Αποδείχτηκε για μια ακόμη φορά με τη Σύνοδο της Νίκαιας ότι η ΕΕ αποτελεί κλαμπ των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου. Ενα κλαμπ, το οποίο ξέρει να ενώνει τις δυνάμεις του όταν έχει να αντιμετωπίσει διαδηλωτές, αλλά όταν πρόκειται για τα συμφέροντα των πολυεθνικών, τότε το κλαμπ των εταίρων, μετατρέπεται σε ρινγκ αντιτιθέμενων συμφερόντων. (σελίδες 10-13)

ΟΕνγκελς ήταν μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του 19ου αιώνα, κορυφαία μορφή του παγκόσμιου επαναστατικού εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, θεμελιωτής, μαζί με τον Κ. Μαρξ, του επιστημονικού σοσιαλισμού, της κοσμοθεωρίας του Διαλεκτικού και Ιστορικού Υλισμού, που φώτισε το δρόμο όλης της ανθρωπότητας για την απελευθέρωσή της από τα δεσμά της καταπίεσης και εκμετάλλευσης. (σελίδες 14-15)

Αντιλαϊκή η εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης, όπως εκφράζεται μέσα από το νέο κρατικό προϋπολογισμό, και θα δεχτεί τα αγωνιστικά «βέλη» των εργαζομένων την Τρίτη (19/12), με τα συλλαλητήρια που διοργανώνονται στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, σε όλους τους νομούς της Θεσσαλίας και σε άλλες περιοχές. (σελίδες 16-17)

Χρησιμοποίησε όλα τα μέσα η κυβέρνηση και όλες τις μεθόδους για να συγκαλύψει το έγκλημα σε βάρος των μικρομεσαίων αγροτών με το ξεπούλημα της ΑΤΕ, μη διστάζοντας να παραβιάσει και το απόρρητο των τραπεζικών καταθέσεων, προκειμένου να πειθαναγκαστούν οι μικροκαταθέτες αγρότες να αγοράσουν αγρομέτοχα ή μετοχές της τράπεζας. (σελίδα 18)

Από τη «Σκύλλα» της λιτότητας και τη «Χάρυβδη» της ακρίβειας θα πρέπει να περάσουν οι καταναλωτές, προκειμένου να ανταποκριθούν στα έξοδα των άκρως απαραίτητων για το φετινό γιορτινό τραπέζι. (σελίδα 19)

Γιορτές έρχονται και, όπως κάθε χρόνο, ο «Ρ» επιλέγει από την πληθώρα των διαχρονικής και επικαιρικής αξίας εκδόσεων της «Σύγχρονης Εποχής», βιβλία ποικίλης θεματικής, που αξίζουν να διαβαστούν και να δωρηθούν σε μεγάλους και μικρούς. (σελίδες 20-21)

Η απελευθέρωση των τηλεπικοινωνιών γίνεται, υποτίθεται, για τις ανάγκες παραπέρα βελτίωσης των υπηρεσιών που προσφέρουν, αλλά ουσιαστικά έρχεται να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου, που θέλει να βάλει στο χέρι τις τηλεπικοινωνίες, γιατί αυτές αποφέρουν σίγουρο, άμεσο και υψηλό κέρδος. (σελίδες 22-23)

Σαράντα περίπου μέρες μετά τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, την περασμένη Πέμπτη, ανακηρύχτηκε πρόεδρος ο Τζ. Μπους. Είχαν μεσολαβήσει ανακαταμετρήσεις και δικαστικές προσφυγές τόσο του Μπους, όσο και του Γκορ, αφού η μεταξύ τους διαφορά ήταν ελάχιστη. Μέσα από αυτές τις διαδικασίες, όμως αναδείχτηκαν όλες οι αδυναμίες και οι ανεπάρκειες του πολιτικού συστήματος των ΗΠΑ. Καταγγελίες για νοθεία, για πιέσεις, για παραπλάνηση των ψηφοφόρων και εκβιασμούς είχαν σαν αποτέλεσμα να πέσει σαν χάρτινος πύργος ο μύθος της αμερικάνικης «δημοκρατίας». Το γεγονός αυτό κάνει ακόμη πιο απαράδεκτη την προσπάθεια να επιβληθούν σε άλλες χώρες και άλλους λαούς τα αμερικανικά πρότυπα. Να θέλουν δηλαδή οι ΗΠΑ να είναι οι τιμητές των δημοκρατικών διαδικασιών σε άλλα κράτη, όπως πρόσφατα στη Γιουγκοσλαβία.

Τελικά ο πρόεδρος των ΗΠΑ αναδείχτηκε από τα δικαστήρια και αυτό είναι ίσως το τεκμήριο της δημοκρατικής αναπηρίας αυτού του κράτους. Η τελική «λύση» δόθηκε όταν το πρωί της Τετάρτης ο Αλ. Γκορ δήλωσε ότι δε θα κάνει χρήση του δικαιώματός του να εφεσιβάλει την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Φλόριντα και την αναγνώριση της νίκης του Μπους.

Ο Τζ. Μπους άρχισε ήδη τις επαφές για τη συγκρότηση της κυβέρνησής του και τα πρώτα ονόματα που ακούστηκαν ήταν του στρατηγού Κόλιν Πάουελ, που προορίζεται για τη θέση του υπουργού Εξωτερικών, και της Κοντολίζα Ράις για τη θέση της συμβούλου για θέματα ασφάλειας.

Το αναπόφευκτο και προαναγγελθέν «άλμα» στην «κεντρική πολιτική σκηνή» έκανε την Πέμπτη ο Δ. Αβραμόπουλος, ο οποίος υποχρεώθηκε να «μπει στο παιχνίδι» έχοντας αποδεχτεί εκ των προτέρων την αποστολή που του έχει ανατεθεί από τους ισχυρούς προστάτες του και βέβαια και το ρίσκο να επαληθεύσει τον κανόνα της «στυμμένης λεμονόκουπας». Το νέο κόμμα είναι προϊόν της ανάγκης των αρχιτεκτόνων του συστήματος, να κατασκευάζουν σε τακτά διαστήματα, σχεδόν σε κάθε τετραετία, ένα «νέο» κόμμα - ανάχωμα και «δοχείο» εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας, ώστε να διασφαλίζεται η σταθερότητα του δικομματισμού και η απρόσκοπτη διαιώνισή του.

Προαναγγέλλοντας το βράδυ της Πέμπτης σε «εθνικό δίκτυο» την απόφασή του να προχωρήσει στη δημιουργία «πολιτικού σχηματισμού», ο Δ. Αβραμόπουλος έδωσε ταυτόχρονα και το ιδεολογικοπολιτικό «προφίλ» του. Πρόκειται, όπως αναμενόταν, για ένα βαθιά συντηρητικό κατασκεύασμα, το οποίο επιχείρησε να εμφανίσει ως κάτι «καινούριο» επιστρατεύοντας μεγαλεπήβολες όσο κοινότοπες διακηρύξεις και διαπιστώσεις, καθώς και την κλήση της λέξης «νέος» σε όλες τις πτώσεις και σε κάθε φράση. Ο δήμαρχος κινούμενος στο πλαίσιο του νεοφιλελευθερισμού, εμφανίστηκε οπαδός της παγκοσμιοποίησης, αλλά ταυτόχρονα και «συμπάσχων», επειδή «ένα μεγάλος μέρος του λαού μας υποφέρει»!