ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ - ΙΡΛΑΝΔΙΑΣ

Κοινός τόπος η ανάπτυξη για τα μονοπώλια

Επιζητούν επενδύσεις με τσακισμένους μισθούς και φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο

Από διαδηλώσεις των Ιρλανδών ενάντια στα «αναπτυξιακά» μέτρα που τους τσακίζουν

Την προσήλωση στα μέτρα που διασφαλίζουν την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων, μεταξύ αυτών και η μείωση της φορολογίας στα κέρδη του κεφαλαίου, επιβεβαίωσαν ως στρατηγικό στόχο των κυβερνήσεών τους ο Αντ. Σαμαράς και ο Ιρλανδός ομόλογος του Ε. Κένι, στη διάρκεια της χτεσινής τους συνάντησης. Ο Ιρλανδός πρωθυπουργός επισκέφτηκε την Ελλάδα με την ιδιότητα του προεδρεύοντα της ΕΕ για το τρέχον εξάμηνο, όπου θα τον διαδεχτεί η ελληνική κυβέρνηση.

Στις δηλώσεις του μετά τη συνάντηση, ο Αντ. Σαμαράς επιχείρησε να καλλιεργήσει αυταπάτες στα λαϊκά στρώματα για «καλύτερες μέρες» που όπως ισχυρίστηκε θα έρθουν με την «προσέλκυση επενδύσεων», μέσω της «επιτάχυνσης του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων» και την εφαρμογή των βάρβαρων μέτρων που θα τονώσουν την «ανταγωνιστικότητα» της ελληνικής οικονομίας.

Ο πρωθυπουργός, εξέφρασε το θαυμασμό του για την Ιρλανδία, τόσο πριν, όσο και μετά την υπαγωγή της στο μνημόνιο. «Ο πρωθυπουργός της Ιρλανδίας και η χώρα του μας δείχνουν ότι έχουν μπει σε ανάκαμψη και σε λίγο θα βγουν στις αγορές. Θα ακολουθήσουμε ακριβώς το ίδιο πετυχημένο πρότυπο για την έξοδο από την κρίση, αλλά και για την προεδρία της ΕΕ», ισχυρίστηκε ο Αντ. Σαμαράς. Η Ιρλανδία έχει θέσει ως στόχο να βγει από τα μνημόνια (μπήκε το Νοέμβρη του 2010) μέσα στο 2013 και να απευθυνθεί για δανεισμό στις καπιταλιστικές αγορές.

Σε μια προσπάθεια να δημιουργήσει στο λαό προσδοκίες περί «ανάκαμψης» που θα ωφελήσει τάχα και τον ίδιο, ο Αντ. Σαμαράς ανέφερε ότι «οι δύο χώρες έχουν κάνει τεράστιες αλλαγές» και ισχυρίστηκε ότι «η Ιρλανδία μας δείχνει ότι δεν πρόκειται για δρόμο χωρίς τελειωμό». Είπε ακόμα ότι «το ιρλανδικό πρόγραμμα είναι επιτυχημένο», γιατί η Ιρλανδία «είχε από δεκαετίες κάνει τη μεγάλη επιλογή της ανταγωνιστικότητας, της εξωστρέφειας και των χαμηλών φορολογικών συντελεστών για τις επιχειρήσεις, που την είχε οδηγήσει σε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης».

«Και ήταν αυτά τα δύο που τη βοήθησαν να βγει από την κρίση», υποστήριξε ο Αντ. Σαμαράς συμπληρώνοντας ότι «αυτήν την επιλογή της ανταγωνιστικότητας και της εξωστρέφειας έχει κάνει και η ελληνική κυβέρνηση». Ολα αυτά για να δεσμευτεί δημόσια ότι θα μειώσει στο 15% το φορολογικό συντελεστή των κερδών των επιχειρήσεων «μόλις βελτιωθεί η δημοσιονομική κατάσταση». Επίσης επανέλαβε τις υποσχέσεις «για μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση», μετά από «διαπραγμάτευση» με την τρόικα.

Πίσω από τις υποσχέσεις του Αντ. Σαμαρά για δημιουργία «νέων θέσεων εργασίας» αν η Ελλάδα ακολουθήσει το «ιρλανδικό μοντέλο», κρύβεται η πραγματικότητα που βιώνει ο λαός της χώρας. Το λεγόμενο «ιρλανδικό θαύμα», στηρίχθηκε στην άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων, στους οποίους μετά την εφαρμογή του μνημονίου επιβλήθηκαν ακόμα σκληρότερα μέτρα.

Από την πλευρά του, ο πρωθυπουργός της Ιρλανδίας έδωσε συγχαρητήρια στον Αντ. Σαμαρά για την «αποφασιστικότητα» στην εφαρμογή των σκληρών μέτρων και δίνοντας το στίγμα για το μείγμα της διαχείρισης που προκρίνει, είπε ότι μια «χώρα πρέπει και να διαπραγματεύεται, αλλά παράλληλα και να τηρεί τις δεσμεύσεις της έναντι της τρόικας».

Ανέφερε επίσης ότι στην Ιρλανδία οι κυβερνήσεις έχουν «δημιουργήσει ένα ευνοϊκό περιβάλλον για τις επιχειρήσεις» με αποτέλεσμα, όπως είπε, «1.000 πολυεθνικές να έχουν την έδρα τους στη χώρα» (!) Στοιχείο που πάντως δεν απέτρεψε την κρίση και την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, καθώς όπως είπε ο ίδιος, «σε τρία χρόνια, από το 2008 μέχρι το 2011, όπου υπήρξε η κατάρρευση της οικονομίας, χάσαμε 250.000 θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα»... Στη συνάντηση συζητήθηκε επίσης το θέμα της τραπεζικής ένωσης και της εκμετάλλευσης των ενεργειακών αποθεμάτων των κρατών μελών της ΕΕ.

Πώς ανακάμπτει η ιρλανδική οικονομία;

-- Η κυβέρνηση παρουσιάζει την Ιρλανδία σαν μοντέλο ανάκαμψης από την κρίση. Τι σημαίνει αυτό για το λαό;

Την πείρα από τη διαχείριση της κρίσης στην Ιρλανδία επικαλέστηκε χτες ο Αντ. Σαμαράς, λέγοντας ότι αποτελεί πρότυπο για να επιστρέψει η Ελλάδα στην ανάπτυξη και στις αγορές. Η ιρλανδική οικονομία δείχνει σημάδια ανάσχεσης της κρίσης. Η οποία όμως ανάκαμψη οικοδομείται στα συντρίμμια των λαϊκών κατακτήσεων που αφήνει στο πέρασμά της η διαχείριση της κρίσης υπέρ των μονοπωλίων. Το έργο της ανάπτυξης το έχει ξαναδεί ο ιρλανδικός λαός, πριν τον χτυπήσει η βαθιά κρίση. Η ιρλανδική οικονομία κατέγραφε τρελούς ρυθμούς μεγέθυνσης του ΑΕΠ, ανάπτυξης μέχρι και πριν από μερικά χρόνια, φτάνοντας στο 10,8% το 1997 και στο 9,2% το 2000. Ο σημαντικότερος παράγοντας ήταν η αθρόα είσοδος ξένων κεφαλαίων (κυρίως αμερικανικών), όταν στις αρχές της δεκαετίας του '90 τα αμερικανικά μονοπώλια στους κλάδους των νέων τεχνολογιών αναζητούσαν νέες αγορές για τα συσσωρευμένα κεφάλαιά τους. Σαν αποτέλεσμα, το μερίδιο των αμερικανικών επιχειρήσεων στις συνολικές πάγιες επενδύσεις αυξήθηκε από 33% στις αρχές της δεκαετίας του '90, στο 66% στο τέλος της. Την ίδια περίοδο, οξύνθηκαν οι κοινωνικές ανισότητες. Ενώ το 1987 το μερίδιο των μισθών στο συνολικό κοινωνικό εισόδημα βρισκόταν στο 71%, το 2000 υποχώρησε στο 58%. Σ' όλη τη δεκαετία του '90 οι μισθοί έμειναν καθηλωμένοι. Η κυβέρνηση της Ιρλανδίας, με το πρόγραμμα «Partnership 2000», επέβαλε αυξήσεις στους μισθούς (από το 2000 και μετά) κατά 1% το χρόνο! Την ίδια περίοδο, το ποσοστό κέρδους των αμερικανικών μονοπωλίων ξεπερνούσε το 25% το χρόνο. Ο συντελεστής φορολόγησης των επιχειρηματικών κερδών μειώθηκε από 40% σε 20% και ακολούθως στο 12,5%! Το ίδιο διάστημα, οι ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών μειώθηκαν σε τρέχουσες τιμές από 3,2% του ΑΕΠ (το 1988) σε 2,7% το 1996 (το χαμηλότερο σ' ολόκληρη την ΕΕ).

Στους τρεις κλάδους που κυριαρχούνταν από το αμερικανικό κεφάλαιο (πληροφορική, ηλεκτρονικά, φάρμακα) ο όγκος της παραγωγής αυξήθηκε κατά 375% (τη δεκαετία 1990 - 1999), ενώ η απασχόληση αυξήθηκε μόνο κατά 73%, δείχνοντας ραγδαία ένταση της εκμετάλλευσης. Αποτέλεσμα αυτού ήταν η παραγωγή ανά εργαζόμενο να αυξηθεί κατά 215%! Μετά την κατάρρευση των εταιρειών νέας τεχνολογίας στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, οι συνέπειες στην ιρλανδική οικονομία άρχισαν να γίνονται αισθητές από το 2001 και σταδιακά μπήκε σε κρίση. Το Νοέμβρη του 2010, η Ιρλανδία προσέφυγε στους μηχανισμούς της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, υπογράφοντας δανειακή σύμβαση ύψους 85 δισ. ευρώ. Το 4ετές πρόγραμμα που θα εφάρμοζε η Ιρλανδία και θα ολοκληρωνόταν το 2014, προέβλεπε τη μείωση των δημοσιονομικών δαπανών κατά 10 δισ. ευρώ και αύξηση των φόρων κατά 5 δισ. ευρώ. Συγκεκριμένα, επέβαλε: Μείωση του βασικού μισθού, μειώσεις των συντάξεων και περικοπές 2,8 δισ. ευρώ στο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, περικοπές 25.000 θέσεων εργασίας στο Δημόσιο, «μαχαίρι» στα προγράμματα κοινωνικών δαπανών σε Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια (μείωσε τις δημόσιες δαπάνες κατά 7 δισ.), αυξήσεις της φορολογίας του εισοδήματος της τάξης των 1,9 δισ. ευρώ, νέο φόρο στους ιδιοκτήτες ακίνητης περιουσίας. Το Γενάρη του 2013, η προπαγάνδα έλεγε ότι η Ιρλανδία θα βγει σύντομα από το μνημόνιο και πανηγύρισε για την «άντληση» 4,19 δισ. ευρώ από τις αγορές με 5ετή και 8ετή ομόλογα. Πολλοί τότε έσπευσαν να μιλήσουν για «πειθαρχημένο πρόγραμμα λιτότητας» που «αποδίδει καρπούς» και θα οδηγήσει στην «ανάκαμψη».

Μέσα όμως στο Γενάρη του 2013, η κυβέρνηση, στο όνομα της αναδιάρθρωσης του χρέους που συμφώνησε με την τρόικα, ανακοίνωσε την επιβολή και πρόσθετων μέτρων. Ανάμεσα σε άλλα επέβαλε: Περαιτέρω περικοπές ύψους 1 δισ. ευρώ σε μισθούς και συντάξεις του Δημοσίου για την περίοδο 2013 - 2015. Αύξηση του ΦΠΑ στο 23%. Νέες περικοπές δημοσίων δαπανών. Περαιτέρω αύξηση της φορολογίας. Μείωση των κοινωνικών παροχών. Θέσπιση νέου φόρου για τα ακίνητα. Τα αποτελέσματα της κρίσης και της διαχείρισης υπέρ των μονοπωλίων (ο Ιρλανδός πρωθυπουργός καυχιέται ότι στη χώρα του έχουν έδρα 1.000 πολυεθνικοί όμιλοι!) τα βιώνει με τον πιο σκληρό τρόπο στο πετσί του ο ιρλανδικός λαός. Η επίσημη ανεργία των νέων στην Ιρλανδία εκτοξεύτηκε στο 34,5% και συνολικά στο 14,2% στα τέλη του 2012, σε έναν πληθυσμό 4,5 εκατομμυρίων κατοίκων. Το διάστημα 2008 - 2011 χάθηκαν συνολικά 250.000 θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Το μέσο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών της Ιρλανδίας μειώθηκε κατά 14% την περίοδο 2008 - 2012, σύμφωνα με έκθεση της Γιούροστατ. Το 33% των νοικοκυριών στην Ιρλανδία ζει κάτω από τα επίσημα όρια της φτώχειας. Το «ιρλανδικό θαύμα», η κρίση που ακολούθησε και η διαχείρισή της υπέρ των μονοπωλίων αποδεικνύουν ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι κόλαση για το λαό. Αυτήν την κόλαση του υπόσχονται τόσο η ΝΔ, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει κι αυτός να προσελκύσει επενδύσεις για να έρθει ανάπτυξη. Λύση για το λαό δεν είναι να γίνει πρόβατο στη σφαγή για τα μονοπώλια, αλλά να τους αφαιρέσει την εξουσία και να τα κοινωνικοποιήσει. Η δική του εξουσία θα οργανώσει την οικονομία έξω από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, με αποκλειστικό κριτήριο το λαϊκό συμφέρον.

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Αγριο για το λαό το «ιρλανδικό θαύμα»

Σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΚΕ

Σε σχόλιό του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει για τις δηλώσεις Σαμαρά μετά τη συνάντηση με τον Ιρλανδό πρωθυπουργό: «Δεν είναι η πρώτη φορά που Ελληνας πρωθυπουργός εκφράζει το θαυμασμό του για την Ιρλανδία. Το ίδιο έγινε και πριν μερικά χρόνια, με την προβολή του ιρλανδικού "θαύματος" των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης, το οποίο όχι μόνο δεν έφερε τη λαϊκή ευημερία, αλλά οδήγησε σε βαθιά καπιταλιστική κρίση, αντιλαϊκά μέτρα και μνημόνια. Οι νέοι έπαινοι του κ. Σαμαρά προς την ιρλανδική κυβέρνηση δεν μπορούν να κρύψουν την άγρια πραγματικότητα που ζουν οι εργαζόμενοι στην Ιρλανδία, όπου τα αντιλαϊκά μέτρα συνεχίζονται ακατάπαυστα, με περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, με μειώσεις σε δημόσιες δαπάνες, με υψηλή ανεργία και με αύξηση της φορολογίας για τα λαϊκά νοικοκυριά, προκειμένου οι επιχειρηματικοί όμιλοι να απολαμβάνουν προκλητικές φοροαπαλλαγές. Ο ελληνικός λαός ας βγάλει τα συμπεράσματά του».