ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η «Αυγή» κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια

Γρηγοριάδης Κώστας

Είχαμε πει έγκαιρα ότι η «Αυγή» έχει αναλάβει συγκεκριμένο και πρωταγωνιστικό ρόλο στην αντιΚΚΕ επίθεση, με αιχμή τον «Ριζοσπάστη» και την απόφαση να προχωρήσει σε αναγκαστική μείωση του προσωπικού του. Η κλιμάκωση αυτής της επίθεσης ούτε τυχαία είναι, ούτε γίνεται για λογαριασμό μόνο του ΣΥΡΙΖΑ. Στο πλαίσιο της αναβάθμισης στη διαχείριση του συστήματος η «Αυγή» διεκδικεί επίμονα ρόλο πρωτεργάτη στο χτύπημα του Κόμματος, για λογαριασμό συνολικά των αστών. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος για τον οποίο σε χτεσινό της σχόλιο αναπαράγει αυτούσια την επιχειρηματολογία των αστικών Μέσων, ότι δηλαδή ο «Ριζοσπάστης» είναι μια καπιταλιστική επιχείρηση όπως όλες οι άλλες, στην οποία μάλιστα υπάρχει εργοδοσία με το πιο σκληρό πρόσωπο. Πάνω εκεί οικοδομεί σενάρια, που καμιά σχέση δεν έχουν με τον τρόπο λειτουργίας της εφημερίδας και στόχο έχουν να πλήξουν το ΚΚΕ και τη σχέση του συνολικά με τους εργαζόμενους. Οπως και σε άλλες περιπτώσεις, που θολώνουν από αντιΚΚΕ μένος, κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια. Το ΚΚΕ και η εφημερίδα του δεν ήταν και δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν σαν τον ΣΥΡΙΖΑ και τα Μέσα του, όσο κι αν από θέση αρχής το ΚΚΕ επιμένει να αντιμετωπίζει την «Αυγή» και το «Κόκκινο» ως κομματικά Μέσα και όχι ως καπιταλιστικές επιχειρήσεις, ξέροντας ότι οι δυσκολίες σ' αυτά είναι πολλαπλάσιες απ' ό,τι στα ΜΜΕ που ελέγχονται από την αστική τάξη και τα οποία λειτουργούν για να προωθούν τα συμφέροντα του κάθε επιχειρηματία. Γι' αυτό και ως τώρα δεν ακολουθούμε τις άτιμες μεθόδους τους παρά το γεγονός ότι αυτοί αντιμετωπίζουν ως εργοδοσία τα δικά τους ΜΜΕ. Αλλωστε, εκπαιδεύονται να διαχειριστούν την καπιταλιστική ανάπτυξη, για να μη ρωτήσουμε, αφού δεν πρόκειται να το πουν, πώς αντιμετώπιζαν την πολύ άσχημη οικονομική τους κατάσταση έως τώρα, δηλαδή πριν γίνουν αξιωματική αντιπολίτευση και «λαδώσει τ' αντεράκι τους» από χρήμα.

Ακουσον άκουσον!

Δε λέμε, η ζωή έχει και πολλές εκπλήξεις και πολλά σκαμπανεβάσματα. Είναι όμως και κάποια πράγματα που όταν τ' ακούς, δεν πιστεύεις ούτε στ' αυτιά σου ούτε σ' αυτόν που τα λέει.

Οποιος τύχαινε να παρακολουθήσει χτες τη συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της ΓΣΕΕ θα άκουγε τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλο, να λέει: Δε συμφωνώ με θεωρίες συνωμοσίας που λένε ότι «ήρθαν να μας κλέψουν». Ο καπιταλισμός είναι αδηφάγο σύστημα!... Στην Ελλάδα καταργήθηκε το εργατικό δίκαιο. Τα ελεύθερα του «ελεύθερου κόσμου» αποδείχτηκαν τα πιο ανελεύθερα.

Ποιοι τα λένε αυτά; Αυτοί που εδώ και χρόνια έχουν «γανώσει» το κεφάλι των εργατών με ανακοινώσεις, αναλύσεις, ομιλίες για τα golden boys, την «αδιαφάνεια», το «νεοφιλελευθερισμό» που προκάλεσαν την κρίση. Αυτοί που «πίνουν νερό» στο όνομα του «ελεύθερου κόσμου» προστατεύοντας σαν κόρη οφθαλμού την ΕΕ, ένα από τα «άντρα» της ελευθερίας. Αυτοί που θέλουν ένα εύρωστο τραπεζικό σύστημα, χρηματοδότηση της παραγωγής για να ξεπεραστεί η κρίση και καλή ανταγωνιστικότητα. Αυτά τα έχουν σημαία τους ο πρόεδρος και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.

Σε λίγο, δεν αποκλείεται, από τη μια μεριά να στρογγυλοκάθονται στους «διαλόγους» παζαρεύοντας το τσάκισμα των εργατών κι απ' την άλλη να καταγγέλλουν τα μονοπώλια...

Τα χιλιοειπωμένα ψέματα της «απελευθέρωσης»

Θα δημιουργηθούν 8.000 νέες θέσεις εργασίας και θα μειωθούν οι τιμές σε ποσοστό 2,5% - 3%! Είναι δύο από τα χοντροκομμένα ψέματα που με ξεδιάντροπο τρόπο επαναλαμβάνουν τα κυβερνητικά στελέχη για να περάσουν την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Αυτά επαναλάμβανε χτες το πρωί στο ΣΚΑΪ ο υφυπουργός Ανάπτυξης, Θ. Σκορδάς, που δε δίστασε μάλιστα να δηλώσει ανερυθρίαστα ότι «αν το μέτρο αποτύχει τότε η κυβέρνηση θα το πάρει πίσω»! Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα όμως δεν πρέπει να ξεχνούν ότι οι κάλπικες υποσχέσεις και τα ψέματα για δημιουργία νέων θέσεων εργασίας συνοδεύουν σταθερά κάθε απελευθέρωση αγοράς, εννοείται και της αγοράς εργασίας, και κάθε ιδιωτικοποίηση που έχει γίνει τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν επαληθεύτηκαν στην πράξη. Αντίθετα, αποδείχθηκε ότι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, όπως οι απελευθερώσεις αγορών και οι ιδιωτικοποιήσεις, κατάργησαν τις σταθερές θέσεις εργασίας με πλήρες ωράριο και τις αντικατέστηκαν με προσωρινές, ευέλικτες και κακοπληρωμένες, προκειμένου να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα και να ανακάμψει η κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων. Το ίδιο ισχύει και για τις τιμές, που όπου έπεσαν αυτό έγινε προσωρινά για λόγους ενίσχυσης των μεριδίων της αγοράς και εξόντωσης των ανταγωνιστών και των «μικρών». Ομως, τα ασύστολα ψέματα, όπως αυτά που λένε τώρα για την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, είναι το τυράκι στη φάκα για να εγκλωβιστούν τα λαϊκά στρώματα στο μονόδρομο που υπηρετεί τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Ασφαλώς και τα γνωρίζουν αυτά οι κυβερνώντες, αλλά ψεύδονται συνειδητά για να γίνει η «δουλειά» και μετά ποιος τα θυμάται... Πάντα βέβαια συνοδεύουν τα ψέματα αυτά με τις απαραίτητες, κατά παραγγελία, «μελέτες», που δήθεν τεκμηριώνουν τις «αισιόδοξες» εκτιμήσεις τους. Το έργο όμως έχει χιλιοπαιχθεί και «τσιμπάνε» μόνο όσοι το θέλουν και έχουν καταπιεί αμάσητο το παραμύθι ότι ο λαός θα σωθεί από τους δυνάστες του, δηλαδή από την εξουσία των μονοπωλίων...

Απορρίψτε το «σχέδιο υπερεκμετάλλευσης» των νέων

Με το δικό τους σχέδιο παρέμβασης και δράσης στους εργαζόμενους και ιδιαίτερα στη νέα βάρδια της εργατικής τάξης απαντούν οι δυνάμεις του ταξικού εργατικού κινήματος στο «Σχέδιο Δράσης» για την υπερεκμετάλλευση των νέων, που εξήγγειλε η κυβέρνηση την Πέμπτη 10 Γενάρη. Μπροστά, στην οργάνωση της μάχης, μπαίνει το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, με το συλλαλητήριο που οργανώνει την Πέμπτη 24 Γενάρη, στις 2 το μεσημέρι, στα Προπύλαια. Κάλεσμα μαζικής συμμετοχής έχουν απευθύνει το ΠΑΜΕ, Ομοσπονδίες και Συνδικάτα σε αυτό, η ΟΓΕ και το ΣΑΣΑ, ενώ αντίστοιχη κινητοποίηση θα γίνει και στη Θεσσαλονίκη.

Το «Σχέδιο Δράσης για την ενίσχυση της Απασχόλησης και της Επιχειρηματικότητας των Νέων», που ανακοίνωσε η τρικομματική κυβέρνηση, περιλαμβάνει 20 προγράμματα, τα περισσότερα παλιά αλλά και επτά νέα, που αφορούν νέους από 15 έως 35 ετών: Ανάμεσα σε αυτά βρίσκονται επιδοτήσεις προς τους εργοδότες, προγράμματα πρακτικής άσκησης και μαθητείας, πάμφθηνης δηλαδή και ανασφάλιστης εργασίας, δράσεις ολιγόμηνης απασχόλησης, προγράμματα προώθησης της νεανικής και γυναικείας «επιχειρηματικότητας», που έχουν δοκιμαστεί και στο παρελθόν αλλά ήταν αναποτελεσματικά, ενώ έφεραν σε χειρότερη μοίρα, με χρέη, όσους και όσες εντάχθηκαν σ' αυτά. Με πρόσχημα την καταπολέμηση της ανεργίας διαμορφώνουν σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα για τους νέους, συμπιέζουν τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων, εμπαίζουν τους ανέργους παρουσιάζοντας την «επιχειρηματικότητα» σαν δρόμο που μπορεί να τους βγάλει από τη φτώχεια.

Ο «πόλεμος» που υποτίθεται πως έχει κηρύξει η κυβέρνηση στην ανεργία θύματα έχει τα εργασιακά, μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Η πείρα που υπάρχει από τα προγράμματα που έχουν εφαρμοστεί μέχρι σήμερα, μπορεί να οδηγήσει σε ασφαλή συμπεράσματα: Τα προγράμματα που πολλαπλασιάζονται δεν εμπόδισαν τα ποσοστά της ανεργίας να καταγράφουν συνεχώς νέα ρεκόρ. Συνέβαλαν όμως στη διεύρυνση του αριθμού όσων δουλεύουν χωρίς Συλλογική Σύμβαση, να παίρνουν αρκετά μικρότερο και από τον κατώτατο μισθό, χωρίς να έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ή συντάξιμο ένσημο.

Η αποκάλυψη των στόχων του «Σχεδίου Δράσης» και η απόρριψή του πρέπει να γίνει υπόθεση συνολικά της εργατικής τάξης και των παιδιών της. Σ' αυτή την κατεύθυνση, η δράση που αναλαμβάνουν τα συνδικάτα για πλατιά ενημέρωση των εργαζομένων, συζήτηση στους χώρους δουλειάς, για να οργανωθεί η συμμετοχή στην κινητοποίηση αλλά και να δυναμώσει συνολικά η δράση για την οργάνωση των νέων στο κίνημα, πρέπει να δυναμώσει ολόπλευρα. Σε πρώτη προτεραιότητα πρέπει να μπουν οι εργασιακοί χώροι στους οποίους δουλεύουν νέοι κάτω από το καθεστώς της μαθητείας ή στα πλαίσια της πρακτικής τους άσκησης, χώροι όπου ήδη εφαρμόζονται τα προγράμματα αυτά, όπως τα πεντάμηνα της «κοινωφελούς εργασίας» στους δήμους όλης της χώρας, αλλά και οι σπουδαστές σε ΙΕΚ και ΤΕΙ, οι μαθητές των Νυχτερινών.

Το συλλαλητήριο ενάντια στο «Σχέδιο Δράσης» πρέπει να γίνει αφετηρία για την ένταση της παρέμβασης του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος στην εργαζόμενη και άνεργη νεολαία. Σηματοδοτεί πλατύ κάλεσμα και σε όσους ήδη βρίσκονται ή στην πορεία ενταχθούν στα διάφορα προγράμματα, να μην αποδεχθούν το παρόν και το μέλλον του «αναλώσιμου», του «προσωρινά απασχολούμενου», του «φθηνού και ευέλικτου» που σχεδιάζουν γι' αυτούς. Να οργανωθούν στα σωματεία και να παλέψουν για μέτρα ουσιαστικής προστασίας για τους ανέργους, για σταθερή δουλειά, για σύγχρονα εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα.