Και όλοι αυτοί γύρω από ένα ερώτημα με πολλές παραλλαγές: αδικήθηκε ή όχι ο κ. Κ. Γλύξμπουργκ με τη δήμευση της περιουσίας του; Του χρωστάμε ακόμα ή έχουμε ξοφλήσει μ' αυτόν τον επικίνδυνα νοσταλγό της παλατιανής ρεμούλας και της ανακτορικής σπέκουλας; Εχουμε κι άλλα να πούμε μ' αυτόν τον «αδικημένο» έκπτωτο ή τελειώσαμε μια και καλή, και όλα όσα ακούγονται είναι και παραπανίσια και επικίνδυνα; Φαίνεται όμως πως όλοι αυτοί, επώνυμοι και ανώνυμοι, που παίρνουν μέρος σε τούτη την ενοχλητική συζήτηση δε σκέφτονται όπως εγώ, και, οπωσδήποτε, όπως μυριάδες άλλοι.

Δεν είναι έτσι τα «πράγματα» όμως! Γι' αυτό φοβούμαι πως όλοι οι εν λόγω συζητητές έχουν ξεχάσει πως ό,τι διεκδικεί αυτός ο «γαλαζοαίματος» τύπος δεν ήταν ποτέ δικό του. Απλώς του τα είχε παραχωρήσει, χωρίς τη θέλησή του, ο ελληνικός λαός για να ασκεί τα καθήκοντά του, που ούτε η ιστορία τα νομιμοποιούσε ούτε η συνείδηση αυτού του ταλαιπωρημένου λαού. Βρέθηκε, με άλλα λόγια, να κατέχει και να νέμεται σπίτια και παλάτια, πάρκα και δάση, χωρίς αυτός ούτε και κανένας από το σόι του να έχουν δουλέψει έστω και μια μικρούλα στιγμή. Ετσι, φορούσαν τα αστραφτερά τους παράσημα και τα εντυπωσιακά τους καπέλα και χαιρετούσαν συγκαταβατικά τα πλήθη που δούλευαν γι' αυτούς! Να, λοιπόν, ένα πολύ ενδιαφέρον κρατούμενο.

Εχουν ξεχάσει, επίσης, οι συζητητές της «ψευτοβασιλικής» επικαιρότητας πως ο δακρύβρεχτος ισχυρισμός του ότι θέλει «να μαζέψει τα κόκαλα των γονιών του» και υποκριτικός είναι και προσβλητικός. Και είναι έτσι, γιατί ξεχνάει αυτός που τον διατυπώνει πως εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες δεν μπόρεσαν να μαζέψουν τα κόκαλα των γονιών τους που είναι σκορπισμένα στα ξερονήσια της εξορίας ή στις χαράδρες τους Εμφύλιου, γιατί το σόι του "αδικημένου" και αυτός ο ίδιος το θέλησαν. Και, τέλος, έχουν ξεχάσει όλοι αυτοί που μιλούνε για δίκαιο και άδικο, «Ρωμιός», όπως χαρακτήρισε ο «αδικημένος» έκπτωτος τον εαυτό του μπροστά στο αλλήθωρο μάτι της τηλεόρασης δεν είναι μια λέξη όπως «χριστιανός», να πούμε, «μικρομεσαίος», ή «μικροεπενδυτής».

Για να είσαι «Ρωμιός» δε φτάνει μόνο να σε γεννήσει η μάνα σου στην Ελλάδα. Πρέπει μέσα στο αίμα σου να κυλάει αυτό που δεν πιάνεται και που δε λέγεται, μα που μόνο βιώνεται, όχι γιατί είναι καρπός που τον έβγαλε το αγκάλιασα των γονιών σου, αλλά ένας βαθύς πόνος, που τον φύτεψε εκεί η δουλιά και το παράπονο του Καζαντζίδη. Κι αυτός, ο «αδικημένος» έκπτωτος, το σπέρμα της απραξίας και του αυταρχισμού τι έχει μέσα του; Ακου να δεις ένας «Ρωμιός»!

Από τις ανασκαφές στο οικόπεδο του Μακρυγιάννη

Δεδομένου ότι το υπουργείο Πολιτισμού λειτουργεί «επιτελικά» για τη διοργάνωση της Ολυμπιάδας και δεδομένου ότι οι προτεραιότητες της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των οικονομικών συμφερόντων που εκπροσωπούν είναι το οικονομικό και ιδεολογικό όφελός τους από τη διοργάνωση και όχι η προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδας - ή τουλάχιστον όχι στο βαθμό που αυτή η προστασία δεν εξυπηρετεί τις παραπάνω προτεραιότητες - αυτό που προκύπτει εκ μέρους της κυβέρνησης είναι σαφές: το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης θα γίνει στου Μακρυγιάννη, έστω κι αν αυτό θα σημάνει την καταστροφή ενός αρχαιολογικού χώρου, όπως κατ' επανάληψη έχουν τονίσει όσοι αντιδρούν στη συγκεκριμένη επιλογή του χώρου και μάλιστα με σημαντικά ευρήματα, όπως προκύπτει από τις ανασκαφές που έγιναν με αφορμή το σχέδιο της ανέγερσης του μουσείου και οι οποίες έχουν ολοκληρωθεί. Ο λόγος αυτής της εμμονής; Η «εθνική υπόθεση» του 2004, έτος κατά το οποίο πρέπει να είναι έτοιμο το μουσείο. Κι απ' ό,τι φαίνεται, με οποιοδήποτε κόστος.

Από τα έργα κατασκευής του σταθμού του Μετρό. Το νέο μουσείο θα συμπληρώσει την καταστροφή.

Ετσι, η κυβέρνηση προχωρά ακάθεκτη στις διαδικασίες ανάθεσης της σχετικής μελέτης η οποία, την προπερασμένη βδομάδα ολοκλήρωσε το στάδιο της προεπιλογής 14 τεχνικών γραφείων, στα οποία θα δοθούν οι προδιαγραφές, για να συντάξουν τις αρχικές μελέτες, που με τη σειρά τους θα βραβευτούν την ερχόμενη Ανοιξη. Ανάμεσα στα προεπιλεγμένα γραφεία είναι και μεγάλες εταιρίες του εξωτερικού που συνεργάζονται με ελληνικές. Τα έργα υπολογίζεται να ξεκινήσουν προς το τέλος του επόμενου έτους.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Οργανισμού του Νέου Μουσείου Ακρόπολης, που υπογράφει ο πρόεδρός του, Δ. Παντερμαλής, απαιτούνται «λύσεις σε σύνθετα αρχιτεκτονικά προβλήματα» κατασκευαστικά και μορφολογικά, με πρώτο, τη «με υποδειγματικό τρόπο... ενσωμάτωση και ανάδειξη των αρχαίων που ήρθαν στο φως στο οικόπεδο Μακρυγιάννη». Σύμφωνα πάντα με τον Οργανισμό, ο στόχος είναι να γίνει το νέο μουσείο «το ιδεώδες εισαγωγικό κτίριο για τον επισκέπτη του Ιερού Βράχου».

Βέβαια, το πόσο «ιδεώδες» θα είναι το κτίριο με άλυτα προβλήματα που ξεκινούν από το ήδη επιβαρυμένο κυκλοφοριακό μέχρι τις αρχαιότητες που έχουν βρεθεί στο χώρο είναι θέματα που έθιξαν εδώ και χρόνια και ο αρχιτεκτονικός κόσμος εντός και εκτός Ελλάδας και επιστημονικοί φορείς. Μάλιστα, το θέμα έφτασε πρόσφατα και στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο με ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, Κ. Αλυσανδράκη, αφού η ΕΕ συγχρηματοδοτεί το έργο. Στην ερώτηση γίνεται μια συνοπτική αναφορά στις μέχρι σήμερα αντιδράσεις για την ανέγερση του μουσείου στου Μακρυγιάννη και υπογραμμίζεται ότι ο πρόσφατος, τέταρτος κατά σειρά, κλειστός διαγωνισμός διεξάγεται, τη στιγμή που η έρευνα δεν έχει ολοκληρωθεί σε όλη την έκταση του οικοπέδου, αλλά ούτε σε βάθος μεγαλύτερο του σημείου όπου ανακαλύφθηκαν πρωτοβυζαντινά ευρήματα. Τα οποία, ας σημειωθεί, θεωρούνται έτσι κι αλλιώς σπάνια και σημαντικά για τους αρχαιολόγους.

Το ερώτημα της παρέμβασης είναι εύλογο: Τι προτίθεται να κάνει η ΕΕ για να μη χτιστεί ένα κτίριο πολιτισμού πάνω στα ερείπια ενός άλλου και για να επιλεγεί ένας καταλληλότερος, από όλες τις απόψεις, χώρος; Η απάντηση της Επιτροπής καλύπτεται πίσω από τη γνωστή απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου το οποίο έδωσε το «πράσινο» φως για την κατασκευή του μουσείου στο οικόπεδο Μακρυγιάννη. Με λίγα λόγια, σιωπή...