Απερίφραστα ομολογεί ότι μια ενδεχόμενη ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση δε θα σημάνει ακύρωση του μνημονίου, όπως ασυστόλως κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό για να καπηλευθεί την αγανάκτησή του. Αντίθετα, επαναλαμβάνει ότι σε συνεννόηση με τους δανειστές, θα επιδιώξει μια νέα σύμβαση, καλλιεργώντας φρούδες προσδοκίες ότι είναι δυνατόν αυτή να είναι φιλολαϊκή, σε μια περίοδο μάλιστα που οι εκπρόσωποι των μονοπωλίων κονταροχτυπιούνται ανελέητα, ο καθένας για τα δικά του ιδιαίτερα συμφέροντα. Διαβεβαιώνει ταυτόχρονα τις ΗΠΑ ότι εγγυάται για τα ενδιαφέροντά τους στην περιοχή, χαϊδεύοντας τα αυτιά των ιμπεριαλιστών, όταν παρουσιάζει τη Βόρεια Κορέα σαν παράδειγμα προς αποφυγή για το κόμμα του.
Ο Αλ. Τσίπρας αναλύει τον κατά ΣΥΡΙΖΑ ριζοσπαστισμό στους Αμερικανούς. Και παρέχει επαρκείς εξηγήσεις ότι ριζοσπαστικό για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η μεταρρύθμιση του καπιταλισμού στην Ελλάδα και την ΕΕ, προκειμένου να προσαρμοστεί καλύτερα στις σύγχρονες ανάγκες που προκύπτουν για τα μονοπώλια από την εντεινόμενη διεθνοποιημένη δράση του κεφαλαίου. Αυτό βέβαια έχει τόση σχέση με το ριζοσπαστισμό, όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο.
Για να συσκοτίσει τον πραγματικό χαρακτήρα της κρίσης, ως καπιταλιστικής, υπερσυσσώρευσης και υπερπαραγωγής, κραδαίνει το «σκιάχτρο» της δομής της Ευρωζώνης. Υποδεικνύοντας σαν διέξοδο υπέρ του λαού αλλαγές σε δομές, θεσμούς, μείγματα διαχείρισης και πολιτικό προσωπικό, οτιδήποτε δηλαδή εκτός απ' την αλλαγή τάξης στην εξουσία που προκαθορίζει το αντιλαϊκό περιεχόμενο της όποιας διαχείρισής της.
Επικρίνοντας την Ευρωζώνη απ' την ίδια σκοπιά που το κάνουν και οι ΗΠΑ, κρύβει απ' το λαό ότι αυτή, εκτός απ' τον ανταγωνισμό της με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, έχει και τον ανταγωνισμό στο εσωτερικό της, αφού συντίθεται από καπιταλιστικά κράτη με ανταγωνίστριες αστικές τάξεις και με ανισότιμες σχέσεις μεταξύ τους, οι οποίες όμως δρουν ενιαία σε βάρος των λαών τους. Η διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη δεν μπορεί παρά να αντανακλά αυτή την πραγματικότητα. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ούτε η διαχείριση τύπου Ομπάμα που ο Αλ. Τσίπρας εξυμνεί σαν «προοδευτική», κακοποιώντας την έννοια, γλίτωσε τον αμερικανικό λαό απ' την εξαθλίωση. Αντίθετα, τον σέρνει ολοένα και περισσότερο προς τα εκεί.
Είναι αυτή που χάριν της «σταθερότητας» κρατά την Ελλάδα στο ΝΑΤΟ, με τις πλάτες του οποίου αμφισβητούνται σήμερα τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας στο Αιγαίο, καθώς η ίδια η λυκοσυμμαχία το αντιμετωπίζει ολόκληρο σαν «γκρίζα ζώνη». Διατηρεί τις αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις. Και που στηρίζει φανατικά τις αποφάσεις για Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Αμυνα της ΕΕ, που προβλέπουν ένταση της στρατιωτικής επέμβασης και καταστολής όπου Γης, για την υπεράσπιση των ευρωενωσιακών μονοπωλίων. Αυτή είναι η «σταθερότητα» στην οποία συμβάλλει η Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια. Κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των μονοπωλίων και για τα συμφέροντά τους, που όταν κρίνουν τα επιβάλλουν με πόλεμο. Απ' αυτή τη «σταθερότητα» χαμένοι είναι πάντα οι λαοί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει από τις ΗΠΑ συγχωροχάρτι για την αντιαμερικανική ρητορεία του και διαπιστώνει ότι αυτή προκάλεσε σκιές και προβλήματα στον τρόπο με τον οποίο η Αμερική αντιλαμβάνεται τον ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα που διαφαίνεται η προοπτική να κυβερνήσει, ο ΣΥΡΙΖΑ ομολογεί ότι θέλει να φύγουν από τη μέση αυτές οι «σκιές» και γι' αυτό καταθέτει διαπιστευτήρια. Οτι, δηλαδή, και ο ίδιος θα συμβάλει στην άμβλυνση της αντιιμπεριαλιστικής συνείδησης του λαού. Ο Αλ. Τσίπρας σχεδόν πανηγυρίζει για τους «δεσμούς» της Ελλάδας με τις ΗΠΑ, τις συνέπειες των οποίων ζει για δεκαετίες ο λαός στην πλάτη του.