Από τη συνάντηση των ΥΠΕΞ ΗΠΑ - Κίνας

Επιπλέον, στην ίδια ανταπόκριση το σινικό πρακτορείο ειδήσεων σημείωνε με νόημα την προ μηνών δήλωση του Τζον Κέρι σε επιτροπή της Γερουσίας ότι «οι ΗΠΑ σήμερα έχουν τις περισσότερες στρατιωτικές βάσεις και ένοπλες δυνάμεις στην περιοχή Ασίας - Ειρηνικού από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο» και πως οι ΗΠΑ έχουν μετατοπίσει τον άξονα ιμπεριαλιστικού ενδιαφέροντος στη συγκεκριμένη περιοχή. Ετσι, όχι μόνον οι Κινέζοι δεν έδειξαν να συμμερίζονται τους στόχους της πολιτικής ατζέντας των ΗΠΑ στην περίπτωση της ΛΔ Κορέας, αλλά χρησιμοποίησαν την επίσκεψη του Κέρι σε Σεούλ - Πεκίνο και Τόκιο για να θέσουν επί τάπητος το ζήτημα της έντονης αμερικανικής στρατιωτικής κινητικότητας και υπεροπλίας στην ευρύτερη περιοχή Ασίας - Ειρηνικού, σημειώνοντας ότι «για να είναι υπεύθυνη δύναμη στον Ειρηνικό οι ΗΠΑ θα πρέπει να καθησυχάσουν τις ανησυχίες ασιατικών χωρών για την ενίσχυση της στρατιωτικής τους δύναμης και να αναζητήσουν λογικές και εφικτές λύσεις σε περιφερειακά ζητήματα».

Είναι, επίσης, ενδιαφέρουσα η υπαναχώρηση του Αμερικανού υπουργού από την αρχική δήλωση που έκανε στο Πεκίνο περί ενδεχόμενης «απομάκρυνσης» μέρους της αμερικανικής «πρόσφατης αντιπυραυλικής άμυνας» στην περιοχή της Ασίας σε περίπτωση εγκατάλειψης και επιβεβαιωμένου τερματισμού του βορειοκορεατικού βαλλιστικού και πυρηνικού προγράμματος. Ο Κέρι, σύμφωνα με το Ασοσιέιτεντ Πρες, αναγκάστηκε αργότερα (προφανώς μετά από αντίδραση του Πενταγώνου...) να προχωρήσει σε νεότερη «διορθωτική» δήλωση, εξηγώντας ότι «η βασική θέση του αμερικανικού πυραυλικού προγράμματος δεν είναι τώρα προς συζήτηση για αλλαγή»...

Εξυπακούεται ότι οι επισκέψεις του Κέρι σε Σεούλ (την περασμένη Παρασκευή) και σε Τόκιο (την περασμένη Κυριακή) ήταν πιο ανώδυνες και δίχως ιδιαίτερες δυσκολίες, καθώς οι ηγεσίες (και οι αστικές τάξεις) αμφοτέρων χωρών έχουν κοινή ατζέντα και επί του παρόντος ταύτιση των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεών τους με τις ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή.

Ο Κέρι, με το γνωστό ήπιο ύφος των απειλών και εκβιασμών «με το γάντι», αν μη τι άλλο δεν πέτυχε ούτε στο ελάχιστο εκτόνωση της έντασης, αλλά ούτε και διευκόλυνε τη σύμμαχο Σεούλ που πρότεινε στην Πιονγιάνγκ «συνομιλίες» σε ένα κλίμα σύγχυσης και με το θερμόμετρο της στρατιωτικής κινητικότητας να κορυφώνεται, εξαιτίας του μπαράζ των αμερικανο-νοτιοκορεατικών στρατιωτικών ασκήσεων ευρείας κλίμακας Foal Eagle δίμηνης διάρκειας...

Εκπρόσωπος της βορειοκορεατικής Επιτροπής Ειρηνικής Επανένωσης Κορέας, λίγο πριν κορυφωθούν χτες στην Πιονγιάνγκ οι πολυποίκιλες επετειακές εκδηλώσεις για την 101η επέτειο από τη γέννηση του ιδρυτή της ΛΔ Κορέας Κιμ Ιλ Σουνγκ, απέρριψε την πρόσκληση της Σεούλ «για διάλογο» σημειώνοντας εύλογα ότι οι προθέσεις της γειτονικής χώρας δεν είναι ειλικρινείς. Οπως επεσήμανε ο Βορειοκορεάτης αξιωματούχος κατηγορώντας τη νοτιοκορεατική κυβέρνηση για ανερυθρίαστη στάση δεδομένων «των κυρώσεων και των παιχνιδιών πολέμου που κάνει από κοινού με τις ΗΠΑ» οι συνομιλίες δε θα γίνουν «εάν η Σεούλ δεν εγκαταλείψει τη στάση σύγκρουσης που έχει πάρει έναντι του Βορρά», γιατί θα ήταν τουλάχιστον «κενές και άσκοπες». Παράλληλα, ο πρόεδρος της Ανώτατης Λαϊκής Συνέλευσης της ΛΔ Κορέας Κιμ Γιονγκ Ναμ πρότεινε περαιτέρω ενίσχυση του πυρηνικού οπλοστασίου της χώρας ως βασικό μέτρο αντιμετώπισης του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.

Στο «Βήμα της Κυριακής», δημοσιεύτηκε άρθρο παρέμβαση του Κ. Σημίτη για τις εξελίξεις στην Ελλάδα και την ΕΕ, για τη διέξοδο από την κρίση και ποια κατά τη γνώμη του είναι η λύση. Ο Κ. Σημίτης εστίασε στην ανάγκη αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος προτείνοντας μάλιστα μια λύση σε συνδυασμό με έναν εκβιασμό από το μακρινό παρελθόν, αρχές της 10ετίας του '50, προειδοποιώντας ότι αν δε δημιουργηθεί ο πόλος στο αστικό πολιτικό σύστημα που αυτός προτείνει, τότε θα κυβερνά η δεξιά που δεν μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Ποια λύση προτείνει; Τη δημιουργία ενός πολιτικού πόλου ενιαίου, του χώρου ανάμεσα σε ΝΔ και ΚΚΕ. Το παρομοίασε δε με το χαρακτηριστικό παράδειγμα από το παρελθόν: «...Αν δεν δημιουργηθεί αυτός ο πόλος τότε θα κυβερνά πανίσχυρος ο Παπάγος»... Ετσι έγινε τότε, αφού οι δυνάμεις του λεγόμενου Κέντρου δεν κατάφεραν να συγκροτηθούν σε ενιαίο Κόμμα. Αλλά υπενθύμισε και την τότε αστάθεια του αστικού πολιτικού συστήματος...

Η πορεία αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος ανησυχεί τους αστούς στην Ελλάδα, ακριβώς λόγω της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης και της όξυνσης των μονοπωλιακών ανταγωνισμών διεθνώς, αλλά ιδιαίτερα στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ. Γιατί η κρίση βαθαίνει, είναι γενικευμένη, μεγαλώνει την ανισομετρία ανάμεσα στις καπιταλιστικές οικονομίες των κρατών μελών, ζορίζει τους αστούς στην Ελλάδα και εκδηλώνεται με το «φούντωμα» του ευρωσκεπτικισμού σε μεγάλη μερίδα των καπιταλιστών στην Ελλάδα, που δε θα 'λεγαν όχι σε έξοδο από την Ευρωζώνη σε συνδυασμό με ενίσχυση των σχέσεων με άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, με την ανησυχία για το τραπεζικό σύστημα, αλλά και με το φόβο της όξυνσης των ταξικών αντιθέσεων και την πιθανότητα μιας μεγάλης αμφισβήτησης από το εργατικό, το λαϊκό κίνημα, με δυσκολίες στη χειραγώγηση και την υποταγή, που μπορεί να δημιουργήσει εμπόδια στην αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος και νέες ρωγμές.

Φαίνεται ότι οι δύο πόλοι, ο ένας με κορμό τη ΝΔ και την τωρινή συγκυβέρνηση και ο άλλος με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ, όσο και αν ανοίγουν το δρόμο για τη δρομολόγηση των αναγκαίων αλλαγών, για την ώρα δεν μπορούν να προσδώσουν την αναγκαία σιγουριά στους αστούς. Οσο και αν ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει τα πάντα για να αποδείξει ότι μπορεί να ανταποκριθεί σε τέτοιο ρόλο. Ο Κ. Σημίτης, με την πρότασή του προσδοκά τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση στη βάση, στο λαό. Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, με δεδομένο το προηγούμενο εκλογικό αποτέλεσμα, δουλεύει στην ίδια ρότα, πασχίζει να ανταποκριθεί, δίνοντας εξετάσεις στους αστούς ότι μπορούν να προσδοκούν απ' αυτόν. Για παράδειγμα, στη συνέντευξή του στο ΣΚΑΪ και στον Αλ. Παπαχελά, ο Αλ.Τσίπρας, απαντώντας σε σχετικό ερώτημα για τις κυβερνητικές συνεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ, είπε ότι είναι έτοιμοι να «συνεργαστούν και με το διάβολο». Οτι επιδιώκουν ευρύτερες συνεργασίες ακόμη και αν πάρουν πλειοψηφία στη Βουλή. Οτι μπορεί να συνεργαστούν και με κόμματα που σήμερα στηρίζουν την κυβέρνηση: «Στη ζωή κανείς δεν πρέπει να λέει ποτέ», τόνισε, ενώ για το κόμμα του Καμμένου, είπε ότι «υπάρχουν πολλά σημεία ταύτισης».

Ταυτόχρονα, στο ερώτημα αν δεν πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοδυναμία στις εκλογές τι θα κάνει, απάντησε ότι όποιος αρνηθεί να στηρίξει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, «θα πάρει την ευθύνη για την αστάθεια η οποία θα είναι οδυνηρή για τον τόπο», θέτοντας ένα γνωστό από τα παλιά εκβιαστικό δίλημμα - αντιγραφή ΠΑΣΟΚ: «ή ΣΥΡΙΖΑ με το μεγαλύτερο δυνατό ποσοστό ή οδηγούμαστε στην αβεβαιότητα»! Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται ένας επιμελής μαθητής της πείρας του αστικού πολιτικού συστήματος, όπως ταυτόχρονα την προσδιόρισε ο Κ. Σημίτης, πατώντας πάνω στα χνάρια της μεταπολεμικής ιστορίας αυτού του συστήματος και στην ανησυχία του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ (εδώ ταυτίζεται τουλάχιστον με ένα μεγάλο τμήμα των καπιταλιστών), για την εξέλιξη αυτού του πολιτικού συστήματος ως μοχλού χειραγώγησης και υποταγής των λαϊκών μαζών.

Αναδεικνύει ως κρίσιμο ζήτημα το ότι η χώρα βρίσκεται στην καταστροφή και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να τη σώσει. Οχι το λαό, αλλά τη χώρα. Δηλαδή την καπιταλιστική κοινωνία! Θα μπορούσε να το κάνει, αν αναδεικνυόταν στην κυβέρνηση στις περασμένες εκλογές, όπως επίσης είπε στη συνέντευξη στο «ΣΚΑΪ» ο Αλ. Τσίπρας. Εκβιάζει το λαό με το δίλημμα της αστάθειας αν δεν συνεργαστούν άλλες δυνάμεις μαζί του αλλά και τον εκβιασμό «ή ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση ή αβεβαιότητα». Αξιοποιεί την εξαθλίωση μεγάλων τμημάτων των εργαζομένων και την ανάγκη να ανακουφιστούν, αλλά με όλα τα παραπάνω πασχίζει να εκβιάσει την ψήφο τους στο ΣΥΡΙΖΑ για σωτηρία από την καταστροφή, όταν αυτή η σωτηρία, είναι σωτηρία της καπιταλιστικής οικονομίας. Ουσιαστικά, έχοντας αναλάβει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος για τη μεγαλύτερη και πιο μακροχρόνια δυνατή σταθεροποίησή του, πασχίζει να εγκλωβίσει το λαό σ' αυτό. Στο να γίνει μοχλός ο λαός σ' αυτή τη σταθεροποίηση. Οταν την ίδια στιγμή χρειάζεται η μέγιστη δυνατή ταξική δράση, η λαϊκή συμμαχία από τα κάτω κόντρα στο κεφάλαιο.

Αν ο λαός δε συνειδητοποιήσει αυτήν την επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ και τον στηρίξει, τότε η ήττα του κινήματός του, έστω και προσωρινή, αλλά και το πισωγύρισμα, θα είναι οδυνηρά και μακροχρόνια.