Τη Δευτέρα 1/4

-- Στις 7.30 π.μ. περιοδεία στο αμαξοστάσιο της ΟΣΥ στην πλατεία Αττικής, με τον Κ. Ζιώγα, μέλος της ΚΕ.

-- Στις 7.30 μ.μ., σε συγκέντρωση στο Μενίδι, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δήμου, θα μιλήσει ο Χ. Κατσώτης, μέλος της ΚΕ.

-- Στις 7 μ.μ., σε συγκέντρωση στο Χαϊδάρι, στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου (ΝΕΛΕ), θα μιλήσει ο Π. Αλέπης, μέλος του γραφείου της ΕΠ.

-- Στις 7 μ.μ., σε συγκέντρωση στο Μοσχάτο, στο Πολιτιστικό Κέντρο (Κωνσταντινουπόλεως & Σολωμού) θα μιλήσει ο Θ. Τζίμας, μέλος της ΕΠ.

-- Στις 7 μ.μ., σε συγκέντρωση στου Γκύζη, στο Πνευματικό Κέντρο Πολυγώνου (Βαφειοχωρίου & Καρολίδου 2) θα μιλήσει ο Χ. Μπάθας, μέλος της ΕΠ.

Την Τρίτη 2/4

-- Στις 10 π.μ. περιοδεία στην INTRACOMDEFENCE με την Αλεξάνδρα Μπαλού, μέλος της ΕΠ.

-- Στις 9 π.μ. περιοδεία στο αμαξοστάσιο της ΟΣΥ στον Πειραιά με τον Ν. Μαυροκέφαλο, μέλος του γραφείου της ΕΠ.

-- Στις 7.30 μ.μ. σε συγκέντρωση στα Βριλήσσια, στην αίθουσα πάρκου ΤΥΠΕΤ, θα μιλήσει ο Π. Παπαγεωργόπουλος, μέλος του γραφείου της ΕΠ.

Την Τετάρτη 3/4

-- Στις 6.30 μ.μ. σε συγκέντρωση στον Κολωνό, στην αίθουσα του 4^ου Διαμερίσματος (Λένορμαν και Αλεξανδρείας) θα μιλήσει ο Γ. Πέρρος, μέλος της ΚΕ.

-- Στις 7 μ.μ. σε συγκέντρωση στο Αιγάλεω, στο Πνευματικό Κέντρο «Γ. Ρίτσος» θα μιλήσει ο Κ. Ζιώγας, μέλος της ΚΕ.

-- Στις 7 μ.μ. σε συγκέντρωση στην Αργυρούπολη, στο Α' ΚΑΠΗ, θα μιλήσει ο Γ. Πρωτούλης, μέλος της ΚΕ.

-- Στις 7 μ.μ. σε συγκέντρωση στη Νέα Ιωνία, στο Συνεδριακό Κέντρο (ΚΕΠ) (Πατριάρχου Ιωακείμ 4) θα μιλήσει ο Γ. Μανουσογιαννάκης, μέλος της ΚΕ.

-- Στις 9 π.μ. περιοδεία στο αμαξοστάσιο της ΟΣΥ στο Μπραχάμι με τον Γ. Τόλη, μέλος της ΕΠ.

-- Στις 9 π.μ. σε συγκέντρωση στο μηχανοστάσιο του ΟΣΕ στο Ρέντη θα μιλήσει ο Ν. Μαυροκέφαλος, μέλος του Γραφείου της ΕΠ.

-- Στις 6.30 μ.μ. σε συγκέντρωση της Αχτίδας Εκπαιδευτικών, στη Νομική (νέο κτίριο, αίθουσα 1, είσοδος από Μασσαλίας) θα μιλήσει ο Γ. Πατσής, μέλος της ΕΠ.

-- Στις 7 μ.μ. σε συγκέντρωση στους Αμπελόκηπους, στο Πολυδύναμο Κέντρο του δήμου (Πανόρμου 59) θα μιλήσει ο Θ. Τζίμας, μέλος της ΕΠ.

-- Στις 7 μ.μ. σε συγκέντρωση στον Ταύρο στην αίθουσα 7 (Πειραιώς και Επταλόφου) θα μιλήσει ο Γ. Κρητικός, γραμματέας της Αχτίδας Υγείας Πρόνοιας.

-- Στις 7 μ.μ. σε συγκέντρωση στο Γέρακα, στο 2^ο Γυμνάσιο (πίσω από το κολυμβητήριο) θα μιλήσει ο Γ. Γκιόκας, βουλευτής του ΚΚΕ.

-- Στις 7 μ.μ. σε συγκέντρωση στο Βύρωνα στην αίθουσα εκδηλώσεων «Τα Αστρα» θα μιλήσει η Αλεξάνδρα Μπαλού, μέλος της ΕΠ.

-- Στις 8 μ.μ. σε συγκέντρωση στο Γαλάτσι, στο Πνευματικό Κέντρο (Αρχιμήδους 2) θα μιλήσει ο Χρ. Μπάθας, μέλος της ΕΠ.

Βαδίζει προς το Συνέδριο και με την πίστη στο σκοπό του που απορρέει και από την υπερενενηντατετράχρονη Ιστορία του. Πίστη που επίσης αποτυπώνεται στη μελέτη αυτής της Ιστορίας, στην πείρα των ταξικών αγώνων και το γεγονός ότι έχοντας από την ίδρυσή του χαράξει ως σκοπό της πάλης του το σοσιαλισμό - κομμουνισμό, από το πρώτο του ακόμη πρόγραμμα, οικοδόμησε στέρεους δεσμούς και απόκτησε βαθιές ρίζες στην εργατική τάξη και στο λαό, παλεύοντας κάτω από τις οποιεσδήποτε συνθήκες για την προώθηση της ιστορικής αποστολής της εργατικής τάξης. Είναι δικές του αυτές οι παρακαταθήκες και δεν πρόκειται κανένα πισωγύρισμα της Ιστορίας, κανένα «μπρος - πίσω» της κοινωνικής εξέλιξης, να το εξαναγκάσουν να αλλάξει τη ρότα που χάραξε από την ίδρυσή του, ανεξάρτητα από τις όποιες προσωρινές δυσκολίες, ακόμη και ήττες, στην Ιστορία του εργατικού κινήματος. Αλλωστε, η μεγάλη εποποιία του ΔΣΕ, της κορυφαίας στιγμής της επαναστατικής πάλης της εργατικής τάξης, του λαού στην Ελλάδα, αυτό διδάσκει.

Ολα τα άλλα κόμματα έχουν στρατηγική στήριξης του καπιταλιστικού συστήματος, πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης. Από τη δεκαετία του '90 ακόμη, όταν επιβλήθηκε η πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, εκτιμήσαμε ότι είναι στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου για την αντιμετώπιση των δυσκολιών στην αναπαραγωγή του. Αυτή είναι η στρατηγική των αστικών κομμάτων από τότε, αυτή και σήμερα με τη μέγιστη επιθετικότητα στην εργατική τάξη.

Για το ΚΚΕ «στρατηγική» σημαίνει πολιτική συγκέντρωσης των δυνάμεων για τη σοσιαλιστική επανάσταση. Αυτό καθορίζεται από το χαρακτήρα της εποχής και όχι από το συσχετισμό δύναμης σε κάθε χώρα και διεθνώς. Αυτό καθορίζει και την επεξεργασία του Προγράμματος, την πολιτική συμμαχιών, το σκοπό για τον οποίο χαράσσεται αυτή η στρατηγική, αυτή η συγκεκριμένη πολιτική συμμαχιών και όχι κάποια άλλη. Που, επίσης, δεν μπορούν να αναπροσαρμόζονται κατά το δοκούν κάτω από συγκυρίες που, ενώ δεν αλλάζουν την ταξική ουσία του πολέμου των αστών, εμφανίζονται με μεγαλύτερη ή μικρότερη οξύτητα, έτσι που να καλλιεργούν φαινόμενα και αντιλήψεις για αλλαγή καθηκόντων που άπτονται μεν της τακτικής, αλλά αντικειμενικά αποστεώνουν ταξικά τη στρατηγική.

Το ΚΚΕ, σε όλη του την ιστορική διαδρομή, στάθηκε αταλάντευτα στην πρωτοπορία της ταξικής πάλης χωρίς ούτε στιγμή να απεμπολήσει το στρατηγικό του σκοπό. Χωρίς ούτε στιγμή να προδιαγράψει καθήκοντα για το εργατικό, το λαϊκό κίνημα, που να υπονόμευαν το βασικό καθήκον της ωρίμανσης της πολιτικής συνείδησης της εργατικής τάξης και των συμμάχων της γι' αυτό το σκοπό. Μελέτησε και μελετά την πείρα από την Ιστορία του, μετατρέποντας αυτήν την πείρα, (βλέπε Δοκίμιο, τόμος Β'), σε δύναμη καθοδηγητικής δράσης στο σήμερα. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος της ανηλεούς επίθεσης του ταξικού αντίπαλου και των οπορτουνιστών ενάντιά του, σε όλη του την Ιστορία και ιδιαίτερα στο σήμερα. Πόλεμος που τον αντιμετωπίζει και θα τον αντιμετωπίζει, στηριγμένο στην επιστημονική κοσμοθεωρία από την οποία καθοδηγείται, στη στρατηγική του, στα στελέχη και τα μέλη του, στους οπαδούς και τους φίλους που συσπειρώνει και που δρουν ενιαία με την πολιτική του γραμμή.

Σήμερα, μπροστά στο 19ο Συνέδριο, εχθροί και «άσπονδοι φίλοι» παρεμβαίνουν ανοιχτά και πολύμορφα, προκειμένου να υπονομεύσουν τη σύγχρονη επεξεργασία του Προγράμματος του Κόμματος. Προκύπτει, επομένως, το ερώτημα: Η παρέμβαση των αστών μπορεί να γίνεται από τη σκοπιά της επαναστατικής διόρθωσης της στρατηγικής του ΚΚΕ που σκοπό έχει την ανατροπή τους από την εξουσία, την κατάργηση της ιδιοκτησίας τους στα μέσα παραγωγής, την κοινωνικοποίησή τους;

Ο αστικός Τύπος, κατ' επανάληψη, από τη δημοσίευση των Θέσεων της ΚΕ για το 19ο Συνέδριο, άνοιξε μέτωπο, σ' αυτό που από την προεκλογική περίοδο ακόμη έγινε κρίκος της επίθεσης στο ΚΚΕ ότι απεμπολεί το Πρόγραμμα του 15ου Συνεδρίου, δηλαδή την πολιτική του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου (ΑΑΔΜ). Σ' αυτό έχουν συμβάλει και ορισμένα πρώην στελέχη του ΚΚΕ, ελάχιστα βεβαίως, ακόμη και πρώην μέλη της ΚΕ, αλλά και ελάχιστοι δημοσιογράφοι του «Ριζοσπάστη», δίνοντας όπλα στον αντίπαλο να χτυπά το Κόμμα και τη γραμμή του. Με διαστρέβλωση και απομόνωση ενός και μόνο στοιχείου του Προγράμματος, την περιγραφή μιας ενδεχόμενης μεταβατικής στιγμής στην κοινωνική εξέλιξη και την ταξική πάλη, αυτήν του ενδεχόμενου να προκύψει κυβέρνηση αντιμονοπωλιακών, αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Διαστρέβλωση, γιατί και ο αστικός Τύπος, αλλά και ορισμένα άρθρα πρώην στελεχών του ΚΚΕ μιλούν για κυβέρνηση του ΑΑΔΜ και όχι κυβέρνηση αντιμονοπωλιακών, αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων και μάλιστα διαστρεβλώνοντας και τη θέση του 15ου Συνεδρίου ως προς τη θέση του ΚΚΕ απέναντι σε τέτοια κυβέρνηση. Που, βεβαίως, απέκλειε τη δική του συμμετοχή. Αυτό λοιπόν έγινε από εχθρούς και «άσπονδους φίλους» σημαία στην αντιΚΚΕ πάλη, επειδή το ΚΚΕ δε διεκδίκησε τέτοια κυβέρνηση, άρα, λένε, απεμπόλησε το Πρόγραμμα και τώρα το αποτυπώνει στη νέα επεξεργασία του Προγράμματος, το τεκμηριώνει και στρατηγικά. Η κυβέρνηση που ως στιγμή έθιγε το 15ο Συνέδριο δεν έχει καμιά σχέση με την κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ, κυβέρνηση που δεν αμφισβητεί τα πλαίσια της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, του καπιταλισμού γενικότερα.

Ολοι αυτοί οι τιμητές του 15ου Συνεδρίου με τον πυρήνα της επιχειρηματολογίας που εκφράζουν, διαφωνούν με τη στρατηγική της συγκέντρωσης των δυνάμεων της επανάστασης, με την πολιτική συμμαχιών, που συμβάλει στη συγκέντρωση των δυνάμεων της επανάστασης. Διαφωνούν με την κινηματική μορφή της συμμαχίας της εργατικής τάξης, ανάγουν την πολιτική συμμαχιών του Κόμματος της εργατικής τάξης, αποκλειστικά στο επίπεδο των πολιτικών συνεργασιών και μάλιστα ως τον αποκλειστικό παράγοντα που οδηγεί στη συγκέντρωση των κινητήριων δυνάμεων της επανάστασης. Θεωρούν ότι η από τα πάνω πολιτική συνεργασία κομμάτων θα συμβάλει στην οικοδόμηση της συμμαχίας από τα κάτω και μάλιστα περιορίζουν την πολιτική συνεργασιών σε ένα άμεσο πρόγραμμα λύσης λαϊκών προβλημάτων στα πλαίσια του καπιταλισμού, άρα και σε καθορισμό καθηκόντων από το Κομμουνιστικό Κόμμα, τέτοιων που διασπούν την ενότητα δράσης στη σχέση των άμεσων καθηκόντων με την προοπτική.

Αρα, η συγκεκριμένη πολιτική τοποθέτηση απαντά στην υπόθεση «συγκέντρωση δυνάμεων» έξω από τον τελικό σκοπό. Μα αυτή η πολιτική, αν δεν συνάδει με τη θεωρία του σκαλοπατιού, αφήνει εκτός πεδίου τη δράση για την ωρίμανση της πολιτικής συνείδησης της εργατικής τάξης και των συμμάχων της για το σοσιαλισμό στις σημερινές συνθήκες. Ουσιαστικά, κλείνει το δρόμο για την προσέγγιση του στρατηγικού στόχου από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Αυτό επιτυγχάνει η «πολιτική της διεκδίκησης κυβέρνησης» ως κομμάτι της στρατηγικής του ΚΚΕ, όπως και η λογική κυβέρνησης αντιμνημονιακής, αντιμερκελικής κλπ.

Ταυτόχρονα, η συγκεκριμένη στρατηγική επιλογή της «κυβέρνησης», που υποτίθεται ότι πατά στη διαμορφωμένη «κοινοβουλευτική συνείδηση» για να την αλλάξει, αλλά και στην εφαρμογή πολιτικής κόντρα στα μονοπώλια από μια τέτοια κυβέρνηση, ενισχύει τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες και τη ρηχή αντίληψη περί πολιτικής λύσης από τα πάνω.

Αντικειμενικά, αυτή η λογική διαμορφώνει συνείδηση ότι με μεταρρυθμίσεις από τα πάνω θα απαλλαγεί ο λαός από την κυριαρχία των μονοπωλίων. Σε τελευταία ανάλυση, βάζει ένα κάλπικο δίλημμα: Δράση για τα άμεσα προβλήματα ή πάλη για το σοσιαλισμό. Και επικίνδυνο, ταυτόχρονα. Και μάλιστα στην εποχή του μονοπωλιακού καπιταλισμού, και ιδιαίτερα σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής κρίσης, που χωρίς πολιτική ρήξης δεν ανατρέπονται τα μονοπώλια από την εξουσία δεν μπορούν να κοινωνικοποιηθούν τα μέσα παραγωγής. Ρήξη που μπορεί να πραγματοποιήσει η πλειοψηφία της εργατικής τάξης σε συμμαχία με τμήματα ριζοσπαστικοποιημένα από τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα στη δική τους συμμαχία που αποκτά επαναστατικά χαρακτηριστικά.

Εχει, επίσης, τη σημασία του να αναφερθεί ότι κάποιοι απ' αυτούς που σήμερα κάνουν πολεμική στο ΚΚΕ υπερασπιζόμενοι, υποτίθεται, το 15ο Συνέδριο και το ΑΑΔΜ, ιδιαίτερα τα πρώην στελέχη, που αντιστρατεύονται τις Θέσεις της ΚΕ, αλλά και δημοσιογράφοι του «Ριζοσπάστη», στο 15ο Συνέδριο έκαναν κριτική υπερασπιζόμενοι το 10ο Συνέδριο. Τη στρατηγική των σταδίων. Και προβάλλουν, σήμερα, το ζήτημα της κυβέρνησης ως στάδιο.

Για παράδειγμα, ένας απ' αυτούς, στον προσυνεδριακό διάλογο για το 15ο Συνέδριο, έγραφε ότι: «Δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε την ιδέα της "ενιαίας επαναστατικής πορείας" που είχαμε στο 10ο, 11ο, 12ο Συνέδριο» («Ριζοσπάστης» 29/4/1996). Αλλά το 15ο Συνέδριο, ήταν το Συνέδριο που καθόρισε ότι η επανάσταση στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστική.

Αλλος έγραφε: «Αυτό που εκτιμώ πως χρειάζεται να καταλήξουμε με σαφήνεια είναι ότι κυβέρνηση και μέτωπο δε θα είναι διαφορετικά "πράγματα". Μιλάμε για κυβέρνηση του αντιιμπεριαλιστικού - αντιμονοπωλιακού μετώπου, οργανικό του τμήμα, που υλοποιεί τις κατευθύνσεις του. Μια τέτοια εξέλιξη διευκολύνει το γρήγορο πέρασμα στην επαναστατική διαδικασία στην εξουσία της εργατικής τάξης». («Ριζοσπάστης», 31/3/1996). Στάδιο, δηλαδή, η κυβέρνηση του μετώπου, την οποία έλεγε πρέπει να διεκδικούμε για να πάμε πιο γρήγορα στην επανάσταση!

Επίσης, η κριτική που μετρά την επιβεβαίωση της στρατηγικής από τα άμεσα αποτελέσματα της δράσης του ΚΚΕ, πολύ περισσότερο που μετρά την ορθότητά της από τα εκλογικά αποτελέσματα δεν απέχει καθόλου από την προσέγγιση της στρατηγικής του Κόμματος της εργατικής τάξης με αστικά κριτήρια.

Δε θα σταθούμε εδώ στην πείρα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος από ανάλογη στρατηγική και την εφαρμογή της. Είναι θεμελιακό ζήτημα ο δρόμος της πολιτικής διαπαιδαγώγησης των κοινωνικών δυνάμεων της επανάστασης, με σχέδιο που να τις κάνει ετοιμοπόλεμες στις συνθήκες της επαναστατικής κατάστασης να αναλάβουν επαναστατική δράση με την καθοδήγηση βεβαίως του ΚΚΕ.

Αν δε λύνει ολοκληρωμένα αυτό το ζήτημα το Πρόγραμμα του Κόμματος, δε θα δημιουργεί προϋποθέσεις νίκης. Από σήμερα.

Κριτήριο σ' αυτό το ζήτημα και στην αντιστοίχηση της δράσης μας με τη σωστή στρατηγική μας είναι η διαρκής αντιπαράθεση με κάθε ξένο ζήτημα στην υπόθεση της εργατικής τάξης, που εισάγεται από τη σκοπιά της αστικής και οπορτουνιστικής ιδεολογίας και πολιτικής, όπως η επίθεση στο νέο σχέδιο Προγράμματος, από δυνάμεις που φαινομενικά στηρίζουν το προηγούμενο, αλλά δεν το στηρίζουν. Αντιπαράθεση μαχητική, που να αντεπιδρά στην επιδίωξη αποσυσπείρωσης δυνάμεων από το ΚΚΕ.

Ολη η Ιστορία του Κόμματος, όλη η δράση του αυτό δείχνει. Και πορευόμαστε μ' αυτές τις ιστορικές μας κατακτήσεις και τη δύναμη της στρατηγικής, αταλάντευτα, μέσα στην εργατική τάξη και τους συμμάχους της χωρίς να χάνουμε την πυξίδα. Της σχέσης της πάλης σήμερα με τον τελικό σκοπό. Ετσι πορευόμασε ως τώρα έτσι θα πορευτούμε και στη συνέχεια. Και έχουμε τη δύναμη, στηριγμένοι στην εργατική τάξη και στο λαό, στην πείρα και στα διδάγματα της Ιστορίας του ΚΚΕ, στις αρχές και τη στρατηγική μας, να αντεπεξέλθουμε, όσες τρικλοποδιές και αν πασχίζουν να μας βάλουν. Η γραμμή μας ανταποκρίνεται, αντιστοιχεί στη σημερινή εποχή, εποχή του ιμπεριαλισμού και της σοσιαλιστικής επανάστασης. Και απ' αυτό δεν έχουμε σκοπό να ξεστρατίσουμε. Οσοι το επιδιώκουν, έχουν περάσει ήδη στο κατώφλι της ενσωμάτωσης. Αλλά δε θα πισωγυρίσουν το ΚΚΕ και την Ιστορία.

• Αύριο Κυριακή 31/3, στις 7 μ.μ., από τις ΚΟ Καλλιθέας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, στο σχολικό συγκρότημα του Αγίου Νικολάου (Θησέως 175). Στο χώρο αυτό βρίσκονταν οι φυλακές Καλλιθέας, από όπου την Κυριακή 30 Μάρτη 1952, ο Νίκος Μπελογιάννης και οι άλλοι τρεις σύντροφοί του μεταφέρθηκαν για εκτέλεση στου Γουδή. Θα μιλήσει ο Δ. Αρβανιτάκης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ.
• Από την ΚΟ Αθήνας και τη ΝΟ Κεντρικού Τομέα της ΚΝΕ, αύριο Κυριακή 31/3, στις 12 μ. στο πάρκο Γουδή, στη Μεσογείων (έναντι «Ερρίκος Ντυνάν»), όπου και εκτελέστηκε μαζί με τους συντρόφους του ο Ν. Μπελογιάννης απ' την αστική τάξη με κυβέρνηση Ν. Πλαστήρα. Θα μιλήσει ο Θ. Χιώνης, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ.

Εκδήλωση με θέμα: «Οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και την Κύπρο (κρίση, ΑΟΖ, υδρογονάνθρακες). Η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για έξοδο απ' την κρίση προς όφελος του λαού» διοργανώνει η ΚΟ Ηρακλείου του ΚΚΕ, την Παρασκευή 5/4, στις 7 μ.μ., στην αίθουσα διαχείρισης κρίσεων της Αποκεντρωμένης Διοίκησης (Λιμάνι). Θα μιλήσει ο Μ. Παπαδόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.