ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τα διαπιστευτήρια της Χρυσής Αυγής

Διαπιστευτήρια στο μεγάλο κεφάλαιο έδωσε η Χρυσή Αυγή με το ...καλημέρα της νέας χρονιάς. Σε ανακοίνωσή της υποστήριξε ότι «για τη σημερινή λεηλασία της χώρας από τους ξένους τοκογλύφους και τους εγχώριους πλουτοκράτες δε φταίει ο... φασισμός, αλλά οι προδότες και οι ξεπουλημένοι πολιτικάντηδες». Οτι η νομοθετική εξουσία «νομοθετεί υπέρ της οικονομικής καταστροφής των χαμηλών κοινωνικά στρωμάτων». Παράλληλα, «προστατεύει ως κόρη οφθαλμού τα δικά της τεράστια κέρδη και προνόμια (αποζημιώσεις βουλευτών, υπουργών, Προέδρου Δημοκρατίας, αλλά και χρηματοδοτήσεις κομμάτων, αφορολόγητο βουλευτών κ.λπ.)». Αυτά όμως δε θίγουν στο ελάχιστο τους μεγαλοεπιχειρηματίες.

Συστημική ως το μεδούλι βγάζει λάδι τους κεφαλαιοκράτες, υπερασπίζεται τον καπιταλισμό, στέκεται στην ίδια πλευρά με τους άλλους (ηπιότερους) πολιτικούς εκφραστές του. Γι' αυτό σε μόλις έξι μήνες κοινοβουλευτικής παρουσίας πρόλαβε:

-- Να στήσει δουλεμπορικά γραφεία που στέλνουν πάμφθηνους εργάτες (18 ευρώ μεροκάματο!) στους μεγαλοεργοδότες, δίχως ασφαλιστικά, εργασιακά δικαιώματα. Να ζητά απολύσεις στο Δημόσιο, εισηγείται στη συγκυβέρνηση να απασχολεί ανασφάλιστους εργαζόμενους με 14 ευρώ τη μέρα (άνεργους του ΟΑΕΔ). Να «προειδοποιεί» εργάτες (π.χ., χαλυβουργούς στη Μαγνησία) να μην απεργήσουν, αντίθετα να αποδεχτούν ό,τι ψίχουλα τους πετά η εργοδοσία.

-- Να επιτίθεται με ύβρεις, ρόπαλα, μαχαίρια σε μαθητές και απεργούς εργάτες που προπαγανδίζουν απεργίες ενάντια στην πολιτική συγκυβέρνησης - ΕΕ. Να ζητά «θέσπιση ιδιωνύμου αδικήματος για τα βαριά αδικήματα που διαλύουν την κοινωνική συνοχή και καταστρέφουν τον εθνικό κορμό». Οροι που τα χωρούν όλα, από καταλήψεις σχολείων για ζητήματα εκπαίδευσης, μέχρι μια μακρόχρονη πανεργατική απεργία για το ψωμί του λαού, κινητοποιήσεις που θα χτυπήσουν με άγρια καταστολή και βία.

-- Να ζητά νέες φοροαπαλλαγές υπέρ των εφοπλιστών. Νέα «κίνητρα» για μεγαλοξενοδόχους. Να αναλάβει ο λαός τα χρέη των τραπεζιτών. Να ανοίγει δρόμο για μεγαλοεργολάβους να εκμεταλλευτούν πλουτοπαραγωγικές πηγές με πρόσχημα ότι δεν έχουμε «επαρκή τεχνογνωσία για εξορύξεις» (τι λένε σε μια χώρα όπου κυριολεκτικά περισσεύουν επιστήμονες, εξειδικευμένοι τεχνίτες, έμπειρο εργατικό δυναμικό;!). Να ζητά νέα κονδύλια και προμήθειες στους φαρμακοβιομήχανους που θησαυρίζουν χρόνια τώρα πάνω στην ανάγκη του λαού για αποτελεσματικό φάρμακο.

Η αντιλαϊκή δράση της βρίσκει ανταπόκριση. Σύμφωνα με ιστολόγια, «(...) μερίδα επιχειρηματιών του ΣΕΒ, κυρίως πιο μεσαίων σε δυναμική και νέων ηλικιακά, φέρονται να βλέπουν με άλλο μάτι το ακροδεξιό κόμμα (...) Πιστεύουν πως η Χρυσή Αυγή περιόρισε κατά πολύ τον αριστερό - αναρχικό ακτιβισμό (...) Πιέζουν για να υπάρξουν δίαυλοι επικοινωνίας με την άκρα δεξιά. Διαύλους που ήδη ο Εμπορικός Σύλλογος της Αθήνας (σ.σ. οι μεγαλέμποροι) διατηρεί με το κόμμα».

Αυτή είναι η Χρυσή Αυγή. Οπλο του συστήματος ενάντια στο λαό. Ωστόσο, η Ιστορία διδάσκει ότι απέναντι στην ολοένα μεγαλύτερη αντιδραστικοποίηση του συστήματος, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης, η εργατική τάξη δεν πρέπει να δείξει ανοχή σε τέτοια φαινόμενα, να υποστείλει τη σημαία του ταξικού αγώνα ενάντια στην εξουσία της αστικής τάξης και στους μπράβους της, της ταξικής αλληλεγγύης μεταξύ των εργατών. Και έχει σημασία το γεγονός ότι ήδη εργάτες διώχνουν τους τραμπούκους από τα εργοστάσια όπου πάνε να χύσουν δηλητήριο. Οτι συνδικάτα καταγγέλλουν τη στάση τους που δίνει άλλοθι στα αφεντικά. Οτι μαθητές, νεολαίοι διώχνουν τα φασιστοειδή από τα σχολεία. Ο λαός έχει πείρα και μνήμη, η νεολαία δύναμη, μπορεί και πρέπει να τους απομονώσουν.

Θανάσης ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΣ

Καμία φιλολαϊκή διέξοδος όσο κυριαρχούν τα μονοπώλια

Γρηγοριάδης Κώστας

«Αλήθεια, υπάρχει λύση;», αναρωτιέται με έκδηλη αγωνία στο κύριο άρθρο της η χτεσινή «Καθημερινή» αναφερόμενη στα «αδιέξοδα» που παρατηρούνται στο μέτωπο της άγριας φοροεπιδρομής στα λαϊκά στρώματα. Αφορμή αποτελούν τα τελευταία στοιχεία, τα οποία δείχνουν ότι από τη μια αυξήθηκαν οι νέες ληξιπρόθεσμες οφειλές των φορολογουμένων στα 12 δισ. ευρώ στο 11μηνο Γενάρη - Νοέμβρη, ενώ στο ίδιο διάστημα δεν υποβλήθηκαν 1,1 εκατομμύριο περιοδικές δηλώσεις ΦΠΑ από επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες. Δικαιολογημένη λοιπόν η αμηχανία της αστικής εφημερίδας, ωστόσο η απάντηση στο ρητορικό μάλλον ερώτημα έχει δοθεί προ πολλού από την κυβέρνηση και τους εκπροσώπους των ξένων δανειστών (ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ): Νέες φοροεπιδρομές σε μισθωτούς, συνταξιούχους, αυτοαπασχολούμενους, φτωχούς αγρότες, νέες φοροαπαλλαγές για τις μεγάλες επιχειρήσεις και τους κεφαλαιοκράτες. Αυτό ακριβώς γίνεται με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο που «κλέβει» 2,5 δισ.. ευρώ από τα συνήθη φορολογικά υποζύγια και μειώνει περαιτέρω τους φορολογικούς συντελεστές για τα κέρδη των καπιταλιστών. Ταυτόχρονα θωρακίζουν τους μηχανισμούς είσπραξης βάζοντας σε εφαρμογή μέτρα αυτόματης και αναγκαστικής κατάσχεσης στους τραπεζικούς λογαριασμούς των 2,3 εκατομμυρίων φορολογουμένων που χρωστάνε κάτω από 3.000 ευρώ, όπως προτείνει η πρόσφατη κοινή έκθεση ΔΝΤ - Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η κλιμάκωση της ανελέητης φοροληστείας είναι η μία όψη της «λύσης», που εφαρμόζει η κυβέρνηση. Η άλλη είναι η δραστική μείωση των κοινωνικών δαπανών, δηλαδή των συντάξεων, των κοινωνικών επιδομάτων, των κονδυλίων για την υγεία, τα φάρμακα, την παιδεία... Το είπε καθαρά στην τελευταία συνέντευξή του (στο «Βήμα») ο Γ. Στουρνάρας: «'Η θα συρρικνώσουμε τη φοροδιαφυγή ή σταδιακά ως κοινωνία θα αναγκαστούμε να μειώσουμε τα δημόσια αγαθά τα οποία απολαμβάνουμε». Δεν πρέπει να υπάρχουν ψευδαισθήσεις για το τι εννοεί. Αλλωστε τα «δημόσια αγαθά» για το λαό τα έχουν τσακίσει. Σε κάθε περίπτωση, το σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει φιλολαϊκή έξοδος από την κρίση όσο κυριαρχούν στην οικονομία και την πολιτική τα μονοπώλια και τα κόμματά που τα υπηρετούν.

Ξινισμένη αντικομμουνιστική σούπα

Ηταν παραπάνω από βέβαιο ότι τα αγωνιστικά κάλαντα που έψαλε την παραμονή των Χριστουγέννων ομάδα μαθητών στη ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, δεν θα άρεσαν στη «Δημοκρατία» και τον αρθρογράφο της Π. Λιάκο. Οπως άλλωστε δεν του αρέσει τίποτα που σχετίζεται με το ΚΚΕ, το οποίο συχνά πυκνά κατακεραυνώνει μέσω της στήλης του στην εν λόγω εφημερίδα. Αναμενόμενο, καθώς το ΚΚΕ δεν κάνει «Πωλητική» -με ωμέγα, έτσι τιτλοφορεί τη στήλη του- δεν πωλείται και δεν αγοράζεται, ούτε διαμορφώνει θέσεις και προτάσεις για κατανάλωση... Οι αλήθειες του ΚΚΕ -ορισμένες απ' τις οποίες αποτύπωσαν οι νεολαίοι σκαρώνοντας τα αγωνιστικά τους κάλαντα- για αρθρογράφους αυτού του τύπου και με αυτή την αποστολή πρέπει να θάβονται κι όταν δε γίνεται, να γελοιοποιούνται για να απαξιώνονται στα μάτια του λαού.

Κάπως έτσι ο αρθρογράφος ειρωνεύεται τη στιχοπλοκή αναφέροντας ότι δημιουργήθηκε υπό την «άγρυπνη εποπτεία της μαρξικής γερουσίας που διαχειρίζεται την κομματική προπαγάνδα» με σκοπό να κατευθύνει στο ΚΚΕ «το κόμμα του (απολυμένου) εργάτη. Τη νοσταλγική σύναξη χρυσών στιγμών της ανθρωπότητας, όπως η Κα Γκε Μπε, η Στάζι, ο Στάλιν, ο Μπρέζνιεφ και η Γκουλάγκ, η υπηρεσία που επόπτευε τα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας στην αείμνηστη ΕΣΣΔ»!

Πρέπει να κουράστηκε πολύ, να ξαναζεστάνει και να σερβίρει ξινισμένες αντικομμουνιστικές σούπες. Εκτός κι αν έβαλαν το χεράκι τους οι άγρυπνοι εποπτεύοντες την προπαγάνδα υπέρ των αστών...

Κοινή η πάλη για την κυριακάτικη αργία

Tην απόφασή τους για κλιμάκωση του αγώνα τους, με συζητήσεις στους χώρους δουλειάς, με συσκέψεις στα σωματεία και ενημέρωση του κόσμου και οργάνωση κινητοποιήσεων ενάντια στην κατ' εντολή των πολυεθνικών κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, που σαρώνει ό,τι απόμεινε στο χώρο των ΕΒΕ και στις εργασιακές σχέσεις στους εμποροϋπάλληλους, ανανέωσαν στην προχτεσινή δύσκολη απεργιακή μάχη που έδωσαν αυτοαπασχολούμενοι, ιδιωτικοί υπάλληλοι και εμποροϋπάλληλοι, ημέρα που με πράξη νομοθετικού περιεχομένου η κυβέρνηση έσπευσε να επιβάλλει άρον άρον τη λειτουργία των μαγαζιών και δεύτερη Κυριακή μέσα στο Δεκέμβρη. Η κατάργηση της αργίας της Κυριακής που επιχειρεί η συγκυβέρνηση, ικανοποιώντας μια από τις πάγιες αξιώσεις των μονοπωλίων και των εμπορικών μεγαθηρίων, στην υπηρεσία και αυτή της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων, πρέπει να βρει απέναντί της ενωμένους τους εργαζόμενους και τους φτωχούς επαγγελματοβιοτέχνες και εμπόρους. Η απελευθέρωση της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές είναι ο προπομπός της πλήρους απελευθέρωσης και της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας παντού. Είναι βέβαιο ότι αν εφαρμοστεί θα ακολουθήσουν οι μεγάλες επιχειρήσεις στις υπηρεσίες, στις τράπεζες, στο δημόσιο τομέα.

Μόνη διέξοδος για τους εργαζόμενους, για τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρούς ΕΒΕ, τους νέους, τις γυναίκες, για να διασφαλιστούν τα σύγχρονα εργασιακά, κοινωνικά δικαιώματά τους, είναι η πρόταση του ΚΚΕ για εργατική λαϊκή συμμαχία για αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση όλων των μεγάλων επιχειρήσεων και υποδομών και λειτουργία τους με κεντρικό σχεδιασμό, με τον ίδιο το λαό στην εξουσία.

Στον αγώνα η σωτηρία της αγροτιάς

Γρηγοριάδης Κώστας

Τα λαϊκά στρώματα πληρώνουν τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης προκειμένου να διασωθούν τα κέρδη των βιομηχάνων - εφοπλιστών - τραπεζιτών - μεγαλεμπόρων. Αυτή είναι η ουσία της πολιτικής που ακολουθούν οι πολιτικοί εκπρόσωποί τους στην τρικομματική κυβέρνηση, όσα κόμματα αποδέχονται το μονόδρομο της ΕΕ, την ΚΑΠ, που δε βάζουν στο στόχαστρο τον πραγματικό ένοχο, ο οποίος είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, που γεννάει τέτοιες κρίσεις. Καταργούνται κατακτήσεις δεκαετιών για το εργατικό και ευρύτερα λαϊκό κίνημα, καταστρέφονται ζωές, η ανεργία καλπάζει, οι αγρότες και κτηνοτρόφοι ξεκληρίζονται και εξαθλιώνονται, μειώνεται συνεχώς το λαϊκό εισόδημα, τα χωριά ερήμωσαν, οι νέοι δε βρίσκουν δουλειά στις πόλεις. Με την πρόσφατη ψήφιση του 3ου μνημονίου η συγκυβέρνηση βάζει βαθιά το χέρι της στην τσέπη της αγροτιάς και κλέβει ό,τι απέμεινε. Η μικρομεσαία αγροτιά καλείται να προσπεράσει το ψεύτικο ιδεολόγημα της αναποτελεσματικότητας των αγώνων, ιδιαίτερα σήμερα που δεν υπάρχουν περιθώρια ελιγμών και μικροπαροχών προς τους αγρότες από τις κυβερνήσεις, όπως γινόταν το προηγούμενο διάστημα. Να μην έχει αυταπάτες ότι μπορεί να σωθεί ο μικρομεσαίος παραγωγός αν είναι καλός καλλιεργητής, αν δουλεύει σκληρά, αν γίνει και μάνατζερ και διαφημιστής και έμπορος του προϊόντος του. Η ανάπτυξη του καπιταλισμού στην Ελλάδα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για πιο γοργή συγκέντρωση της γης και της παραγωγής στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών αλλά και επιχειρηματιών που εισβάλλουν στην παραγωγή βλέποντάς τη σαν ένα νέο πεδίο κερδοφορίας. Αυτή η πολιτική δε συμφέρει τη φτωχή αγροτιά γι' αυτό δεν πρέπει να τη στηρίζει το αγροτικό κίνημα. Η θέση της φτωχής αγροτιάς είναι με τους μισθωτούς, τους ανέργους, τους φτωχούς επαγγελματίες της πόλης, δηλαδή η θέση της είναι στη Λαϊκή Συμμαχία η οποία θα συγκρουστεί με τις εχθρικές δυνάμεις, που είναι τα μονοπώλια, οι τράπεζες, οι έμποροι, τα κόμματα της ΕΕ, και θα ανοίγει δρόμο για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία. Αυτός ο δρόμος δεν ανοίγει με μοιρολατρία, ηττοπάθεια, απατηλή προσμονή μιας κυβέρνησης - σωτήρα. Η αγροτιά μαζί με την εργατιά πρέπει να πάρουν την τύχη στα χέρια τους με την κοινή δράση τους, να δημιουργήσουν το μεγάλο μαχητικό λαϊκό ποτάμι που θα σαρώσει τις δυνάμεις των μονοπωλίων και θα ανοίξει το δρόμο για μια λαϊκή ανάπτυξη.

Γρηγοριάδης Κώστας