Στις Θέσεις για το 19o Συνέδριο του ΚΚΕ τίθενται πάρα πολλά ζητήματα. Σημαντικά όπως ο προσανατολισμός του στην εργατική τάξη, η έμφαση που πρέπει να δοθεί στη νεολαία, η ανάγκη να ενταχθούν μαζικά μετανάστες στο κίνημα, η δράση για να αντιμετωπιστεί ο εθνικισμός, να εκφραστεί διεθνιστική αλληλεγγύη, να εκδηλωθεί ο γνήσιος πατριωτισμός σε αντίθεση με τις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης, ενδεχόμενος πόλεμος να μετατραπεί σε ευκαιρία της εργατικής τάξης να αντεπιτεθεί. Στις Θέσεις αναλύεται ο ρόλος της εργατικής τάξης και η Λαϊκή Συμμαχία.

Γι' αυτό μεταφέρω την εξής πτυχή της πραγματικότητας στον προσυνεδριακό διάλογο. Τα μονοπώλια έχουν έναν ακόμη σύμμαχο εναντίον των εκατομμυρίων εργαζομένων και ανέργων. Τις προηγούμενες δεκαετίες στρατολογήθηκαν εξαγοραζόμενοι εκατοντάδες χιλιάδες με ρουσφέτια, κομματικούς διορισμούς στο Δημόσιο, προνομιακές προαγωγές, μισθούς και επιδόματα χωρίς δουλειά, πρόσβαση στη διαφθορά, ειδικές επιδοτήσεις και άλλους τρόπους. Κυρίως επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, αλλά όχι μόνο, πέτυχε το κεφάλαιο τη σύσταση ενός μηχανισμού από τμήματα εργαζομένων και μικροαστών ορκισμένων να το υπηρετούν μέχρι την τελευταία σύνταξή τους.

Δεν αναφέρομαι σε κάποιον κλάδο εργαζομένων, του δημόσιου ή του ιδιωτικού τομέα, αλλά σε έναν στρατό συγκεντρωμένο κυρίως στο Δημόσιο, τις ΔΕΚΟ, τους ΟΤΑ, τα Πανεπιστήμια, τα Σώματα Ασφαλείας, τη Δικαιοσύνη, πρόσφατα τις ΜΚΟ, ενώ υπάρχει και στον ιδιωτικό τομέα, την κοινωνία γενικότερα. Πρόκειται για μια μεγάλη μειοψηφία, χρήσιμη στο σύστημα για τον έλεγχο του λαού. Χρησιμοποιήθηκε για να απαλλαγούν οι καπιταλιστές από την αγωνιστική παράδοση που μας κληροδότησαν το ΕΑΜ, o ΕΛΑΣ, ο Δημοκρατικός Στρατός, κάτι που δεν επιτεύχθηκε ούτε με τις εξορίες, τις εκτελέσεις, τα βασανιστήρια, τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, τη στρατιωτική δικτατορία.

Δεν πρέπει να υποτιμάμε αυτόν τον παράγοντα σήμερα, γιατί επιτίθεται ανελέητα στην εργατική τάξη και το Κόμμα. Οι πιο βολεμένοι αποδεικνύονται πιο Πάγκαλοι και από τον Πάγκαλο σε προθυμία να αναπαράξουν αντικομμουνισμό, όπως με αφορμή τα οικονομικά του ΚΚΕ ή τη συχνότητα του «902» τώρα.

Επίσης, με το παράδειγμα και την οικονομική τους επιβίωση, αν όχι ευμάρεια, καθίστανται παράγοντας αντιδραστικοποίησης του λαού, μάχονται τον ταξικό χαρακτήρα που προσδίδουμε στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Στήριξαν τα μέτρα των τελευταίων κυβερνήσεων, με συνθήματα τύπου «όλοι ίδιοι είναι», «έξω τα κόμματα», «έξω τα συνδικάτα». Πρόβαλλαν «αυθόρμητα» την επιδίωξή τους να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους στην ελπίδα που έχει ο λαός να ανακουφιστεί. Παράλληλα πρωτοστάτησαν στην υπεράσπιση της ΕΕ απειλώντας με τον κίνδυνο να χαθούν οι καταθέσεις, να χρεoκοπήσει η χώρα.

Επειδή αυτοί οι οπαδοί του συστήματος έχουν ως μοναδικό τους γνώμονα το προσωπικό μικροσυμφέρον, χρησιμοποιούνται σε ελιγμούς για να εγκλωβιστεί κόσμος που σκέφτεται και θα μπορούσε να αγωνιστεί ή αγωνίζεται, η πλειονότητα δηλαδή του λαού που δεν ακολουθεί το ΚΚΕ.

Εγιναν η κρίσιμη μάζα σε αποφασιστικές στιγμές, όπως ήταν η μαζική μετακίνηση οργανωμένων του ΠΑΣΟΚ στο ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργώντας στους εργαζόμενους ρεύμα υπέρ του υποτιθέμενου μικρότερου κακού που αντιπροσώπευε ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως το 2009 υπέρ του ΠΑΣΟΚ, διαμορφώνοντας δυναμική που ενίσχυσε την προσδοκία για προοδευτικές αλλαγές σε ανθρώπους που αισθάνονται αριστεροί και τάση η νεολαία να βασίζεται σε λύσεις με τη χώρα εντός της ΕΕ, χωρίς την προοπτική ανατροπής του συστήματος.

Επηρεάζουν το λαό σε αντικομμουνιστική κατεύθυνση, γι' αυτό ενισχύθηκε η Χρυσή Αυγή από κόσμο που θέλει να αντιδράσει στην κυρίαρχη πολιτική. Κάποιοι εξάλλου ευνοήθηκαν από την κατοχή ακόμα, από τους ναζί, μετά με τη νίκη του ιμπεριαλισμού, με τη δικτατορία. Προσαρμόστηκαν στα δεδομένα της μεταπολίτευσης, συνήθως αποκομίζοντας όφελος, τώρα τους έπληξε η κρίση και γύρισαν στις παλιές τους αγάπες που ποτέ δεν ξέχασαν.

Αυτός ο μηχανισμός επηρεάζει τις συνειδήσεις της νέας γενιάς, γιατί εκτός της γενικότερης παρουσίας του στην κοινωνία, κατέχει σημαντικές θέσεις στο εκπαιδευτικό σύστημα. Είναι οι αντεξουσιαστές που μας εγκαλούν για συστημικότητα.

Βάσει των παραπάνω κρίνω ανεπαρκείς τις Θέσεις, με τις οποίες γενικά συμφωνώ, και την επιχειρηματολογία του Κόμματος ως προς το συγκεκριμένο ζήτημα.

Στη Θέση 21 γίνεται αναφορά στην εργατική αριστοκρατία, περιορισμένη όμως χωρίς πιο συγκεκριμένη ανάλυση και στοιχεία. Προτείνω να εμπλουτιστούν και να επικαιροποιηθούν οι Αποφάσεις και η επιχειρηματολογία για το συγκεκριμένο θέμα.

Να μην παρακάμπτουμε το πώς στηρίζεται η πλουτοκρατία, στο όνομα του να μην υποβαθμίσουμε το αντιμονοπωλιακό περιεχόμενο της ταξικής πάλης. Οχι επειδή συκοφαντούνται δημόσιοι υπάλληλοι, οι αγρότες, διαδοχικά όλος ο λαός για να διχαστεί και να διευκολυνθεί το ξεπούλημα, να μη δώσουμε την απαιτούμενη σημασία. Ετσι θα βοηθήσουμε να προκύψουν τα σωστά συμπεράσματα.

Τον πλούτο τον έχουν ιδιοποιηθεί τα μονοπώλια, τα οποία ευθύνονται και για το δημόσιο χρέος, δεν ανεχόμαστε όμως τους πληρωμένους να χειραγωγούν το λαό που υποφέρει. Ασχολούμαστε εμείς. Δεν φοβηθήκαμε το λαό και την αλήθεια, έχουμε το δίκιο για να μιλήσουμε με θάρρος. Ακόμα και αν τα σαλόνια απλωθούνε στην αυλή της αστικής τάξης, με αποτέλεσμα να μην χωράνε πια τόσοι αυλικοί για να υπερασπιστούν το σύστημα, η εξαγορά θα παραμείνει τρόπος προστασίας της εξουσίας των καπιταλιστών.

Κλείνω εκφράζοντας την αισιοδοξία μου ότι ο λαός τελικά θα συγκρουστεί με τα μονοπώλια για να σταματήσει την εξαθλίωση, την απαξίωση της εργατικής δύναμης, την αρπαγή των πλουτοπαραγωγικών πηγών, τη μετατροπή της χώρας σε φυλάκιο για τα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Για να ανοίξει ο δρόμος για την ανατροπή του καπιταλισμού, το σοσιαλισμό, τον κομμουνισμό.

Οι λαοί θα νικήσουν.

Οσα dislike και να γίνουν.

Οι λενινιστικές αρχές της κομματικής καθοδήγησης είναι αντικειμενικά θέσεις που καθορίζουν σ' ένα μεγάλο βαθμό και τις μεθόδους δράσεις των επαναστατικών κομμάτων «κομμουνιστικών».

Οι θέσεις αυτές αποτελούν κτήμα ιδιαίτερα για το ΚΚΕ. Να ρίξουμε μια ματιά στους λόγους των κυβερνητικών εκπροσώπων την τελευταία τριετία, δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσουμε μια σκλήρυνση της αντιλαϊκής πολιτικής της αστικής εξουσίας. Υπάρχουν απίστευτες προκλήσεις απέναντι στο λαϊκό κίνημα, μια ανοιχτή κατάπνιξη σε ό,τι έχει κερδηθεί μέχρι σήμερα. Να το σταματήσουμε λοιπόν αυτό; Θέλουμε εμείς οι κομμουνιστές; Σίγουρα Ναι! Μπορούμε; Κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις Ναι! Μας έχουν σε μια πρωτοφανή κατάσταση «ψυχολογικού πολέμου». Εχουν δημιουργήσει τέτοιο κλίμα βίας και τρομοκρατίας αλλά και οικονομικού εκβιασμού που σίγουρα έχουν καταφέρει να αποσταθεροποιήσουν αρκετά λαϊκά στρώματα από τον αγώνα, αφού το μόνο που τους νοιάζει είναι η εδώ και τώρα επιβίωση της οικογένειάς τους και του εαυτού τους.

Να κάνουμε πρώτα και κύρια βήματα για την οργάνωση του αγώνα, του κάθε αγώνα. Από μια απεργία σε εργοστάσιο ως μια πικετοφορία σε μια λαϊκή γειτονιά. Οι λαϊκές επιτροπές παίζουν σπουδαίο ρόλο και σε αυτή την οργάνωση, καθοριστικό και πρωτοπόρο πλέον. Οι συμμετέχοντες να είναι υπεύθυνοι και να λειτουργούν συνειδητά στην επιτυχία, σ' ό,τι τους ζητηθεί. Να έχουν σωστή δικαιολογία όταν δεν μπορούν να φέρουν σε πέρας αυτό που τους ζητήθηκε. Οι ΚΟΒ να σφύζουν από μέλη αλλά και από τους οπαδούς του Κόμματος. Οι εξορμήσεις να έχουν απόλυτη επιτυχία. Κάθε φορά να μπορούμε ένα έχουμε μια μεγαλύτερη δυναμική απ' ό,τι στην προηγούμενη. Πόρτα πόρτα, άνθρωπο τον άνθρωπο πρέπει να το πετύχουμε αυτό!

Σε κάθε φάση του αγώνα θα πρέπει να υπάρχει ωριμότητα και αποφασιστικότητα. Στις δύσκολες αυτές συνθήκες αυτό που μπαίνει στο μυαλό του καθένα από εμάς είναι η οργάνωση της πάλης αλλά και της αντεπίθεσης απέναντι στην καταστολή και την κυβερνητική τρομοκρατία.

Ολοκληρώνοντας αγαπητοί φίλοι και σπουδαίοι σύντροφοι θα έλεγα ότι: η συνεπής εφαρμογή των μαρξιστικών λενινιστικών θέσεων και κανόνων, η ύπαρξη ενός επαναστατικού προγράμματος -να μην ξεχνάμε ότι είμαστε επαναστατικό κόμμα- η εμπειρία που αποκτιέται μέρα τη μέρα, χρόνο το χρόνο δημιουργούν τους όρους για ουσιαστική ιδεολογική πολιτική οργανωτική ενότητα του ΚΚΕ.