Υπουλη η αστική προπαγάνδα κατά των ναυτεργατών που αποφάσισαν, πως σε ένα νομοσχέδιο που καταργεί τις Συλλογικές Συμβάσεις, μειώνει τη σύνθεση των πληρωμάτων και σε συνδυασμό με την άρση του καμποτάζ σημαίνει πληρώματα χωρίς δικαιώματα και τεράστια ανεργία, που πολλαπλασιάζει τη φορολογία στους ήδη πενιχρούς μισθούς, που δίνει το δικαίωμα στους εφοπλιστές να βάζουν καράβια για τα νησιά όποτε θέλουν και όσο χρόνο θέλουν, άρα καταδικάζει τα νησιά στην απομόνωση, ενώ παραδίδει τα λιμάνια στους μεγαλοεπιχειρηματίες, πρέπει να αντισταθούν οργανωμένα ενάντια στο νομοσχέδιο και τους εφοπλιστές, παίρνοντας την υπόθεση στα χέρια τους, με τη μορφή πάλης που οι ίδιοι επέλεξαν, την απεργία.

Ετσι εστίασαν στο ζήτημα πως έχουν μεν προβλήματα οι ναυτεργάτες, έχουν δίκιο, αλλά δεν μπορεί μια κοινωνική ομάδα να αγωνίζεται με μορφές πάλης που τάχα κάνουν ζημιά σε άλλες κοινωνικές ομάδες, άλλα τμήματα του λαού! Αρα το μήνυμα είναι «σας λυπόμαστε», αλλά κανένας κλάδος δεν πρέπει να διεκδικεί, τέρμα η ταξική πάλη, και ας ενισχύονται με τα αντεργατικά μέτρα οι εφοπλιστές, όπως όλοι οι κεφαλαιοκράτες, ενώ στην υπόλοιπη εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα πάσχιζαν να περάσουν τη συνείδηση ότι μια βασική αιτία των δικών τους προβλημάτων δεν είναι η κρίση και η φιλοεπιχειρηματική της διαχείριση, αλλά οι διεκδικητικοί αγώνες. Στόχος να τους υποτάσσουν όλους στην πολιτική του κεφαλαίου, αλλά να δημιουργούν και τεχνητές μεταξύ τους αντιθέσεις, εμποδίζοντας την ταξική αλληλεγγύη, την κοινή δράση που συμβάλλει, επιδρά και στην οργάνωση της κοινωνικής αντιμονοπωλιακής, αντικαπιταλιστικής συμμαχίας. Είπαν, επίσης. Ολα τα λαϊκά στρώματα έχουν μεγάλα προβλήματα απ' αυτήν την πολιτική, αλλά αυτή είναι αναγκαία για την ανόρθωση της οικονομίας. Μόνο που αυτή η οικονομία είναι καπιταλιστική. Αφαιρεί από τους εργαζόμενους ενισχύοντας τους κεφαλαιοκράτες. Η καλλιέργεια φόβου πως αν δεν ανορθωθεί η οικονομία, δηλαδή τα επιχειρηματικά κέρδη, θα είναι σε βάρος των εργαζομένων ήταν μέρος της συκοφαντικής, ενάντια στους ταξικούς αγώνες, προπαγάνδας, ως αιτία καταστροφική που εμποδίζει και τη λύση λαϊκών προβλημάτων. Βεβαίως, τώρα ο λαός έχει πείρα για να μην επηρεάζεται απ' αυτήν την προπαγάνδα. Τον έχουν καταστρέψει κυριολεκτικά, γι' αυτό και χρειάζεται οργανωμένη ενιαία ταξική πάλη ενάντια στους μεγαλοεπιχειρηματίες.

Είπαν ακόμη. Αν η κυβέρνηση ικανοποιήσει τους ναυτεργάτες ή τους αγρότες θα αφαιρέσει από άλλα τμήματα των εργαζομένων. Αλλά, γιατί να αφαιρέσει από άλλα τμήματα των εργαζομένων; Εχει ήδη αφαιρέσει τα πάντα από όλη την εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, με το τσάκισμα του εισοδήματός τους και τη φοροληστεία, για να ενισχύσει το κεφάλαιο. Οι εφοπλιστές π.χ. δεν πληρώνουν φόρο στο πετρέλαιο, αλλά οι εργαζόμενοι δεν έχουν πετρέλαιο να ζεσταθούν, λόγω του τεράστιου ειδικού φόρου κατανάλωσης. Αυτά ακριβώς πασχίζουν να συγκαλύψουν, θέλοντας να περάσουν στις λαϊκές συνειδήσεις την καθολική ισοπέδωση της ζωής τους, που αν ένα τμήμα τους αντιστέκεται και διεκδικεί, τα άλλα πρέπει να εναντιώνονται στις διεκδικήσεις τους και όχι να αγωνίζονται ενιαία, για να έχει επιτυχία αυτός ο αγώνας ενάντια στον κοινό ταξικό αντίπαλο.

Και συνέχιζαν την άθλια προπαγάνδα, λέγοντας.Τι μπορεί να κάνει η κυβέρνηση, αφού δεν μπορεί η οικονομία να αντέξει παροχές; Αν δεν αντέχει παροχές λόγω χρεών και ελλειμμάτων, λόγω κρίσης, αυτά τα δημιούργησαν οι καπιταλιστές. Αυτοί ενισχύονται από τα κρατικά ταμεία, αυτοί φοροαπαλλάσσονται, σ' αυτούς μειώνουν τις ασφαλιστικές εισφορές, σ' αυτούς δίνουν τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων, για τα κέρδη τους μειώνονται οι μισθοί κ.λπ. Ο λαός δεν αντέχει άλλο. Να κόψει το λαιμό της η κυβέρνηση και οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Δική τους η κρίση, χρωστάνε στο λαό όλα όσα του έχουν αφαιρέσει, του χρωστάνε τα πάντα από το «νόμιμα» κλεμμένο πλούτο που παράγει και τον καρπώνονται, από τη δουλειά των εργατών βγαίνουν τα τεράστια κέρδη τους. Μπορούν οι εφοπλιστές να κινήσουν τα καράβια και να βγάλουν κέρδη χωρίς τους ναυτεργάτες; Σιγά μη νοιάστηκαν για τους νησιώτες και τα αγροτικά εμπορεύματα, γι' αυτά νοιάζονται μόνο όταν τους δίνουν κέρδη. Οι ναυτεργάτες μπορούν να κινούν τα καράβια χωρίς εφοπλιστές.

Ξεπέρασαν, δε, ορισμένα αστικά ΜΜΕ εαυτόν, όπως ο ΣΚΑΪ που προπαγάνδιζε υπέρ των ανήμπορων να ικανοποιήσουν αιτήματα των ναυτεργατών εφοπλιστών, αφού η τιμή του πετρελαίου έχει πάει στα ύψη, το κόστος των βαποριών ανεβαίνει, το κράτος τους χρωστά λεφτά από τις άγονες γραμμές. Θύματα της κυβερνητικής πολιτικής και οι εφοπλιστές! Και ας τους δίνει η κυβέρνηση τα πάντα με το φιλοεφοπλιστικό νομοσχέδιο που καταργεί κάθε δικαίωμα στους ναυτεργάτες. Αν δεν μπορούν, ας παρατήσουν τα βαπόρια και να κάνουν άλλη δουλειά.

Είναι γεγονός ότι αυτή η άθλια προπαγάνδα ακουμπά όλο και λιγότερο τους εργαζόμενους. Αυτό έδειξαν οι απεργίες αλληλεγγύης στους ναυτεργάτες, η αλληλεγγύη των φτωχών αγροτών, απ' όλη την Ελλάδα, των νησιωτών. Είναι ένα βήμα μπροστά, σε μια φάση του αγώνα ενός κλάδου που συμβάλλει στη συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας κάθε αγώνας να γίνει υπόθεση όλης της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Αλλωστε, αυτός ο αγώνας έδειξε μαχητικότητα, ανέδειξε τον πραγματικό αντίπαλο, που δεν είναι μόνο η κυβέρνηση και η πολιτική της, αλλά οι εφοπλιστές, το κεφάλαιο δηλαδή και το κράτος τους, βοήθησε στην κατανόηση ότι χρειάζεται και πολιτική απάντηση στον αντίπαλο, άρα πολιτικοποίηση των αγώνων, άρα είναι παρακαταθήκη για τις επόμενες φάσεις του αγώνα ως το τέλος του.