Αγανακτούν, δήθεν, διάφοροι γιατί δεν αρμόζει σε «κράτος δικαίου» η νυχτερινή εισβολή δυνάμεων της κρατικής καταστολής σε σπίτια. Κρύβουν ότι αυτό το «κράτος δικαίου» ήταν και παραμένει το κράτος των μονοπωλίων. Αυτοί που αγανακτούν είναι οι ίδιοι που παροπλίζουν το εργατικό κίνημα καθημερινά όταν βαφτίζουν «κράτος δικαίου» τη δικτατορία των μονοπωλίων. Είναι οι ίδιοι που αρνούνται να δείξουν ότι αυτό το κράτος, η δικτατορία των μονοπωλίων, με το μπουκάρισμα νύχτα στα σπίτια στην Ιερισσό επαναφέρει στο προσκήνιο μια μορφή συλλήψεων ήδη δοκιμασμένη σε αλήστου μνήμης εποχές. Αυτό είναι το κράτος της δικτατορίας των μονοπωλίων. Και κάνει δοκιμές για να αντιμετωπίσει και με τέτοιες μεθόδους το εργατικό κίνημα.

Η εργατική τάξη δεν θα μπορέσει να κάνει βήμα μπροστά αν δεν ξεμπερδέψει στο εσωτερικό της με όσους την καλούν να βρει το δίκιο της στα δικαστήρια. Εκεί παραπέμπει η φιλολογία περί παραβιάσεων εντός ενός «κράτους δικαίου». Τέτοιο κράτος δεν υπήρξε, δεν θα υπάρχει. Το κράτος είναι μηχανή κυριαρχίας μιας τάξης πάνω στην άλλη. Κράτος σήμερα είναι η αστική τάξη. Η εξουσία αυτής της τάξης είναι που πρέπει να ανατραπεί. Και για να ανατραπεί αυτή η τάξη πρέπει να της αφαιρεθεί η βάση της εξουσίας της, δηλαδή η ιδιοκτησία της στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής. Αυτό δείχνει το κάλεσμα του ΚΚΕ για πάλη με στόχο την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.

Είναι κρίσιμο για την εργατική τάξη να γνωρίζει ποιος είναι ο αντίπαλος, για να καθορίσει πού θα στρέψει την πάλη της, ώστε να μην παλεύει κάτω από ξένη σημαία.

Η επιμονή του ΚΚΕ χρόνια πριν, όλο και πιο έντονα τώρα, να μιλά για το χαρακτήρα της κρίσης ως βαθιάς συγχρονισμένης καπιταλιστικής κρίσης, βοηθά την εργατική τάξη να κατανοεί ότι δε θα λύσει τα προβλήματά της, αλλάζοντας αφέντη στο σβέρκο της, αλλά βάζοντας πλώρη για τη δική της εξουσία στη βάση άλλης οικονομίας, της λαϊκής - σοσιαλιστικής.

Αυτονόητα η τέτοια δράση του ΚΚΕ δημιουργεί πρόβλημα στην αστική τάξη που προσπαθεί να χτίσει εναλλακτικές λύσεις για την παραμονή της στην εξουσία. Εκφραση αυτού του προβλήματος της αστικής τάξης είναι και η προβολή οπορτουνιστικών δυνάμεων που έχουν ενοποιητικό στοιχείο τους τη μικροαστική αγωνία μην και τυχόν η δράση του ΚΚΕ φέρει τα αποτελέσματα που ευαγγελίζεται. Φοβούνται ότι μια εργατική τάξη που θα παλεύει για τη δική της εξουσία, θα απειλήσει και τη θέση όσων έχουν βολευτεί κάτω από το τραπέζι της αστικής τάξης ξεκοκαλίζοντας όσα η αστική τάξη τους πετάει - όπως ακριβώς ταΐζει τα σκυλιά της.

Στο επόμενο διάστημα, καθώς το ΚΚΕ, με όπλο τις αποφάσεις του 19ου Συνεδρίου του θα προχωρά με ανοιχτά πανιά, θα βρίσκουμε ακόμα πιο καθαρά μπροστά μας όλα εκείνα τα θρασίμια που εργολαβικά μέσα από τις ναυαρχίδες του αστικού Τύπου, αλλά και διάφορα λαθρόβια blog έχουν αναλάβει να καλλιεργούν μια πλαστή εικόνα για το ΚΚΕ, μια εικόνα που υπηρετεί την κεντρική γραμμή τους: Να συκοφαντήσουν στις λαϊκές μάζες το ΚΚΕ (εκεί στοχεύει το μότο που χρησιμοποιούν: «το ΚΚΕ δεν έχει σχέση με την Ιστορία του» (χτεσινά ΝΕΑ) για να καταλήξουν στο δια ταύτα: «όλοι στον πόλο που χτίζεται με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ», έναν όχι μόνο ακίνδυνο για την αστική τάξη πόλο, αλλά αυθεντικό εργαλείο της.

Στη παγίδα που στήνεται, για μια ακόμα φορά, για το γονάτισμα της εργατικής τάξης, με το εκσυγχρονισμένο δίπολο «δεξιά - αριστερά», κανείς δεν μπορεί να πει μετά «δεν ήξερα». Το ΚΚΕ κάλεσε και καλεί σε συμμαχία κοινωνικών δυνάμεων που από σήμερα θα ορθώνει εμπόδια στην εξουσία των μονοπωλίων και θα ζητά την εξουσία από και για τον ίδιο το λαό.

Διάφοροι - υπόγεια και βρώμικα - ξέρασαν χολή για το ΚΚΕ το προηγούμενο διάστημα.

Ωσπου το ΚΚΕ, για μια ακόμα φορά, πρόβαλε περίτρανα το μπόι του, όπως χτες με την έναρξη των εργασιών του 19ου Συνεδρίου του, όπου εκατοντάδες επώνυμα στελέχη του - λαογέννητοι ηγέτες ένας προς έναν - σήκωσαν ψηλά την κάρτα του Συνέδρου, προβάλλοντας έτσι την εντολή που έχουν από τη βάση του Κόμματος, τους χιλιάδες εργάτες και εργάτριες που το συγκροτούν, να τραβήξουν μπροστά, να αποφασίσουν έτσι που να γίνει πιο ισχυρό το ΚΚΕ για να μπορεί να 'ναι ισχυρό το λαϊκό κίνημα.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Αρχίζει τις εργασίες του το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ

ΕΘΝΟΣ: Απολύσεις αλλιώς δεν παίρνετε τη δόση

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Σκληρό παιχνίδι με Εθνική, Eurobank

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Τραπεζικός «πυρετός»

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: Ανατροπές στις τράπεζες θα προκαλέσει το Ταμείο

Η ΕΛΛΑΔΑ: Σχέδιο έκτακτης φορολόγησης τόκων

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Με το «έτσι θέλω»

ΤΑ ΝΕΑ: Ευρώπη SOS στο κόκκινο 13 χώρες

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Τα 5 μυστικά της δήλωσης για μισθωτούς, συνταξιούχους

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Παγίδες στη φορολογική δήλωση

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Τρομοκράτος

Η ΑΥΓΗ: Σε κατήφορο υποταγής και αυταρχισμού

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Ντροπή με τις πλάτες του ΣΥΡΙΖΑ

«Υπερπαραγωγή κεφαλαίου, και όχι ξεχωριστών εμπορευμάτων - αν και η υπερπαραγωγή κεφαλαίου περιλαβαίνει πάντα την υπερπαραγωγή εμπορευμάτων - δε σημαίνει λοιπόν τίποτα άλλο από υπερσυσσώρευση κεφαλαίου» (Καρλ Μαρξ, «Το Κεφάλαιο», τρίτος τόμος, σελ. 317).

«Γεννήθηκαν πολλά ερωτήματα σχετικά με την οικονομική κρίση στην Κύπρο, επειδή η οικονομία της στηρίζεται βασικά στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Αν και αυτό δεν αντανακλά την αλήθεια, γιατί η καπιταλιστική οικονομία της Κύπρου έχει μεγάλο τομέα θαλάσσιων μεταφορών, δηλαδή εφοπλιστικό κεφάλαιο, κατασκευαστικό τομέα και ανεπτυγμένο τουριστικό τομέα, ο χρηματοπιστωτικός τομέας ήταν ο μεγαλύτερος συγκριτικά με τους άλλους. Υπήρξαν ακόμη ερωτήματα όπως: Αφού η Κύπρος δεν έχει παραγωγή πώς εκδηλώθηκε "κρίση υπερπαραγωγής"; Το παραπάνω απόσπασμα από το "Κεφάλαιο"» του Κ. Μαρξ δίνει την απάντηση. Η υπερπαραγωγή κεφαλαίου που περιλαμβάνει πάντα και την υπερπαραγωγή εμπορευμάτων δε σημαίνει τίποτα άλλο από "υπερσυσσώρευση κεφαλαίου", από υπερπαραγωγή εμπορευμάτων κυρίως εκτός Κύπρου που συσσώρευσε κεφάλαια στην Κύπρο. Γι' αυτό την οικονομική κρίση τη χαρακτηρίζουμε κρίση υπερσυσσώρευσης».

«Η κρίση φέρνει καταστροφή κεφαλαίου και εργατικής δύναμης (π.χ., κλείσιμο επιχειρήσεων, ανεργία, μείωση μισθών κλπ.).Το καπιταλιστικό κράτος παρεμβαίνει ώστε η καταστροφή κεφαλαίου να είναι όσο το δυνατό μικρότερη και μετακυλίει την καταστροφική μανία της κρίσης στην εργατική δύναμη. Με τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις για το φτήνεμά της με σκοπό να αντισταθμίσει την πτώση του ποσοστού κέρδους στην περίοδο της κρίσης. Αλλά παρεμβαίνει πρώτ' απ' όλα στη σωτηρία των τραπεζών, αφού αποτελούν την πηγή κεφαλαίων για επενδύσεις. Επεμβαίνει επομένως εδώ ελέγχοντας την καταστροφή κεφαλαίων, κάνει δηλαδή ελεγχόμενη χρεοκοπία. Στην Ελλάδα έγινε με το "κούρεμα" των ομολόγων. Στην Κύπρο έγινε με το "κούρεμα" των μεγάλων καταθέσεων κεφαλαίων. Εγινε, δηλαδή, ελεγχόμενη καταστροφή κεφαλαίων».

«Για το λαό το πρόβλημα δεν είναι το "κούρεμα" των καταθέσεων των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, δηλαδή των κεφαλαίων τους, δεν πρέπει να στενοχωριέται επειδή «"κουρεύουν" λεφτά των καπιταλιστών», αυτά ας καταστραφούν, αλλά το γεγονός ότι αυτό συνοδεύεται από τα πλέον άγρια αντεργατικά μέτρα. Αυτός ο πόλεμος εναντίον του απαιτεί τη δική του απάντηση. Ο ταξικός πόλεμος των εργατών και των συμμάχων τους απαιτεί εναντίωση σ' αυτά τα άγρια μέτρα, και κυρίως αυτή η εναντίωση να εντάσσεται στον αγώνα για αποδέσμευση από την ΕΕ, κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, δηλαδή κατάργηση των καπιταλιστών, με εργατική - λαϊκή εξουσία, που με τον εργατικό, λαϊκό έλεγχο θα αναπτύσσουν την οικονομία σε όφελός τους» (από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).