ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Με αφορμή μια φωτογραφία

ΑΠΕ/Κωνσταντινίσης Α

Το πλοίο Zhen hua 24 στο λιμάνι του Πειραιά (η φωτογραφία από τον Α. Κωνσταντινίση για το ΑΠΕ)

Η Κίνα δεν είναι απλά μια μεγάλη χώρα, είναι μια χώρα που εκτός από πολυάριθμο εργατικό δυναμικό, παράγει και μέσα παραγωγής. Κι αυτό είναι στοιχείο - κλειδί για κάθε οικονομία. Η σημείωση γίνεται με αφορμή μια φωτογραφία που δείχνει την άφιξη στον Πειραιά ενός πλοίου που έφερε από τη Σαγκάη πέντε γερανογέφυρες. Το θέαμα άκρως εντυπωσιακό. Μαρτυρά το ύψος στο οποίο έχει φτάσει η τεχνική και δηλώνει πώς μπορεί να εκτιναχτεί η παραγωγικότητα όταν έχεις τα εργαλεία.

Παράλληλα, προκαλεί αρνητικό συνειρμό με την εμμονή όσων αναφέρονται στον τουρισμό και ξανά στον τουρισμό σαν κύρια, αν όχι και μοναδική, προοπτική για τη χώρα μας, όταν το ίδιο το μονοπωλιακό κεφάλαιο δηλώνει με πράξεις ότι η χώρα μας δεν είναι μόνο ήλιος και φως. Η νέα σιδηροδρομική γραμμή Πειραιάς - Ασπρόπυργος, σε συνδυασμό με το νέο σταθμό εμπορευμάτων στο Θριάσιο, δίνει ένα πλεονέκτημα από το οποίο βλέπουμε μόνο τα πρώτα βήματα. Εμπορεύματα που έπρεπε να κάνουν το γύρο του Ατλαντικού για να φτάσουν στην καρδιά της ΕΕ διακινούνται σε χρόνους «μηδέν» με κόστη ελάχιστα. Και σ' αυτήν την περίπτωση το κρίσιμο βρίσκεται στην ιδιοκτησία. Ποιος κατέχει τα μέσα παραγωγής. Κι όπου δεν μπορεί να τα κατέχει τι κάνει για να αξιοποιεί τα πλεονεκτήματά του.

***

Στην ημερίδα για τον αγωγό ΤΑΡ, o Mάκης Παπαδόπουλος, υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ έδειξε το πρόβλημα (για το οποίο βέβαια έκαναν γαργάρα τα έντυπα που ακούνε «κοινωνική ιδιοκτησία» και αφρίζουν). Και σημείωσε τα κριτήρια με τα οποία ένα έργο θα χειροκροτηθεί ή όχι. Οπως στους αγωγούς, έτσι στο ηλεκτρικό ρεύμα, έτσι στα λιμάνια με κριτήριο το μονοπωλιακό κέρδος ο λαός βγαίνει χαμένος. Οι γερανογέφυρες - απόδειξη της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων - από μέσο που μπορεί να συμβάλει στη λαϊκή ευημερία, στα χέρια των καπιταλιστών μετατρέπονται σε εργαλεία δυστυχίας. Δεν είναι μόνο τα χαμηλά μεροκάματα, είναι ότι το σύνολο της ζωής ενός λαού καλείται να προσαρμοστεί στους φρενήρεις ρυθμούς που επιβάλλει το κυνήγι του κέρδους αντί τα εργαλεία να γίνονται το μέσο για πιο ανθρώπινη ζωή. Η πρόταση του ΚΚΕ για τη λαϊκή οικονομία χτίζεται με τέτοια κριτήρια. Με θαυμασμό για τα αποτελέσματα της εργασίας και σχέδιο για την αξιοποίησή τους σε όφελος του ανθρώπου.

***

Σε αντίθεση με τα κέρδη των καπιταλιστών, που αβγατίζουν αξιοποιώντας την άφθονη εργατική δύναμη και τα επιτεύγματα της τεχνικής, αποτέλεσμα επίσης της εργατικής δύναμης, η ευημερία που έταξαν στους λαούς είναι ήδη εφιάλτης.

Η λύση δε θα έρθει με την περίφημη «ανάπτυξη», αυτή σημαίνει μόνο περισσότερα κέρδη για τα μονοπώλια, αλλά απ' αυτό που δεν είναι ακόμα ορατό στις μεγάλες μάζες των εργατών: Από την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Το ΚΚΕ έχει αποδείξει ότι η χώρα μας έχει όλες τις προϋποθέσεις: Εχει συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, έχει πολυάριθμο και έμπειρο εργατικό δυναμικό, έχει τη δυνατότητα να θρέψει το λαό της. Χρειάζεται να βαδίσει σε άλλο δρόμο. Σ' αυτόν καλεί το ΚΚΕ. Το παράδειγμα της Ιρλανδίας, όπου ένα κατ' όνομα «Εργατικό» κόμμα καυχιέται γιατί καταφέρνει να ποδηγετεί την εργατική τάξη σε βαθμό που να είναι άγνωστη λέξη η απεργία, είναι το αρνητικό παράδειγμα. Και εξηγεί τη λύσσα πολλών για το γεγονός ότι στην Ελλάδα υπάρχει Κομμουνιστικό Κόμμα κι ένα σημαντικό τμήμα των εργαζομένων συσπειρώνεται στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο.

ΠΟΙΟΣ ΚΑΤΕΧΕΙ ΤΑ ΜΕΣΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ

ΤΟ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟ ΘΑΥΜΑ: «Κατέπλευσε την Παρασκευή στο λιμάνι του Πειραιά, το φορτηγό πλοίο "Zhenhua 24" από τη Σαγκάη, μεταφέροντας πέντε από τις πιο σύγχρονες γερανογέφυρες στον κόσμο, τύπου super post panamaχ (...) Με την άφιξη των πέντε γερανογεφυρών super post panamaχ, ο ΣΕΠ θα μπορεί να εξυπηρετεί πλοία έως και 360 μέτρα και να αδειάζει περίπου 4.000 κοντέινερ μέσα σε 24 ώρες. Η ανυψωτική ικανότητα των νέων γερανογεφυρών είναι από 65-85 τόνους και κάθε μία ζυγίζει περίπου 2.000 τόνους» (στο ΒΗΜΑ).

Η ΕΥΗΜΕΡΙΑ: «Οι πολίτες της Ευρώπης αναμένουν ένα πιο δύσκολο και αβέβαιο μέλλον σε σχέση με τη γενιά των γονιών τους. Πιστεύουν επίσης ότι η γενιά των παιδιών τους θα έχει μικρότερη εργασιακή ασφάλεια, θα αντλεί μικρότερη εργασιακή ευχαρίστηση, θα έχει λιγότερο ασφαλείς συντάξεις, θα αμείβεται λιγότερο, θα περνά λιγότερο χρόνο με την οικογένειά της και θα κατοικεί σε λιγότερο άνετο σπίτι. Παρόμοια έρευνα είχε διενεργήσει η Gallup και το 2011, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η πλειοψηφία των ερωτηθέντων ήταν αισιόδοξοι για το μακροπρόθεσμο μέλλον τους, παρά τη βραδεία οικονομική ανάπτυξη. Εκτοτε όμως, η Ευρωζώνη βυθίστηκε στην ύφεση και η ανεργία αυξήθηκε με τρομακτικό ρυθμό» (στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΤΟ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: «Τα συνδικάτα (...) ανέπτυξαν πολύπλοκους μηχανισμούς τα τελευταία 35 χρόνια (...) Με το σύστημα των κοινωνικών εταίρων (...) Υπήρχε η αίσθηση πως η γενική απεργία θα έβλαπτε τα συμφέροντα των εργαζομένων και δεν θα επιτύγχανε τίποτα. Οι άνθρωποι έχουν πολλά να χάσουν - χρωστούν για τις πιστωτικές κάρτες, για τα στεγαστικά τους δάνεια κ.ά. (...) Τα συνδικάτα πρόσκεινται στο Εργατικό Κόμμα, το οποίο συμμετέχει στη σημερινή κυβέρνηση (...) Εξασφαλίστηκε εργασιακή ειρήνη (...) Ετσι, δεν έγινε καμία γενική απεργία τα χρόνια του ιρλανδικού "μνημονίου"» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΕ ΣΙΓΟΥΡΙΑ και εμπιστοσύνη στο δίκιο του λαού

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Κινεζική απόβαση για επενδύσεις

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Ελληνο-κινεζικά deals

ΤΑ ΝΕΑ: Από το Πεκίνο με χαμόγελα

ΕΘΝΟΣ: Ο κινέζικος δρόμος για τις επενδύσεις

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: China Down

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Η Κίνα επενδύει στην Ελλάδα

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: «Ναι» της Κίνας σε επενδύσεις

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: Στοιχηματίζουν στην Ελλάδα τα ξένα επενδυτικά κεφάλαια

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Από τα τρία το ...χειρότερο

Η ΑΥΓΗ: Επιστρατευμένοι στην Ακροδεξιά

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Χαράτσι, πρώτα πληρώνεις (αν δεν έχεις) και μετά απαλλάσσεσαι

Η ΕΛΛΑΔΑ: Τρέμουν προσφυγή για το κατοχικό δάνειο

Τα κριτήρια

«Με γνώμονα την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, ιδιαίτερα τη διασφάλιση φθηνής λαϊκής κατανάλωσης, τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, τη θωράκιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και της ειρήνης στην περιοχή, την αύξηση της ασφάλειας του ενεργειακού εφοδιασμού, η διακρατική συμφωνία δεν δικαιολογεί τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς. Απ' τη διέλευση του συγκεκριμένου ιδιωτικού αγωγού, στην περίπτωση που υλοποιηθεί, δε διασφαλίζονται προνομιακοί όροι τιμολόγησης, ούτε ανάλογη δέσμευση διερχόμενων ποσοτήτων φυσικού αερίου για την εγχώρια κατανάλωση, σε επίπεδο που θα συνέβαλλε και στη γενικότερη διαπραγμάτευση μείωσης του μεγάλου κόστους των ενεργειακών εισαγωγών.

Τα συμφέροντα των μονοπωλίων

(...) Η χώρα εμπλέκεται όλο και περισσότερο στο κουβάρι των ευρωατλαντικών και ρωσικών ενεργειακών σχεδίων για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και οδών μεταφοράς, στον ανταγωνισμό ρωσικών και αζέρικων εταιρειών (...) Η υλοποίηση κάθε σχετικού έργου δεν εντάσσεται σε ένα συνολικό σχέδιο αναβάθμισης του εγχώριου συστήματος μεταφοράς και διανομής του φυσικού αερίου με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες (...) Προτάσσεται ένα σχέδιο που δε διασφαλίζει μέχρι στιγμής δυνατότητα διακλάδωσης από το έδαφος της Ελλάδας προς την ευρύτερη περιοχή. Οι συγκεκριμένες επιλογές δεν είναι αποτέλεσμα έλλειψης εθνικής ενεργειακής πολιτικής, ούτε επιπολαιότητας και ανικανότητας της ελληνικής ενεργειακής διπλωματίας. Αντίθετα, αποτελούν επιλογές και συνέπειες της αστικής πολιτικής που υπηρετεί τα στρατηγικά συμφέροντα των εγχώριων μονοπωλιακών ομίλων στο πλαίσιο της "απελευθερωμένης" αγοράς και των δεσμεύσεων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ (...) Η αστική πολιτική ανάδειξης της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο, δε συμβάλλει στη λαϊκή ευημερία, αλλά στη διασφάλιση ενός γεωγραφικού χώρου διέλευσης αγωγών προς όφελος κοινοπραξιών ισχυρών ομίλων.

Ενας ριζικά διαφορετικός δρόμος

(...) Για τη διασφάλιση αμοιβαία επωφελούς διακρατικής συνεργασίας στον ενεργειακό τομέα απαιτείται αλλαγή πορείας, ριζικά διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης της οικονομίας, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, των εγχώριων πηγών Ενέργειας και του φυσικού πλούτου, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και λαϊκό έλεγχο, αποδέσμευση απ' την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Σ' αυτό το πλαίσιο, μπορεί να λειτουργήσει ο ενιαίος αποκλειστικά κρατικός φορέας Ενέργειας, ο οποίος θα υπηρετεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών και θα αξιοποιεί σ' αυτήν την κατεύθυνση τη διακρατική συνεργασία για την ανάπτυξη ενεργειακών δικτύων καθώς και για συστηματική έρευνα των εγχώριων πηγών» (από την παρέμβαση του Μάκη Παπαδόπουλου στην ημερίδα για τον αγωγό ΤΑΡ / ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ).