ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Μετράμε διαφορετικά

Επιμένει ψευδεπίγραφα η κυβέρνηση να μιλά για δημιουργία θέσεων εργασίας μέσα από επιδοτούμενα προγράμματα. Καμία νέα θέση εργασίας δε δημιουργείται μέσα από αυτά τα προγράμματα. Αυτό που συμβαίνει είναι μόνο η προσφορά όλο και περισσοτέρων τζάμπα εργατών, προσφορά που με τη σειρά της οξύνει την ανεργία καθώς μετά το τέλος κάθε τέτοιου προγράμματος το μόνο που μένει είναι ένας ολοένα και αυξανόμενος αριθμός ανέργων.

***

Η απορία του σχολιογράφου στα ΝΕΑ είναι εύλογη. Οταν γύρω σου βλέπεις μόνο καταστροφή, πώς είναι δυνατόν άλλοι να βλέπουν βελτίωση του οικονομικού κλίματος; Η λύση στο πρόβλημα πρέπει να αναζητηθεί στη διαφορετική ταξική αφετηρία. Αυτό που μετράνε οι άνθρωποι στη ζωή τους κι αυτό που μετράνε οι επιχειρήσεις είναι διαμετρικά αντίθετα πράγματα. Μία αύξηση στην τιμή του ρυζιού δυσκολεύει τη διατροφή της οικογένειας, αλλά παράλληλα αυξάνει τα κέρδη μιας επιχείρησης. Μια μείωση στο μισθό οδηγεί στο δρόμο αυτόν που δεν μπορεί να πληρώσει το στεγαστικό, αλλά αυξάνει τα κέρδη του καπιταλιστή.

Το βάθεμα της διαφοράς γίνεται δίκοπο μαχαίρι για το ίδιο το σύστημα. Γιατί όσο μέσα από την αύξηση των κερδών μεγαλώνει παράλληλα η φτώχεια, τόσο, επίσης, η νομιμοποίηση της εξουσίας του κεφαλαίου αμφισβητείται στην πράξη κι απ' αυτούς που ακόμα δεν έχουν καταλήξει πως αιτία του κακού είναι ακριβώς η διαφορά στην ταξική θέση.

Το ίδιο το σύστημα, πάντως, παρέχει αρκετά στοιχεία για την αμφισβήτησή του, παρότι η προπαγάνδα του περιορίζει το πρόβλημα σε κάποια φυσικά πρόσωπα που κερδίζουν. Ακόμα και γι' αυτούς που δεν τα πάνε καλά με τα οικονομικά, ώστε να μπορούν να δουν εύκολα την αρπαγή της υπεραξίας από τη δουλειά του εργάτη, μια αναγωγή από τους μισθούς των διευθυνόντων συμβούλων στα κέρδη των επιχειρήσεων είναι αρκετή για να δείξει ότι: χρήμα υπάρχει κι αυτό το χρήμα υπάρχει γιατί από κάτω υπάρχει δουλειά.

Απομένει μια αντιστροφή: Αντί να ψάχνουμε πώς θα γίνει δίκαιο το σύστημα μέσα από μείωση μισθών στους διευθυντές και αύξηση μισθών στους εργάτες, ή μείωση κερδών των καπιταλιστών και αύξηση μισθών στους εργάτες - άσε που δε γίνονται αυτά στον καπιταλισμό και ας μιλούν κάποιοι για πολιτική αναδιανομής -, μπορούμε να αξιώσουμε να φύγει από τη μέση όλος ο μηχανισμός που τη δουλειά του εργάτη τη μετατρέπει σε κέρδη του κεφαλαιοκράτη. Κι αυτός ο μηχανισμός είναι η ίδια η ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής.

Οσο κι αν κουράζει ορισμένους η επανάληψη, η λύση στο πρόβλημα βρίσκεται στην κατάργηση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Μια λύση την οποία κρύβουν όσοι επιμένουν να προβάλλουν ως πρότυπο μια διαχείριση τύπου Ομπάμα, την ώρα που - στα πλαίσια των εσωτερικών αντιθέσεων του συστήματος - βγαίνουν διαρκώς στη δημοσιότητα στοιχεία που μαρτυρούν ότι το πρόβλημα δεν βρίσκεται στην παρανομία ορισμένων αλλά ακριβώς στη νομιμοποίηση της εκμετάλλευσης. Κι όσο αυτή η νομιμοποίηση της εκμετάλλευσης αποκαλύπτεται, τόσο περισσότερο μεγαλώνει το πολιτικό πρόβλημα για τους καπιταλιστές. Τη λύση καλείται και πάλι να τη δώσει η ίδια η εργατική τάξη τόσο με την πάλη να περάσουν στα χέρια της τα μέσα παραγωγής όσο και με την απαίτησή της, άρα και την πάλη της να γίνει αυτεξούσια.

«ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ»

«ΚΑΝ' ΤΟ ΟΠΩΣ Ο ΟΜΠΑΜΑ»: «Οι 25 πιο καλοπληρωμένοι διευθύνοντες σύμβουλοι πήραν υψηλότερες αμοιβές από όσους φόρους κατέβαλαν οι εταιρείες τους. Οπως επισήμανε ο Γουόρεν Μπάφετ, πρόκειται περί ταξικού πολέμου, τον οποίο κερδίζει η δική του τάξη (...) η τελική συμφωνία που υποτίθεται ότι "θα αυξήσει τους φόρους για τους πλούσιους", επεκτείνει την ευνοϊκή μεταχείριση επιχειρήσεων όπως τις φοροαπαλλαγές στην αυτοκινητοβιομηχανία NASCAR, τις ενισχύσεις στα κινηματογραφικά στούντιο, τα 3 δισ. δολάρια ετησίως για την General Electric και τη στήριξη στις εταιρείες σιδηροδρόμων και ορυχείων (...) η ΑΤ&Τ δεν κατέβαλε φόρους το 2011 (...) το υπουργείο Οικονομικών παραχώρησε φοροαπαλλαγές πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων στον ασφαλιστικό όμιλο ΑIG, που είχε λάβει τη μεγαλύτερη ενίσχυση από το αμερικανικό κράτος (...) περίπου το 79% των διευθυνόντων συμβούλων των 100 επιχειρήσεων του Fortune έχουν τη δυνατότητα "να μεταφέρουν ένα απεριόριστο τμήμα των μισθών τους για φορολόγηση σε μελλοντική ημερομηνία". Ετσι όχι μόνον δεν καταβάλλουν φόρους επί χρόνια αλλά εργάζονται στη Νέα Υόρκη, όπου η φορολογία είναι υψηλή, και φορολογούνται ως συνταξιούχοι σε πολιτείες όπως η Φλόριντα, που δεν επιβάλλει φόρο εισοδήματος (...) Το 1950 οι εταιρικοί φόροι αντιπροσώπευαν το ένα δολάριο σε κάθε τέσσερα από τα φορολογικά έσοδα του κράτους και λίγο λιγότερο από τα μισά της εκάστοτε πολιτείας. Το 2012 αντιπροσωπεύουν περίπου ένα δολάριο για κάθε 10 δολάρια φορολογικών εσόδων του κράτους και περίπου ένα στα οκτώ της πολιτείας» (από άρθρο σε «Reuters»/ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

ΠΡΟΒΛΗΜΑ: «Σύμφωνα με έρευνα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ η διεύρυνση των οικονομικών ανισοτήτων αναδεικνύεται η μεγαλύτερη απειλή της επόμενης 10ετίας για όλο τον κόσμο (...) οι κοινωνικές ανισορροπίες διευρύνονται ραγδαία και πολιτικά επικίνδυνα» (από το ΕΘΝΟΣ)

ΑΛΛΟΙ ΚΟΣΜΟΙ, ΑΛΛΗ ΟΠΤΙΚΗ: «Μέσα σε αυτό το ζοφερό κλίμα ποια χώρα δίνει έναν τόνο αισιοδοξίας; Η Ελλάδα! "τον τελευταίο καιρό παρατηρείται βελτίωση του οικονομικού κλίματος στην Ιταλία, στην Ισπανία, και την Πορτογαλία, πουθενά όμως η βελτίωση δεν είναι τόσο εντυπωσιακή όσο στην Ελλάδα" λέει στη Γουόλ Στριτ Τζέρναλ ο Γκρεγκ Φουζέσι, ένας οικονομολόγος από την J.P. Morgan Chase. Σε άλλη χώρα ζούμε ή κάτι δεν καταλαβαίνουμε;» (το σχόλιο στα ΝΕΑ)

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΝΑ ΔΙΕΡΕΥΝΗΘΟΥΝ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ κάθε εμπλεκόμενου με τη λίστα Λαγκάρντ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Ευκαιρία απασχόλησης για 350.000 ανέργους

Η ΕΛΛΑΔΑ: Απολύσεις 150.000 δημοσίων υπαλλήλων

ΤΑ ΝΕΑ: Τα μόρια για τις μετατάξεις στο Δημόσιο

6 ΜΕΡΕΣ: Τυφλή σύγκρουση μεταξύ εισαγγελέων

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Στικάκι - κλώνος στη δικογραφία Λαγκάρντ

ΕΘΝΟΣ: Εκθετος ο Διώτης για το στικάκι

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Πιάστηκε στα πράσα και ο Διώτης

ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ: Ο Σαξώνης «βουλιάζει» τον Λεμούσια

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Σχέδιο κουκούλα

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Αναδίπλωση ΣΥΡΙΖΑ για «Αμαλία»

Η ΑΥΓΗ: Βίλλα... Λαγκάρντ

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Σκάνδαλο πολλών πηληκίων

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Αυθαίρετα, νέα παράταση

Στο κάδρο της φτώχειας όλη η ΕΕ

«Η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την απασχόληση και την κατάσταση των λαών της ΕΕ, αλλά και τα τελευταία στοιχεία της Γιούροστατ για την απασχόληση μαρτυρούν ότι η ζωή εκατομμυρίων εργαζομένων χειροτερεύει με ραγδαίους ρυθμούς (...) δείχνουν ότι το τρένο της καπιταλιστικής ανάπτυξης έχει περιορισμένες θέσεις (...) η καπιταλιστική βαρβαρότητα χτυπά την πόρτα όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στο κάδρο της φτώχειας και της ανέχειας, της υψηλής ανεργίας και της υποαπασχόλησης, των μειωμένων εργατικών εισοδημάτων μπαίνουν όλες οι χώρες της ΕΕ. Και αυτό, στις αρχές του 21ου αιώνα και μάλιστα σε μια γωνιά της Γης, που ο ανθρώπινος κόπος και νους έχουν δημιουργήσει όχι μόνο έναν τεράστιο πλούτο, αλλά, ακόμα σημαντικότερο, τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες, τεχνολογικό εξοπλισμό, επιστημονικά και ερευνητικά επιτεύγματα, υψηλού εργασιακού επιπέδου ανθρώπινο δυναμικό, που θα μπορούσαν να απογειώσουν τα παραγωγικά αποτελέσματα. Κι όμως, 26 εκατομμύρια εργαζόμενοι στην ΕΕ των 27 χωρών έχουν πεταχτεί στην ανεργία, είναι άχρηστοι, για να μην υπολογίσουμε τις δεκάδες εκατομμύρια ευκαιριακής και μερικής απασχόλησης.

Δεν υπάρχουν περιθώρια αναμονής

Η δική μας χώρα βρίσκεται σε πρωταγωνιστική θέση, με την ανεργία, τη φτώχεια, τη μείωση του εργατικού εισοδήματος να παίρνουν διαστάσεις κοινωνικής γενοκτονίας (...) δεν υπάρχει πλέον κανένα περιθώριο αναμονής. Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, πρέπει τώρα να απαιτήσουν και να διεκδικήσουν άμεσα και επείγοντα μέτρα ανακούφισης και προστασίας τους (...) Τώρα, και όχι αύριο, συνδικάτα, κοινωνικές οργανώσεις, Λαϊκές Επιτροπές, η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας, συντονισμένα, οργανωμένα, με πραγματική ταξική αλληλεγγύη και όχι ελεημοσύνη, να διεκδικήσουν το δικαίωμα στην αξιοπρεπή ζωή. Οι κομμουνιστές όλο τον τελευταίο καιρό έχουν αναλάβει μια σειρά από πρωτοβουλίες. Το ΚΚΕ έχει διατυπώσει μια σειρά προτάσεις, έχει καταθέσει στη Βουλή μια σειρά νομοθετήματα, στην κατεύθυνση της διεκδίκησης μέτρων για την άμεση ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων. Για να ενισχυθούν οι άνεργοι, να προστατευτούν οι ασθενείς και τα παιδιά, να εξασφαλιστούν σε όλους τα στοιχειώδη δικαιώματα, στη στέγαση, στην εργασία, στη διατροφή, στην Υγεία, στην Εκπαίδευση. Χαρακτηριστική η προχτεσινή πρόταση - τροπολογία στο φορολογικό νομοσχέδιο για τη φορολογική ελάφρυνση των λαϊκών στρωμάτων και την κατάργηση των χαρατσιών. Πρόκειται για προτάσεις που μπορούν να αποτελέσουν όπλο στα χέρια της εργατικής τάξης και ολόκληρου του λαού ενάντια στο βάρβαρο ταξικό πόλεμο που έχει εξαπολύσει η άρχουσα τάξη. Στην κατεύθυνση της πάλης για την απαλλαγή της κοινωνίας από την εξουσία του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του» (από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ)