Η αστική προπαγάνδα βρήκε αφορμή από την επίθεση της κυβέρνησης σε συνδικαλιστικά στελέχη Ομοσπονδιών και Συνδικάτων την περασμένη Τετάρτη με κρατική βία και καταστολή για να ανοίξει πολύμορφα ένα θέμα που ανεξάρτητα από τις παραλλαγές στον τρόπο γραφής εστίαζε στο εξής: «Το ΚΚΕ επανέρχεται στη δράση», «το ΚΚΕ δημιουργεί απεργιακά μέτωπα» κλπ. Ουσιαστικά λένε ότι δήθεν τώρα «το ΚΚΕ επανέρχεται στη δράση», μέχρι τώρα δεν είχε δράση. Η ερμηνεία που δίνουν σ' αυτό τους το κατασκεύασμα, εστιάζει στο εξής: «Το ΚΚΕ βρήκε ευκαιρία να ενισχύσει την εκλογική του δύναμη μετά τις απώλειες στις εκλογικές αναμετρήσεις Μάη-Ιούνη 2012. Και βρήκε την ευκαιρία, τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε πιο καθαρά μετά τα ταξίδια της ηγεσίας του σε Γερμανία και ΗΠΑ, ότι κάνει στροφή στο ρεαλισμό της διαχείρισης», επομένως μπορεί να του αφαιρέσει εκλογική δύναμη. Ο ΣΥΡΙΖΑ επίσης ανακάλυψε ότι «η κυβέρνηση κάνει επίθεση τώρα και στο ΚΚΕ μετά τον ΣΥΡΙΖΑ», υπονοώντας ότι η κυβέρνηση έκανε επίθεση μόνο στο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ τώρα κάνει και στο ΚΚΕ γιατί τώρα ασκεί αντιπολίτευση! Δηλαδή, εννοεί ότι μέχρι τώρα δεν έκανε αντιπολίτευση. Ολη αυτή η προπαγάνδα είναι στοχευμένη, έχει πολλές πλευρές και μάλιστα η αστική προπαγάνδα και αυτή του ΣΥΡΙΖΑ αλληλοσυμπληρώνονται.

Το πρώτο ζήτημα που θέλουν να περάσουν είναι ότι το ΚΚΕ όποτε θέλει γίνονται αγώνες, κινητοποιήσεις. Επομένως, το γεγονός ότι μέχρι τώρα δεν έγιναν αγώνες, και εννοούν το χρονικό διάστημα από τις εκλογές μέχρι σήμερα, οφείλεται στο ότι το ΚΚΕ δεν είχε δράση, ενδεχομένως ότι δεν ήθελε κιόλας να αναπτύξει αγώνες. Η «Κυριακάτικη Αυγή», (3/2/2013), προβοκάρει σ' αυτό το ζήτημα, μιλώντας για «μετριοπαθή δράση για κομμουνιστικό κόμμα» και ότι η επίθεση στο ΚΚΕ γίνεται από την κυβέρνηση για να κόψει ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ, (Καρτερός). Να γιατί λέμε ότι αλληλοσυμπληρώνεται η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ με αυτή των αστών. Και οι δύο λένε ότι το ΚΚΕ δεν έχει δράση και οι δύο ότι το ΚΚΕ θέλει να κόψει εκλογική δύναμη από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και οι δύο ξέρουν καλά ότι το ΚΚΕ δρα μέσα στην εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα για την οργάνωσή τους, για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης ενάντια στην αντεργατική, αντιλαϊκή πολιτική, αλλά δεν είναι το ΚΚΕ που αποφασίζει το πότε και πώς, με ποια μορφή πάλης και ποια αιτήματα θα αναπτυχθούν αγώνες. Αυτές οι αποφάσεις παίρνονται από τα συνδικάτα. Και όταν αναπτύσσονται αγώνες τα στελέχη και τα μέλη του ΚΚΕ είναι στην πρώτη γραμμή. Ο ΣΥΡΙΖΑ επίσης θέλει να δείξει με όσα γράφει ότι μόνον αυτός κάνει ή μπορεί να κάνει αντιπολίτευση ενάντια στην κυβέρνηση, από τη σκοπιά των εργατικών, των λαϊκών συμφερόντων. Και το λέει επειδή έχει αποκαλυφθεί πλήρως η προσαρμογή του στην ανάγκη διαχείρισης και σωτηρίας της καπιταλιστικής οικονομίας, όπως φάνηκε ακόμη πιο ανάγλυφα από την επίσκεψή του στις ΗΠΑ και τους ύμνους στον Ομπάμα. Να θυμίσουμε ότι δεν άρχισαν τώρα οι αγώνες. Αμέσως μετά το καλοκαίρι έγιναν δύο μεγάλες πανεργατικές απεργιακές κινητοποιήσεις. Το Σεπτέμβρη και το Νοέμβρη. Και άλλες πολλές επιμέρους σε τόπους δουλειάς και εργατογειτονιές.

Ταυτόχρονα, πασχίζουν να περάσουν στις εργατικές, στις λαϊκές συνειδήσεις την άποψη ότι οι αγώνες γίνονται όχι για την αντιμετώπιση της αντεργατικής, αντιλαϊκής πολιτικής, για τη λύση οξυμένων προβλημάτων, αλλά για την κοινοβουλευτική ενίσχυση των κομμάτων και ότι και το ΚΚΕ είναι στην ίδια λογική. Οτι λύσεις στα προβλήματα δε δίνονται με τους αγώνες αλλά μέσω του Κοινοβουλίου. Λένε δηλαδή ότι η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, πρέπει να νοιάζονται και να επιλέγουν σε ποιο κόμμα θα δώσουν την ψήφο τους, ποια κυβέρνηση θα αναδείξουν. Οτι λύσεις μπορούν να δοθούν μέσω του γενικού εκλογικού δικαιώματος και μιας αστικής Βουλής, μιας αστικής κυβέρνησης και όχι με τους αγώνες, που το ΚΚΕ λέει ότι δε φτάνει να διεκδικούν μόνο λύσεις στα προβλήματα, αλλά να δένονται με την ανάγκη αλλαγής τάξης στην εξουσία και όχι κυβέρνησης. Εμποδίζουν έτσι να συνειδητοποιεί ο λαός τον αντίπαλο που δεν είναι μόνο οι κυβερνήσεις αλλά πρώτα απ' όλα το κεφάλαιο. Αλλά το ΚΚΕ λέει: «Η αστική εξουσία αποτελείται από θεσμούς, μηχανισμούς φανερούς και κρυφούς, που λειτουργούν ανεξάρτητα από το ποιο αστικό κόμμα βρίσκεται στην κυβέρνηση ή το πώς διαμορφώνεται η κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Εάν υπάρχει έστω και μια πιθανότητα να εκφραστούν κοινοβουλευτικά τέτοιες εργατικές - λαϊκές διαθέσεις είναι σίγουρο ότι η αστική εξουσία δε θα ταλαντευτεί καθόλου στο να ακυρώσει με κάθε τρόπο αυτό το ενδεχόμενο. Με τη συστηματική και ολόπλευρη δράση του το ΚΚΕ πρέπει να συμβάλλει ώστε η ψήφος στο ΚΚΕ από τμήματα των εργατών και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων να εκφράζει όχι μόνο τη διάθεση να στηριχτεί η πολιτική δύναμη που με συνέπεια παλεύει για τα λαϊκά προβλήματα, αλλά να εκφράζει ταξική επιλογή, με στόχο το αδυνάτισμα του αστικού πολιτικού συστήματος, της αστικής διακυβέρνησης, ώστε κάθε ρωγμή να ενισχύει την κατεύθυνση της ανατροπής της αστικής εξουσίας και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας» (Από τις «Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο»).