Αποψη από τη χτεσινή εκδήλωση

Ο Ελ. Βαγενάς αναφέρθηκε στη σημασία της περιοχής, λόγω του ενεργειακού πλούτου της, αλλά και της θέσης της ως «πέρασμα» των πρώτων υλών κι εμπορευμάτων από την Κεντρική Ασία, την Κασπία, τη Μέση Ανατολή, τόσο προς τη Δύση, όσο και προς τις γοργά ανερχόμενες μεγάλες οικονομίες της Ασίας.

Σχολίασε τα διάφορα προσχήματα που χρησιμοποιούν οι ιμπεριαλιστές για να προωθήσουν τους πολέμους και στάθηκε στο ρόλο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, καθώς και σε πλευρές της επέμβασης στη Συρία, προσθέτοντας πως «στην πραγματικότητα οι εξελίξεις στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο είναι βαθιές, εκρηκτικές και διαμορφώνουν μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση, με τεράστιες συνέπειες στη ζωή των εργαζομένων, θέτουν συνεχώς και πιο επίμονα τη σχέση καπιταλισμός - κρίση - πόλεμος».

Αναφέρθηκε στην επίδραση του νόμου της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης, που δημιουργεί αλλαγές στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, όπου είναι ενσωματωμένη κάθε χώρα με βάση την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική δύναμή της και υπογράμμισε πως «σήμερα σε συνθήκες κρίσης έχουμε μεταβολές στην οικονομική, και συνεπώς πολιτική και στρατιωτική, ισχύ των καπιταλιστικών κρατών, κάτι που οδηγεί στον ανταγωνισμό για το ξαναμοίρασμα των αγορών. Να πού οφείλεται η επιθετικότητα των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και η στάση των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων».

Το μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρθηκε εισαγωγικά, αλλά και στην πλούσια συζήτηση που ακολούθησε, στο ρόλο του σημερινού ΟΗΕ και του διεθνούς δικαίου, που γίνεται όλο και πιο αντιδραστικό για τους λαούς, για την εργατική τάξη, αφού είναι άλλοι οι συσχετισμοί.

Τέθηκαν ακόμη ερωτήσεις για το λεγόμενο «πολυπολικό κόσμο», την «ενίσχυση της ΕΕ», που παρουσιάζονται από δυνάμεις του οπορτουνισμού δήθεν ως «λύση» στην «αυτοκρατορία» των ΗΠΑ. Ο Ελ. Βαγενάς εστίασε στη λενινιστική αντίληψη για τον ιμπεριαλισμό, στον πυρήνα της οποίας βρίσκεται το καπιταλιστικό μονοπώλιο και τόνισε πως «η ΕΕ, όπως κι άλλες ανερχόμενες σήμερα οικονομίες, κι άλλες περιφερειακές διακρατικές ενώσεις που συγκροτούνται π.χ. στα εδάφη της πρώην ΕΣΣΔ ή της Λατινικής Αμερικής, από τη στιγμή που στο DNA τους έχουν το καπιταλιστικό μονοπώλιο, δεν μπορούν να παίξουν ουσιαστικά θετικό ρόλο στις παγκόσμιες υποθέσεις, υπέρ της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Ο λεγόμενος "πολυπολικός κόσμος", της λεγόμενης "νέας αρχιτεκτονικής των διεθνών σχέσεων", δεν είναι ο κόσμος της ειρήνης και της ασφάλειας για τους λαούς, αλλά ο κόσμος των οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων».

Σημείωσε ακόμα ότι «θα ήταν σοβαρό λάθος για το λαϊκό κίνημα να στηρίξει τις ελπίδες του στις λεγόμενες ανερχόμενες δυνάμεις, ή και να τις διαλέξει ως "στρατόπεδο". Κι αυτό γιατί, όπως προειδοποιούσε ο Β. Λένιν, κάτι τέτοιο θα μας οδηγούσε λαθεμένα στην εκτίμηση πως "τα μονοπώλια στην οικονομία μπορούν να συνυπάρχουν με ένα όχι μονοπωλιακό, όχι βίαιο, όχι αρπακτικό τρόπο δράσης στην πολιτική"».

Η συζήτηση συμπεριέλαβε επίσης ερωτήσεις για τη λεγόμενη «Αραβική Ανοιξη», τις σχέσεις Ισραήλ - Τουρκίας - Αιγύπτου, τα θέματα της συνεργασίας Ελλάδας - Ισραήλ, της υφαλοκριπίδας και των ΑΟΖ, τις προετοιμασίες νέων πολέμων. Το στέλεχος του ΚΚΕ κατέληξε: «Οι πόλεμοι, που είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα βίαια μέσα, είναι αναπόφευκτοι, όσο η κοινωνία είναι χωρισμένη σε τάξεις, όσο υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όσο κυριαρχεί ο ιμπεριαλισμός. Η αντικατάσταση του πολέμου από την ειρήνη προς όφελος των λαών δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την αντικατάσταση του καπιταλισμού από το σοσιαλισμό, γιατί ακόμη κι η ιμπεριαλιστική ειρήνη προετοιμάζει τους νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Ωστόσο, αυτή μας η διαπίστωση καθόλου δε σημαίνει επανάπαυση! Το αντίθετο! Απευθυνόμαστε στην εργατική τάξη της χώρας, στους λαούς της περιοχής μας και τονίζουμε πως τα συμφέροντά τους ταυτίζονται με τον κοινό αντιιμπεριαλιστικό - αντιμονοπωλιακό αγώνα, για την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την απομάκρυνση των ξένων στρατιωτικών βάσεων και των πυρηνικών, την επιστροφή των στρατιωτικών δυνάμεων από τις ιμπεριαλιστικές αποστολές, την εκδήλωση της αλληλεγγύης με τον παλαιστινιακό λαό, που βιώνει την ισραηλινή βαρβαρότητα, αλλά και με όλους τους λαούς που αγωνίζονται κι επιδιώκουν να χαράξουν το δικό τους δρόμο ανάπτυξης. Για να απεμπλακεί η χώρα μας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους. Για να γίνει πράξη το σύνθημα: «Ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών!» Αυτός είναι ένας καθημερινός αγώνας! Ενας αγώνας με συγκεκριμένους στόχους πάλης, που εμείς τον διεξάγουμε ενιαία, κι όχι αποσπασμένα, από τον αγώνα για την εξουσία!».