Καλά πάνε! Οσο η εργατική τάξη παραμένει στο περίμενε του επόμενου σωτήρα οι φόροι αυξάνονται. Ηδη μιλάνε για 45% φορολόγηση ενός εισοδήματος που ήδη είναι μισό. Να δεις που στο τέλος θα αποδειχθεί ότι οι παππούδες με τα 600 ευρώ σύνταξη ανήκουν στους προνομιούχους αυτής της ζωής.

Καλά πάνε! Με το 31% του πληθυσμού να είναι και επίσημα στο όριο της φτώχειας, και με την πρόβλεψη για σκαρφάλωμα της ανεργίας στο 26%, γίνεται φανερό ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική είναι μια εξαιρετικά επιτυχημένη πολιτική για τα συμφέροντα της τάξης που εκφράζει.

Καλά πάνε! Τα μέτρα για τη μείωση της τιμής πώλησης της εργατικής δύναμης είναι ήδη νόμος του κράτους. Και δε μένει άλλο παρά η εφαρμογή τους καθώς, όπως έχουν διακηρύξει ξανά και ξανά οι εφημερίδες της αστικής τάξης, η δημοκρατία κινδυνεύει όταν δεν εφαρμόζονται οι νόμοι.

Καλά πάνε! Αυτοί που τσακίζουν το λαό διατηρούν ακόμα την πολυτέλεια να εμφανίζονται παράλληλα και ως ψυχοπονιάρηδες και να μιλάνε περί λάθους που κάπου έγινε στην εφαρμογή της πολιτικής την οποία ήδη έχουν χειροκροτήσει.

Πάνε καλά γιατί ακόμα δεν ορθώνεται απέναντί τους ένα κίνημα ικανό να τους σαρώσει.

Πάνε καλά γιατί ακόμα είναι πολύς ο κόσμος έξω από τα συνδικάτα. Είναι πολλοί αυτοί που διατηρούν στην ηγεσία των συνδικάτων αυτούς που με άλλο ρούχο μέσα στη Βουλή αποφασίζουν το τσάκισμα των εργατών.

Είναι όλα θέμα συσχετισμών. Που πρέπει να αλλάξουν. Που επιβάλλεται να αλλάξουν. Και δεν μπορεί να γίνει βήμα μπροστά αν δεν αλλάξουν.

Η χτεσινή προκήρυξη του ΠΑΜΕ για το πώς πρέπει να δοθούν οι αγώνες που είναι μπροστά τα λέει όλα. Δεν πέρασε ούτε λέξη της στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Υπάρχει όμως στο πόρταλ «902.gr», φτάνει και έτσι εκεί που πρέπει να φτάσει.

Στην εφαρμογή της πολιτικής που από κοινού σχεδιάζουν και εκτελούν τα όργανα της ΕΕ και η ντόπια κυβέρνηση δεν υπάρχουν λάθη. Εκφράζεται πεντακάθαρη η απόφαση του κεφαλαίου για το τσάκισμα των εργατών, όπως πεντακάθαρες παραμένουν και οι δηλώσεις καθενός που ισχυρίζεται ότι διαφωνεί με το μείγμα. Ηδη ο και σοσιαλδημοκράτης κατά δήλωσή του Α. Λοβέρδος ζητά να συνεχιστεί η εφαρμογή αυτής της πολιτικής. Ενώ ο ιδεολογικά ομογάλακτός του Αλ. Τσίπρας έδωσε ήδη τα πρώτα δείγματα από την εφαρμογή της δικής του δήλωσης ότι δε θα δώσει διαπιστευτήρια στο σύστημα. Προς απόδειξη, με απόφαση της συνδιάσκεψης διορίστηκε μέλος της ΚΕ του νέου κόμματος ως και ο Ραυτόπουλος της εποχής που η ΓΣΕΕ χειροκροτούσε τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου της τότε κυβέρνησης Α. Παπανδρέου. Και για όσους συνέδρους δεν το εμπέδωσαν η «Εφημερίδα των συντακτών» το ξεκαθαρίζει: Στο αναπαλαιωμένο πολιτικό σύστημα δεν έχουν θέση μειοψηφικές απόψεις περί εξόδου από την Ευρωζώνη και σύγκρουσης με την ΕΕ.

Οι άνθρωποι έχουν ξεφύγει για τα καλά, πολύ πριν αρχίσουν και να το δηλώνουν. Το αποτέλεσμα εκφράζεται και στην πολύ σοβαρά διατυπωμένη διακήρυξη ότι το φάντασμα πάνω από την Ευρώπη είναι ο ΣΥΡΙΖΑ!

Δεν πρόκειται για μικρομεγαλισμό. Είναι το μοιραίο αποτέλεσμα μιας στρατηγικής που έχει βάλει απέναντι το εργατικό κίνημα και επιχειρεί να εδραιώσει μια νέα αυταπάτη που όμοιά της ούτε οι ακραίοι νεοφιλελεύθεροι δεν έχουν ισχυριστεί: Οτι και οι καπιταλιστές θα βγούνε από την κρίση τους και οι εργάτες θα σωθούν.

Απέναντι στην επιδίωξη να συμφιλιωθούν οι εργάτες με τους εκμεταλλευτές τους και να περιμένουν τη σωτηρία εξ ουρανού, η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο από το ίδιο το ταξικό εργατικό - λαϊκό κίνημα, με οργάνωση της πάλης έτσι που να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα της όλο και πιο βαθιάς πλέον ταξικής διαίρεσης. Η μάχη για τις συλλογικές συμβάσεις αναδεικνύεται σε κρίσιμη. Δεν αφορά μόνο την επιβίωση, αλλά την αξίωση των εργατών να ανοίγονται δρόμοι για τη βελτίωση συνολικά της θέσης τους. Σ' αυτή την προοπτική η πάλη για την κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων είναι προϋπόθεση για να αντιμετωπιστεί η επίθεση. Η ανασύνταξη του κινήματος επίσης προϋπόθεση για να δοθεί η μάχη.

Απέναντι στο νέο εργατοπατερισμό που κάνει ήδη την εμφάνισή του με εκείνους που στο όνομα του ρεαλισμού υπογράφουν συμβάσεις για μείωση μισθών, απαιτείται να ορθωθεί ένα ταξικό κίνημα που θα πράττει έτσι που πράγματι να χτυπιέται η εξουσία των μονοπωλίων.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΤΟ ΠΑΜΕ ΠΡΟΒΑΛΛΕΙ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ νέα Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας

ΤΑ ΝΕΑ: Οι μισθωτοί ξανά στο απόσπασμα

ΕΘΝΟΣ: Φόρος 45% για εισοδήματα άνω των 26.000 ευρώ

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Τα παιδιά όμηροι για αύξηση των φόρων

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Μίνι λίφτινγκ στο φορολογικό

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Οι άμεσοι στόχοι του κ. Σαμαρά

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ευρώπη των λογιστών και των ρουσφετιών

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: Αντάρτικο τραπεζιτών

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Δεν αφορά ούτε τα Ασφαλιστικά Ταμεία ούτε τις Τράπεζες

Η ΕΛΛΑΔΑ: Σύριζα, το νέο ΠΑΣΟΚ

Η ΑΥΓΗ: Αριστερό, δημοκρατικό, ριζοσπαστικό κόμμα

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Στο τρίγωνο των Βερμούδων

6 ΜΕΡΕΣ: Λίστα με 1.747 βαριά ονόματα

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Δάνεια, οι τρεις τρόποι για τη μείωση των δόσεων

«Με βάση τη δέσμευση του μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων προωθείται η ουσιαστική κατάργηση της ΕΓΣΣΕ (...) Οι συνέπειες για τους εργαζόμενους θα είναι οδυνηρές. Δε θα έχουμε μόνο την άμεση και απευθείας μείωση του μισθού και του ημερομισθίου. Θα έχουμε μείωση σε σημαντικό βαθμό των συνολικών ετήσιων αποδοχών των εργαζόμενων αφού επί του βασικού υπολογίζονται βασικά επιδόματα, γάμου, τέκνων, προϋπηρεσίας, ανθυγιεινού, επιστημονικά, αποζημιώσεις, δώρα, άδεια, κ.ά. Η εργατική τάξη πρέπει να απορρίψει και να ματαιώσει αυτή τη βάρβαρη εξέλιξη (...) η υπογραφή συμβάσεων που στην παρούσα φάση να δυσκολεύουν τις επιδιώξεις των δυνάμεων του κεφαλαίου πρέπει να γίνουν στοιχείο της ανασύνταξης του εργατικού λαϊκού κινήματος (...) η ματαίωση της μείωσης των μισθών, η υπογραφή συμβάσεων με αυξήσεις απαιτούν μαζικά σωματεία με την πλειοψηφία των εργαζόμενων να συμμετέχουν σε αυτά, σωστά προσανατολισμένους και με αποφασιστικότητα αγώνες, κοινή δράση και αλληλεγγύη από όλα τα άλλα τμήματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, αλλαγή των συσχετικών υπέρ του ταξικού ρεύματος, δηλαδή βήματα στους όρους και τις προϋποθέσεις για την ανασύνταξη του εργατικού λαϊκού κινήματος.

Ο βαθμός εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης δε συντελείται μόνο από τη μείωση των μισθών και των συντάξεων. Συντελείται από τη μείωση του συνόλου των δαπανών για Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, ξεκούραση, Πολιτισμό, από την αύξηση της τιμής των βασικών καταναλωτικών εμπορευμάτων κι υπηρεσιών (τρόφιμα, ρούχα, ρεύμα, καύσιμα, με την αύξηση της άμεσης κι έμμεσης φορολογίας, κλπ.) (...) πρέπει να διεκδικηθούν αιτήματα που θα αποκαθιστούν το σταθερό χρόνο εργασίας, θα εξασφαλίζουν στην εργατική οικογένεια όσο γίνεται καλύτερες δωρεάν δημόσιες παροχές σε τομείς όπως η Παιδεία, η Υγεία, η Πρόνοια, θα στηρίζουν τον άνεργο, τον άστεγο, την νέα οικογένεια κλπ. (...) το ΠΑΜΕ απαιτεί και παλεύει όχι μόνο για την επαναφορά των μισθών στα επίπεδα που ήταν πριν τις μειώσεις αλλά και αυξήσεις των μισθών και βελτίωση συνολικά της θέσης των εργαζόμενων μέσα από την κάλυψη των αναγκών σε Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, Αθλητισμό, Πολιτισμό, κ.ά. Γι' αυτό παλεύει και απαιτεί να καταργηθούν άμεσα όλα τα νομοθετήματα, νόμοι (όπως ο νόμος 4046, δηλαδή το μνημόνιο 2,) δανειακές συμβάσεις που μείωσαν τους μισθούς και τα ημερομίσθια και γενικά το σύνολο των κοινωνικών κατακτήσεων και των δικαιωμάτων των εργαζομένων» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).