ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η ευημερία των «αριθμών» και του λαού

Γρηγοριάδης Κώστας

«Οι άνθρωποι δεν θα ευημερήσουν εάν δεν ευημερήσουν πρώτα οι αριθμοί. Για να πάνε καλά οι άνθρωποι πρέπει να πάνε καλά και οι αριθμοί. Αυτό που λέγεται είναι ένας λαϊκισμός στην Ελλάδα, που ανάμεσα σε όλους τους μύθους έχουμε καλλιεργήσει και αυτόν. Οχι! Εγώ είμαι εδώ για να λέω στον κόσμο την αλήθεια και θα τη λέω»... Καμία έκπληξη δεν προκαλεί ο κυνισμός που με δήθεν οργισμένο τρόπο βγάζει προς τα έξω ο υπουργός Οικονομικών προκειμένου να στηρίξει τη στρατηγική που υπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Αυτό ακριβώς κάνει με τα όσα είπε παραπάνω (στο ραδιόφωνο «Αλφα 9,89») καλλιεργώντας την εικόνα του ανθρώπου που τολμάει τάχα και λέει αλήθειες και πάει «κόντρα στο ρεύμα». Αστεία πράγματα...

Ο Γ. Στουρνάρας βάζει πρώτα τους αριθμούς, ακριβώς γιατί εκφράζουν στόχους που πρέπει να επιτευχθούν για να διασφαλιστούν οι προϋποθέσεις ανάκαμψης της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Οι αριθμοί που αποθεώνει π.χ. για το έλλειμμα ή το χρέος υποδηλώνουν πόσο πρέπει να περικοπούν μισθοί, συντάξεις, κοινωνικά επιδόματα, να πετσοκοπούν τα κονδύλια για Υγεία, Παιδεία, να φοροληστευτεί ο λαός, για να εξοικονομηθεί «ζεστό χρήμα» που θα διοχευτεί στους επιχειρηματικούς ομίλους για να στηριχθεί η κερδοφορία τους. Αυτό που στην πραγματικότητα λέει ο υπουργός -αλλά δεν τολμά να το πει ανοιχτά- είναι ότι οι άνθρωποι δεν πρόκειται να ευημερήσουν όσο δε διασφαλίζεται η ευημερία, δηλαδή η κερδοφορία, των επιχειρηματικών ομίλων.

Η απάντηση των ανθρώπων, δηλαδή του λαού, πρέπει να είναι ότι δεν θέλουν άλλες θυσίες για χάρη της πλουτοκρατίας και αυτό να το δείξουν στην πράξη με τον αγώνα τους για να εμποδίσουν την αντιλαϊκή πολιτική, διεκδικώντας την ικανοποίηση των αναγκών των λαϊκών οικογενειών, αγώνας που προοπτική πρέπει να έχει την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Αυτή είναι πραγματική προϋπόθεση για την ευημερία του λαού.

Αυτοί εξέθρεψαν τις παρανομίες

Το έναυσμα για αθλιότητες σε βάρος των συνταξιούχων και των εργαζομένων συνολικά, με τη χιλιοειπωμένη ιστορία των συντάξεων - «μαϊμού», δίνει καθημερινά η κυβέρνηση σε μια προσπάθεια να μετατοπίζεται η προσοχή από το απαράδεκτα χαμηλό επίπεδο των συντάξεων και τις συνεχείς μειώσεις τους, σε κάποιους απατεώνες που φέρονται να εισπράττουν σύνταξη χωρίς να τη δικαιούνται. Με αυτό το επιχείρημα, τις συντάξεις - «μαϊμού», επιχειρείται να δοθεί απάντηση για κάθε πρόβλημα. Από το ύψος των συντάξεων, μέχρι και το χάλι των ασφαλιστικών ταμείων, τα οποία όμως αποδεδειγμένα έχουν λεηλατηθεί από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ή των συγκυβερνήσεών τους.

Εμείς, προσπερνάμε το γεγονός ότι όσοι δεν έχουν απογραφεί δε σημαίνει ότι δεν είναι δικαιούχοι σύνταξης και για κάποιους λόγους δεν εμφανίστηκαν στις διαδικασίες της απογραφής. Αν, πράγματι, υπάρχει ένας τέτοιος - ή και άλλος μικρότερος - αριθμός συνταξιούχων - «μαϊμού», η αποκλειστική ευθύνη ανήκει σε όλους αυτούς που τόσα χρόνια κυβερνούν και διαχειρίζονται τις τύχες των Ταμείων και των αποταμιεύσεων των εργαζομένων. Οι μπαγαποντιές και οι απάτες, με στόχο τον πλουτισμό, είναι γέννημα - θρέμμα της δικής τους πολιτικής, του δικού τους συστήματος κι αντί να σπέρνουν αμφιβολίες για την εντιμότητα των εργαζομένων συνολικά, καλύτερα ας λογοδοτήσουν για την παρανομία που αυτοί έθρεψαν και αυτοί συγκάλυψαν.

Χρήσιμα συμπεράσματα

Η υπόθεση της «ΜΕΒΓΑΛ» βοηθά στην εξαγωγή συμπερασμάτων, εξαιρετικά χρήσιμων για τους εργαζόμενους. Για να αντιληφθούν τη σημασία του αγώνα αλλά και του επιζήμιου ρόλου των δυνάμεων του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού.

Στο εργοστάσιο της Αθήνας το ταξικό σωματείο πρωταγωνίστησε στην οργάνωση του αγώνα των εργαζομένων απαιτώντας και αναγκάζοντας την εργοδοσία να καταβάλλει τα δεδουλευμένα. Στο ίδιο εργοστάσιο υπάρχουν και εργάτες που είναι μέλη του δεύτερου σωματείου της επιχείρησης το οποίο έχει έδρα του τη Θεσσαλονίκη. Το σωματείο αυτό ελέγχεται από τη ΔΑΚΕ και την ΠΑΣΚΕ, οι οποίες αφήνουν στη... διακριτική ευχέρεια της εργοδοσίας το πότε θα πληρωθούν οι εργαζόμενοι.

Η εργοδοσία αξιοποιώντας τη στάση του σωματείου αυτού δεν κατέβαλε τα δεδουλευμένα στους εργαζόμενους στην Αθήνα που είναι μέλη του!

Από τα παραπάνω επιβεβαιώνεται, καταρχάς, η αξία και η σημασία του αγώνα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Από την άλλη, αναδεικνύεται πόσο πολύτιμη είναι για την εργοδοσία η δράση της εργατικής αριστοκρατίας. Τη χρησιμοποιεί για να επιτεθεί στους εργαζόμενους, να τους διασπάσει και να υπονομεύσει τους αγώνες τους και την κλιμάκωσή τους.

Να γιατί ένας από τους βασικούς όρους για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος σε ταξική κατεύθυνση είναι να αλλάξουν οι συσχετισμοί στο συνδικαλιστικό κίνημα, οι εργαζόμενοι να κάνουν πέρα τις δυνάμεις που συγκροτούν την εργατική αριστοκρατία.

Εργαλείο στήριξης των εργοδοτών

Ο προϋπολογισμός του ΟΑΕΔ για το 2013 είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα της θωράκισης της κερδοφορίας των εργοδοτών την ίδια στιγμή που η ανεργία στη χώρα έχει πάρει χαρακτηριστικά επιδημίας, καθώς με βάση τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής οι άνεργοι το 3ο τρίμηνο του 2012, έφτασαν τα 1.230.918 άτομα. Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του Οργανισμού -τον οποίο και καταψήφισε το στέλεχος του ΠΑΜΕ στο Διοικητικό Συμβούλιο του Οργανισμού- το κονδύλι για τα επιδόματα ανεργίας, σε περίοδο αλματώδους αύξησης της ανεργίας, μειώνεται κατά 700 περίπου εκατομμύρια ευρώ, από 1,820 δισ. ευρώ για το 2012, στο 1,124 δισ. ευρώ για το 2013. Αντίστοιχα, η χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό πέφτει στα 450 εκατομμύρια ευρώ για το 2013, από 500 εκατομμύρια το 2012 και 750 εκατομμύρια ευρώ το 2011.

Ενδεικτικό της τραγικής κατάστασης που βιώνουν οι άνεργοι και της πολιτικής εγκατάλειψής τους που ακολουθεί η τρικομματική συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, είναι το γεγονός ότι από το σύνολο των εγγεγραμμένων ανέργων το «επίδομα» ανεργίας των 360 ευρώ παίρνουν μόλις οι 214.573 άνεργοι (Νοέμβρης 2012)!!! Την ίδια στιγμή, το τσουνάμι των απολύσεων δε λέει να κοπάσει, η απλήρωτη δουλειά «αγκαλιάζει» όλο και περισσότερους εργαζόμενους, ενώ τα απανωτά αντεργατικά μέτρα των μνημονίων, τα χαράτσια, η φορολογία, η ακρίβεια, κλπ., κάνουν ασφυκτικές τις συνθήκες επιβίωσης των εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών και διαμορφώνουν συνθήκες εξαθλίωσης για τους άνεργους και τις οικογένειές τους.

Ο προϋπολογισμός του ΟΑΕΔ δε θα μπορούσε να διαφοροποιείται από τη συνολικότερη πολιτική σφαγιασμού των δικαιωμάτων που ακολουθεί η συγκυβέρνηση. Ο Οργανισμός αποτελεί έναν ισχυρό κρίκο στην προώθηση και υλοποίηση αυτής της πολιτικής που στοχεύει στην απογύμνωση της εργατικής τάξης από δικαιώματα και κατακτήσεις, σε εξαθλιωμένους εργάτες που θα δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί. Για να μπορέσει η εργοδοσία να θωρακίσει και να πολλαπλασιάσει σε μια πορεία τα κέρδη της.

Γι' αυτό η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά να πάρει άμεσα μέτρα προστασίας και ανακούφισης των ανέργων ως την ελάχιστη ασπίδα προστασίας για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Για αυτό απέρριψαν, όχι μόνο μια φορά, την ολοκληρωμένη πρόταση νόμου του ΚΚΕ στη Βουλή για την προστασία και ανακούφιση των ανέργων. Γι' αυτό την ίδια στιγμή που στρατιές ανέργων οδηγούνται στην εξαθλίωση, η κυβέρνηση προωθεί εκατομμύρια ευρώ του ΟΑΕΔ (δηλαδή τα χρήματα των εργαζομένων) στα ταμεία των επιχειρηματιών, είτε μέσω προγραμμάτων, επιδότησης των ασφαλιστικών εισφορών, για να απασχολήσουν τζάμπα εργάτες.

Η πορεία αυτή είναι αναστρέψιμη. Η λύση βρίσκεται στον ενιαίο και ταξικά προσανατολισμένο αγώνα του συνόλου των εργαζομένων και των συμμάχων τους για άμεσα μέτρα προστασίας και ανακούφισης των ανέργων. Με οργάνωση μέσα στους τόπους δουλειάς για να μην εφαρμοστούν τα αντεργατικά μέτρα, για να μην περάσει η κατάργηση των ΣΣΕ, με ενίσχυση της ταξικής αλληλεγγύης, με αλλαγή των συσχετισμών δύναμης σε συνδικαλιστικό αλλά και πολιτικό επίπεδο. Αναγκαία προϋπόθεση για τη νικηφόρα έκβαση αυτής της μάχης είναι αυτός ο αγώνας να δεθεί με την πάλη για την ανατροπή της φιλομονοπωλιακής πολιτικής συνολικά, την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και τη λαϊκή οικονομία.