ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το κυπριακό μνημόνιο

Τίποτα δεν αφήνει όρθιο το μνημόνιο στην Κύπρο. Από μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, μέχρι απολύσεις στο Δημόσιο και αύξηση του ΦΠΑ. Από αυξήσεις στους έμμεσους και άμεσους φόρους, μέχρι πετσόκομμα κοινωνικών επιδομάτων και δίδακτρα στα πανεπιστήμια. Από αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μέχρι χαράτσια για την υγεία και γενικευμένες ιδιωτικοποιήσεις. Η εφαρμογή των μέτρων θα επιδεινώσει ραγδαία το βιοτικό επίπεδο του λαού στην Κύπρο, όπου η επίσημη ανεργία σκαρφάλωσε ήδη στο 14%, ενώ οι προβλέψεις για παραπέρα συρρίκνωση του ΑΕΠ δείχνουν ότι η οικονομία της έχει μπει για τα καλά στην κρίση. Ολα αυτά έμειναν εκτός συζήτησης το διάστημα που ήταν σε εξέλιξη τα παζάρια για τον τρόπο ανακεφαλαιοποίησης των κυπριακών τραπεζών.

Οπως εκτός συζήτησης έμειναν τα 25 μνημονιακά νομοσχέδια που ψήφισε με μεγάλη πλειοψηφία η κυπριακή Βουλή, ανοίγοντας το δρόμο για τα επόμενα. Η αλήθεια όμως είναι ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ήταν προαπαιτούμενο για τα δάνεια από την τρόικα, τα οποία συνοδεύονται από τα μέτρα που τώρα συμπεριλήφθηκαν στο μνημόνιο. Επί ένα σχεδόν μήνα, η συζήτηση και η αντιπαράθεση γυρνούσε γύρω από τους όρους του κουρέματος των καταθέσεων και την ίδια ώρα έμενε στο σκοτάδι ότι στην Κύπρο έρχονται μέτρα ανάλογα με αυτά που σαρώνουν τους λαούς σε όλα τα άλλα κράτη της Ευρωζώνης και της ΕΕ, σε μια προσπάθεια του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του να συμπιέσουν κι άλλο την εργατική δύναμη, να μονοπωλήσουν παραπέρα τομείς της οικονομίας και να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων.

Το μεγάλο θύμα της ανακεφαλαιοποίησης ήταν τα ασφαλιστικά ταμεία και τα ταμεία Πρόνοιας, τα αποθεματικά των οποίων «κουρεύτηκαν» μαζί με τις μεγάλες καταθέσεις. Είναι ταξική επιλογή και προστίθεται στα αντιασφαλιστικά μέτρα που τώρα παίρνονται στην Κύπρο. Αυτό καθ' αυτό το κούρεμα ισοδυναμεί με καταστροφή κεφαλαίου, το οποίο είχαν συσσωρεύσει στις κυπριακές τράπεζες ντόπιοι και ξένοι ολιγάρχες. Τώρα «κουρεύεται», όπως είχε γίνει και στην Ελλάδα με το PSI και το κούρεμα των ομολόγων. Με μαθηματική ακρίβεια, η εκταμίευση κάθε δόσης του κυπριακού δανείου θα συνοδεύεται κι από νέα μέτρα, νέες αντεργατικές - αντιλαϊκές ανατροπές. Ο ενεργειακός πλούτος της χώρας παραμένει υπό την αίρεση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που ανταγωνίζονται για να τον βάλουν στο χέρι, ενώ αναθερμαίνονται τα σενάρια για επαναφορά ενός σχεδίου τύπου Ανάν.

Τι επιβεβαιώνεται; Οτι όσοι σε Ελλάδα και Κύπρο αποθέωναν το «όχι» της κυπριακής Βουλής σαν πράξη αντίστασης τάχα στην τρόικα, έστελναν συνειδητά λάθος μήνυμα στον ελληνικό και τον κυπριακό λαό. Οι ίδιοι που απέρριπταν το πρώτο σχέδιο του Γιούρογκρουπ, είχαν ήδη συμφωνήσει στο παρασκήνιο για το μνημόνιο και τα μέτρα που τώρα έρχονται. Ηξεραν ότι η ανακεφαλαιοποίηση ήταν όρος για το μνημόνιο και τα δάνεια και παζάρευαν τους καλύτερους όρους για την ντόπια πλουτοκρατία και τους ισχυρούς συμμάχους της, όπως η Ρωσία. Αποδείχτηκε ότι το «όχι» του λαού ήταν άλλο από αυτό που είπε το αστικό πολιτικό σύστημα στην Κύπρο. Αποδείχτηκε όμως ακόμα, ότι αυτό το «όχι» του λαού, από μόνο του δε φτάνει. Θα δίνει καρπούς, για τον κυπριακό και τους άλλους λαούς, όσο δένεται με αιτήματα και διεκδικήσεις που χτυπάνε στην καρδιά της την αστική διαχείριση της κρίσης, βάζοντας στην ημερήσια διάταξη τον άλλο δρόμο ανάπτυξης.

Η συνομοταξία Καρτερού

Η αλήθεια κάποιες φορές είναι πικρή. Αλλά δε γλυκαίνεται με εξυπνακισμούς, όπως αυτούς που διατυπώνει στο χτεσινό - δεύτερο στη σειρά για το ΚΚΕ - άρθρο του ο Θ. Καρτερός στην «Αυγή», ούτε ωφελεί να καμώνεσαι πως την αγνοείς. Αντιλαμβανόμαστε το λόγο για τον οποίο δεν του άρεσε αυτό που είπε η Αλ. Παπαρήγα. Οτι, δηλαδή: «Οι οπορτουνιστές δεν μπορεί να γίνουν επαναστάτες, με τίποτα. Οι επαναστάτες δυστυχώς γίνονται και οπορτουνιστές, το αντίθετο όμως δεν γίνεται».

«Ποιοι είναι οι οπορτουνιστές;» διερωτάται ο Θ. Καρτερός και συνεχίζει «Πώς τους αναγνωρίζουμε, αφού ασφαλώς δεν έχουν κέρατα; Με ποια κριτήρια κατατάσσουμε κάποιον στον ελεεινό και αμετανόητο στρατό τους;». Ας κάνουμε μια παραχώρηση να του απαντήσουμε, αν και γνωρίζει καλά την απάντηση, όντας ο ίδιος στην συνομοταξία των οπορτουνιστών που επιχείρησαν να διαλύσουν το ΚΚΕ. Είναι αυτός που τσαλαπατά αρχές και αξίες, ιδεολογία και στρατηγική και μάλιστα στο όνομα συνήθως της υπεράσπισής τους, είναι αυτός που ύπουλα προσπαθεί να καρφώσει τη σημαία ευκαιρίας που σηκώνει, στην προμετωπίδα του Κόμματος, είναι αυτός που θέλει να σύρει το Κόμμα με τη διαβρωτική του δουλειά στα «λασπόνερα» όπου κυλιέται. Δεν το ξέρει; Τέτοια δουλειά δεν έκανε τότε;

Και τελικά ο «τίτλος», ανεξάρτητα πώς τον πρωτοκατακτά κανείς επιβεβαιώνεται απ' τη διαδρομή του και την κατάληξή του. Και ο Καρτερός και η παρέα του απέδειξαν ότι δικαίως τους απονεμήθηκε. Γιατί - κι αυτό είναι απόλυτο - επαναστάτης δεν είναι αυτός που κοιμάται και ξυπνάει με το ίδιο όνειρο, να βάλει στο χέρι τη διαχείριση του καπιταλισμού, από χέρι βαθιά αντιλαϊκή.

ΥΓ: «Κι η μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες» ή «εκεί που κρέμαγαν οι καπεταναίοι τ' άρματα κρεμάν' οι γύφτοι τα νταούλια». Ας μην πιάνουν στο στόμα τους τον Ζαχαριάδη και άλλους.

Να πέφτουν και οι τελευταίες μάσκες...

Γρηγοριάδης Κώστας

Λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή; Πώς να λείψει και ο Λάκης Λαζόπουλος από την ομοβροντία εναντίον του ΚΚΕ; Αλλωστε πάει καιρός απ' όταν ξεκάθαρα τάχθηκε απέναντί του. Και στο Τσαντίρι της Τρίτης φρόντισε να αποδείξει και στους τελευταίους που δεν τον είχαν καταλάβει, αυτή του την επιλογή: Να παίζει το ρόλο της συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ.

Ανακάλυψε κι αυτός «αποκεφαλισμούς», ίντριγκες και μαχαίρια στο ΚΚΕ, για να καταλήξει στο αμίμητο: «Βέβαια, τα κανάλια δε θα δώσουν μεγάλη έκταση σε αυτό, διότι την κυβέρνηση δεν τη συμφέρει οποιαδήποτε πτώση του ΚΚΕ, γιατί το θεωρεί ότι ψιλοσυνεργάζεται αφού μπορεί να κρατάει τα ποσοστά, να μην πηγαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ». Πρέπει, βέβαια, να εξηγήσει στο κοινό του ο Λ. Λαζόπουλος, πώς ακριβώς συμβαδίζει αυτό που λέει με το θάψιμο του ΚΚΕ στα κανάλια, αντίθετα με την καθημερινή παρέλαση στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν είναι αρκετή, φαίνεται, για τον Λάκη Λαζόπουλο η επίθεση και το θάψιμο που γίνεται εναντίον του ΚΚΕ από τα αστικά μέσα. Πρέπει να ενταθεί. Ο Λάκης Λαζόπουλος που έκανε επανειλημμένα, μέσα από την εκπομπή του, ό,τι περνούσε από το χέρι του, για χτυπηθεί εκλογικά το ΚΚΕ και να ενισχυθεί η πίεση προκειμένου το ΚΚΕ να πάρει μέρος στην «κυβερνώσα» αριστερά για τη διαχείριση του συστήματος. Δεν χάνει, λοιπόν, ευκαιρία να καλεί τους ψηφοφόρους να φύγουν από το δήθεν συστημικό ΚΚΕ που κάνει λάθος γιατί δεν συνεργάζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ και, άκουσον-άκουσον, ψιλοσυνεργάζεται με την κυβέρνηση, για να πάνε στον δήθεν αντισυστημικό» ΣΥΡΙΖΑ. Και εμείς θα προσθέσουμε: Για να βαδίσουν όλοι μαζί, μαζί με τον Καμμένο, τον «αντισυστημικό» δρόμο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και όχι του γερμανικού. Ετσι όλοι μαζί θα απολαύσουν την «ευημερία» που θα παράσχει η Ευρωπαϊκή Ενωση η οποία ξαφνικά θα πάθει κρίση ταυτότητας και από Ευρώπη των μονοπωλίων θα γίνει Ευρώπη των λαών.

Αλλά είπαμε. Οταν παίρνει κάποιος φόρα, κατηφόρα, σταματά μόνο στον πάτο. Φτάνει να χρησιμοποιεί ακόμα και «επιχειρήματα» του Πάγκαλου και της «Χρυσής Αυγής» εναντίον του ΚΚΕ.