Οταν άρχισαν να γράφονται τα πρώτα ρεπορτάζ στον αστικό Τύπο και στην «Αυγή» (δε θα μπορούσε να μη γράψει τέτοια ρεπορτάζ η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, άλλωστε οι επίδοξοι διαχειριστές του καπιταλισμού πασχίζουν με προοδευτικό προσωπείο της «αριστεράς» να χειραγωγήσουν τους εργαζόμενους στις απαιτήσεις του κεφαλαίου για έξοδο από την κρίση σε όφελός του, είναι δηλαδή με την πλευρά των αστών), είχαμε γράψει στον «Ριζοσπάστη» ότι βρήκαν ακόμη μια αφορμή να επιτεθούν στο ΚΚΕ και στην πολιτική του. Οτι ο πόνος τους δεν είναι αυτές καθαυτές οι απολύσεις, αλλά η πολιτική του ΚΚΕ, το ίδιο το ΚΚΕ και φυσικά το όργανο της ΚΕ ο «Ριζοσπάστης». Φρόντισαν λοιπόν να το επιβεβαιώσουν, στα κυριακάτικα φύλλα (π.χ. «Βήμα», «Εθνος»), με καρμπόν ρεπορτάζ, το ίδιο και στην «Αυγή», και ούτε λίγο ούτε πολύ συνδέουν τις απολύσεις στον «Ριζοσπάστη» με την πολιτική του ΚΚΕ, που δεν ασχολείται τάχα με τα λαϊκά προβλήματα αφού όλα τα παραπέμπει στη λαϊκή εξουσία, αναμασούν τα όσα έγραφαν (τα ίδια που γράφουν και τώρα), για το εκλογικό αποτέλεσμα, μιλούν περί «σεχταριστικής γραμμής του ΚΚΕ» κ.λπ. Η «Αυγή» έφτασε μάλιστα να γράφει ότι «το ΚΚΕ δεν είναι εργαλείο στην υπηρεσία του λαού». Αλλά μήπως στην «Αυγή» και στο ραδιοσταθμό τους το «Κόκκινο» δεν έχουν πολύμηνες καθυστερήσεις στους μισθούς; Δεν ξέρουν λοιπόν; Ξέρουν αλλά άλλος είναι ο σκοπός τους.
Αυτή τη γραμμή ενάντια στο ΚΚΕ ακολουθούσαν και πριν ξεκινήσουν οι απολύσεις στον «Ριζοσπάστη». Οχι μόνο με αφορμή τη δημοσίευση των Θέσεων της ΚΕ για το 19ο Συνέδριο, ούτε μόνο προεκλογικά, αλλά ακόμη πιο πριν, ιδιαίτερα με ένταση από την περίοδο εκδήλωσης της βαθιάς οικονομικής κρίσης, που αποκάλυψε τις δυσκολίες διαχείρισής της σε όφελος του κεφαλαίου, ενώ το ΚΚΕ πρόβαλε την άποψη ότι φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση στα πλαίσια του καπιταλισμού δεν μπορεί να υπάρξει, ότι τα αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα θα συνεχίζονται.
Η άρχουσα τάξη στην Ελλάδα έχει όντως τεράστια ζόρια στη διαχείριση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Ο πόλεμος ενάντια στην εργατική τάξη και στα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, με τα πιο άγρια αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα, προκειμένου να αντιμετωπίσει την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου, απαιτεί επιχειρηματολογία στήριξής τους, προκειμένου να γίνουν ανεκτά ή και αποδεκτά έστω και ως αναγκαίο κακό από το λαό, ή ως ωφέλιμα και για τον ίδιο επειδή τάχα θα οδηγήσουν σε ανάπτυξη της οικονομίας, που θα ανακουφίσει και τους εργαζόμενους, αλλά μέχρι τώρα υπάρχει και αρκετή εμπειρία από τους ανθρώπους του μόχθου που δείχνει το αντίθετο. Και έτσι είναι. Σε τίποτα δε θα ωφεληθούν από μια καπιταλιστική ανάπτυξη, που δε φαίνεται να έρχεται σύντομα, πάνω στα συντρίμμια των κατακτήσεων και των δικαιωμάτων τους. Αυτά επομένως τα ΜΜΕ των αστών, που προπαγανδίζουν την αναγκαιότητα απαρέγκλιτης εφαρμογής αυτής της πολιτικής, που ενισχύουν τον αντεργατικό, αντιλαϊκό πόλεμο των αστών, πολεμούν με λύσσα το ΚΚΕ με κάθε αφορμή. Αυτό κάνουν και τώρα με αφορμή τον «Ριζοσπάστη». Αλλά τα αστικά επιχειρήματα εξαντλήθηκαν. Επομένως πρέπει να δημιουργήσουν άλλοθι στήριξης της πολιτικής τους με επίθεση στην πολιτική του ΚΚΕ. Αλήθεια, αφού κατά την εκτίμησή τους η πολιτική του ΚΚΕ δεν είναι ωφέλιμη για το λαό γιατί ασχολούνται με τέτοια μανία; Μα ακριβώς γιατί συμβαίνει το αντίθετο. Ξέρουν πως είναι τεράστιο και άτιμο ψέμα ότι η πολιτική και η δράση του ΚΚΕ δεν έχουν στο επίκεντρό τους τα λαϊκά προβλήματα. Δεν το αποκαλύπτει μόνο η πρωτοπορία στην οργάνωση της πάλης αλλά και η κοινοβουλευτική του δράση. Τι δε συγχωρούν στο ΚΚΕ; Το γεγονός ότι δεν προβάλλει στρατηγική διαχείρισης του συστήματος. Αυτό εννοεί και η «Αυγή» γράφοντας ότι «το ΚΚΕ δεν είναι εργαλείο στην υπηρεσία του λαού». Ενώ τάχα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που προτείνει «μοντέλο» εξόδου από την κρίση με ενίσχυση των μεγαλοεπιχειρηματιών, με παράδειγμα τη Βραζιλία και την Αργεντινή, που οι κυβερνήσεις, τις οποίες έχει ως μπούσουλα και για τη δική του, ενίσχυσαν το κεφάλαιο, αύξησαν τις κοινωνικές ανισότητες, ενώ τώρα οι ρυθμοί ανάπτυξής τους μειώνονται ραγδαία.
Υπάρχει και ένας ακόμη λόγος που συνδέεται άμεσα και αδιάσπαστα με τις τεράστιες δυσκολίες διαχείρισης της κρίσης από το αστικό πολιτικό σύστημα, στο οποίο ανιχνεύουν δρόμους για την αναμόρφωσή του. Για παράδειγμα, οι όποιες αντιδράσεις, από ΠΑΣΟΚ ή ΔΗΜΑΡ, σε κάποιες επιλογές της ΝΔ στα πλαίσια διαμόρφωσης της πολιτικής της συγκυβέρνησης, όχι βεβαίως σε ζητήματα ταξικής ουσίας, όχι δηλαδή τριβές στη στρατηγική υπέρ του κεφαλαίου, εκφράζουν και την επίδραση της λαϊκής δυσαρέσκειας. Οι διεργασίες για την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, και στο χώρο του ΠΑΣΟΚ (Λοβέρδος κ.λπ.), και στο χώρο των Ανεξάρτητων Ελλήνων δείχνουν ότι η αστική τάξη ψάχνει να αναμορφώσει το πολιτικό της σύστημα, με φαινομενικά νέα αστικά κόμματα, αλλά ουσιαστικά με την ίδια πολιτική, ώστε να μπορεί να χειραγωγεί πιο εύκολα απ' ό,τι σήμερα το λαό, να έχει μεγαλύτερη σιγουριά στη σταθερότητα των κυβερνήσεων και στη λειτουργία του διπολισμού. Εδώ είναι ενταγμένος και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η επίθεση στην πολιτική του ΚΚΕ εντάσσεται στα πλαίσια των επιδιώξεων αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος. Η αστική τάξη όχι μόνο αναζητά και διαμορφώνει εφεδρείες στο πολιτικό της σύστημα για να μπορεί να χειραγωγεί λαϊκές δυνάμεις στην αστική πολιτική, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες που παραδοσιακά της κόμματα καταρρέουν, αλλά επιδιώκει ταυτόχρονα να αποτρέπει όσο γίνεται τη συσπείρωση λαϊκών δυνάμεων στο ΚΚΕ.
Δεν είναι λοιπόν η μείωση του προσωπικού του «Ριζοσπάστη» και η δήθεν ευαισθησία τους για τις απολύσεις. Αλήθεια, ποια η «ευαισθησία» τους στις μειώσεις μισθών και απολύσεις στα αστικά ΜΜΕ; Που δεν είναι και λίγες. Ας το δούμε.
Μόνο από τα παραπάνω Μέσα, οι εργαζόμενοι έχουν μειωθεί από το 2008 μέχρι σήμερα κατά 2.120. Αν σε αυτούς προστεθούν οι 659 του ALTER και οι 130 της «Απογευματινής», αυτοί που αναγκαστικά εργάζονται με «μπλοκάκι», οπότε δε θεωρούνται απολυμένοι όταν σταματά η «συνεργασία», αλλά και όλοι οι άλλοι που έχασαν τη δουλειά τους σε άλλες επιχειρήσεις, όπως «Αττικές Εκδόσεις», «ΙΜΑΚΟ», «Ελεύθερος», «Φίλαθλος», «Veto», «Αποψη», «Χώρα», «Ωρα των Σπορ», «Εξέδρα» και μια σειρά περιοδικών εκδόσεων, ο αριθμός ξεπερνά κατά πολύ τις 4.000.
Είναι γεγονός ότι τα αστικά ΜΜΕ ανήκουν σε επιχειρηματικούς ομίλους που ασχολούνται με τον τουρισμό, τα μεγάλα κατασκευαστικά έργα υποδομών του κράτους, ή είναι εφοπλιστικοί όμιλοι κ.λπ., και χρηματοδοτούνται απ' αυτούς. Είναι επίσης γεγονός ότι οι μεγάλοι τέτοιοι όμιλοι εντάχθηκαν στο χρηματιστήριο και άντλησαν πολλά κεφάλαια απ' αυτό. Παρ' όλ' αυτά όχι μόνο παρουσιάζουν την παραπάνω εικόνα σε σχέση με τους εργαζόμενούς τους, αλλά και τεράστια οικονομικά ζόρια ως καπιταλιστικές επιχειρήσεις που μπορούν και χρησιμοποιούν όλα τα εργαλεία του συστήματος για ενίσχυσή τους. Ας τα δούμε.
Σύμφωνα με τους ισολογισμούς αυτών των εταιρειών για το 1ο εννεάμηνο του 2012:
Κάποια απ' αυτά τα ΜΜΕ εγκαλούν το ΚΚΕ και τον «Ριζοσπάστη». Που βεβαίως δρα στις συνθήκες του καπιταλισμού, επιδρά η οικονομική κρίση στα οικονομικά του, όπως επιδρά και στους παραπάνω επιχειρηματικούς ομίλους, αλλά δεν μπορεί αντίστοιχα να χρησιμοποιεί τα εργαλεία του συστήματος για την ενίσχυσή του, που χρησιμοποιούν οι παραπάνω όμιλοι για τη δική τους ενίσχυση, αφού αυτή του η δραστηριότητα δεν έχει σκοπό το κέρδος.
Η επίθεση φαίνεται ότι θα συνεχιστεί. Απάντηση σ' αυτήν δεν μπορεί να είναι άλλη από την ένταση της δράσης για τη συσπείρωση των εργαζομένων στα συνδικάτα τους και τους άλλους λαϊκούς φορείς, η οργάνωση της διεκδικητικής πάλης σε αντιμονοπωλιακή αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, η ολόπλευρη ενίσχυση του ΚΚΕ, η οικονομική του ενίσχυση, αλλά και η αύξηση της κυκλοφορίας του «Ριζοσπάστη».
ΥΓ: Στη συγχορδία με τους αστούς και τους οπορτουνιστές μπήκε και γνωστό αντικομματικό site. Ολοι οι «φίλοι του λαού» στην αντιΚΚΕ ρότα.