ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τους πείραξε η κατακραυγή και... φωνάζουν

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πάει πολύ οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ να υποστηρίζουν ότι το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών συμπορεύεται με τη ΔΑΚΕ και την ΠΑΣΚ στη ΔΟΕ!

Χτες, η εφημερίδα «Αυγή» έγραφε πως «η πλειοψηφία της ΔΟΕ, αλλά με πρωτεργάτη το ΠΑΜΕ, το οποίο εδώ και καιρό συμπορεύεται με τη ΔΑΚΕ και την ΠΑΣΚ, σε μια προσπάθεια ανακοπής της ανατροπής του πολιτικού σκηνικού που έχει προκαλέσει η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ, εξέδωσαν ανακοίνωση με την οποία κατηγορούν το Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς για προσπάθεια διάσπασης και διαίρεσης της ενότητας των εκπαιδευτικών»!

Ποιοι τα λένε αυτά; Οι ίδιοι που εδώ και χρόνια συμπορεύονται σε αμέτρητα συνδικάτα και ομοσπονδίες με τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, προωθώντας τη λογική του μικρότερου κακού. Είναι οι ίδιοι που στην εκπαίδευση πατάνε και σε δύο βάρκες κι εμφανίζονται μαζί την ΠΑΣΚ και τη ΔΑΚΕ (στην ΟΛΜΕ), εδώ και χρόνια, χέρι - χέρι για την αυτοαξιολόγηση και μια σειρά ζητήματα.

Αυτό, όμως, που φαίνεται πως τους πείραξε εκεί στο ΣΥΡΙΖΑ είναι πως πολλά πρωτοβάθμια σωματεία (ΕΛΜΕ και Σύλλογοι) έχουν υιοθετήσει ψήφισμα, σύμφωνα με το οποίο καταγγέλλεται το καπέλωμα που πάνε να προωθήσουν με την πρόταση για... αριστερή ΔΟΕ. Το ψήφισμα αυτό υιοθέτησε και το ΔΣ της ΔΟΕ. Αυτό είναι συμπόρευση;

Καλύτερη απάντηση δίνει η ανακοίνωση που είχε εκδώσει η ΕΛΜΕ Κεφαλονιάς - Ιθάκης: «Είναι άλλο πράγμα να παλεύεις να δυναμώσει ο ταξικός προσανατολισμός του κινήματος, η μαζικοποίηση και η δημοκρατική λειτουργία των συνδικάτων, με την ουσιαστική συμμετοχή των μελών τους, ο πόλεμος με την κυβέρνηση, την ΕΕ και την εργοδοσία κι άλλο πράγμα να παλεύεις να καπελώσεις το κίνημα για να το θέσεις στην υπηρεσία της κυβερνητικής διαχείρισης (τα συνδικάτα της αριστεράς στην υπηρεσία της κυβέρνησης της αριστεράς)»!

Προβοκάτσιες για γέλια και για κλάματα

Για γέλια είναι τα πρωτοπαλίκαρα της Χρυσής Αυγής όταν προσπαθούν να χτυπήσουν το ΚΚΕ αναμηρυκάζοντας πολυκαιρισμένες, φτηνές και εμετικές συκοφαντίες, τέτοιες που αρμόζουν στο ποιόν τους. Χτες, ο βουλευτής της Π. Ηλιόπουλος, μιλώντας στη Βουλή, κατηγόρησε τους πολιτικούς γενικώς ότι δεν έχουν περάσει ούτε απέξω από ένα δημόσιο σχολείο και ότι στέλνουν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά. Στην προσπάθειά του να βάλει σ' αυτό το κάδρο και το ΚΚΕ «ανακάλυψε» ότι η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, έχει πολλά παιδιά, τα οποία μάλιστα είναι και νεαρής ηλικίας και σπουδάζουν ακόμα στο «Pierce College και στην Αμερική»!!!

Πήρε βεβαίως αμέσως πληρωμένη απάντηση απ' τον παριστάμενο βουλευτή του ΚΚΕ, Γ. Γκιόκα: «Είσαι ψεύτης, έχετε κάνει την προβοκάτσια επάγγελμα».

Είναι βαθιά νυχτωμένοι αν νομίζουν ότι πλήττουν το ΚΚΕ με τα προβοκατόρικα που ξερνάνε. Και με τις εμετικές κραυγές τους και με όσα δεν βγάζουν άχνα, αποκαλύπτεται ο ρόλος τους.

Η αντιΚΚΕ εμπάθεια τυφλώνει

Ας προσέξουν οι Λυριτζής - Οικονόμου από την πρωινή ζώνη του ΣΚΑΪ γιατί η τόσο πολλή αντιΚΚΕ εμπάθεια φαίνεται πως τους έχει χτυπήσει και στα μάτια και πλέον δεν μπορούν να καλοδιαβάσουν. Πήραν φόρα χτες το πρωί να ειρωνεύονται τον «Ριζοσπάστη» γιατί τάχα δεν είχε τίποτα στην πρώτη σελίδα για τις εξελίξεις στη Κύπρο. Από την πολλή φόρα όμως ούτε καν πρόλαβαν να δουν πως το κεντρικό σχόλιο της πρώτης σελίδας, «Κίνδυνοι για τους λαούς», όπως επίσης και το πρώτο αναγγελτικό, «Ετοιμάζουν ρεσάλτο σε μισθούς και Ταμεία», ήταν ακριβώς για τις εξελίξεις στην Κύπρο. Εκτός και τα είχαν δει και προτίμησαν να παραστήσουν τους άσχετους για να μείνει η εντύπωση σε εκείνους που δεν διαβάζουν τον «Ριζοσπάστη». Είναι πολύ παλιά πρακτική η ανέντιμη προπαγάνδα και φαίνεται πως σ' αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει θεραπεία...

Οι καημένοι οι τραπεζίτες...

Γρηγοριάδης Κώστας

Το πιο εύκολο πράγμα στην κοινωνία που ζούμε είναι η διαστροφή της πραγματικότητας και το πλασάρισμά της με τέτοιο τρόπο που να ευνοεί την οικονομική ολιγαρχία και τους εκπροσώπους της. Το παράδειγμα με τις τράπεζες, τις ελληνικές τράπεζες, είναι χαρακτηριστικό. Σχεδόν κλαίγοντας η μία μετά την άλλη ανακοινώνουν ότι στους περσινούς τους ισολογισμούς υπάρχουν ζημιές και όχι κέρδη, όπως είχαν καλομάθει δεκαετίες τώρα.

Ο στόχος που έχουν βάλει οι τραπεζίτες για να ξεπλύνουν τη λωποδυσία δεκαετιών, είναι να δημιουργήσουν μια εικόνα ...οίκτου για το κακό που βρήκε τις τράπεζες και να δείξουν ότι και αυτοί πληρώνουν τις συνέπειες της κρίσης. Παραμύθια και μάλιστα δεύτερης διαλογής, αφού η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική.

Καλό είναι, λοιπόν, να μην ξεχνάμε δύο πολύ τρανταχτά ζητήματα.

Το πρώτο ότι στα πλαίσια της φιλομονοπωλιακής πολιτικής για την αντιμετώπιση της κρίσης, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και οι κυβερνήσεις συνεργασίας έχουν προσφέρει με διάφορους τρόπους και μαζί με την τρόικα, τουλάχιστον 170 δισ. ευρώ, για τη διάσωση των τραπεζών, την ώρα που λεηλατούνται μισθοί, συντάξεις και λαϊκά δικαιώματα.

Το δεύτερο, αυτό που ιστορικά γνωρίζουμε όλοι μας. Οτι, δηλαδή, όλα τα προηγούμενα χρόνια, χρόνια που οι εργαζόμενοι στέναζαν κάτω από τις πολιτικές ενσωμάτωσης στην ΕΕ, οι τράπεζες κέρδιζαν χρόνο με το χρόνο ποσά που φαίνονται εντελώς μυθικά. Μόνο τη δεκαετία που προηγήθηκε της οικονομικής κρίσης, κατάφεραν να τσεπώσουν καθαρά κέρδη που ξεπερνούν τα 31 δισ. ευρώ!!!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Χέρι χέρι ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ

Πάει καιρός απ' όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αναγόρευσε τη «λαϊκή δεξιά» σε δυνάμει σύμμαχό του, στην προσπάθεια να βάλει στο χέρι την αστική διαχείριση από κυβερνητικό πόστο. Ακολούθησε το δημόσιο «λιβάνισμα» του Κωνσταντίνου Καραμανλή απ' τον Αλ. Τσίπρα και πιο πρόσφατα η συμφωνία συνεργασίας με τους «Ανεξάρτητους Ελληνες» για τη δημιουργία ενός «δημοκρατικού πατριωτικού μετώπου». Ποια είναι η συγκολλητική ουσία της κολεγιάς του ΣΥΡΙΖΑ με ένα κόμμα με εθνικιστικές θέσεις, που έφτασε να συνεργάζεται σε κοινοβουλευτικό επίπεδο με τη φασιστική «Χρυσή Αυγή»; Η στρατηγική τους, που δεν αμφισβητεί, αλλά θέλει να σώσει τα μονοπώλια. Την οποία πασπαλίζουν με εθνικιστικές κορώνες και διακηρύξεις περί «υπεράσπισης του ελληνισμού», που «απειλείται απ' τη Μέρκελ».

Αυτός ο υφέρπων εθνικισμός, είναι η άλλη όψη του κοσμοπολιτισμού του κεφαλαίου, σημαία του ΣΥΡΙΖΑ για χρόνια, που την αλλάζει ανάλογα με τη συγκυρία, θολώνοντας μαζί με τα αστικά κόμματα τον χαρακτήρα της ΕΕ, την ανισομετρία στον καπιταλισμό και τις πραγματικές αιτίες της κρίσης, άρα και τη διέξοδο. Ο ίδιος ο Αλ.Τσίπρας ζητάει από τις «υγιείς, καθαρές και πατριωτικές δυνάμεις» μαζί με «δυνάμεις του αστικού χώρου που συνειδητοποιούν το αδιέξοδο» να υπερασπιστούν την «αξιοπρέπεια της χώρας»! Ολοι μαζί εναντίον της «κακιάς Γερμανίας» που επέβαλλε το μνημόνιο για να τιμωρήσει τον ελληνισμό! Αθώα η ευρωένωση και η στρατηγική της, αθώα τα μονοπώλια για τις ανάγκες των οποίων αυτή συνομολογήθηκε, αθώα η αστική τάξη της χώρας, επιλογή της οποίας είναι η συμμετοχή στο ευρωενωσιακό σφαγείο των δικαιωμάτων των εργατών.

Το μύθευμα αυτό, ένα σκοπό έχει: Να παραδοθεί αμαχητί ο λαός στον πόλεμο που του έχει κηρύξει η αστική τάξη με σύμμαχο την ευρωένωση. Κι ακόμα παραπέρα να τον βάλει να πολεμά για συμφέροντα εχθρικά προς τα δικά του. Να μοχθεί για τα κέρδη των μονοπωλίων και την ανταγωνιστικότητά τους. Να βλέπει τον πόλεμο μεταξύ τους για το ποιο θα κυριαρχήσει σαν δικό του. Να ταυτίσει δηλαδή τα συμφέροντά του με αυτά της τάξης που τον εκμεταλλεύεται, που θρέφεται απ' τη δική του ανέχεια. Κι ακόμα, να στοιχηθεί πίσω από άλλο ιμπεριαλιστή, προσδοκώντας μάταια ότι έτσι θα βρει διέξοδο προς όφελός του από την κρίση.

Σήμερα, αυτό που βάλλεται δεν είναι βέβαια ο «ελληνισμός». Βάλλονται αλύπητα η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Και θα συνεχίσουν να βάλλονται ανεξάρτητα απ' το μείγμα διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, ανεξάρτητα απ' τους διαχειριστές της αστικής εξουσίας, ακόμα κι όταν επέλθει η περιπόθητη για τους αστούς ανάκαμψη. Ο λαός να έχει τα μάτια του ανοιχτά. Πατριωτισμός είναι το δίκιο του, όχι τα συμφέροντα των αστών, για τα οποία η Ελλάδα συμμετέχει στην Ευρωένωση, συνάπτει κολεγιές και ανταγωνίζεται άλλες οικονομίες. Η μόνη πρόταση που εγγυάται σήμερα τη σωτηρία του λαού, το δικαίωμά του να ορίζει αυτός τη χώρα του, τις αναπτυξιακές της δυνατότητες είναι τούτη: Αποδέσμευση απ' την ΕΕ με εργατική λαϊκή εξουσία που θα βάλει τα μέσα παραγωγής να δουλεύουν για τις ανάγκες του και όχι για τα κέρδη των μονοπωλίων.

Βάσω ΝΙΕΡΡΗ