Παπαγεωργίου Βασίλης

Στο πλαίσιο της γνωστής αποπροσανατολιστικής για το λαό ρητορικής, τα έβαλε με τους «δεύτερης διαλογής υπαλλήλους» της τρόικας, τους οποίους όμως δεν έχει πρόβλημα να συναναστρέφεται εκτός χώρας, όπως συνέβη στο ταξίδι του στις ΗΠΑ, κατακεραύνωσε τη Μέρκελ και ζήτησε ξανά συμμαχία των χωρών του Νότου. Παραλείποντας κάθε αναφορά στο γεγονός ότι οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών, μαζί με της Μέρκελ, συνομολόγησαν την ευρωενωσιακή στρατηγική, κομμάτι της οποίας είναι τα μνημόνια και τσακίζουν ανελέητα στις χώρες τους τη φτωχολογιά με απανωτά βάρβαρα μέτρα.

Αυτούς τους συμμάχους θέλει ο Τσίπρας για να διεκδικήσει από ευνοϊκότερη θέση καλύτερους όρους ανάκαμψης για την ντόπια αστική τάξη. Για λογαριασμό της άλλωστε κατήγγειλε τον «αφελληνισμό του ελληνικού τραπεζικού συστήματος», ισχυριζόμενος ότι «εμείς είχαμε προειδοποιήσει πρώτοι γι' αυτή την εξέλιξη». Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πιέσει γι' αυτή την εξέλιξη, ζητώντας μετ' επιτάσεως το περασμένο καλοκαίρι να ισχύσει και για την Ελλάδα αυτό που «διεκδίκησε και πήρε» ο Ραχόι, την απευθείας δηλαδή ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών απ' το μηχανισμό στήριξης, πράγμα που σημαίνει ότι αυτές περνούν στη δικαιοδοσία του.

Ο Αλ. Τσίπρας βεβαίως ξεκαθάρισε ότι «αυτό που μας ενδιαφέρει, κυρίως, είναι να έχει τη δυνατότητα η όποια ελληνική κυβέρνηση, για λογαριασμό του εθνικού συμφέροντος, να έχει τον έλεγχο, έστω ενός σημαντικού πυλώνα του τραπεζικού συστήματος (...) που θα έχει ξεκάθαρη αναπτυξιακή οπτική». Δηλαδή, όταν και εάν αναλάβουν τα ηνία της διακυβέρνησης, να έχουν λόγο και ρόλο στη χρηματοδότηση των μονοπωλιακών ομίλων και των επενδύσεών τους, αφού καμιά τράπεζα, «δημόσια» ή ιδιωτική, δεν πρόκειται να δώσει χρήμα για τους εργαζόμενους, τους φτωχούς αγρότες και τους μικρός ΕΒΕ.

Καλλιεργώντας αυταπάτες στο λαό ότι η διέξοδος προς όφελός του θα έρθει μέσα από την κάλπη και με την ανάδειξη του ίδιου στην κυβέρνηση, υποστήριξε ότι «δεν υπάρχει καμία άλλη διέξοδος για τη χώρα, παρά μόνο η παραίτηση της κυβέρνησης και η προσφυγή στις κάλπες». Εκφώνησε ξανά το προσκλητήριο για συνεργασία προς κάθε πιστό στην αστική εξουσία και πρόθυμο να βάλει πλάτες στη διαχείρισή της, και δεν μπόρεσε να κρύψει τον καημό τους επειδή δεν μπορούν να βάλουν σ' αυτή τη στενωπό το ΚΚΕ, να το εξαναγκάσουν να εγκαταλείψει τη στρατηγική του.

Ανέφερε συγκεκριμένα: «Θα πω μόνο ότι εύχομαι αυτό που εύχεται κάθε αριστερός, κάθε κομμουνιστής σε αυτή εδώ τη χώρα: το συνέδριο αυτό να συμβάλει, ώστε να γίνει πραγματικότητα ο καημός των αριστερών και προοδευτικών ανθρώπων της χώρας. Να γίνει πραγματικότητα ο καημός της πλειοψηφίας των κομμουνιστών. Και αυτός ο καημός δεν είναι άλλος από την ενωτική δράση και παρουσία της αριστεράς για την ανατροπή της κυβέρνησης του μνημονίου».

Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει το δικό του καημό και των καπιταλιστών στο λαό και στους κομμουνιστές, πάνω στους οποίους θέλει να «πατήσει» για να αναρριχηθεί στον κυβερνητικό θώκο. Στο ίδιο ακριβώς πνεύμα χτες μιλώντας σε σπουδαστές του ΤΕΙ Λάρισας, ο Αλ. Τσίπρας ισχυρίστηκε πως «αυτό που μας σκοτώνει είναι το φάρμακο, και όχι η ασθένεια», δηλαδή το μνημόνιο και όχι η καπιταλιστική κρίση και η προσπάθεια διαχείρισής της προς όφελος του κεφαλαίου, σκορπίζοντας ψευδαισθήσεις για ένα άλλο μείγμα διαχείρισης τάχα φιλολαϊκό.

Αξίωσε ξανά απ' το λαό και τα παιδιά του να γίνουν οι μοχλοί για το ξελάσπωμα των αστών απ' την κρίση και τη δική του αναρρίχηση στη διακυβέρνηση, λέγοντας ότι «ο μόνος αρμόδιος και υπεύθυνος να ξελασπώσει την κατάσταση είναι ο ίδιος ο λαός» και βαφτίζοντας τη νεολαία πρωτοπορία ενός κινήματος του οποίου οριοθέτησε και το στόχο: «Δε θα πέσει η κυβέρνηση του μνημονίου αν δεν τη ρίξουν με τους αγώνες τους οι νέες και οι νέοι της πατρίδας μας».