Βρίσκουν κάτι μέρες για να μας θυμίσουν ποια είναι η εκδοχή της Ιστορίας που ανέχεται το αφεντικό. Ετσι η ΝΕΤ επέλεξε την Πρωτομαγιά, για να παρουσιάσει τη θέση ότι για τη φτώχεια στη χώρα διαχρονικά φταίγανε πάντα τα «άθλια δημοσιονομικά της» και όχι η άγρια εκμετάλλευση των εργατών.

Με μια «μηχανή του χρόνου», δηλαδή μια τηλεοπτική εκπομπή, ξεχνιέσαι και βλέπεις την ταξική πάλη άχρωμη κι αμόλυντη.

Ετσι: Η ματαίωση της επιστράτευσης στις 5 Μάη του '43 από το Εργατικό ΕΑΜ παρουσιάστηκε σαν ματαίωση «απ΄ όλους». Ο Μήτσος Παπαρήγας, δεν ήταν στέλεχος του ΚΚΕ, ήταν απλά κάποιος αριστερός που εκλέχθηκε στη ΓΣΕΕ και βεβαίως ποτέ δε δολοφονήθηκε από την κρατική ασφάλεια επειδή ήταν Κομμουνιστής. Ο ΕΡΓΑΣ η συμμετοχή στον οποίο σήμαινε εκτέλεση ήταν απλά μια παράταξη της αριστεράς. Τα 115 σωματεία ήταν απλά ένα νούμερο συμβολικό δίπλα στα ήδη 114 άρθρα του συντάγματος.

Η ταξική πάλη τελικά, σύμφωνα με τη «μηχανή» της ΝΕΤ, δεν είναι τίποτα άλλο από μια ακαδημαϊκού χαρακτήρα αντιπαράθεση μεταξύ καλών και κακών.

Φτήνια, πολλή φτήνια επικρατεί στο μαγαζί κι ας χρυσοπληρώνονται οι παραγωγές του.

Κακά νέα για τα μονοπώλια που έχουν βρει στην Κίνα την κότα με το χρυσό αυγό. Τα σημάδια ότι μπορεί να υπάρξει και εκεί κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων ήταν θέμα χρόνου να καταγραφούν. Δεν είναι για λύπηση, με δεδομένο ότι ήδη έχουν αντλήσει πολλά, πάρα πάρα πολλά κέρδη από την εκμετάλλευση της κινέζικης εργατικής δύναμης. Εχει όμως ενδιαφέρον η εξέλιξη καθώς δίνει μία επίσης σημαντική απόδειξη για το γεγονός ότι ακόμα και με απόλυτο τσάκισμα της εργατικής δύναμης η καπιταλιστική κρίση θα συμβεί σαν έκφραση των αντιφάσεων και ορίων του συστήματος.

Το κλάμα της ΕΕ για το Μπαγκλαντές δεν αφορά τους νεκρούς εργάτες, αλλά το πρόβλημα που μπορεί να προκύψει στο εμπόριο από την αποκάλυψη ότι τα προϊόντα που, για λογαριασμό των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, παράγονται στο Μπαγκλαντές είναι ματωμένα.

Οπως κι άλλες φορές στο παρελθόν, το πρόβλημα θα λυθεί με την καθιέρωση μιας πιστοποίησης που θα βεβαιώνει ότι για τα προϊόντα της τάδε φίρμας έχουν τηρηθεί οι κανόνες υγιεινής και ασφάλειας. Κάτι σαν τις φράουλες της Μανωλάδας που φτάνουν στις αγορές με ανάλογη πιστοποίηση.

Με νόμο οι μισθοί κατατίθενται αναγκαστικά σε τραπεζικούς λογαριασμούς. Το ίδιο και οι συντάξεις. Ομως, αυτό που στην καλύτερη των περιπτώσεων μπορεί να ιδωθεί σαν αποταμίευση για τις δυο τρεις μέρες που τα χρήματα μένουν στον τραπεζικό λογαριασμό, τώρα πια αντιμετωπίζεται σαν «επένδυση». Και έτσι στις στατιστικές τους οι τράπεζες, όταν καταγράφουν μείωση καταθέσεων που αντιστοιχούν σε μείωση μισθών, μιλάνε για μείωση επενδύσεων. Κι αντί να αναφέρονται στον εξαναγκασμό των εργατών να καταφύγουν στα γνωστά τοκογλυφικά δάνεια των τραπεζών, μιλάνε για «χρηματοδότηση» του νοικοκυριού από το δανεισμό.

Το επόμενο βήμα είναι το «κούρεμα» των μισθών που ως καταθέσεις - επενδύσεις θεωρούνται κεφάλαιο και έτσι δεν μπορεί παρά να «κουρευτεί» και αυτό στα πλαίσια ενός γενικού «κουρέματος» του τραπεζικού κεφαλαίου.

Γι' αυτή τη νόμιμη κλοπή, οι τραπεζίτες χειροκροτούνται ως μαγκιόροι διαχειριστές κεφαλαίων.

Η ισχυροποίηση των καπιταλιστών μέσα από τη διαδικασία της κρίσης έχει επιπτώσεις στην εργατική τάξη. Τις οποίες δεν μπορούν πλέον να κρύβουν ούτε οι αστοί αναλυτές. Ετσι προαναγγέλλουν σφαγές, σε μια προσπάθεια να προετοιμάσουν τον πληθυσμό για ό,τι έρχεται.

Για την εργατική τάξη, το δεδομένο είναι η ανημποριά της να πληρώσει. Για την αστική τάξη το δεδομένο επίσης είναι ότι είναι υποχρεωμένη να καταγράφει την ανημποριά των εργατών «πελατών» να τα βγάλουν πέρα. Εκεί ακριβώς το σύστημα μπλοκάρει.

Η αντίφαση θα λυθεί μόνο όταν αλλάξει η ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής που καθορίζει και το σύστημα μέτρησης της ευημερίας ή δυστυχίας. Δηλαδή, όταν οι εργάτες δε θα είναι υποχρεωμένοι να χάνουν ένα σημαντικό τμήμα του πλούτου που παράγουν και οι καπιταλιστές, όντας χωρίς τη δυνατότητα να εκμεταλλεύονται τη δουλειά των εργατών, δεν θα έχουν αγωνία για τα κέρδη τους, γιατί πολύ απλά θα είναι υποχρεωμένοι και αυτοί να δουλεύουν για να ζήσουν.

Διά ταύτα; Το είπε απλά το ΠΑΜΕ την παραμονή της Πρωτομαγιάς:

Κάλεσε τους εργάτες να μη συμβιβαστούν, να μη νομιμοποιήσουν στη συνείδησή τους τα αντεργατικά μέτρα, να βάλουν τις βάσεις για να γίνουν γρήγορα φύλλο και φτερό. Να οργανώσουν την πάλη τους, να έρθουν σε επαφή με τα σωματεία τους, να δυναμώσει η φωνή της αντίστασης μέσα στους τόπους δουλειάς.

Οπως με όρους ιστορικής συνέχειας σημειώνει: «Οι αλυσίδες γίνονται όλο και πιο βαριές γύρω από την εργατική - λαϊκή οικογένεια. Οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι δεν έχουν άλλο δρόμο πέρα από τον αγώνα για να σπάσουν τις αλυσίδες της εκμετάλλευσης».

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΤΑΞΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ, όλοι αύριο με το ΠΑΜΕ

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: Το τέλος της λιτότητας ζητούν άμεσα οι αγορές

Η ΕΛΛΑΔΑ: ΙΚΑ - ΟΑΕΕ και ΟΓΑ ολοταχώς για σύνταξη 300 ευρώ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Παγώνουν οι αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Κατάσχεση τραπεζικών καταθέσεων

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Νέος γύρος συνομιλιών για επιπλέον 9,2 δισ. ευρώ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Εγκρίθηκαν 2,8 δισ.

Η ΑΥΓΗ: Κάτω από 490 ευρώ ο βασικός μισθός

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Κάνουν ταμείο

ΤΑ ΝΕΑ: Κουρεύουν την επετηρίδα

ΕΘΝΟΣ: Πλυντήριο επιόρκων τα Πειθαρχικά

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Κερκόπορτα

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: 200.000 ευρώ για πέντε μέρες στην Κόστα Ρίκα

Η απαράδεκτη και προκλητική αντεργατική τροπολογία της συγκυβέρνησης με επιμονή της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και πρόσχημα την αντιμετώπιση της ανεργίας, με την οποία μπορούν να προσλαμβάνονται άνεργοι σε προγράμματα κοινωφελούς χαρακτήρα και να αμείβονται με λιγότερα και από το σημερινό εξευτελιστικό κατώτατο μισθό, δηλαδή μέχρι 490 ευρώ μικτά και 427 ευρώ για τους νέους κάτω των 25 ετών και με μεροκάματο 19,6 ευρώ και 17,1 ευρώ, και να ασφαλίζονται μόνοι τους, έδωσε νέο ισχυρό πλήγμα στον ήδη τσακισμένο κατώτερο μισθό και μεροκάματο και στα ασφαλιστικά ταμεία. Επιβεβαιώνει την εκτίμηση του ΚΚΕ ότι στόχος των απολύσεων στο δημόσιο είναι το ξερίζωμα της μόνιμης εργασίας με δικαιώματα και η αντικατάσταση των εργαζομένων με άλλους φτηνότερους, χωρίς κανένα δικαίωμα.

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση θεσμοθετεί νέα προνόμια για το μεγάλο κεφάλαιο, μειώνοντας ακόμη περισσότερο τις εργοδοτικές εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία, γεγονός που επιδεινώνει ακόμη περισσότερο την οικονομική τους κατάσταση, δίνοντας νέο χτύπημα στο ασφαλιστικό σύστημα. Εκβιάζουν ωμά τους ανέργους, συνολικά την εργατική τάξη, ωθώντας τους να επιλέξουν μεταξύ της ανεργίας ή της περιστασιακής μισοανεργίας, χωρίς δικαιώματα.

Εχουμε μία ακόμη απόδειξη ότι τα αντεργατικά μέτρα αποτελούν τη στρατηγική του κεφαλαίου για έξοδο από την κρίση, φορτώνοντας τα βάρη στους εργαζόμενους, χωρίς ημερομηνία λήξης. Είναι το αποτέλεσμα του σημερινού δρόμου ανάπτυξης που υπερασπίζονται όλα τα κόμματα του «ευρωμονοδρόμου». Τώρα συστράτευση με το ΚΚΕ για την ενίσχυση της λαϊκής πάλης και συμμαχίας που θα βάλει τέλος στο σύστημα που γεννά τη φτώχεια και την ανεργία» (από την πρώτη σελίδα του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).