Ποια οικονομία βλέπουν να «εξοντώνεται» ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ; Γιατί, άλλη είναι η κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι τσέπες των εργαζομένων και άλλη η κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι «τσέπες» των πολυεθνικών. Οι μεν πρώτες αδειάζουν από το τσάκισμα των μισθών, τη φοροληστεία, την ανεργία που η κρίση αυξάνει κατακόρυφα. Την ίδια στιγμή, όμως, οι «τσέπες» πολλών πολυεθνικών όχι απλά γεμίζουν, αλλά και ξεχειλίζουν. Πολλοί μεγαλοεπιχειρηματίες κερδίζουν απ' τον έλεγχο ολόκληρων κλάδων που συγκεντρώνονται στα χέρια όλο και λιγότερων ομίλων, με την αγριότητα των μονοπωλίων να μεγαλώνει αμείωτα και να ξεσπά καθημερινά στα δικαιώματα των εργαζομένων.
Αυτή η οικονομική οργάνωση της παραγωγής, που γεννά φτώχεια για το λαό και πλούτη για τα μονοπώλια, όχι μόνο δεν «εξοντώνεται» αλλά και δυναμώνει με την πολιτική που ασκούν συγκυβέρνηση - τρόικα. Η αλήθεια είναι ότι θωρακίζεται κιόλας, με ευθύνη και των ηγεσιών ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Οι οποίες, μαζί με όλους όσους αγωνιούν για την «ανταγωνιστικότητα» (δηλαδή τη στήριξη των πολυεθνικών), πασχίζουν να στρατεύσουν τους εργάτες πίσω από τις αξιώσεις των εκμεταλλευτών τους. Αντί να πουν στην εργατική τάξη την αλήθεια, δηλαδή πως η δική της εξόντωση είναι προϋπόθεση για τη μη εξόντωση των επιχειρήσεων, αγωνιούν και παρεμβαίνουν για την «οικονομία που εξοντώνεται». Δε σταματούν λεπτό να «βομβαρδίζουν» τους εργάτες με το ψέμα ότι έχουν κοινά συμφέροντα με τα μονοπώλια.
«Η Χρυσή Αυγή επιμένει στη γραμμή των μαζικών διαδηλώσεων χωρίς κομματικές, αλλά μόνο με ελληνικές σημαίες».
Είναι απόσπασμα από προχτεσινή ανακοίνωση του φασιστικού μορφώματος, με αφορμή τις απεργιακές κινητοποιήσεις, που αποκαλύπτει, για άλλη μια φορά, πόσο απέναντι στους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα βρίσκεται. Και πως επιχειρεί να παίξει τα παιχνίδια του μεγάλου κεφαλαίου που πίνει το αίμα του ελληνικού λαού. Εμποδίζει και βάζει φρένο από το να συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι την ουσία της εκμετάλλευσης και της αιτίας που χτυπιούνται αλύπητα και οδηγούνται στην εξαθλίωση και κυρίως ότι οι εκμεταλλευτές τους είναι κυρίως οι Ελληνες καπιταλιστές. Και η ουσία είναι απολύτως ταξική. Γιατί τα κόμματα, ταξικά συμφέροντα εκπροσωπούν.
Η «Χρυσή Αυγή» εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου και παίζει παιχνίδια με μερίδα της κεφαλαιοκρατίας. Είναι άλλωστε γνωστή η θέση τους για οικονομική συνεργασία με τον ιμπεριαλιστικό πόλο της Ρωσίας, όπως είναι γνωστή και η συμπαράσταση που εκδηλώνει στους Ελληνες εκπροσώπους του κεφαλαίου, επιχειρηματίες επειδή είναι ...Ελληνες, ενώ μεσολαβεί για να παίρνουν εργάτες που θα δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί. Καραμπινάτη και ξεδιάντροπη υπηρεσία στα αφεντικά δηλαδή, πουλώντας μάλιστα ελληνοφροσύνη.
Οι Χρυσαυγίτες ήταν απέναντι στους χαλυβουργούς στο Βόλο. Είναι απέναντι στους εργάτες όταν τους μπολιάζουν τη λογική ότι πρέπει να δουλεύουν για ένα ξεροκόμματο, αν θέλουν να έχουν δουλειά. Είναι απέναντι στα συμφέροντα της εργαζόμενης οικογένειας όταν προσπαθούν να πείσουν ότι για την κατάσταση στην Υγεία, στα σχολεία φταίνε οι μετανάστες και όχι οι μεγαλοεπιχειρηματίες και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι. Είναι απέναντι στους απεργούς που πλημμύρισαν τους δρόμους, επειδή δεν κρατούσαν ελληνικές σημαίες...
Οι εργαζόμενοι έχουν να τραβήξουν το δικό τους δρόμο που απέχει πάρα πολύ από αυτόν των υπερασπιστών του κεφαλαίου και της ταξικής εκμετάλλευσης.
«Η αστυνομία πήγε σε άντρα ανομίας, Πήγε στο Ζεφύρι. Η αστυνομία πήγε στη Χαλυβουργία».
Αυτά είπε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Νίκος Δένδιας, στο ΣΚΑΪ και στον δημοσιογράφο Αλέξη Παπαχελά, σε μια συνέντευξη κομμένη και ραμμένη στη λογική της ανάγκης η αστυνομία να εξοπλιστεί, να έχει για παράδειγμα «όπλα των 7,62», «ομάδες κρούσης που θα αντιμετωπίζουν τα καλάσνικοφ» και άλλα τέτοια.
Ταυτίζουν τη «Χαλυβουργία», τους απολυμένους εργάτες που πάλεψαν για το ψωμί της οικογένειάς τους και το μεροκάματο, με τα κυκλώματα διακίνησης όπλων και ναρκωτικών στα οποία συμμετέχουν Ελληνες και ξένοι και που πίσω τους κρύβονται επιχειρηματικοί όμιλοι που κάνουν τεράστιο τζίρο και άλλοι μηχανισμοί. Ταυτίζουν τη μορφή πάλης της απεργίας για να διεκδικήσουν οι εργάτες, οι αυτοαπασχολούμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα μια ζωή χωρίς εξαθλίωση, με τη δράση φασιστοειδών που ανά ομάδες σακατεύουν μετανάστες που προηγούμενα έχουν εξοντωθεί στη δουλειά από τα αφεντικά για ένα κομμάτι ψωμί.
Δεν πρέπει να παραξενεύει τους εργάτες και τις λαϊκές οικογένειες αυτή η προπαγάνδα. Αντιλαϊκά μέτρα και καταστολή πάνε μαζί. Για να τα περάσει το κεφάλαιο και τα κόμματα που το στηρίζουν, ενισχύουν τους κατασταλτικούς τους μηχανισμούς και επιχειρούν να καλλιεργήσουν συνειδήσεις αντιδραστικές. Γι' αυτό το λόγο, οι εργάτες πρέπει να συνειδητοποιούν ότι ο αγώνας τους είναι ταξικός. Είναι αγώνας και ενάντια στη βάρβαρη πολιτική που εξαθλιώνει αλλά και ενάντια στην καταστολή των μηχανισμών του αστικού κράτους.