Τις θέσεις της «Ενωτικής Αγωνιστικής Κίνησης Πυροσβεστών» για τις συνθήκες εργασίας των πυροσβεστών, τη στρατιωτικοποίηση της Πυροσβεστικής, την κατάσταση που επικρατεί σε αυτήν και τις επιπτώσεις στο προσωπικό της, αναπτύσσουν σε συνέντευξή τους στον «Ριζοσπάστη» οι συνδικαλιστές Δημήτρης Βλάχος, Σπύρος Ζαμπάτης και Δημήτρης Καραγκούνης.

Η συνέντευξη έχει ως εξής:

-- Σύμφωνα με τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, Ν. Δένδια, βρίσκεται σε διαβούλευση ένα πολυνομοσχέδιο αρμοδιότητας του υπουργείου που προβλέπει εκτεταμένες αλλαγές και για το Πυροσβεστικό Σώμα. Πού αποσκοπούν αυτές οι αλλαγές και τι συνέπειες θα υπάρξουν σε σχέση με την πυρασφάλεια της χώρας και τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΛΑΧΟΣ: «Το σχέδιο νόμου για την αναδιοργάνωση του Πυροσβεστικού Σώματος εντάσσεται στις γενικότερες αντιδραστικές εξελίξεις και επιχειρεί να διαλύσει τις έστω και υποτυπώδεις υπάρχουσες δομές πυρασφάλειας της χώρας. Προωθεί καταργήσεις πυροσβεστικών υπηρεσιών και παραχωρεί αρμοδιότητες του Σώματος στην Τοπική Διοίκηση και τον εθελοντισμό.

Στόχος είναι η μετατροπή των πυροσβεστικών υπηρεσιών σε ανταποδοτικούς μηχανισμούς με κριτήρια αγοράς, επιβαρύνοντας ακόμα περισσότερο το λαό. Τα βάρη θα επιβάλλονται είτε με τη μορφή της σύναψης συμβάσεων παροχής υπηρεσιών πυροπροστασίας είτε με την επιβολή προστίμων και διαφόρων τύπων "χαρατσιών".

Οι θυσίες των πυροσβεστών με τους συνεχώς αυξανόμενους τραυματισμούς και θανάτους, η διάλυση της εργασιακής, προσωπικής και οικογενειακής τους ζωής από τις άθλιες συνθήκες εργασίας που τους έχουν επιβληθεί από όλες τις κυβερνήσεις, δεν επαρκούν για να αποσοβήσουν τις καταστροφικές συνέπειες για το λαό και τον δασικό πλούτο της χώρας.

Η ΕΑΚΠ, κόντρα στο συμβιβασμό, στην ανοχή και την αδράνεια που επιδεικνύουν οι παρατάξεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού στο χώρο της Πυροσβεστικής, συνεχίζει τον αγώνα μέσα από τις γραμμές του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος για την ανατροπή της πολιτικής που θέτει σε κίνδυνο την πυρασφάλεια της χώρας και σαρώνει ακόμη και τα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα των πυροσβεστών».

-- Πού εξυπηρέτησε η στρατιωτικοποίηση του Σώματος που επιβλήθηκε από τη δικτατορία και διατηρείται μέχρι τις μέρες μας και πώς αυτό μεταφράζεται σε σχέση με τα εργασιακά δικαιώματα των πυροσβεστών αλλά και την αποτελεσματικότητα της Πυροσβεστικής;

ΣΠΥΡΟΣ ΖΑΜΠΑΤΗΣ: «Οι κυβερνήσεις που όλα αυτά τα χρόνια εναλλάσσονταν στην εξουσία, ακολούθησαν και εφάρμοσαν τις εξοντωτικές αντιλαϊκές πολιτικές, ξεθεμελιώνοντας κάθε εργασιακό τους δικαίωμα και τινάζοντας το δίκτυο πυρασφάλειας της χώρας στον αέρα. Πριν από 45 χρόνια η χούντα έβαλε στο γύψο την Πυροσβεστική Υπηρεσία με το άρθρο 9 του Α.Ν. 360/1968 και επέβαλε την οπλοφορία του πυροσβεστικού προσωπικού με το ΒΔ 656/72 άρθρο 2. Παρότι όλα αυτά τα χρόνια υπήρχαν κυβερνητικές εναλλαγές από τα κόμματα εξουσίας, η Πυροσβεστική λειτουργεί κατά την ίδια, αν όχι χειρότερη, λογική.

Υπό το πρίσμα των διαχρονικών αντιλαϊκών πολιτικών, στόχος ήταν να επιβληθεί πλήρως και θεσμικά η στρατιωτικοποίηση στο Πυροσβεστικό Σώμα για λόγους που έχουν να κάνουν με τον προσανατολισμό του σε επικουρικά κατασταλτικά καθήκοντα, της Αστυνομίας στο εσωτερικό της χώρας και των εκστρατευτικών Σωμάτων στο εξωτερικό.

Για να προσανατολιστεί λοιπόν το πυροσβεστικό προσωπικό στην καταστολή έπρεπε να στρατιωτικοποιηθούν το εργασιακό του καθεστώς, το πειθαρχικό του δίκαιο και η αποστολή του μέσω Προεδρικού Διατάγματος, όπου μεταξύ άλλων μπορούν να ρυθμίζονται θέματα μετακινήσεων, αποσπάσεων, τοποθετήσεων και μεταθέσεων και με 12ωρα και 16ωρα ωράρια χωρίς πληρωμή του παραπάνω χρόνου. Οι πολιτικές των κομμάτων εξουσίας, με την αγαστή πάντα συνεργασία των εκπροσώπων του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, αποσκοπούσαν να νομιμοποιηθούν η εξαίρεσή μας από το εργατικό δίκαιο και ο περιορισμός των διεκδικήσεών μας.

Η ΕΑΚΠ υπογραμμίζει πως η μεταφορά της δασοπυρόσβεσης το 1998 στην Πυροσβεστική, για δημοσιονομικούς λόγους, χωρίς προσλήψεις προσωπικού, υποδομές, εξοπλισμό και επιστημονική γνώση, οδήγησε, παρά τις τιτάνιες προσπάθειες και θυσίες των μόνιμων και συμβασιούχων πυροσβεστών, στον εφιάλτη των πυρκαγιών του 1998-2000. Ο Ν. 3511/2006 επέφερε μεγαλύτερη στρατιωτικοποίηση της Πυροσβεστικής χωρίς να καταβληθεί καμία προσπάθεια εξάλειψης των αδυναμιών από τη μέχρι τότε οκταετή εμπειρία στη δασοπυρόσβεση. Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής ήταν οι καταστροφικές πυρκαγιές του 2007 και του 2009, για τα οποία είχε προειδοποιήσει την προηγούμενη κυβέρνηση η ΕΑΚΠ».

-- Παρακολουθούμε χρόνια τώρα ότι η ΕΑΚΠ μέσα από τα συνδικαλιστικά όργανα του κλάδου αλλά και με αγωνιστικές πρωτοβουλίες κάνει συνεχή προσπάθεια για τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων και για την αναβάθμιση του Σώματος. Ποιες είναι οι προτεραιότητες της ΕΑΚΠ για το επόμενο διάστημα και μάλιστα ενόψει του 15ου Συνεδρίου της ΠΟΕΥΠΣ;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗΣ: «Μέσα από τις γραμμές της ΕΑΚΠ αναπτύσσουν συνδικαλιστική δράση πυροσβέστες με ανυπότακτο πνεύμα, καθαρότητα θέσεων και προθέσεων και που αποτελούν την αγωνιστική πρωτοπορία στο συνδικαλιστικό κίνημα του κλάδου. Είναι γνωστό πως στο χώρο μας συγκρούονται δύο γραμμές, του συμβιβασμού και της ταξικής συνεργασίας, που παίζει το ρόλο του μοχλού περάσματος της πολιτικής της άρχουσας τάξης στο εργατικό κίνημα, και της ταξικής πάλης, που υπερασπίζει η ΕΑΚΠ και άλλες συνεπείς ταξικές δυνάμεις.

Το αναγκαίο σήμερα είναι να καταβληθούν αταλάντευτες προσπάθειες που συμβάλλουν στη διαμόρφωση ενός ισχυρού ενωτικού, συσπειρωτικού κινήματος που θα πείθεται στη γραμμή ρήξης και ανατροπής του κοινωνικο-οικονομικού εκμεταλλευτικού συστήματος.

Εκτός από τις αυστηρά επεξεργασμένες προτάσεις που θα καταθέσει η παράταξή μας προς ψήφιση στο 15ο Συνέδριο της ΠΟΕΥΠΣ θα παλέψει εντός και εκτός αυτού για να αυξηθεί η επιρροή της μέσα στους εργαζόμενους. Να βάλει φραγμό στην αδράνεια των άλλων παρατάξεων που βρίσκονται στο τιμόνι δευτεροβάθμιου και πρωτοβάθμιων σωματείων και μέσα από ενεργό συμμετοχή των συναδέλφων μας.

Στόχος της ΕΑΚΠ είναι να ανατραπούν οι συσχετισμοί και να δώσει στα σωματεία μας αγωνιστικό προσανατολισμό και δυναμική. Παράλληλα, να αποκαλύψει και να καταδικάσει τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό και τις μεθοδεύσεις του, τις κρατικές παρεμβάσεις στο συνδικαλιστικό κίνημα, να χαράξει στη συνείδηση των εργαζομένων στο Σώμα πως οι αγώνες τους πρέπει να είναι αλληλέγγυοι με τους υπόλοιπους εργαζόμενους της χώρας και όχι περιχαρακωμένοι στα στενά πλαίσια των ένστολων, κάτι που "βολεύει" τα εναλλασσόμενα στην εξουσία κόμματα και τους εκπροσώπους τους. Να αποστρατιωτικοποιηθεί η Πυροσβεστική και να επέλθει ουσιαστική αναδιοργάνωσή του στα πλαίσια της κοινωνικής αποστολής του».