Η πρόταση του ΚΚΕ για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά απορρίφθηκε μετά βαΐων και κλάδων από την κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή με τη συνδρομή και της Χρυσής Αυγής, που βρήκε ευκαιρία να καταθέσει για μια ακόμα φορά τα διαπιστευτήριά της στο μεγάλο κεφάλαιο.

Μια απλή ανάγνωση της πρότασης δείχνει πεντακάθαρα ότι είναι συγκροτημένη στη βάση ταξικών κριτηρίων: Δεν αφορά χρέη των καπιταλιστών, θέτει όρια στα οποία η εργατική - λαϊκή οικογένεια αναγνωρίζει τον εαυτό της, δίνει ανάσα σε αυτοαπασχολούμενους και άμεσα παραγωγούς να μπορέσουν να συνεχίσουν τη δραστηριότητά τους χωρίς να βρεθούν με μια νέα θηλιά στο λαιμό. Απαντά, δηλαδή, ευθέως στο διαπιστωμένο γεγονός ότι όλες οι άλλες ρυθμίσεις που κατά καιρούς έχουν αποφασιστεί σε κυβερνητικό επίπεδο καταλήγουν να γεμίζουν το σεντούκι των τραπεζών, φέρνουν τελικά σε δυσχερέστερη θέση όσους την ανάγκη τους προσπάθησαν να την καλύψουν με δάνειο.

Παράλληλα βάζει ένα φρένο στην επίσης διαπιστωμένη ξετσίπωτη επιδίωξη των τραπεζών - εκμεταλλευόμενες την ανάγκη - να βάλουν στο χέρι χιλιάδες μικροπεριουσίες, όπως ένα σπίτι, ένα χωράφι, ένα εργαλείο.

Η απόρριψη της πρότασης δηλώνει από τη μια την ταξική τοποθέτηση του αστικού τόξου των πολιτικών δυνάμεων, από την άλλη διαμορφώνει πλαίσιο πάλης με αιτήματα που διεκδικούνται εδώ και τώρα στο επίπεδο των κοινωνικών δυνάμεων που αφορά. Η διεκδίκησή της αναγκαστικά οδηγεί σε σύγκρουση με το μονοπωλιακό κεφάλαιο και κατά συνέπεια με την πολιτική του εκπροσώπηση.

Ανάλογα, σε μια σειρά άλλα ζητήματα που το ΚΚΕ καταθέτει την - για διεκδίκηση εδώ και τώρα - πρότασή του μπορεί κάποιος να δει γιατί το ΚΚΕ επιμένει η δράση των δυνάμεών του να συντείνει στη διαμόρφωση των συνθηκών που ευνοούν τη συγκρότηση κοινωνικής συμμαχίας, ικανής να αντιμετωπίσει τα μονοπώλια και στο έδαφος αυτής της διαμορφούμενης συμμαχίας γίνεται η σπορά της πρότασης για τη λαϊκή οικονομία που έχει ανάγκη τη δική της λαϊκή εξουσία.

Απέναντι σε μια σειρά ξεκάθαρες προτάσεις του ΚΚΕ, που πατώντας στην πραγματικότητα αναδεικνύουν το λαϊκό κίνημα σε πρωταγωνιστή της πάλης ενάντια στα μονοπώλια και την πολιτική τους, και θέτουν άμεσους στόχους πάλης, διαβάζουμε εκτιμήσεις που όχι απλά θολώνουν το τοπίο αλλά και βγάζουν λάδι τον πραγματικό αντίπαλο: «Η πολιτική λιτότητας που ασκείται στην Ελλάδα έχει αποτύχει», εκτιμά ο Τσίπρας με άρθρο του στην «El Pais». Δηλαδή; Απέτυχε ο στόχος του κεφαλαίου για μισθούς στα 511 ευρώ κι ακόμα παρακάτω; Απέτυχε το χαράτσωμα των λαϊκών στρωμάτων; Απέτυχε η μετατροπή των συντάξεων σε φιλοδωρήματα;

Στο ίδιο άρθρο αναφέρει: «Βασική προϋπόθεση για να ξεπεραστεί το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι η ήττα της λιτότητας». Δηλαδή, είναι η λιτότητα που φέρνει την καπιταλιστική κρίση, ή η καπιταλιστική κρίση συνοδεύεται με νέα άλματα λιτότητας;

Στο ίδιο πνεύμα καλεί την εργατική τάξη να περιμένει τα αποτελέσματα από έναν «ειλικρινή διάλογο απαραίτητη προϋπόθεση για το άνοιγμα ρηγμάτων, την ανάσχεση της ύφεσης». Δηλαδή, η ύφεση είναι θέμα δημοκρατίας και θα ανασχεθεί με διάλογο και όχι αντικειμενικό γεγονός στον οικονομικό κύκλο. Κατά συνέπεια το εργατικό - λαϊκό κίνημα δεν πρέπει να κάνει τα πάντα για να οξυνθεί το πρόβλημα των καπιταλιστών, αλλά να περιμένει τα αποτελέσματα ενός διαλόγου. Λέει κι άλλα ανάλογα ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, με κοινό παρονομαστή σ' όλα ότι δεν είναι η καπιταλιστική κρίση - αναγκαστικό στοιχείο της καπιταλιστικής οικονομίας - το πρόβλημα, αλλά οι πολιτικές διαχείρισής της κάθε φορά που εμφανίζεται.

Οπως και άλλοι που επιμένουν σε παραλλαγές της ίδιας άποψης (ότι δεν απαιτείται η ανατροπή του καπιταλισμού, αλλά η ρύθμισή του), ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μιλάει ανοιχτά από θέση υπεράσπισης της ΕΕ ως διακρατικής καπιταλιστικής ένωσης κι από αυτή τη θέση δικαίως ψάχνει λύση χωρίς να πειραχτεί το οικοδόμημα. Το ερώτημα είναι αν αυτό συμφέρει ή όχι τους εργάτες.

Η απάντηση δεν μπορεί να δοθεί χωρίς προβολή του βαθιού χάσματος που χωρίζει όσους ισχυρίζονται ότι είναι καλός ο κόσμος που ζούμε αλλά θέλει λίγο σιάξιμο κι εκείνων που λένε ότι έχει σαπίσει και θέλει ανατροπή. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που και από την αστική τάξη πλέον προβάλλεται ως μια πιθανή κυβερνητική πρόταση διαχείρισης, είναι υποχρεωμένος να επιμείνει στην υπεράσπιση του καπιταλισμού.

Οι εργάτες;

Οι εργάτες καλά θα κάνουν να διαβάσουν προσεκτικά όσα διακηρύσσουν οι άμεσοι αντίπαλοί τους: Οι ίδιοι οι καπιταλιστές. Μόνοι τους εξηγούν πολύ ωμά και γιατί κλείνουν τα εργοστάσια, και γιατί μεταφέρονται σε άλλους «εργασιακούς παραδείσους», και γιατί κανένα δικαίωμα - κατάκτηση της αγωνιζόμενης ανθρωπότητας (όπως το αυτονόητο νερό!) δεν θεωρείται πλέον δεδομένο μπροστά στην ανάγκη του κεφαλαίου να βγάλει από τη μύγα ξίγκι.

Η επιλογή για τις μάχες που έχουμε μπροστά είναι προφανής.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ για τις Συλλογικές Συμβάσεις

Η ΕΛΛΑΔΑ: Αίμα και μίσος σκεπάζουν την Ευρώπη

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Ντάισελμπλουμ: Ελάφρυνση χρέους το 2014

ΕΘΝΟΣ: Η τελική ρύθμιση για τα χρέη στην Εφορία

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Ρύθμιση χρεών με φακέλωμα στην εφορία

ΤΑ ΝΕΑ: Ως και εκατό δόσεις αλλά με... στριπτίζ

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: Ρυθμίσεις ληξιπρόθεσμων με αντάλλαγμα πόθεν έσχες

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Φακέλωμα για 100 δόσεις

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Εως και 100 δόσεις η ρύθμιση χρεών

Η ΑΥΓΗ: Φτωχοί, άνεργοι και χρεωκοπημένοι

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Αυθαίρετα, λύση - πακέτο για τον Ιούνιο

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Τριγμοί λόγω του αντιρατσιστικού

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Μυστήρια με πρέσβη, ...Siemens και λίστα Λαγκάρντ

«Τα μέτρα που προβλέπονται στα επόμενα άρθρα αφορούν οικογένειες με ετήσιο οικογενειακό εισόδημα μέχρι 40.000 ευρώ, προσαυξανόμενο κατά 5.000 ευρώ για κάθε παιδί (...) Από την οφειλή των λαϊκών νοικοκυριών προς τα πιστωτικά ιδρύματα, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί μέχρι την έναρξη ισχύος της παρούσας, διαγράφεται το σύνολο των κάθε μορφής τόκων που έχουν γεννηθεί μέχρι την πιο πάνω στιγμή (...) διαγράφεται κάθε ποσό που αντιστοιχεί σε τυχόν πραγματοποιηθέντα ανατοκισμό και κεφαλαιοποίηση κάθε μορφής τόκων (...) Από τις οφειλές των λαϊκών νοικοκυριών προς τα πιστωτικά ιδρύματα, όπως αυτές διαμορφώνονται μετά την εφαρμογή των άρθρων 3 και 4 της παρούσας, διαγράφεται ποσό που αντιστοιχεί στο 50% αυτών, εφόσον το ύψος των δανείων δεν ξεπερνά τις 200.000 ευρώ για στεγαστικά δάνεια, τις 30.000 ευρώ για καταναλωτικά και τις 20.000 ευρώ για τις πιστωτικές κάρτες. Οι εναπομένουσες, μετά την εφαρμογή των άρθρων 3, 4 και 5 της παρούσας, οφειλές των λαϊκών νοικοκυριών προς τα πιστωτικά ιδρύματα παύουν να γεννούν τόκους για όσο διάστημα διαρκεί η οικονομική κρίση. Αναστέλλεται η πληρωμή, για όσο διάστημα διαρκεί η οικονομική κρίση, των εναπομενουσών μετά την εφαρμογή των άρθρων 3, 4 και 5 της παρούσας, οφειλών προς τα πιστωτικά ιδρύματα, εφόσον αυτές αφορούν ανέργους».

«Οι οφειλές των ΕΒΕ προς τα πιστωτικά ιδρύματα, οι οποίες αφορούν την επαγγελματική τους δραστηριότητα, όπως αυτές διαμορφώνονται μετά την εφαρμογή των άρθρων 3 και 4 της παρούσας, μειώνονται σε ποσοστό 30% εάν διατηρούν την επιχείρησή τους και κατά 50% εάν την έχουν κλείσει και είναι άνεργοι και για ύψος δανείων μέχρι 300.000 ευρώ. Οι οφειλές των φτωχών αγροτοκτηνοτρόφων και ψαράδων (...) μειώνονται σε ποσοστό 30% και για ύψος δανείων μέχρι 300.000 ευρώ. Με ευθύνη του κράτους διασφαλίζεται η παροχή από τα πιστωτικά ιδρύματα άτοκων καλλιεργητικών δανείων σε μικρούς και μεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους για να ανταποκριθούν στην αγορά καλλιεργητικών εφοδίων για την τρέχουσα καλλιεργητική περίοδο».

«Από την έναρξη ισχύος της παρούσας, παύει αυτοδίκαια οποιαδήποτε πράξη αναγκαστικής εκτέλεσης ή άλλο αναγκαστικό μέτρο εκ μέρους των πιστωτικών ιδρυμάτων σε βάρος των λαϊκών οικογενειών, των ανέργων, των αυτοαπασχολούμενων, των μικρών ΕΒΕ, των αγροτοκτηνοτρόφων και των ψαράδων (...) για οφειλές των τελευταίων, το ύψος των οποίων έχει υπολογιστεί, είτε συμβατικά είτε άλλως πώς, με τρόπο που αντιβαίνει στις διατάξεις της παρούσας» (ορισμένες από τις διατάξεις της πρότασης νόμου του ΚΚΕ για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά/ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ).