«Τα ελληνικά ενεργειακά κοιτάσματα ξεπερνούν κάθε προσδοκία» γνωματεύει η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή. Και συνεχίζει: «Η συγκυβέρνηση έχει ήδη ξεκινήσει τη "μοιρασιά" με τον πρωθυπουργό να κάνει διαδοχικές συναντήσεις με "εταίρους" και γείτονες. Η αρχή έγινε με τον ξαφνικό σύμμαχο από το πουθενά, τον πρόεδρο της Γαλλίας Ολάντ και συνεχίζεται με ανατολίτικα παζάρια με τον Ερντογάν. Η κυβέρνηση των υποτακτικών της Αθήνας είναι έτοιμη να μοιραστεί τα ελληνικά ενεργειακά κοιτάσματα βάζοντας συνεταίρους σε μια ξεκάθαρα Ελληνική υπόθεση». Οι φασίστες κάνουν σαματά για να αποσιωπήσουν τις πομπές τους. Ιδιοι όντας με τους άλλους αστούς που καταγγέλλουν, απλά τα... χαλάνε στο ποιον ιμπεριαλιστή να πρωτοϋπηρετήσουν. Πίσω από τις εθνικοπατριωτικές τους κορόνες, στο επικαιροποιημένο πρόγραμμά τους (το δημοσιοποίησαν τέλη Δεκέμβρη) αποκάλυπταν ότι τον ορυκτό πλούτο της χώρας για ξένα μονοπώλια τον προορίζουν, να τον εξορύξουν με το αζημίωτο: «Προκήρυξη διεθνούς διαγωνισμού για την ανάθεση του τεράστιου έργου της έρευνας και εξόρυξης του πετρελαίου και του φυσικού αερίου που περικλείει η ελληνική ζώνη οικονομικής εκμετάλλευσης. Σύναψη αμυντικής συμφωνίας και έναρξη στρατιωτικής συνεργασίας με τα κράτη εκείνα (...) των οποίων οι κοινοπραξίες θα πλειοδοτήσουν στο διαγωνισμό για την έρευνα και εκμετάλλευση των ενεργειακών μας κοιτασμάτων».

Σε επόμενα κείμενά τους τα φασιστοειδή αβαντάρουν διαρκώς ρωσικά μονοπώλια στις κόντρες τους με αμερικανικά και άλλα. Οργανο και υπηρέτης του καπιταλιστικού συστήματος η Χρυσή Αυγή, δεν είναι ότι τάζει μια έντιμη, ακόμα και αναγκαία, συμφωνία με μια άλλη χώρα, μια έμπειρη στην εκμετάλλευση πόρων δύναμη, προς όφελος δύο λαών. Η οργάνωση, ως το μεδούλι συστημική, θέλει να παίξει στο παιχνίδι των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, στο πεδίο των γεωπολιτικών ανταγωνισμών τους, επιλέγοντας ποια θα υπηρετήσει. Δένει το λαό πίσω της, βάζοντάς τον να της πληρώνει εξοπλισμούς και ό,τι άλλο για να εξασφαλίσει (σε όφελος της ντόπιας πλουτοκρατίας) μια γωνίτσα στο τραπέζι όπου κάποιοι «μεγάλοι» θα νέμονται τον πλούτο του τόπου.

Υπάρχει έλεγχος από τα πανεπιστήμια για τις προδιαγραφές των σπιτιών; Υπάρχει επαφή των πανεπιστημίων με το σύλλογο ιδιοκτητών σπιτιών σε κάθε πόλη; Αυτά και άλλα παρόμοια ερωτήματα έθετε προχτές το πρωί ο ραδιοφωνικός ΣΚΑΪ, με αφορμή τον τραγικό θάνατο των δύο φοιτητών στη Λάρισα, που μαζί με τρεις ακόμα συμφοιτητές τους χρησιμοποίησαν ένα αυτοσχέδιο μαγκάλι για να ζεσταθούν. Ουσιαστικά, η αγωνία του ΣΚΑΪ είναι κατά πόσο το Πανεπιστήμιο θα γίνει άξιος και ικανός ... μεσίτης. Το ζήτημά τους δεν είναι αν το πανεπιστήμιο θα εξασφαλίζει σε όλους τους σπουδαστές - φοιτητές ασφαλή και δωρεάν στέγη, αλλά πώς αυτοί θα ενημερώνονται για τις ... ευκαιρίες που υπάρχουν στην αγορά. Πώς θα έχουν πρόσβαση σε επαρκή πληροφόρηση προκειμένου να βρουν σπίτι. Το αν βεβαίως οι οικογένειές τους μπορούν να εξασφαλίσουν πρόσβαση στο σπίτι, ποσώς ενδιαφέρει τα «αντικειμενικά» και «ανεξάρτητα» ΜΜΕ... Ετσι, λοιπόν, στο όνομα μάλιστα της ποιοτικής στέγασης και της στήριξης των φοιτητών, ξορκίζεται η υποχρέωση του κράτους για ολόπλευρη στήριξη των νέων που σπουδάζουν και στη θέση της γεννιέται η υποχρέωσή του να βρίσκει πελάτες σ' εκείνους που όλο και πιο γρήγορα συγκεντρώνουν στα χέρια τους τη στέγη.