Την περασμένη Πέμπτη 9 Μάη, η νέα διοίκηση κάλεσε σε συνάντηση τα προεδρεία των συνδικαλιστικών ενώσεων μέλη των οποίων είναι ασφαλισμένοι στον ΕΔΟΕΑΠ. Πρόσχημα ήταν η ενημέρωσή τους σχετικά με το πρόβλημα εγγραφής ως ζημιάς στον ισολογισμό της ληστείας των αποθεματικών από το «κούρεμα» των ομολόγων (PSI). Στην πραγματικότητα, όπως αποδείχτηκε, ήταν μια προσπάθεια για να εξασφαλίσει τη συναίνεση των διοικούντων τις Ενώσεις, για το μαχαίρι που ετοιμάζεται να βάλει στις επικουρικές συντάξεις, στους μισθούς των εργαζόμενων στον Οργανισμό, αλλά και στη συνέχιση της ίδιας πολιτικής παροχών. Και αυτά βέβαια είναι η αρχή γι' αυτήν τη νέα διοίκηση. Η δικαιολογία της είναι ότι υπάρχουν συντάξεις που είναι «προκλητικές» και ότι οι μισθοί στον ΕΔΟΕΑΠ υπερβαίνουν κατά πολύ τους σημερινούς μισθούς των άλλων κατηγοριών εργαζομένων! Ομως, ο πραγματικός στόχος είναι η μείωση όλων των συντάξεων, γιατί όσο και να μειωθούν οι υψηλές συντάξεις, ουσιαστική εξοικονόμηση δεν μπορεί να υπάρξει (περίπου 340 από τους 1.709 συνταξιούχους είναι αυτοί που παίρνουν συντάξεις 900 ευρώ). Ενώ, σε ό,τι αφορά το προσωπικό, πρόκειται για τη 2η μείωση μισθού που θα υποστούν. Αναμενόμενο, δυστυχώς, όχι μόνο πέτυχε τη συναίνεση για τις νέες περικοπές, αλλά και δέχτηκε προτροπές για να συνεχίσει με πιο θαρραλέα βήματα στο... «νοικοκύρεμα».

Γνωρίζουν αυτοί που διοικούν τον Οργανισμό και οι παρατάξεις που τους στήριξαν, ποιοι είναι οι πραγματικοί λόγοι γι' αυτήν την κατάσταση.

Γνωρίζουν ότι οι δαπάνες Υγείας του ΕΔΟΕΑΠ έχουν αυξηθεί υπέρμετρα, ως αποτέλεσμα των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων που επιβάλλουν οι κυβερνήσεις σε Υγεία - Πρόνοια - Φάρμακο και οι οποίες αποτελούν εξειδίκευση των αποφάσεων και κατευθύνσεων της ΕΕ για όλα τα κράτη - μέλη, με στόχο τη μείωση του εργατικού «κόστους», για να διευκολυνθεί η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων. Οτι πρακτικά, αυτό εκφράζεται με τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης του δημόσιου συστήματος Υγείας - Πρόνοιας, τη λειτουργία των δημόσιων μονάδων Υγείας με επιχειρηματικά κριτήρια, τη μετακύλιση των δαπανών στα ασφαλιστικά ταμεία και ταυτόχρονη ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα στο χώρο της Υγείας. Αυτό πληρώνει και ο ΕΔΟΕΑΠ. Γι' αυτό, αν και μέσα σε μια δεκαετία, τα μέλη του ΕΔΟΕΑΠ αυξήθηκαν κατά 128%, αντίθετα οι δαπάνες για νοσοκομειακή περίθαλψη αυξήθηκαν κατά 328%, για τα φάρμακα κατά 385%, για τις παρακλινικές εξετάσεις κατά 420% και για ιατρικές επισκέψεις κατά 238%. Δε λένε όμως λέξη γι' αυτά. Οπως και τα αστικά Μέσα Ενημέρωσης, τα οποία εκφράζουν και στηρίζουν αυτές οι συνδικαλιστικές παρατάξεις (όπως και οι εκλεκτοί τους στη διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ).

Γνωρίζουν ότι η πολιτική ενοποίησης όλων των Ταμείων ακριβώς αυτά τα σχέδια υπηρετεί. Και με την ένταξη του κλάδου Υγείας του ΕΤΑΠ - ΜΜΕ στον ΕΟΠΥΥ πρέπει πλέον να πείστηκε και ο τελευταίος ότι τα περί «περιούσιου κλάδου», που μπορεί να εξαιρείται, όπως και τα περί καλών και... καταφερτζήδων «διαχειριστών» που προλαμβάνουν και αντιμετωπίζουν τα προβλήματα, είναι παραμύθια που χρόνια τώρα πουλάνε οι δυνάμεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, για να καθησυχάζουν τους εργαζόμενους και να εκτονώνουν τις αγωνιστικές διαθέσεις. Οπως και τα περί «αυτοδιαχειριζόμενων Ταμείων» που μπορούν να σωθούν, με την αυταπάτη δήθεν για τη δυνατότητα του κλάδου να γλιτώσει από τη θύελλα που τσακίζει εργατικές κατακτήσεις σε κάθε χώρο.

Γνωρίζουν επίσης ότι η λειτουργία του ΕΔΟΕΑΠ είναι απόλυτα δεμένη με το αγγελιόσημο και την απόδοσή του, καθώς αυτό αποτελεί το βασικό έσοδό του και τα τελευταία χρόνια, η διαφημιστική δαπάνη έχει πάθει πραγματική καθίζηση και ο κατήφορος δε λέει να σταματήσει. Γνωρίζουν επίσης ότι οι μεγαλοεπιχειρηματίες του Τύπου και των ΜΜΕ προωθούν την αντικατάσταση της μισθωτής εργασίας με τους ελευθεροεπαγγελματίες - «μπλοκάκηδες», για τους οποίους δεν υποχρεώνονται σε ασφαλιστικές εισφορές, οπότε το αγγελιόσημο δεν τους είναι απαραίτητο με τη σημερινή του μορφή ως «οιονεί εργοδοτική εισφορά» όπως λέγεται. Αλλωστε, θέμα αλλαγής του καθεστώτος του αγγελιόσημου έχει ήδη μπει επί τάπητος. Το υπουργείο Οικονομικών το έχει εντάξει στους «πόρους υπέρ τρίτων», για τους οποίους το «μνημόνιο 2» λέει ότι πρέπει να εντάσσονται στον κρατικό προϋπολογισμό, μέσω του οποίου το κράτος θα κάνει την κατανομή. Ενώ, διακηρυγμένη θέση του ΣΕΒ, της Ενωσης Διαφημιζόμενων και της Ενωσης Διαφημιστικών Εταιρειών, δηλαδή συλλογικών οργάνων των κεφαλαιοκρατών, αλλά και μεγαλοεκδοτών είναι η κατάργησή του γιατί το θεωρούν «αντιαναπτυξιακό φόρο υπέρ τρίτων».

Η σημερινή διοίκηση, υπό τον εκλεκτό της ΝΔ Π. Σόμπολο, βαδίζει στον ίδιο δρόμο. Οχι μόνο θα συνεχίσει τις περικοπές παροχών προς τους ασφαλισμένους και θα τους επιβαρύνει (ήδη το συζητάει) με αυξημένες εισφορές, αλλά θα προωθήσει και τα σχέδια για την επόμενη ημέρα του ΕΔΟΕΑΠ. Θα έρθει ως «ανάγκη» η ένταξή του στον ΕΟΠΥΥ; 'Η θα προβληθεί ως «λύση» η μετατροπή του σε Επαγγελματικό Ταμείο; Που θα λειτουργεί με την αρχή της ανταποδοτικότητας και με ατομικές μερίδες, όπως ορίζει ο νόμος 3029/2002. Που σημαίνει ότι ο κάθε ασφαλισμένος θα λαμβάνει παροχές ανάλογα με το ύψος των εισφορών που μπορεί να καταβάλλει και οι οποίες εισφορές θα αυξάνονται αντίστοιχα με τα κόστη φαρμάκων και της εμπορευματοποιημένης Υγείας. Το νέο εργασιακό μοντέλο που προωθούν οι μεγαλοεπιχειρηματίες του χώρου των media ταιριάζει περισσότερο με το δεύτερο ενδεχόμενο. Κερδισμένοι θα είναι οι «εκλεκτοί» του κλάδου, με τις καλές θέσεις και αμοιβές. Χαμένοι θα είναι οι πολλοί, εργαζόμενοι δημοσιογράφοι και διοικητικοί.

Ομως, οι εργαζόμενοι δημοσιογράφοι, οι συνταξιούχοι όχι μόνο δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα καλό από αυτήν τη διοίκηση, αλλά - όπως ήδη αποδεικνύεται και για όσους πίστευαν το αντίθετο - θα υποστούν χειρότερα. Τώρα, οι ίδιες παρατάξεις επιδιώκουν να υφαρπάξουν με τους ίδιους τρόπους ψήφους στις επερχόμενες εκλογές της ΕΣΗΕΑ. Οπως ανέδειξαν ως κυρίαρχα τα περί «αμαρτωλών επενδύσεων των αποθεματικών», «να στείλουμε νέους ανθρώπους να σώσουν τον ΕΔΟΕΑΠ», «να φέρουν πίσω τα κλεμμένα», «να βάλουν τέλος στην κακοδιαχείριση», «να περιορίσουν τις σπατάλες» που κάποιοι τα συνόδευαν και με τις κενού περιεχομένου «αντιμνημονιακές κορόνες», έτσι τώρα περιορίζουν την αντιπαράθεσή τους στα περί «αμήχανης χωρίς στρατηγική ΕΣΗΕΑ», «που σπαράσσεται από παραταξιακές κόντρες», που «δεν τα βρίσκουν μεταξύ τους οι 11», ότι «κυριαρχούν οι πολιτικές, κομματικές και προσωπικές επιταγές», ότι «χρειάζονται εφαρμόσιμες και ρεαλιστικές προτάσεις», διαγκωνίζονται για το ποιοι είναι οι «πιο ικανοί εργολάβοι επίλυσης προβλημάτων», ποιοι είναι «αγωνιστές διαρκείας», «αδέσμευτοι και ανεξάρτητοι» κλπ κλπ.

Ολοι τους προσπαθούν να αποφύγουν την απάντηση στο καίριο ερώτημα «τι αγώνες χρειάζονται σήμερα και πώς μπορούν να είναι αποτελεσματικοί», όπως και στο μόνο υπαρκτό δίλημμα: Γραμμή ενσωμάτωσης ή ανατροπής; Yποταγή στη στρατηγική του κεφαλαίου που οδηγεί σε παραπέρα φτώχεια και εξαθλίωση ή ρήξη, σύγκρουση με αυτήν και ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων για να σωθούν τα λαϊκά στρώματα και να χαράξουν το δικό τους δρόμο ανάπτυξης, που θα υπηρετεί τις σύγχρονες ανάγκες τους.

Το τι κίνημα έχουμε ανάγκη σήμερα, ποιο κίνημα είναι σε θέση να εμποδίσει, να τους σταματήσει, να ανατρέψει αυτούς που μας παίρνουν πίσω κατακτήσεις και δικαιώματα, είναι το φλέγον ζήτημα και ταυτόχρονα το βασικό κριτήριο ψήφου.