγεί στη ρήξη, στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Είναι απαραίτητο λοιπόν ο λαός να αποδείξει ότι έχει το κουράγιο, ότι είναι σε θέση να απαλλαγεί από τις αυταπάτες που καλλιεργούν οι πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ, να γυρίσει την πλάτη στα τρομοκρατικά και εκβιαστικά διλήμματα.

Πριν λίγες μέρες ήταν οι εφοπλιστές που έβγαιναν να εμφανιστούν ως ευεργέτες που θα αναλάβουν -λένε- μέχρι και περίθαλψη να προσφέρουν σε άνεργους ναυτεργάτες και τις οικογένειές τους. Προχτές ήταν μεγάλη επιχείρηση από τον κλάδο του πετρελαίου που βγήκε να δηλώσει ότι θα χαρίζει πετρέλαιο σε οικογένειες απόρων. Πήξαμε ...στους ευεργέτες! Οι ίδιοι που σφάζουν τους μισθούς και τσακίζουν κάθε δικαίωμα των εργαζομένων με αποτέλεσμα να μη μπορούν οι εργατικές οικογένειες να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες τους, βγαίνουν μετά και αναλαμβάνουν φιλανθρωπική δράση. Τι επιδιώκουν; Να βρουν μια μάσκα που θα κρύβει το αληθινό τους πρόσωπο, αυτό της εκμεταλλεύτριας τάξης που ληστεύει το μόχθο των εργαζομένων ενώ εκείνοι εξαθλιώνονται. Να ρίξουν τον πήχη των προσδοκιών και των απαιτήσεων της εργατικής τάξης τόσο χαμηλά, έτσι που να βολεύονται οι παραγωγοί του πλούτου με ψίχουλα και ελεημοσύνες. Ούτε να προβληματίζονται για τους λόγους που η ζωή τους χειροτερεύει, ούτε και να οργανώνονται ενάντια σ' αυτούς που τη χειροτερεύουν. Τι να κάνουν; Αντί να υψώνουν τη γροθιά τους και να παλεύουν, να απλώνουν το χέρι και να ζητιανεύουν...