Την ικανοποίηση της κυβέρνησης για τη χτεσινή συμφωνία των «εταίρων» μετέφερε ο υπουργός Εργασίας, Γ. Βρούτσης, που σε δήλωσή του έκανε λόγο για μια «θετική και ελπιδοφόρα εξέλιξη για την οικονομία και την κοινωνική συνοχή».

Από τη μεριά της, η ΔΗΜΑΡ χαιρέτισε την υπογραφή της ΕΓΣΣΕ χαρακτηρίζοντάς την «στοιχειώδη συνεισφορά των εργοδοτικών οργανώσεων στην κοινωνική συνοχή». Εκφράζοντας την απογοήτευσή της για την άρνηση του ΣΕΒ να συμβάλει στη διατήρηση της «κοινωνικής συνοχής», τον εγκάλεσε για «κοντόθωρη, συντεχνιακή και άκρως συντηρητική προσέγγιση των εργασιακών σχέσεων στη δοκιμαζόμενη από την ύφεση και την ανεργία χώρα μας»!

Θετική εξέλιξη χαρακτηρίζει το γεγονός και το ΠΑΣΟΚ, ισχυριζόμενο μάλιστα πως αυτή η σύμβαση «δημιουργεί ασφάλεια δικαίου στους εργαζομένους»! Με τη σειρά του ψέγει τον ΣΕΒ για την «απαράδεκτη άρνησή του να συνυπογράψει τη σύμβαση που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τις χθεσινές μεγαλόστομες διακηρύξεις του προέδρου του, οι οποίες ως αποδεικνύεται στερούνται ουσιαστικού περιεχομένου».

Μια μέρα μετά τους χαριεντισμούς του προέδρου του με τον ΣΕΒ, ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε χτες στην ανάγκη να... καταγγείλει την άρνησή του να υπογράψει τη νέα ΕΓΣΣΕ, με τον Δ. Στρατούλη να διαμαρτύρεται: «Η άρνηση του ΣΕΒ να υπογράψει, έστω αυτή την περιορισμένων αποτελεσμάτων (sic) συμφωνία μεταξύ της ΓΣΕΕ και των τριών άλλων εργοδοτικών φορέων, και οι εν συνεχεία προκλητικές ανακοινώσεις του, αποδεικνύουν, για άλλη μια φορά, ποιοι ήταν οι πραγματικοί "κουκουλοφόροι" που υποδείκνυαν στην τρόικα τι πρέπει να κατεδαφίσει μαζί με τις μνημονιακές κυβερνήσεις από την εργατική νομοθεσία και κυρίως από τους μισθούς και τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας»!

Σε χτεσινή του ανακοίνωση το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας:

Ηδη έχει νομοθετηθεί από την κυβέρνηση η μείωση του κατώτατου μισθού, ενώ δρομολογείται ακόμη μεγαλύτερο τσάκισμα μέσω του καθορισμού του κατώτατου μισθού από την εκάστοτε αστική κυβέρνηση, με κριτήριο τις "ανάγκες της οικονομίας", δηλαδή τις απαιτήσεις των μονοπωλίων για ακόμη μεγαλύτερη κερδοφορία.

Την ίδια στιγμή οι επιχειρηματικοί όμιλοι επιδιώκουν την κατάργηση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων και την αντικατάστασή τους με επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις, ώστε να ρίχνουν ακόμα πιο χαμηλά τα μεροκάματα και τους μισθούς, στα όρια του κατώτερου μεροκάματου. Οι καπιταλιστές δε θέλουν Συλλογικές Συμβάσεις, συγκροτημένα δικαιώματα και συνδικάτα.

Οι συμβιβασμένες ηγεσίες στη ΓΣΕΕ και σε άλλα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος έχουν τεράστιες ευθύνες γιατί έχουν εγκαταλείψει τον αγώνα για την υπεράσπιση των στοιχειωδών κατακτήσεων της εργατικής τάξης. Η ηγεσία της ΓΣΕΕ αποδέχεται πλήρως την αντεργατική νομιμότητα και στο πλαίσιο αυτό παραδέχθηκε ότι διαπραγματεύεται μόνο ορισμένα επιδόματα και όχι τον καθορισμό του κατώτατου μισθού και την υπεράσπισή του.

Τεράστιες είναι και οι ευθύνες εκείνων των κομμάτων, που πίνουν νερό στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας. Κρύβουν από τους εργαζόμενους ότι η όποια ανάκαμψη θα στηριχτεί πάνω στα τσακισμένα δικαιώματα των εργαζομένων. Τους κοροϊδεύουν με υποσχέσεις περί "υγιούς επιχειρηματικότητας" που θα σεβαστεί τη νομιμότητα, τη στιγμή που αυτή η νομιμότητα είναι βαθιά αντεργατική.

Είναι στο χέρι των εργαζομένων να δώσουν απάντηση σε αυτό το καθεστώς σύγχρονης δουλείας, που θέλουν να επιβάλλουν η κυβέρνηση, ο ΣΕΒ και οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Να απαντήσουν με οργάνωση, αλληλεγγύη και δυνάμωμα της ταξικής πάλης κατά κλάδο, εργοστάσιο, τόπο δουλειάς. Οι εργαζόμενοι, οι νέοι και οι άνεργοι να απορρίψουν με τη δύναμη της οργάνωσής τους, τους εκβιασμούς σε βάρος τους προκειμένου με την απειλή της ανεργίας, των απολύσεων να δεχθούν να δουλεύουν χωρίς ωράριο και με μισθούς 400 και 500 ευρώ. Εδώ και τώρα πρέπει να γίνει καθολικό αίτημά τους η υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, με αξιοπρεπείς μισθούς και δικαιώματα, με βάση τις ανάγκες τους, με επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ για όλους, χωρίς διακρίσεις με βάση την ηλικία, ως βάση για συζήτηση και διαπραγμάτευση για αυξήσεις. Να πέσουν στο κενό οι προσπάθειες διαχωρισμού των εργαζομένων, οι εκβιασμοί που τους καλούν να επιλέξουν μεταξύ της ανεργίας ή της τζάμπα εργασίας. Οι εργάτες όλων των ηλικιών χρειάζεται να πυκνώσουν τις γραμμές των σωματείων. Να δυναμώσει η γραμμή της ταξικής πάλης και όχι της κοινωνικής συναίνεσης. Να απαλλαγούν οι εργάτες από τις συμβιβασμένες ηγεσίες στο συνδικαλιστικό κίνημα. Δεν πρέπει να αποδεχθούν ως τετελεσμένους τους νόμους, τα σχέδια του ΣΕΒ και της μεγαλοεργοδοσίας.

Ολοι για έναν και ένας για όλους για να διεκδικήσουν τον πλούτο που οι ίδιοι παράγουν!».