Κοροϊδεύει προκλητικά ότι η ανάπτυξη που προϋποθέτει την εξαθλίωση του λαού, είναι προς όφελός του
Καλλιεργώντας αυταπάτες ότι η ανάπτυξη θα φέρει τάχα νέες θέσεις εργασίας και θα είναι φιλολαϊκή, οι κυβερνητικοί εταίροι επιδιώκουν να νομιμοποιήσουν τα «προαπαιτούμενα» μέτρα περικοπών σε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα, τις μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο, αλλά και τις αντιδραστικές διαρθρωτικές αλλαγές που ανοίγουν το δρόμο σε νέα πεδία γρήγορης και εγγυημένης κερδοφορίας για τα μονοπώλια.
Ταυτόχρονα, αποκρύπτουν ότι η ανάπτυξη αυτή θα πατήσει πάνω στην περαιτέρω συρρίκνωση εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων, σε μισθούς πείνας και συντάξεις προνοιακά επιδόματα, σε γενικευμένη φτώχεια και εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων. «Μέσα σε πέντε μήνες τολμήσαμε ό,τι δεν διανοήθηκε κανείς όλα τα προηγούμενα χρόνια», επαίρεται για τον αντιλαϊκό απολογισμό της κυβέρνησης (στον «Τύπο της Κυριακής») ο Αντ. Σαμαράς.
Βασική προτεραιότητα της κυβέρνησης για τη νέα χρονιά, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, είναι «η επανεκκίνηση της οικονομίας, με επενδύσεις και θέσεις εργασίας». Αποσιωπά όμως ότι απαραίτητη προϋπόθεση για επενδύσεις, είναι η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων, μέσω της φτηνής εργατικής δύναμης, τη δραστική συρρίκνωση των κοινωνικών δαπανών και τις σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις.
Αυτή άλλωστε είναι η ατζέντα της κυβέρνησης τους πρώτους μήνες της χρονιάς, οπότε σκοπεύει να εφαρμόσει πλήρως τα ψηφισμένα μέτρα, τα οποία έχει συνδέσει με την εκταμίευση των επόμενων τριών δόσεων, ύψους 14,8 δισ. ευρώ.
Δεύτερος στόχος της κυβέρνησης, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, είναι «η εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, ώστε η Ελλάδα να αξιοποιήσει τον πλούτο και τη γεωπολιτική της θέση και να αντιμετωπισθεί όχι ως "βαρίδι" πια, αλλά ως πολύτιμος εταίρος για τους φίλους της». Αυτό που εννοεί, είναι η ιδιωτικοποίηση των πάντων και το νέο πλιάτσικο στις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, καθώς και η ετοιμότητα της κυβέρνησης να συμμετάσχει ενεργά σε κάθε ιμπεριαλιστική επέμβαση στην ευρύτερη περιοχή, επιδιώκοντας καλύτερο μερίδιο στη λεία.
Στο μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η εφαρμογή ενός προγράμματος εκποίησης των ΟΔΙΕ, ΕΛΒΟ, ΕΛΤΑ, ΔΕΠΑ/ΔΕΣΦΑ, ΟΠΑΠ, περιφερειακών αεροδρομίων, λιμανιών και μαρινών, της Εγνατίας Οδού, του «Αστέρα» Βουλιαγμένης, ένα ακίνητο στην Αφάντου Ρόδου, ακίνητο στην Κασσιόπη Κέρκυρας, πώληση και επανεκμίσθωση 28 κτιρίων του Δημοσίου καθώς και 2ο πακέτο ακινήτων του Δημοσίου.
Παράλληλα, ο Αντ. Σαμαράς φροντίζει να συντηρεί διαρκώς την προπαγάνδα των επενδύσεων, κυρίως για να νομιμοποιήσει στη συνείδηση των λαϊκών στρωμάτων ότι χωρίς καπιταλιστές δεν μπορεί να υπάρξει πλούτος και νέες θέσεις εργασίας. Σ' αυτό το πλαίσιο, θα συνεχίσει τον κύκλο των επαφών με εκπροσώπους των πολυεθνικών και του ΣΕΒ, ενώ έχει προγραμματίσει μια σειρά ταξίδια στο εξωτερικό για την προσέλκυση των επενδύσεων.
Το πρώτο ταξίδι θα γίνει στις 8 του μήνα στη Γερμανία όπου θα μιλήσει στο συνέδριο της γερμανικής εφημερίδας «Die Welt». Επίσης, θα παρευρεθεί στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός, ενώ το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Γενάρη αναμένεται να επισκεφθεί το Κατάρ. Στις προτεραιότητές του είναι ακόμη να επισκεφθεί τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Κίνα.
Οι συντάκτες των σχετικών κειμένων έχουν απέναντί τους κοντά 4.000 απολύσεις από τις επιχειρήσεις Τύπου στη διάρκεια της κρίσης. 4.000 απολύσεις τις οποίες έχουν κάνει γαργάρα. Ο «Ελεύθερος Τύπος», μάλιστα, έχει αρθρογραφήσει για την ανάγκη συνολικά των καπιταλιστών να μειώσουν το εργατικό κόστος (έτσι χαρακτηρίζουν τους μισθούς των εργαζομένων). Για να καλύψει αυτήν τη συμφωνία με τις 4.000 απολύσεις, πετάει την μπάλα στην εξέδρα και γράφει για τον «Ριζοσπάστη», υποβάλλοντας την ιδέα ότι «αφού κάνει απολύσεις ως και το ΚΚΕ, είναι αγιασμένες όλες οι απολύσεις». Η άλλη βεβαίως, η «αριστερή», έχει απλήρωτους εργαζόμενους και στην «Αυγή» και στο ραδιόφωνό τους «Το κόκκινο» και το κάνει γαργάρα.
Γνωρίζουν ότι τα χρήματα που δίνονται στους συντρόφους που τραβιούνται από την παραγωγή, για να καλύψουν ανάγκες της λειτουργίας του Κόμματος (τέτοια είναι και η έκδοση του «Ριζοσπάστη»), είναι αποζημιώσεις που σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να είναι μεγαλύτερες από τη δυνατότητα που παρέχουν τα έσοδα του Κόμματος, δηλαδή το ένα, συν ένα, συν ένα, συν ένα ευρώ που συγκεντρώνουν με καθημερινή εξόρμηση τα μέλη του Κόμματος, δηλαδή το ένα, συν ένα, συν ένα, συν ένα ευρώ που καταθέτουν στο ΚΚΕ χιλιάδες εργάτες, αναγνωρίζοντας την ανάγκη αυτό το Κόμμα, το δικό τους Κόμμα, να μπορεί στοιχειωδώς να λειτουργεί έτσι που με επάρκεια να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της εργατικής τάξης κι ακόμα καλύτερα με επάρκεια να μπορεί να λειτουργεί έτσι που οι αναλύσεις του, οι επεξεργασίες του να είναι ισχυρές, τέτοιες που να βοηθάνε την εργατική τάξη να αποκτήσει συνείδηση της ιστορικής θέσης της στην παραγωγή και κατά συνέπεια της ιστορικής αποστολής της για την απελευθέρωση συνολικά των λαϊκών στρωμάτων.
Γνωρίζουν ότι το ΚΚΕ είναι υποχρεωμένο να λειτουργεί χωρίς εξαρτήσεις από την αστική τάξη και άρα υποχρεωμένο να διαχειρίζεται το ταμείο του έτσι που να σέβεται κάθε σεντς που η εργατική τάξη προσφέρει για τη λειτουργία του Κόμματός της. Αρα, είναι υποχρεωμένο να διατηρεί το μηχανισμό του σε εκείνα τα επίπεδα που κάθε φορά του επιτρέπει το ταμείο του. Σ' αυτό το πλαίσιο, πριν απ' όλα τα επαγγελματικά στελέχη του Κόμματος, αλλά και το σύνολο των εργαζομένων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μετέχουν στη λειτουργία του Κόμματος, ζουν στα όρια και το επίπεδο που η ίδια η εργατική τάξη με τη συνεισφορά της στο ΚΚΕ καθορίζει και η ίδια βεβαίως ζει. Θα ήταν και πρόκληση, αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Και όμως οι εργαζόμενοι που δεν είναι κομματικά μέλη και δουλεύουν στο «Ριζοσπάστη» παίρνουν κανονικά με βάση τη Συλλογική Σύμβαση μισθό.
Την κουβέντα γι' αυτά ακριβώς τα γνωστά πράγματα προσπαθεί να αποφύγει, μιλώντας για απολύσεις στον «Ριζοσπάστη». Ας διαβεβαιώσουμε, λοιπόν, και αυτόν και την εφημερίδα του, ότι ο «Ριζοσπάστης», το Οργανο της ΚΕ του ΚΚΕ, θα συνεχίσει να παλεύει για την ταξική απελευθέρωση των εργατών με τα ίδια ακριβώς μέσα, που κοντά 100 χρόνια τώρα τού παρέχει η ίδια η εργατική τάξη:
Με το ένα, συν ένα σεντς που απαιτείται για το καθημερινό ψωμοτύρι, αλλά και με τους εκατοντάδες ανταποκριτές στους χώρους δουλειάς και τις γειτονιές, ορισμένοι εκ των οποίων - ιστορικά έχει αποδειχτεί - αναδεικνύονται και σε συντάκτες του, ζώντας οι ίδιοι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ζουν και οι σύντροφοί τους εργάτες παντού όπου αναπτύσσεται η πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των καπιταλιστών και των κηφήνων που τους υπηρετούν.