Οι διακηρύξεις ότι το ΚΚΕ είναι μ-λ με στόχο τη δικτατορία του προλεταριάτου, θα ήταν αρκετές αν επρόκειτο σήμερα να το επανιδρύσουμε. Οχι για να καθοδηγηθεί η πάλη μας. Προηγήθηκαν επεξεργασίες, δράση δεκαετιών, πώς η στρατηγική υπηρετείται βάσει μιας τακτικής. Ενα πρόγραμμα οφείλει να περιγράφει και τακτική, συμμαχίες, κρίκους, για την επίτευξη του τελικού σκοπού.

Ενώ στο πρόγραμμα του 15^ου, υπήρχε ολοκληρωμένη πρόταση συγκρότησης του ΑΑΔΜ ως μέσου-σκοπού υπηρέτησης της στρατηγικής, κάθε αναφορά απουσιάζει παντελώς όχι μόνο από το νέο αλλά και από τον απολογισμό. Σοβαρή αλλαγή πολιτικής γραμμής, χωρίς να αναφέρεται τι είναι αυτό που δε δικαιώθηκε, ποιες κατευθύνσεις αποδείχτηκαν λαθεμένες. Η ζωή τα απέδειξε λάθος; Παρουσιάστηκαν προβλήματα λόγω γραμμής ή λόγω μη τήρησης της; Ηταν εγγενείς προγραμματικές ελλείψεις ή παράγοντες αντικειμενικοί; Τίποτα δεν απαντιέται από την ΚΕ που είναι αρμόδια, εφόσον εξαφανίστηκε το ΑΑΔΜ, πώς δουλέψαμε καθένας.

Ορισμένοι μιλούν σαν να μην είχαν να εφαρμόσουν αυτά! Μας δηλώνουν κατάμουτρα ότι τώρα νιώθουν ότι το ΚΚΕ έχει σωστή γραμμή και όποιος αντιτίθεται «είναι οπορτουνιστής, δε θέλει σοσιαλισμό». Σαν να ήταν όμηροι ως τώρα, αιχμάλωτοι πολέμου μιας γραμμής που δεν τους εξέφραζε και ξαφνικά «απελευθερώθηκαν»! Αλήθεια, αυτοί ποια γραμμή εφάρμοζαν; Οι ίδιοι κάνουν υποδείξεις περί επαναστατικότητας, κομμουνιστικών αρχών και δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και ταυτόχρονα διαδηλώνουν γραπτώς και προφορικώς περίτρανα ότι το προηγούμενο πρόγραμμα του Κόμματος, τις αρχές, τη δράση και την ιστορία του, την έχουν γραμμένη. Θα είναι ενδιαφέρον να μας εξηγήσουν στον μέλλον πώς γίνεται να είσαι σε ένα ΚΚ, του οποίου το πρόγραμμα δεν εφαρμόζεις.

Αλλοι λένε αποτέλεσμα ωρίμανσης - συλλογικής συζήτησης. Αλλοι ότι το Κόμμα έχει τώρα πολιτική, «λενινιστικά πιο ορθόδοξη», το Μέτωπο «μπέρδευε», το «αντικαπιταλιστικός» αποδίδει καλύτερα από το «αντιϊμπεριαλιστικός», το «δημοκρατικό» είναι «αταξικό».

Ποια σώματα ήταν αυτά που αποφάσισαν ως «συλλογική επεξεργασία» την αφαίρεση του ΑΑΔΜ από το πρόγραμμα, ώστε η ΚΕ καν να μην αναφέρεται; Υπήρχαν μη «λενινιστικά ορθόδοξες» κατευθύνσεις στο προηγούμενο πρόγραμμα και δεν είχαμε ενημερωθεί; Αν Μέτωπο, αντιιμπεριαλισμός, δημοκρατία, ως έννοιες «μπέρδευαν», γιατί δεν έγιναν μαθήματα ώστε να «ξεμπερδευτούν» όσοι ένιωθαν τόσο σοβαρές συγχύσεις στη στρατηγική του ΚΚΕ;

Πρόκειται για ζήτημα κομματικής τάξης, απολογισμού σε καθήκοντα αποφασισμένα από 4 Συνέδρια. Τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει ούτε στις Θέσεις ούτε ως ατομικός απολογισμός όλων που μιλάνε ενάντια στο προηγούμενο πρόγραμμα! Τα μέλη του ΚΚΕ πάντως αυτά είχαν να παλέψουν με βάσει τα Συνέδριά τους! Στη θέση 27 μαθαίνουμε για δίλημμα «μεταρρύθμιση ή επανάσταση». Αλήθεια, αυτό το δίλημμα θέταμε; Οχι «με τα μονοπώλια ή με το λαό»; Στη γραμμή της επανάστασης καλούσαμε συσπείρωση; Αυτά τα καθήκοντα καθόριζε το Πρόγραμμα για τα μέλη του Κόμματος;

Το 15^ο σωστά καθόρισε την ΑΑΔΜ γραμμή συσπείρωσης. Επιβεβαιώθηκε πλήρως ως πολιτική συμμαχιών και συγκέντρωσης δυνάμεων για την επανάσταση βάσει της εκτίμησης ότι, ενώ αντικειμενικά είναι υπερώριμες οι υλικές προϋποθέσεις περάσματος στον σοσιαλισμό, ο υποκειμενικός παράγοντας δεν είναι. Αναγκαίος πολιτικός συμβιβασμός ώστε να ωριμάσουν οι κινητήριες δυνάμεις της σοσιαλιστικής επανάστασης.

Με αυτή τη γραμμή δόθηκαν μάχες ενάντια στο ρεφορμισμό και σε δυνάμεις που αντιπαρατέθηκαν στο Κόμμα απορρίπτοντας το Λαϊκό Μέτωπο, κάνοντας δήθεν «αριστερή» κριτική. Είχαμε επιτυχίες στο εργατικό κίνημα, στη νεολαία, την ανάπτυξη της ΚΝΕ, ακόμα και εκλογικά στην τελευταία 15ετία, με πισωγυρίσματα. Αν την εφαρμόζαμε με συνέπεια, Κόμμα και κίνημα θα ήταν σε καλύτερη κατάσταση.

Σήμερα μπαίνει η ΛΣ. Καμιά σχέση δεν έχει με το Μέτωπο. Είναι επεξεργασία βασικά λαθεμένη -χωρίς ιστορικό προηγούμενο σε μ-λ κόμμα, αν εξαιρεθούν περιθωριακές απόψεις στα ΚΚ (δεκαετίες '20-'30), και πάντως σε αντίθεση με την πείρα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Ουσιαστικά είναι διακήρυξη μη συμμαχίας σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, όταν ο τελικός σκοπός προβάλλεται ως αφετηρία-βάση συσπείρωσης, στερώντας κάθε δυνατότητα πολιτικού ελιγμού.

Θέσεις 61-67: μπερδεύονται τα καθήκοντα συνδικάτων-λαϊκών οργανώσεων με τα πολιτικά καθήκοντα του Κόμματος νέου τύπου. Προβάλλεται η αντικαπιταλιστική κατεύθυνση στα αιτήματα, στους σκοπούς του κινήματος, ως προαπαιτούμενο όχι ως στοιχείο ζύμωσης. Απευθύνεται και σε δυνάμεις-μικροϊδιοκτήτες μέσων παραγωγής. Παρόλο που εκτιμάμε ότι δεν κατανοήθηκε ο χαρακτήρας κρίσης-καπιταλισμού, ότι η μεγάλη μάζα ακόμη δε φαντάζεται τη χώρα όχι μόνο εκτός ΝΑΤΟ-ΕΕ αλλά ούτε καν χωρίς ευρώ, ότι το σύστημα καταφέρνει ακόμη να χειραγωγεί μάζες, ότι ο συσχετισμός παραμένει αρνητικός.

Η ΑΑΔ γραμμή ήταν αποτέλεσμα επιστημονικών αναλύσεων δεκαετιών στο κομμουνιστικό κίνημα για τον ιμπεριαλισμό. Υπολογίζονταν βασικοί νόμοι που διέπουν τη διαδικασία ωρίμανσης-πολιτικοποίησης της συνείδησης και καθορίζουν την κομμουνιστική δουλειά σε συνθήκες, όπου εργατική τάξη και λαός -λόγω θέσης, ρόλου στην παραγωγή και «αντεστραμμένου» τρόπου επαφής με αυτή- αδυνατούν διά της επιφοίτησης να κατανοήσουν το πολιτικό πρόβλημα. Βοηθούσε να ανυψωθεί ο υποκειμενικός παράγοντας, να συνειδητοποιήσει την ιστορική του αποστολή, με συμμετοχή στο κίνημα, σύγκρουση με μονοπώλια-ιμπεριαλισμό, ταυτόχρονη επίδραση των κομμουνιστικών ιδεών μέσα από την δουλειά του Κόμματος. Προέβλεπε σχέδιο δράσης για όλα τα ζητήματα. Θεωρούσε πρωτεύουσα την ιδεολογική πάλη με την αστική - μικροαστική ιδεολογία. Σήμερα αυθαίρετα αυτά θεωρούνται «πάλη που μπερδεύει».

Δόθηκαν μάχες αν η «αντικαπιταλιστική συσπείρωση» στο στάδιο του ιμπεριαλισμού βοηθά ή όχι τη συνείδηση της εργατικής τάξης και την ανάπτυξη των συμμαχιών της. Εκτός αν εκτιμάμε ότι λόγω επιδείνωσης στη ζωή του λαού, εξαλείφθηκε η ανάγκη πολιτικής διαφώτισης και η αντικαπιταλιστική συνείδηση ωριμάζει αυτόματα. Δε δίνεται ούτε ένα παράδειγμα: ποιο ΚΚ με αυτήν τη γραμμή κατάφερε να εκπληρώσει την αποστολή του και σε ποια χώρα;

Θέση 66: Η ΚΕ θέτει ζήτημα για κάθε περίπτωση διαμόρφωσης οργάνων με κόμματα - συστατικά μέλη; π.χ. ΕΑΜ; Και εκεί συγκρούστηκε η ίδρυση με την αυτοτέλεια ή αυτή απειλήθηκε από το πώς δράσαμε;

Μέσα στη ΛΣ δε θα γίνεται αντιπαράθεση απόψεων προσώπων, αλλά μεταξύ κομματικών θέσεων, ακόμη και αν οι συμμετέχοντες κρύψουν την κομματική τους ιδιότητα.

Θέσης 62: Ποιος άλλος θα μπορούσε να πάρει τα όργανα εκτός από το ΚΚΕ; Το πρόβλημα θα εντοπιζόταν όχι στις κορυφές αλλά στη βάση που:

ή θα είναι εξαιρετικά περιορισμένη στις δυνάμεις Κόμματος-οπαδών, ίσως όχι όλης της εκλογικής επιρροής

ή θα είναι μάζες εργατικές-λαϊκές που πολύ πιθανά δε θα ταυτίζονται με την ηγεσία, καθώς θα αποτελούν κοινωνικό μέτωπο με πολιτικοϊδεολογικές διαφορές εσωτερικά. Ομως εδώ δεν επιβάλλεται σιωπητήριο αλλά μάχη για το κέρδισμά τους, όπως λέγαμε στο ΑΑΔΜ.

Το ΚΚΕ πρέπει να παραμείνει στο πρόγραμμα του 15^ου Συνεδρίου. Αυτό δικαιώθηκε.

1. Oι Θέσεις της ΚΕ για το Συνέδριο του ΚΚΕ επιβεβαιώνουν ότι έχουμε να κάνουμε με ένα κόμμα επαναστατικό που αναγνωρίζει τον ηγετικό ρόλο της εργατικής τάξης στην κοινωνική εξέλιξη. Σταθερά προσανατολισμένο στην ταξική πάλη, τη σοσιαλιστική επανάσταση, τη δικτατορία το προλεταριάτου.

Ενα κόμμα που ρίχνει όλες του τις δυνάμεις στη συγκρότηση της Λαϊκής Συμμαχίας, που στο έδαφος συνεχών αγώνων ενάντια στα μονοπώλια θα κατακτήσει την εργατική λαϊκή εξουσία και θα οικοδομήσει το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Χωρίς ενδιάμεσα στάδια και με πίστη για τη δυνατότητα επανάστασης σε μια χώρα. Kόμμα χωρίς συγχύσεις, ξεκάθαρο. Που έχει δουλέψει σε ικανοποιητικό βαθμό επιμέρους πλευρές της εργατικής Λαϊκής Εξουσίας από τις κινητήριες δυνάμεις και τις θεμελιακές αρχές συγκρότησης της σοσιαλιστικής εξουσίας μέχρι τη συγκρότηση των οργάνων εξουσίας και τη σχέση του ΚΚΕ με αυτές.

Ενα κόμμα που ξέρει να συνδυάζει τη σοσιαλιστική προοπτική, την πολιτική του Πρόταση, την Πρόταση διεξόδου από την κρίση με τον αγώνα για να πάρουν μια ανάσα οι εργαζόμενοι.

Είναι πολύ δύσκολο να βρεις τομέα που το ΚΚΕ να μην έχει προτάσεις για την ανακούφιση των εργαζομένων. (Για τους εργάτες, τους άνεργους, την αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους ΕΒΕ, τους μετανάστες, την παιδεία, την υγεία, την πρόνοια, την ακρίβεια, τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, τους μισθούς, τις συντάξεις, τα ασφαλιστικά ταμεία, τα ναρκωτικά, το περιβάλλον, τον αθλητισμό, τον πολιτισμό, την ενέργεια, τις συγκοινωνίες, την αντισεισμική θωράκιση, τα αντιπλημμυρικά και αντιπυρικά έργα κ.ά.).

2. Η καπιταλιστική κρίση καλά κρατεί. Ο πόλεμος δεν αποκλείεται. Απεναντίας η Μεσόγειος και ιδιαίτερα η γειτονιά μας , το Αιγαίο, βράζει (ΑΟΖ, πετρέλαια, φυσικό αέριο, πετρελαϊκοί δρόμοι, γκρίζες ζώνες, προκλήσεις της Τουρκίας). Και η κρίση και ο πόλεμος, ενδεχομένως και άλλοι παράγοντες, μπορούν να οδηγήσουν στην επαναστατική κατάσταση.

Το ζήτημα για μας είναι πώς προετοιμαζόμαστε σήμερα γι' αυτό. Σήμερα που δεν είναι επαναστατική κατάσταση.

Γιατί και η προετοιμασία, όταν βάζει στόχους ανατροπής, βοηθά η σχετική αδυναμία να μετατραπεί σε απότομη στη λειτουργία της αστικής εξουσίας ( οι πάνω να μην μπορούν και οι κάτω να μη δέχονται την εκμεταλλευτική εξουσία).

Ας πάρουμε ως παράδειγμα μια ΚΟΒ χωριού, που ναι μεν υπάρχει το εργατικό στοιχείο κυριαρχούν όμως οι μισοπρολετάριοι. Τα περισσότερα κομματικά μέλη έχουν πάνω από μια επαγγελματική ιδιότητα. Και εργάτης και αγρότης ενδεχόμενα και αυτοαπασχολούμενος επαγγελματίας.

Σήμερα, βέβαια, με αφορμή την καπιταλιστική κρίση προλεταριοποιούνται βίαια. Σε λίγο καιρό δεν θα 'χουν τίποτα να χάσουν παρά μόνο τις αλυσίδες τους. Αρα περιττεύουν τα αμυντικά αιτήματα. Στην ημερησία διάταξη μπαίνει η αλλαγή της εξουσίας. ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Κι όχι αναδιανομή πλούτου που προτείνουν οι οπορτουνιστές

Τι σημαίνει όμως προετοιμασία - πιο συγκεκριμένα - μιας τέτοιας ΚΟΒ για τη μεγάλη στιγμή που θα 'ρθει;

Σημαίνει διείσδυση στον περίγυρό της (στο χωριό ) με στόχο να δημιουργηθεί γύρω από την ΚΟΒ μια πρωτοπορία εργατών - αγροτών - αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ - νεολαίων - γυναικών που θα δραστηριοποιείται μαζί με την ΚΟΒ. Μια ομάδα ανά πάσα στιγμή ετοιμοπόλεμη.

Για να γίνει όμως αυτό πρέπει και τα κομματικά μέλη να πιστέψουν ότι μπορεί να γίνει. Αν το πιστέψουν τότε θα το σχεδιάσουν ξεκινώντας πρώτα από την καταγραφή του περίγυρου και προχωρώντας σε συζήτηση μαζί τους π.χ. με τους οικοδόμους για το πώς θα ζουν σε μια εργατική λαϊκή εξουσία, που κουμάντο θα κάνoυν και ο ίδιοι με τους άλλους εργαζόμενους, αλλά και το τι σημαίνει για την ανακούφισή τους αν π.χ. προχωρήσει η υλοποίηση της αντισεισμικής θωράκισης.

Με τους αγρότες συζήτηση για τον παραγωγικό συνεταιρισμό, που θα συνενώσει την αγροτιά, που ενταγμένος στον Κεντρικό Σχεδιασμό και με εργατικό έλεγχο, στα πλαίσια μιας Λαϊκής Οικονομίας, με τη στήριξη κρατικών επιχειρήσεων, θα εφοδιάζει τους συνεταιρισμούς με ό,τι χρειάζεται η καλλιέργεια και η εκτροφή ζώων, θα παράγει υγιεινά προϊόντα σε τιμές που συμφέρουσες για το λαό που θα καταναλώνει.

Με τους επαγγελματίες του χωριού στη βάση: Πότε είναι καλύτερα για έναν επαγγελματία; Τώρα που από την αναδουλειά «χτυπά μύγες»; Που τον κυνηγούν οι επιταγές και σε πολλές περιπτώσεις και τα νοίκια; 'Η στο σοσιαλισμό που με το λαϊκό συνεταιρισμό και την κρατική στήριξη θα 'χει τη δουλειά του, το μισθό του, το σπίτι του, την περίθαλψή του (δική του και των παιδιών του), τη μόρφωση και την εξασφάλιση του μέλλοντος των παιδιών του;

Η συγκρότηση μιας τέτοιας ομάδας, ενός τέτοιου «περίγυρου» θα βοηθήσει: στη Λαϊκή Συμμαχία, στη συγκρότηση Λαϊκών Επιτροπών, στη συγκέντρωση δυνάμεων ιδιαίτερα νέων σε ηλικία και γυναικών, στη βελτίωση της λειτουργίας των μαζικών φορέων π.χ. του αγροτικού συλλόγου, στην επιτυχία των ταξικών αγώνων (κινητοποιήσεις , συλλαλητήρια), στον εντοπισμό των διαθέσεων των ανθρώπων, στις στρατολογίες, στη βοήθεια στην ΚΝΕ, στην απόκρουση του αντικομουνισμού, του οπορτουνισμού, στην ανάπτυξη της πολιτικής - ιδεολογικής αλλά και θεωρητικής δουλειάς (για να ενημερώσεις, να εκλαϊκεύσεις, πρέπει να ξέρεις), στη συνειδητοποίηση ολοένα και από περισσότερο κόσμο ότι αν το ΚΚΕ συμφωνούσε σε «αριστερή» κυβέρνηση σήμερα ή θα ψήφιζε αντιλαϊκά μέτρα όπως η ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη ή θα προσπαθούσε να δικαιολογήσει την αλλαγή (όχι κατάργηση) του μνημονίου, την παραμονή του χαρατσιού και θα εκθείαζε την αμερικάνικη πολιτική του Ομπάμα μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα. Αλλωστε το παράδειγμα της Κύπρου δικαίωσε τη στάση του ΚΚΕ.

Είναι χίλιες φορές προτιμότερο να προτάξει μια ΚΟΒ αυτή τη δουλειά από άλλες αφού πολλές από τις άλλες εξαρτώνται από το σχεδιασμό και την υλοποίηση του σημαντικού αυτού καθήκοντος.

Οπως επίσης και οι καθοδηγητές θα πρέπει όχι μόνο να επιμείνουν αλλά και να βοηθήσουν στην πράξη με κάθε τρόπο για τη συγκρότηση αυτών των ομάδων. Και αυτή η δουλειά θέλει καταγραφή, μελέτη - γνώση της Πολιτικής Πρότασης, συζητήσεις, συνεργασίες, συσκέψεις, τακτικές ενημερώσεις για τις πολιτικές εξελίξεις.

Θέλει δουλειά μελετημένη και σε καθημερινή βάση, βοήθεια συγκεκριμένη, με επιμονή και πείσμα π.χ. δεν ησυχάζει ο καθοδηγητής αν σε μια ΚΟΒ δεν γίνει κατανοητή η σημασία αυτής της δουλειάς, αν δε γίνει ο σχεδιασμός κι αν δεν αρχίσει να υλοποιείται. Η βοήθεια θα 'ναι δυο φορές χρειαζούμενη αν κάπου φρακάρει το πράγμα. Θα 'ναι καθοριστική για τη συνέχεια. Μπορεί να γίνει! Γιατί π.χ. μια ΚΟΒ που υπερκαλύπτει το πλάνο της στην Οικονομική Εξόρμηση, που κάνει στρατολογίες που στήνει ΟΒ της ΚΝΕ που κάνει μια σχετική ενημέρωση στον κόσμο του χωριού να μην μπορεί να προχωρήσει και σ' αυτό το καθήκον;

Σημαντικά, ίσως και καθοριστικά, θα βοηθήσει το προσωπικό παράδειγμα του στελέχους (γραμματέας ΚΟΒ, μέλος της Τομεακής Επιτροπής). Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πρώτος στη διακίνηση του «Ρ», πρώτος και μπροστά στις κινητοποιήσεις, πρώτος στις στρατολογίες, πρώτος στο σχεδιασμό, πρώτος στην υλοποίηση. Πρώτος και μπροστά παντού.