ΤΗ ΒΔΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ, την κυβερνητική προπαγάνδα μονοπώλησε σχεδόν η απόφαση της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ για τον προϋπολογισμό της περιόδου 2014 - 2020 και τα κονδύλια που απέσπασε η κυβέρνηση για λογαριασμό της ντόπιας και ξένης πλουτοκρατίας. Τα ποσά αυτά, όπως ανακοινώθηκε μετά το τέλος της Συνόδου, ήταν ύψους 18,5 δισ. ευρώ (μαζί με τις αγροτικές επιδοτήσεις) και μέχρι το Υπουργικό Συμβούλιο της Παρασκευής, με θέμα το ΕΣΠΑ, αυγάτισαν στα 44 δισ. ευρώ!

Πώς έγινε αυτό; Η κυβέρνηση, για λόγους εντυπώσεων και για δέλεαρ στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, συμπεριέλαβε στα παραπάνω ποσά του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού για την Ελλάδα κάτι «υπόλοιπα» από το τρέχον πρόγραμμα και την κρατική συμμετοχή για την περίοδο 2014 - 2020, αφού η αποδέσμευση χρημάτων από το ΕΣΠΑ προϋποθέτει τη συμβολή του κράτους με κονδύλια μέχρι ενός ποσοστού επί του συνολικού κόστους του έργου.

Η ΕΕ ισχυρίζεται ότι τα ΕΣΠΑ, στα οποία περιλαμβάνονται και τα λεγόμενα «προγράμματα συνοχής», έχουν στόχο να «λειάνουν» την από χέρι ανισότιμη ανάπτυξη στο εσωτερικό της και να στηρίξουν την ενιαία (αντιλαϊκή) στρατηγική της. Για να το πετύχουν αυτό, διοχετεύουν χρήμα στις κυβερνήσεις, προκειμένου να ενισχύσουν ιδιωτικές επενδύσεις σε εθνικό επίπεδο και να χρηματοδοτήσουν δράσεις σύμφωνες με τη φιλομονοπωλιακή στρατηγική της ΕΕ.

Με άλλα λόγια, δίνουν χρήμα στα μονοπώλια που θέλουν να επενδύσουν, βάζοντας ένα μέρος από τα ευρωπαϊκά κονδύλια και ένα μέρος από τον κρατικό προϋπολογισμό. Ετσι, ο επιχειρηματικός όμιλος που κάνει την επένδυση, ρίχνει κατά πολύ το κόστος της, αφού το μεγαλύτερο μέρος καλύπτεται από κρατικό και ευρωενωσιακό χρήμα. Ούτε όμως το κράτος ούτε η ΕΕ «γεννάνε» λεφτά. Για να τα διοχετεύσουν στα ΕΣΠΑ και στα άλλα προγράμματα, πρέπει από κάπου να τα αποσπάσουν. Από ποιον;

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΗ: Από το λαό. Τα κονδύλια του ΕΣΠΑ είναι λεφτά που συνεισφέρουν με το αζημίωτο οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις της ΕΕ, για να στηρίξουν την ενιαία αντιλαϊκή στρατηγική τους, χωρίς να αμβλύνονται στο ελάχιστο οι μεταξύ τους ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις. Πού τα βρήκαν αυτά τα λεφτά;

Οπως στην Ελλάδα, έτσι και παντού, τα κρατικά ταμεία γεμίζουν από τη φοροαφαίμαξη του λαού, από την αιματηρή λιτότητα σε βάρος του, από την περικοπή και εμπορευματοποίηση στοιχειωδών κοινωνικών υπηρεσιών, από την κλοπή του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου, τον οποίο το αστικό κράτος αναδιανέμει προς όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών. Ενας τέτοιος μηχανισμός είναι και ο προϋπολογισμός της ΕΕ. Τα λεφτά που αφαιρούνται από τους λαούς αναδιανέμονται στα μονοπώλια και πάνω εκεί ξεσπάει ο πόλεμος για το ποιες μερίδες της πλουτοκρατίας θα πάρουν τη μερίδα του λέοντος.

Τώρα που κατοχυρώθηκαν τα χρήματα, ο ίδιος καυγάς ξεκινάει σε εθνικό επίπεδο, για το ποιοι επιχειρηματικοί όμιλοι θα ξεκοκαλίσουν τα 18,5 δισ. ευρώ. Η κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιάσει το μερτικό της από το ΕΣΠΑ σαν κοσμογονία που θα οδηγήσει την ελληνική καπιταλιστική οικονομία έξω από την κρίση, ενώ δε λείπουν και φιλοκυβερνητικές κορόνες, που έφτασαν να χαρακτηρίσουν τα χρήματα από το ΕΣΠΑ «νέο σχέδιο Μάρσαλ» για την Ελλάδα.

Προσπαθούν να καλλιεργήσουν προσδοκίες στο λαό ότι έχει να κερδίσει από τα ΕΣΠΑ και ότι η ανάπτυξη που αυτά θα τροφοδοτήσουν - στο βαθμό που θα το κάνουν - θα είναι προς όφελος της λαϊκής οικογένειας. Είναι ψέμα ολκής. Από τα ΕΣΠΑ και τα άλλα ευρωπαϊκά κονδύλια, όπως γινόταν τόσα χρόνια και με τον πακτωλό των κρατικών επιδοτήσεων και άλλων ενισχύσεων, κερδισμένη έβγαινε πάντα μια δράκα πλουτοκρατών, ενώ τα βάρβαρα μέτρα πλήθαιναν για το λαό.

ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ότι την περασμένη εφταετία (2007 - 2013), η Ελλάδα πήρε από τα ΕΣΠΑ 20 δισ. ευρώ. Αυτό όμως σε τίποτα δεν εμπόδισε την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης, δεν ανέκοψε τη συντριβή των μικρών ΕΒΕ και των φτωχών αγροτών, δεν απέτρεψε τις περικοπές σε μισθούς και δικαιώματα, δε βελτίωσε σε τίποτα τους όρους με τους οποίους ζει και βγάζει το μεροκάματο η συντριπτική πλειοψηφία του λαού.

Αντίθετα, τα ΕΣΠΑ, συμπληρωματικά στις φοροαπαλλαγές, στις επιδοτήσεις και τα άλλα προνόμια στην πλουτοκρατία, συντέλεσαν στην υπερσυσσώρευση κεφαλαίου, επιταχύνοντας την εκδήλωση της κρίσης. Οι επενδύσεις που τώρα θα γίνουν με τα ΕΣΠΑ, έχουν για «προαπαιτούμενο» μισθούς πείνας και σμπαραλιασμένες εργασιακές σχέσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις και τη νομοθεσία που εκτοπίζει τους μικρούς ΕΒΕ και τους φτωχούς αγρότες.

Για το πού θα πάνε τα λεφτά από τα ΕΣΠΑ, είναι αποκαλυπτικά τα όσα έγραφε την επομένη της Συνόδου ο Τύπος: «Βασικός πυλώνας για την κατάρτιση του νέου ΕΣΠΑ θα είναι, σύμφωνα με πηγές του υπουργείου Ανάπτυξης, το νέο δεκαετές μοντέλο ανάπτυξης της χώρας που σχεδιάζουν από κοινού το ΙΟΒΕ και το ΚΕΠΕ, μετά τις σχετικές κατευθύνσεις που δόθηκαν από τα υπουργεία Οικονομικών και Ανάπτυξης (...) Εντός του Μαρτίου ο υπουργός Ανάπτυξης προγραμματίζει τη διοργάνωση ενός αναπτυξιακού συνεδρίου στην Αθήνα, με θέμα τον σχεδιασμό του νέου ΕΣΠΑ, αλλά και το νέο αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας».

Δηλαδή, το πού θα διοχετευτούν τα ΕΣΠΑ είναι αντικείμενο εξέτασης από το ΙΟΒΕ, το ινστιτούτο του ΣΕΒ και το ΚΕΠΕ, σε μελέτη του οποίου στηρίχτηκε το αντιλαϊκό μεσοπρόθεσμο και το τρίτο μνημόνιο. Αυτοί, μαζί με την κυβέρνηση, θα καθορίσουν τη μοιρασιά της λείας των ευρωπαϊκών κονδυλίων, από τα οποία, όπως έχει ξαναγράψει ο «Ριζοσπάστης», πάνω από 40% - σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής - επιστρέφει άμεσα στους μονοπωλιακούς ομίλους των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών της ΕΕ, ενώ το υπόλοιπο λυμαίνεται η ντόπια αστική τάξη.

ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΕ, το 94% του συνολικού ποσού του Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου (2014 - 2020) θα δοθεί για τη χρηματοδότηση αποκλειστικά των μονοπωλίων. Ενα μέρος από τα κονδύλια διοχετεύεται και σε προγράμματα των λεγόμενων «ενεργητικών πολιτικών για την απασχόληση», που συνίστανται είτε σε μοίρασμα μιας θέσης εργασίας στα δύο και στα τρία, είτε σε προγράμματα κατάρτισης, που κρύβουν τους άνεργους κάτω από το χαλί, είτε σε προγράμματα επιδότησης των εργοδοτών, προκειμένου να προσλαμβάνουν για λίγο διάστημα τζάμπα εργάτες.

Ενα επίσης μικρό μέρος διοχετεύεται σε δράσεις σχετικές με την «επιχειρηματικότητα» των ανέργων. Προσπαθούν δηλαδή να βαφτίσουν τους άνεργους επιχειρηματίες, οδηγώντας τους με μαθηματική ακρίβεια είτε στα σαγόνια των τραπεζών για να επιβιώσουν και μετά από ένα μικρό διάστημα ξανά στην ανεργία, αφού ο ανταγωνισμός με τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους είναι αδυσώπητος.

Σε όλες τις εκδοχές τους, δηλαδή, πρόκειται για προγράμματα που ωφελούν την εργοδοσία και σε καμιά περίπτωση δεν ανακόπτουν, πολύ περισσότερο δεν αντιμετωπίζουν την ανεργία, για την οποία ευθύνεται ο καπιταλισμός. Οπως, επίσης, ένα μικρό μέρος τους δίνεται στα λεγόμενα «κοινωνικά δίκτυα» για την αντιμετώπιση της εξαθλίωσης ορισμένων τμημάτων του λαού, που βεβαίως δεν τα βγάζουν από την εξαθλίωση, αλλά πασχίζουν να αμβλύνουν τις λαϊκές αντιδράσεις, ωθώντας στην ενσωμάτωση και τη χειραγώγηση.

Να, λοιπόν, ποιοι κερδίζουν και ποιοι χάνουν από τα ευρωπαϊκά κονδύλια, για το οποία ο ΣΥΡΙΖΑ γκρινιάζει ότι είναι λίγα, επειδή η κυβέρνηση δεν έδωσε αποτελεσματικά τη μάχη για τα ντόπια και ξένα μονοπώλια. Τα λεφτά αυτά δε θα γίνουν αντιπλημμυρικά και αντισεισμικά έργα, σχολεία και νοσοκομεία, υποδομές που έχει ανάγκη ο λαός. Θα γίνουν «καύσιμο» για τις μεγαλοεπιχειρήσεις να κάνουν επενδύσεις με εργατοϋπαλλήλους που θα αμείβονται με τρεις κι εξήντα, χωρίς κανένα δικαίωμα.

ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ δεν έχει τίποτα να κερδίσει ο λαός, όσο κι αν κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ θέλουν να τον κάνουν να πανηγυρίζει ή να γκρινιάζει μαζί με την ντόπια πλουτοκρατία για τη σοδειά που απέσπασε για λογαριασμό της ο Αντ. Σαμαράς στις Βρυξέλλες. Πολύ περισσότερο που η αποδέσμευση των ευρωπαϊκών κονδυλίων συνδέεται με «ρήτρες» σχετικές με την προώθηση των βάρβαρων μέτρων που προβλέπει η στρατηγική της ΕΕ, όπως αυτή εξειδικεύεται και στα μνημόνια των κυβερνήσεων με την τρόικα.

Στην απόφαση της τελευταίας Συνόδου για τον προϋπολογισμό της ΕΕ υπάρχει η «ρήτρα αιρεσιμότητας», η οποία ορίζει ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπορεί να επιβάλει την αναστολή πληρωμής κοινοτικών κονδυλίων στην περίπτωση που η χώρα - μέλος δεν επιτύχει τους στόχους του μνημονίου! Πρόκειται για το υπ' αριθμόν 80 σημείο της απόφασης, που αναφέρει επί λέξει:

«Σε περίπτωση που κρίνεται ότι ένα κράτος - μέλος δεν έχει αναλάβει επαρκή δράση στο πλαίσιο: α) ειδικών μέτρων που απευθύνονται προς τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης, δυνάμει του άρθρου 136 παράγραφος 1, β) της διαδικασίας του υπερβολικού ελλείμματος, γ) της διαδικασίας των μακροοικονομικών ανισορροπιών, δ) προγράμματος στο πλαίσιο της διευκόλυνσης για το μεσοπρόθεσμο ισοζύγιο πληρωμών, ε) προγράμματος στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοοικονομικής Σταθεροποίησης, στ) χρηματοδοτικής συνδρομής στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, αναστέλλεται ένα μέρος ή το σύνολο των δεσμεύσεων και πληρωμών»!

Μάλιστα, αμέσως μετά διευκρινίζεται ότι «η πρόταση για αναστολή των δεσμεύσεων γίνεται από την Επιτροπή και θεωρείται αυτομάτως ως εγκριθείσα από το Συμβούλιο, εκτός εάν το Συμβούλιο απορρίψει την πρόταση με ειδική πλειοψηφία εντός ενός μηνός». Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι τα κονδύλια του ΕΣΠΑ, εκτός του ότι προορίζονται «από χέρι» για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, εγχώριων και ξένων, μετατρέπονται σε ένα επιπλέον μοχλό για το διαρκή εκβιασμό και την υποταγή του λαού στην εφαρμοζόμενη στρατηγική σωτηρίας των μονοπωλίων.