Απ' άκρη σε άκρη στην ΕΕ ομολογούν το πολιτικό αδιέξοδο που προκύπτει σαν αποτέλεσμα των διαφόρων μοντέλων διαχείρισης στον καιρό της καπιταλιστικής κρίσης. Σε αρκετές περιπτώσεις είναι ένα βήμα πριν διακηρύξουν την ανάγκη πιο σφιχτής διακυβέρνησης, αυτό που στα μέρη μας ονομάζουν «νόμο και τάξη» και που για να επιβληθεί χρειάζεται το στήσιμο ενός σκηνικού τρόμου το οποίο ήδη πράγματι στήνουν.

Πίσω απ' τα αδιέξοδα που συναντά στην άσκησή της η εξουσία των καπιταλιστών βρίσκεται ο οξύτατος ανταγωνισμός των μονοπωλίων στα πλαίσια του οποίου δεν μπορούν να είναι όλοι κερδισμένοι. Η ανακοίνωση χτες μιας στατιστικής σύμφωνα με την οποία το 50% των αυτοκινήτων που πουλιούνται στην ΕΕ παράγονται πλέον μόνο στη Γερμανία, αποκαλύπτει παράλληλα το οικονομικό πρόβλημα πίσω από το πολιτικό αδιέξοδο σε Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία. Κολοσσοί της αυτοκινητοβιομηχανίας κλείνουν καθώς το γερμανικό κεφάλαιο βρίσκεται μια δεκαετία μπροστά στο τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων.

Αυτό είναι το ζητούμενο για το σύνολο των βιομηχάνων. Ψάχνοντας τρόπο να ξαναπάρει μπροστά η μηχανή της κερδοφορίας καθένας προβάλλει αυτό που θα του δώσει συγκριτικό πλεονέκτημα.

Οι Ελληνες βιομήχανοι στην προχτεσινή συνάντηση με τον πρωθυπουργό πρόβαλαν το κόστος της ενέργειας σαν υψηλό σε σύγκριση με τους μισθούς για να υποστηρίξουν ότι πρέπει να μειωθεί κι άλλο το κόστος ενέργειας.

Λησμόνησαν να πουν ότι έχουν ήδη τσακίσει τόσο τους μισθούς ώστε πράγματι να εμφανίζεται το ρεύμα με υψηλό κόστος συγκριτικά με τους μισθούς. Η αλήθεια είναι πως αγοράζουν τζάμπα ρεύμα, όπως τζάμπα αγοράζουν και εργάτες.

Αυτό που ζητάνε είναι να κατεβάσουν όσο το δυνατόν πιο χαμηλά κάθε κόστος. Το ανάλογο πράττουν και οι εφοπλιστές που έχοντας ήδη τσακίσει τους μισθούς έχουν βάλει πλώρη ως και να τους εξαφανίσουν.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση κινείται κάθε κυβερνητική πράξη που μέρα με τη μέρα είναι υποχρεωμένη να εκφράζεται όλο και πιο αυταρχικά. Η κυβέρνηση εμφανίζεται να πιστεύει ότι επιστρατεύοντας πότε τους εργαζόμενους στο Μετρό και πότε τους ναυτεργάτες, ή αφήνοντας τους αγρότες να σαπίσουν στον κάμπο, θα επιβάλει ηρεμία για την εφαρμογή της πολιτικής της.

Θα διαψευστεί. Για ένα προς ένα τα τμήματα της εργατικής τάξης η κατάσταση έχει φτάσει πια στα όρια της επιβίωσης. Είναι θέμα χρόνου η κυβέρνηση να βρει μπροστά της αυτό που τη φοβίζει: την ταξική ενότητα των εργατών και την κοινωνική τους συμμαχία με τ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα που παλεύει όχι για καθέναν χωριστά αλλά για το δίκιο όλου του λαού. Ο αγώνας των ναυτεργατών παρέχει ένα δείγμα: Παλεύουν ενάντια σε όλο το νομοσχέδιο που παραδίδει τα εργασιακά δικαιώματα των ναυτεργατών και τα νησιά στις ορέξεις των μονοπωλίων και όχι μόνο για τα δεδουλευμένα. Οι κινητοποιήσεις τους γίνονται ήδη κινητοποιήσεις των νησιωτών που παλεύουν και για την ακτοπλοΐα και για την υγεία και για την αγροτική παραγωγή.

Αλλο παράδειγμα: Μια ολόκληρη πόλη, η Ελευσίνα, χτυπιέται: Σε νέα διαθεσιμότητα στην «Ελληνική Χαλυβουργία», απολύσεις στη «Χαλυβουργική», χωρίς δουλειά στα Ναυπηγεία Ελευσίνας, χωρίς μισθό στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά κ.ά.

Είναι προφανές πως η μάχη δεν αφορά κάθε εργοστάσιο ξεχωριστά, αφορά όλη την εργατική τάξη, αφορά τους αυτοαπασχολούμενους και τους φτωχούς αγρότες, αφορά και την κάθε γειτονιά.

Σ' όλη τη χώρα μέρα τη μέρα γίνεται πιο καθαρό ότι: ο φτωχός αγρότης που παλεύει για το πετρέλαιο και ο μικρομεσαίος που τον τσακίζει η φορολογία έχουν κοινό μέτωπο με τον εργάτη χωρίς σύμβαση, το φοιτητή χωρίς σχολή.

Μπροστά στην πανεργατική απεργία στις 20 Φλεβάρη η κυβέρνηση σπεύδει να κλείσει με τον αυταρχισμό όσα μέτωπα μπορεί. Για μια ακόμα φορά πρέπει να αποδειχτεί πως όσες δυνάμεις κι αν κινητοποιήσει η κρατική καταστολή, η λαϊκή δύναμη είναι ισχυρότερη.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στον αγώνα των ναυτεργατών

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Ο,τι θέλει ο ΣΕΒ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: «Βλέπουν» ξανά Ελλάδα οι διεθνείς οίκοι

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Στον αέρα το επίδομα για τρίτεκνους, πολύτεκνους

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Τεκμήριο και τα αυθαίρετα

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: Πολιτικός γρίφος το σχέδιο για τη φορολογία ακινήτων

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Αγρια κόντρα από πρυτάνεις - φοιτητές

Η ΕΛΛΑΔΑ: Σφαγή τον Μάρτιο για δημόσιους υπαλλήλους

6 ΜΕΡΕΣ: Μελανιές στη Δημοκρατία

Η ΑΥΓΗ: Δεμένος ο Σαμαράς με Δένδια - Στουρνάρα

ΤΑ ΝΕΑ: Στον πυρήνα του τρόμου

ΕΘΝΟΣ: Γιάφκες, σφαίρες και καλάσνικοφ

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Συνδέουν τους ληστές με το Mall

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Επιδρομή στα ακίνητα της Εκκλησίας

«Με τα τρακτέρ στα μπλόκα και τα πλοία δεμένα στα λιμάνια, αγρότες και ναυτεργάτες αναπτύσσουν τους αγώνες που δεν είναι ξεκομμένοι από τις μάχες που έδωσαν πριν λίγες μέρες οι εργαζόμενοι και στις συγκοινωνίες και σε άλλους κλάδους. Πίσω από τα διαφορετικά ως ένα βαθμό πλαίσια αιτημάτων υπάρχει μια κοινή βάση. Μικρομεσαίοι αγρότες, ναυτεργάτες, εργαζόμενοι άλλων κλάδων έρχονται αντιμέτωποι με προβλήματα που μεγαλώνουν μέρα με τη μέρα, οδηγούν στην εξαθλίωση - κάτι που έχει ήδη συμβεί για μεγάλα τμήματα εργαζομένων και λαϊκών στρωμάτων. Η αιτία που γεννά και οξύνει τα προβλήματά τους είναι η ίδια σε όλους τους κλάδους, για την εργατική τάξη και τ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα. Είναι η απαίτηση για ένταση της κερδοφορίας των μονοπωλίων και η πολιτική και η εξουσία που την υπηρετούν.

(...) Στο πλαίσιο αυτό είναι απαραίτητη η έκφραση έμπρακτης αλληλεγγύης, η οποία μπορεί και πρέπει να κορυφωθεί μέσα από την ανάπτυξη κοινής δράσης, ενιαίας αγωνιστικής απάντησης της εργατικής τάξης και των συμμάχων της στην ενιαία επίθεση που δέχονται. Η πορεία αυτή είναι δύσκολη και επίπονη αλλά μόνο μέσα από αυτήν μπορούν να μπουν εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική, να αποσπαστούν κατακτήσεις και να δημιουργηθούν οι όροι για το οριστικό ξερίζωμα των πολιτικών αυτών. Δεν είναι ένα ζήτημα που αφορά "κάποιους άλλους", αλλά κάτι στο οποίο θα "αναμετρηθούμε" όλοι, γιατί μας αφορά όλους. Αν οι ναυτεργάτες δουλεύουν με Συλλογικές Συμβάσεις, τότε, ανοίγει ο δρόμος και για άλλους κλάδους να πετύχουν το αντίστοιχο. Αφορά όλο το λαό τι παράγεται από τους αγρότες, αφού αυτός θα είναι ο τελικός αποδέκτης ως καταναλωτής - άρα είναι προς το συμφέρον όλων να έχουν φθηνά και ποιοτικά αγροτικά προϊόντα και ικανοποιητικό εισόδημα οι αγρότες. Το ίδιο ισχύει και για τον αγώνα των ναυτεργατών και των εργαζομένων στις συγκοινωνίες, αφού ο αγώνας τους δεν αφορά μόνο κάποια "στενά συνδικαλιστικά" αιτήματα, αλλά άπτεται άμεσα των ασφαλών και φθηνών συγκοινωνιών, που έχει ανάγκη ο λαός. Συνεπώς, η έκφραση ταξικής αλληλεγγύης, όταν παίρνει σάρκα και οστά, δεν αποτελεί μια απλή "χειρονομία καλής θέλησης" προς τους αγωνιζόμενους εργάτες. Είναι ένα ταξικό όπλο, που μπορεί να συμβάλλει στον αφοπλισμό του κυβερνητικού αυταρχισμού και να ανοίγει το δρόμο στους αυριανούς αγώνες. Να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να "φουντώσει" το λαϊκό κίνημα κατά της βάρβαρης πολιτικής. Η ταξική αλληλεγγύη είναι το αγκωνάρι στο οποίο θα στηριχθεί η αντεπίθεση της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).